SANTA CLAUS IS COMING TO TOWN

   Για την τελευταία εκπομπή της χρονιάς σήμερα, διάλεξα να ακούσουμε μερικά από τα καλύτερα τραγούδια που αναφέρονται στον Άγιο Βασίλειο, τον πολύ αγαπημένο μύθο μικρών αλλά και μεγάλων! Εύχομαι σε όλους μας να έχουμε μια καλή χρονιά, το 2012 να μας φέρει μερικές (έστω) από τις καλύτερες στιγμές της ζωής μας και να έχουμε όλοι την υγεία μας σε καλή κατάσταση. Εύχομαι επίσης να μπορούμε να χαμογελάμε κάθε μέρα και τα προβλήματά μας να γίνονται κάθε μέρα και λιγότερα. Ευχές για καλή μουσική δεν θα κάνω. Πάντα θα υπάρχει καλή μουσική. Το θέμα είναι να μπορούμε να την ανακαλύπτουμε.

 
   Όπως και για τα Χριστουγεννιάτικα, έτσι και για τα τραγούδια του Αη Βασίλη, η λίστα με τους μουσικούς και καλλιτέχνες που ερμήνευσαν τέτοια τραγούδια φαίνεται να είναι ατελείωτη και να ξεκινάει από τα πολύ παλιά χρόνια. Απ' όλα τα τραγούδια που μιλάνε γι' αυτό το θέμα όμως, ένα φαίνεται να είναι το δημοφιλέστερο. Είναι το τραγούδι του 1934 με τίτλο 'Santa Claus Is Coming To Town', το οποίο περιγράφει στους στίχους του όλα αυτά που είναι και κάνει ο συμπαθητικός, χοντρούλης, καλόκαρδος Santa...
   Υποτίθεται, βέβαια, ότι ο Santa Claus φέρνει τα δώρα στα καλά παιδάκια την παραμονή των Χριστουγέννων, αλλά σε πολλές δυτικές χώρες (ειδικότερα στην Ελλάδα) τα παιδιά περιμένουν δωράκια την παραμονή της πρωτοχρονιάς. Γι' αυτό, εξάλλου, τραγουδάνε και τα κάλαντα που αναφέρονται στον Άγιο Βασίλη την παραμονή του εορτασμού του νέου έτους.
   Επίσης, σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη, ο Santa Claus είναι μια φιγούρα που προέρχεται από την ιστορική φιγούρα του Saint Nicholas, ενώ για μας τους Έλληνες ισχύει ότι ο παπούλης που μοιράζει τα δώρα είναι ο Άγιος Βασίλειος της Καισαρείας, υπαρκτό πρόσωπο που έξησε το 300 μ.Χ. και έμεινε στην ιστορία γιατί ήταν ένας από τους πρώτους που έθεσε τις βασικές αρχές του μοναχισμού και για το φιλανθρωπικό του έργο!
   Ο Santa Claus για τους Ευρωπαίους, αλλά και τους Αμερικανούς από το 19ο αιώνα και μετά, δεν έρχεται από την Ανατολή και την Καισαρεία, αλλά κατοικεί στο Βόρειο Πόλο παρέα με πολλά μικρά ξωτικά που τον βοηθάνε και, φυσικά, τα ελάφια που σέρνουν το ιπτάμενο έλκηθρό του! Παρακάτω ακολουθεί μια λίστα με μερικά από τα δημοφιλέστερα τραγούδια που γράφτηκαν για τον Santa Claus, αξίζει όμως να δείτε και το πολύ καλό και διασκεδαστικό video clip των Killers!

Santa's best moments:
1. Harry Reser feat. Tom Stacks - 'Santa Claus Is Coming To Town'
2. Gene Autry - 'Here Comes Santa Claus'
3. Jimmy Boyd - 'I Saw Mummy Kissing Santa Claus'
4. Eartha Kitt - 'Santa Baby'
5. The Damned - 'There Ain't No Sanity Claus'
6. The Killers - 'Don't Shoot Me Santa'
7. Elvis Presley - 'Santa Claus Is Back In Town'
8. Mitch Miller - 'Must Be Santa'
9. Clarence Carter - 'Back Door Santa'
10. Cliff Richard - 'Santa's List'

TIM HARDIN: Reason To Believe

   Προτελευταία εκπομπή του 2011 σήμερα 16.00-17.00 στον Up 'n' Loud Web Radio και στο πρόγραμμα έχουμε μουσική και τραγούδια από τους Deus X Machina, The Last, The Unknowns, The Three O' Clock, Department S, The Suburbs, The Offspring, The Jesus And Mary Chain αλλά και Freddie Hubbard, Yvonne Elliman, Cozy Powell, The Moody Blues, Marianne Faithfull, Tim Hardin...

   Λίγοι τον γνωρίζουν στη χώρα μας και είναι άδικο, μια που πρόκειται για έναν από τους σημαντικότερους εκπρόσωπους της folk rock σκηνής των Η.Π.Α. για τις δεκαετίες '60 και '70. Μερικά από τα τραγούδια του έγιναν επιτυχίες και από άλλους καλλιτέχνες σε διασκευές, όμως και πάλι, το όνομα Tim Hardin εξακολουθεί να μην είναι γνωστό στους περισσότερους.
   Ο James Timothy Hardin ήρθε στον κόσμο λίγο πριν τα Χριστούγεννα του 1941 στην πόλη Eugene του Oregon. Mεγάλωσε εκεί και, όταν έγινε 18 ετών, πήγε στους πεζοναύτες του αμερικανικού στρατού και πέρασε ένα διάστημα, το 1959, στο Βιετνάμ, όπου και εθίστηκε στην ηρωίνη. Το 1961 απολύθηκε από το στρατό και ξεκίνησε σπουδές σε δραματική σχολή της Νέας Υόρκης χωρίς όμως να τις ολοκληρώσει, μια που, τότε ξεκίνησε και η ενασχόλησή του με τη μουσική.
   Ενώ βρισκόταν στη Βοστώνη το 1963, γνωρίστηκε με έναν manager, ο οποίος κατάφερε να του κλείσει δισκογραφικό συμβόλαιο με την Columbia. Δυστυχώς όμως, οι πρώτες του ηχογραφήσεις δεν άφησαν ικανοποιημένους τους υπεύθυνους της εταιρίας κι έτσι, το συμβόλαιό του ακυρώθηκε. Το 1966 κι ενώ είχε επιστρέψει στη Νέα Υόρκη, κατάφερε να ηχογραφήσει το πρώτο του άλμπουμ, στην εταιρία Verve. Tα τραγούδια 'Reason To Believe', 'Don't Make Promises', 'How Can We Hang On To A Dream?' και 'Μisty Roses' ακούστηκαν από το ραδιόφωνο και ο Hardin έγινε γνωστός και πέρα απ' το Greenwich Village, όπου συνήθως τραγουδούσε. Την επόμενη χρονιά, ήρθε και το δεύτερο άλμπουμ του, απ' όπου ακούστηκε πολύ το 'If I Were A Carpenter'.
   Aκολούθησαν οι δίσκοι 'This Is Tim Hardin' (με διασκευές και τραγούδια που είχε έτοιμα πριν ακόμη κυκλοφορήσει ο πρώτος δίσκος του), 'Tim Hardin 3: Live In Concert' και 'Tim Hardin 4' (που επίσης περιείχε παλαιότερα τραγούδια). Το 1969 υπέγραψε νέο συμβόλαιο με την Columbia κι έκανε μια μικρή επιτυχία με το single 'Simple Song Of Freedom', ένα τραγούδι του Bobby Darin. Την ίδια χρονιά, ο Hardin εμφανίστηκε στο Woodstock Festival, παρά το γεγονός ότι ο εθισμός του στην ηρωίνη του είχε δημιουργήσει μια μεγάλη φοβία στις ζωντανές εμφανίσεις.
   Παλεύοντας με τον εθισμό του, ο καλλιτέχνης κυκλοφόρησε, από το 1969 και μέχρι το 1972, τρεις δίσκους για την Columbia, που δεν είχαν εμπορική επιτυχία, με αποτέλεσμα η Columbia να τον αποδεσμεύσει για δεύτερη φορά. Το 'Suite For Susan Moore And Damion: We Are One, One, All In One' (1969) είναι ένας πολύ όμορφος μελαγχολικός δίσκος, ενώ τα 'Bird On A Wire' (1971) και 'Painted Head' (1972) περιέχουν κυρίως διασκευές (το δεύτερο εξ ολοκλήρου).
   Το 1973 έκανε κάποιες ζωντανές εμφανίσεις με τον, δημοφιλή τότε, Harry Chapin, ενώ ηχογράφησε στην Αγγλία και το τελευταίο του άλμπουμ που είχε τίτλο 'Nine'. O δίσκος κυκλοφόρησε στην Αμερική τρία χρόνια αργότερα! Η άσχημη κατάσταση της υγείας του τον ανάγκασε στα τέλη της δεκαετίας, να πουλήσει τα δικαιώματα των τραγουδιών του για να εξασφαλίσει τη δόση του. Ο Tim Hardin πήρε τη μοιραία, υπερβολική δόση, στις 29 του Δεκέμβρη το 1980.
   Ένα σωρό καλλιτέχνες έκαναν επιτυχίες με τα τραγούδια του σπουδαίου αυτού συνθέτη. O Rod Stewart, το 1971 κυκλοφόρησε το 'Reason To Believe' σαν double single μαζί με το 'Maggie May' και είχε μ' αυτό ένα US No.1 hit single, με το τραγούδι να μένει στο Hot 100 για 41 εβδομάδες. Το ίδιο τραγούδι διασκεύασαν πριν τον Stewart οι Carpenters, Υoungbloods, Scott McKenzie, Rick Nelson, Jackie DeShannon, Marianne Faithfull, Peter Paul & Mary, Cher, Glenn Campbell, The Dillards και μετά από αυτόν οι Skeeter Davis, Lynn Anderson, Johnny Cash κ.α.
   Οι Beau Brummels, Marianne Faithfull, Rick Nelson, Gary Lewis & The Playboys, Three Dog Night, Helen Reddy, Joan Baez, Paul Weller, The Kingston Trio, Cliff Richard, έκαναν όλοι διασκευή το 'Don't Make Promises', ενώ το 'How Can We Hang On To A Dream?' ανέλαβαν να το ξαναπαίξουν οι Nice, Nazareth, Emerson Lake & Palmer, Fleetwood Mac, Echo & The Bunnymen και πολύ πρόσφατα οι Lemonheads.
   Το 'If I Were A Carpenter' είναι ένα ακόμη από τα τραγούδια του Hardin που συγκίνησε αρκετούς καλιτέχνες ώστε να το διασκευάσουν. Ο Bobby Darin κυκλοφόρησε ολόκληρο άλμπουμ με αυτόν τον τίτλο. Εκεί τραγουδούσε (εκτός από αυτό το τραγούδι) και άλλα τραγούδια του Hardin. To τραγούδησαν επίσης οι Chicken Shack, Johnny Cash, The Four Tops, Rod Stewart, Joan Baez, The Nice, The Small Faces, Robert Plant, Bob Seger, John Holt κ.α. Το 'Misty Roses' ερμήνευσαν μεταξύ άλλων οι Astrud Gilberto, Sonny & Cher, The Youngbloods.
   Εκτός από τα παραπάνω όμως, είναι πολλοί οι μουσικοί που ασχολήθηκαν και με άλλα τραγούδια του Hardin. Ο David Sylvian τραγούδησε το 'Ιt'll Never Happen Again', o Scott Walker το 'The Lady Came From Baltimore', oι Kula Shaker το 'Red Balloon', o Mark Lanegan το 'Shiloh Town'...
   Θυμηθείτε τον Tim Hardin, να τραγουδάει solo ένα από τα καλύτερα τραγούδια του, από την εμφάνισή του στο φεστιβάλ του Woodstock, στο clip που ακολουθεί.

Tim Hardin's best moments:
1. 'How Can We Hang On To A Dream?'
2. 'If I Were A Carpenter'
3. 'Red Balloon'
4. 'Reason To Believe'
5. 'Don't Make Promises'
6. 'The Lady Came From Baltimore'
7. 'Shiloh Town'
8. 'Black Sheep Boy'
9. 'Loneliness She Knows'
10. 'Misty Roses'

RHODA & THE SPECIAL AKA: The Boiler 1982

   Σήμερα στο πρόγραμμα (16.00-17.00 στον Up 'n' Loud Web Radio) έχουμε καινούργιες κυκλοφορίες από τους iLIKETRAiNS, Suuns, Lumiere Brother, έχουμε flashbacks για να θυμηθούμε τους Alex Chilton, Freddie King και να ευχηθούμε χρόνια πολλά στον ελληνοαμερικανό Johnny Otis, στον Edgar Winter και στον σαξοφωνίστα των Neville Brothers, Charles. Θα τιμήσουμε τον σπουδαίο σκηνοθέτη Sam Pekinpah ακούγοντας Bob Dylan και Calexico και, τέλος, θα μεταδοθούν τραγούδια από τα early 80's με τους Ολλανδούς The Thought και τους Fad Gadget, Τhe Cure, Rhoda & Special AKA...

  
   H εταιρία δίσκων 2-Tone ήταν υπεύθυνη για τη μεγάλη επιτυχία που γνώρισαν στα late 70's και στα early 80's συγκροτήματα και καλλιτέχνες του ska revival, ένα μουσικό κίνημα που εμφανίστηκε εκείνη την εποχή στην Αγγλία και ήταν ένα κράμα μουσικής rock με στοιχεία από το ska/rocksteady που είχε πρωτοακουστεί στη Jamaica στη δεκαετία του '60.
   Η 2-Tone δημιουργήθηκε από τον Jerry Dammers των Specials το 1979 και σταμάτησε τη λειτουργία της το 1986 έχοντας κυκλοφορήσει δίσκους από τους Specials, Μadness, The Beat, The Bodysnatchers, Bad Manners, The Higsons, Selecter, Swinging Cats, Elvis Costello & The Attractions, Friday Club, JB's Allstars, The Apollinaires. Μια από τις βασικές αρχές της 2-Tone ήταν να αφήνει τους καλλιτέχνες ελεύθερους να μεταπηδήσουν σε όποια άλλη εταιρία θέλουν αφού ηχογραφήσουν ένα single και μετά. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, βέβαια, συγκροτήματα που τους προσφέρθηκαν καλύτερα συμβόλαια από μεγαλύτερες δισκογραφικές να φύγουν σχεδόν αμέσως από το roster της 2-Tone.
   Μια από τις σημαντικότερες αλλά και πολυσυζητημένες κυκλοφορίες της εταιρίας, ήταν η συνεργασία της Rhoda Dakar των Bodysnatchers με τα εναπομείναντα μέλη των Specials (οι μισοί είχαν εγκαταλείψει το group για να φτιάξουν τους Fun Boy Three) σαν Special AKA. To τραγούδι είχε τίτλο 'The Boiler' και ήταν μέρος του live show των Bodysnatchers για αρκετό καιρό χωρίς όμως να το έχουν ηχογραφήσει σε δίσκο. Είχε βγει στην αγορά σε single σαν σήμερα, 28 Δεκέμβρη το 1982 και ήταν μια από τις πιο 'γενναίες' κινήσεις από εταιρία δίσκων εκείνη την εποχή. Το θέμα του τραγουδιού ήταν ο βιασμός μια κοπέλας, που στο τραγούδι μιλάει σε πρώτο πρόσωπο και λίγο πριν το τέλος ξεσπά σε ουρλιαχτά δίνοντας στο 'The Boiler' ένα ανεπανάληπτο climax.
   To BBC, που μέχρι τότε έπαιζε αρκετά συχνά τους δίσκους της 2-Tone, έπαιξε το 'The Boiler' για λίγες ημέρες και, στη συνέχεια, το έβγαλε από τις λίστες μεταδόσεων. Tην ίδια εβδομάδα, η εφημερίδα Τhe Sun έγραφε για το δίσκο στην πρώτη σελίδα 'Rape Disc Banned' και η Daily Mail είχε έναν πηχαίο τίτλο που έγραφε 'Sex Disc Protest'. Το ιδιαίτερο αυτό τραγούδι θεωρήθηκε από το βρετανικό ραδιόφωνο ότι μετέφερε ένα 'uncomfortable message' κι αυτός ήταν ο λόγος του αποκλεισμού του από τα ερτζιανά. Το 'ενοχλητικό' 'The Boiler' θα μπει στο UK top-40 αλλά θα σταματήσει στο Νο.35, διακόπτοντας έτσι, μια σειρά από μεγάλες επιτυχίες για τους Specials. Αυτά παθαίνει κανείς όταν τολμά να ηχογραφεί τραγούδια που δεν μιλάνε για αγάπες και λουλούδια, έρωτες και χωρισμούς, αλλά για ένα θέμα, που απασχολεί όλο τον κόσμο, όμως κανείς δεν θέλει να το συζητάει. Αυτός είναι ο κόσμος μας. Αυτός ήταν και πάντα αυτός θα είναι...

2-Τοne Records best moments:
1. The Specials - 'Ghost Town'
2. Madness - 'The Prince'
3. The Beat - 'Tears Of A Clown'
4. Rhoda & The Special AKA - 'The Boiler'
5. The Bodysnatchers - 'Let's Do Rock Steady'
6. The Selecter - 'Missing Words'
7. Rico Rodriguez - 'Sea Cruise'
8. The Apollinaires - 'The Feeling's Gone'
9. The Higsons - 'Tear The Whole Thing Down'
10. Elvis Costello & The Attractions - 'I Can't Stand Up For Falling Down'

THE CONCERTS FOR THE PEOPLE OF KAMPUCHEA

   Ελπίζω να περάσατε καλά τις μέρες των Χριστουγέννων και να μοιραστήκατε όμορφες στιγμές με αγαπημένους σας ανθρώπους. Λίγο υπομονή τώρα, μέχρι το τέλος του έτους που έρχεται μια ακόμη γιορτή. Επανερχόμαστε σήμερα στον Up 'n' Loud όπου από τις 16.00 μέχρι τις 17.00 θα ακούσουμε μουσική από τους Ηoagy Carmichael, Bob Luman, Delaney & Bonnie, Bob Dylan μαζί με τραγούδια από τους Paramore, Foreigner, Patti Smith Group, Missing Persons, Morrissey, Kate Bush, The Records, Gang Of Four, Zounds, The Clash...

   To Δεκέμβρη του 1979 από τις 26 μέχρι και τις 29 του μήνα, στο ιστορικό Hammersmith Odeon του Λονδίνου, μερικοί από τους πιό δημοφιλείς rock καλλιτέχνες της εποχής, έδωσαν μια σειρά από συναυλίες, τα έσοδα από τις οποίες θα πήγαιναν σε έναν οργανισμό που είχε σαν σκοπό να βοηθήσει τους δοκιμαζόμενους ανθρώπους της Καμπότζης, η οποία σπαραζόταν από έναν αιματηρό, βίαιο εμφύλιο πόλεμο. Οι Κόκκινοι Χμερ με αρχηγό τον δολοφόνο Πολ Ποτ, είχαν εξοντώσει από το 1975 μέχρι και εκείνη την περίοδο το 10% του πληθυσμού της χώρας. Περίπου 1 εκατομμύριο άνθρωποι (αν και κάποιες πηγές μιλάνε για τουλάχιστον 2 εκατομμύρια νεκρούς) έχασαν τη ζωή τους σε μαζικές εκτελέσεις, από την εξοντωτική καταναγκαστική εργασία, αλλά και από ασθένειες και πείνα...
   Τη σειρά αυτών των συναυλιών, είχε οργανώσει ο Paul McCartney μαζί με τον Γενικό Γραμματέα του Ο.Η.Ε. Kurt Waldheim (αργότερα Πρόεδρος της Αυστρίας αλλά και κατηγορούμενος για συνεργασία με τους Ναζί) και συμμετείχαν ονόματα ηχηρά όπως οι Queen (που έπαιξαν μόνοι τους στις 26 Δεκέμβρη), οι Ian Dury & The Blockheads, Matumbi, The Clash (όλοι μαζί στο line-up της δεύτερης ημέρας, 27 Δεκέμβρη), Τhe Pretenders, The Specials, The Who (την τρίτη ημέρα 28 του Δεκέμβρη). Η σειρά των συναυλιών έκλεισε στις 29 του μήνα με τους Elvis Costello & The Attractions, Rockpile, Wings και Rockestra. Oι τελευταίοι, ήταν ένα supergroup με περίπου 30 μουσικούς που σχημάτισε για την περίσταση ο McCartney, μεταξύ των οποίων οι John Paul Jones και John Bohnam από τους Led Zeppelin, o David Gilmour των Pink Floyd, o Ronnie Lane των Faces, o Hank Marvin των Shadows. H εμφάνιση των Wings ήταν και η τελευταία τους, μια που λίγο αργότερα το συγκρότημα διέλυσε.
   Τα κονσέρτα κινηματογραφήθηκαν και προβλήθηκαν στις αίθουσες την επόμενη χρονιά και το 1981 προβλήθηκαν και στις Η.Π.Α. Το '81 επίσης, κυκλοφόρησε στα δισκοπωλεία και το διπλό άλμπουμ-συλλογή με τις καλύτερες στιγμές του τετραημέρου από την εταιρία δίσκων Atlantic. Έκτοτε ο δίσκος αυτός δεν έχει επανεκδοθεί κι απ' όσο θυμάμαι δεν έχει καν κυκλοφορήσει σε μορφή CD. H διασκευή των Rockpile στο 'Little Sister' (με τον Robert Plant στο τραγούδι) είχε κυκλοφορήσει σε single και έγινε μικρή επιτυχία στην Αμερική...

Τhe Concerts For The People Of Kampuchea album tracklist:
1. The Who - 'Baba O' Riley'
2. The Who - 'Sister Disco'
3. The Who - 'Behind Blue Eyes'
4. The Who - 'See Me, Feel Me'
5. The Pretenders - 'The Wait'
6. The Pretenders - 'Precious'
7. The Pretenders - 'Tattooed Love Boys'
8. Elvis Costello & The Attractions - 'The Imposter'
9. Rockpile - 'Crawling From The Wreckage'
10. Rockpile feat. Robert Plant - 'Little Sister'
11. The Clash - 'Armagideon Time'
12. Ian Dury & The Blockheads - 'Hit Me With Your Rhythm Stick'
13. The Specials - 'Monkey Man'
14. Wings - 'Got To Get You Into My Life'
15. Wings - 'Every Night'
16. Wings - 'Coming Up'
17. Rockestra - 'Lucille'
18. Rockestra - 'Let It Be'
19. Rockestra - 'Rockestra Theme'

ROCK 'N' ROLL X-MAS

   Εύχομαι Καλά Χριστούγεννα σε όλους μας. Ας απολαύσουμε αυτές τις μέρες τους στιγμές με φίλους ή στιγμές οικογενειακές. Λεφτά για δώρα πολλά δεν έχουμε, αλλά δεν πειράζει. Ας ακούσουμε μουσική, ας χορέψουμε, ας μιλήσουμε μεταξύ μας για ότι ωραίο έχουμε περάσει. Ας θυμηθούμε πως ήταν τα Χριστούγεννα παλιότερα. Τη μουσική που ακούγαμε τότε. Ας νοσταλγήσουμε με γλυκιά διάθεση κι ας ανεβάσουμε λίγο την ένταση... Σήμερα 16.00-17.00 στον Up 'n' Loud Web Radio θα κάνουμε Rock 'n' Roll Christmas με τους Greedies, AC/DC, Joan Jett & The Blackhearts, Slade, George Thorogood & The Destroyers, The Who, Ramones, Hoodoo Gurus, Flaming Lips, Clinic, The Futureheads, Killers, Kula Shaker, Manic Street Preachers, Thin White Rope.

   Ελάχιστοι καλλιτέχνες είναι τελικά αυτοί που δεν έχουν ερμηνεύσει, έστω και ένα Χριστουγεννιάτικο τραγούδι. Από πριν την εμφάνιση του rock 'n' roll ακόμη και μέχρι σήμερα έχουν κυκλοφορήσει χιλιάδες τραγούδια που αναφέρονται στη συγκεκριμένη γιορτή και πολλά από αυτά έχουν γίνει τεράστιες επιτυχίες κι έχουν διασκευαστεί ξανά και ξανά.
   Και δεν είναι μόνο τα τραγούδια που στον τίτλο τους έχουν τη λέξη Christmas, αλλά κι ένα σωρό τραγούδια που αναφέρονται στον τίτλο τους σε πράγματα και καταστάσεις που έχουν να κάνουν με τα Χριστούγεννα. Ο Ρούντολφ το ελαφάκι ('Rudolph, The Red Nosed Reindeer') είναι ένα από αυτά, και μάλιστα μια πολύ μεγάλη επιτυχία για τον cowboy Gene Autry το 1949. Ακόμη μια τέτοια επιτυχία για τον Autry ήταν και ο 'Frosty The Snowman' την επόμενη χρονιά. Ο μικρός τυμπανιστής ('Little Drummer Boy') είναι ένα άλλο. Τους στίχους έγραψε μια καθηγήτρια το 1941, έγινε τραγούδι το 1955 και στη συνέχεια μεγάλο hit single το 1958 από τη χoρωδία του Harry Simeone.
   Ίσως το δημοφιλέστερο τραγούδι για τα Χριστούγεννα (που δεν έχει στον τίτλο του τη λέξη) είναι το 'Silent Night', που γράφτηκε τον 19ο αιώνα στην Αυστρία από μοναχούς ('Stille Nacht') και από την εκτέλεση του Bing Crosby το 1945 πούλησε πάνω από 10 εκατομμύρια δίσκους! Ο Crosby έκανε επιτυχία κι ακόμη ένα τέτοιο τραγούδι, το 'Silver Bells', που τραγούδησε με την Carol Richards το 1950 ενώ ακόμη και το 'The Bells Of St.Mary's' (που ερμήνευσε με την ηθοποιό Ingrid Bergman το 1945) που δεν έχει σχέση με τα Χριστούγεννα, λόγω μιας σκηνής σε ένα φιλμ του Hollywood, θεωρείται πλέον κι αυτό Christmas classic!
   Υπάρχουν ακόμη και τα χιουμοριστικά τραγούδια που έρχονται για να φτιάξουν τη διάθεση του ακροατή ώστε να περάσει ευχάριστα αυτές τις μέρες. Το 'Grandma Got Run Over By A Reindeer' ήταν επιτυχία για τους Elmo & Patsy και η αφορμή για να γυριστεί και ομώνυμη κινηματογραφική ταινία το 1979. Το 'All I Want For Christmas Is My Two Front Teeth' από τους Spike Jones & The City Slickers και τον George Rock ήταν US No.1 hit single το 1949. Υπάρχουν, επίσης, το 'Dominick, The Italian Christmas Donkey' του ιταλοαμερικανού Lou Monte που έγινε ραδιοφωνική επιτυχία το 1960 και το 'Chrissy, The Christmas Mouse' από τους Debbie Reynolds/Donald O' Connor που ακούστηκε στην ταινία 'Tammy And The Bachelor' το 1957.
   Από τα καλύτερα τραγούδια του είδους είναι το hit του Roy Orbison, 'Pretty Paper' και το 'The Most Wonderful Time Of The Year' του Andy Williams, και τα δύο από το 1963. Ο Brook Benton, ακόμη, έχει ηχογραφήσει το πολύ όμορφο 'This Time Of The Year' το 1959 που κι αυτό αναφέρεται στην πιό όμορφη και λαμπερή γιορτή του χρόνου. Oι Greedies που σας εύχονται στο clip που ακολουθεί ήταν οι Phil Lynnott και Scott Gorham από τους Thin Lizzy μαζί με τους Paul Cook και Steve Jones από τους Sex Pistols. Το τραγούδι το είχαν κυκλοφορήσει σε single το 1979...

Best Rock Christmas moments:
1. Greedies - 'A Merry Jingle'
2. George Thorogood & The Destroyers - 'Rock 'n' Roll Christmas'
3. The Pogues feat. Kirsty MacColl - 'Fairytale Of New York'
4. Thin White Rope - 'Christmas Skies'
5. The Futureheads - 'Christmas Was Better In The 80's'
6. The Darkness - 'Christmas Time (Don't Let The Bells End)'
7. Plastic Ono Band - 'Happy Xmas (War Is Over)'
8. Manic Street Preachers - 'Christmas Ghost'
9. Ravers - '(It's Gonna Be A) Punk Rock Christmas'
10. Slade - 'Merry Xmas Everybody'

JOE STRUMMER 1952-2002

   Σαν σήμερα 22 Δεκέμβρη πριν από μερικά χρόνια έφυγε από κοντά μας ο πιο γνήσιος εκφραστής του punk rock, ένας αληθινός και ειλικρινής καλλιτέχνης, o frontman των θρυλικών Clash, Joe Strummer. Στη σημερινή εκπομπή (16.00-17.00 Up 'n' Loud Web Radio) θα ακούσουμε αποσπάσματα από την πορεία του στη μουσική, από το ξεκίνημά του με τους 101'ers μέχρι και το τέλος με τους Mescaleros...

 
   O John Graham Mellor γεννήθηκε στην Άγκυρα της Τουρκίας και σαν παιδί έζησε στο Κάιρο, στην Πόλη του Μεξικό και στη Βόννη, γιατί ο πατέρας του, Ronald Mellor, εργαζόταν στο διπλωματικό σώμα της Μ.Βρετανίας. To 1970, έζησε ένα μεγάλο δράμα, αφού ο κατά ένα χρόνο μεγαλύτερος αδελφός του (ο οποίος εν τω μεταξύ είχε γίνει μέλος του εθνικιστικού κινήματος National Front) αυτοκτόνησε. Εκείνη την περίοδο, ο Strummer αποφάσισε να σπουδάσει στο St.Martins College of Art & Design για να γίνει σκιτσογράφος. Το 1973, μετακόμισε στο Newport της Ουαλλίας για να συνεχίσει εκεί τις σπουδές του στο εκεί College of Art αλλά τα σχέδιά του άλλαξαν όταν μπήκε σε ένα τοπικό συγκρότημα, τους Vultures, σαν τραγουδιστής και κιθαρίστας. Παράλληλα, για να έχει δικό του εισόδημα, έκανε τον νεκροθάφτη!
   Το 1974, ο Joe επέστρεψε στο Λονδίνο και μαζί με κάποιους φίλους και συγκάτοικους, έφτιαξε τους 101'ers, με τους οποίους ξεκίνησε εμφανίσεις σε μικρά club και pubs. Τότε υιοθέτησε το ψευδώνυμο Strummer και έγραψε το τραγούδι που έμελλε να γίνει το πρώτο single του συγκροτήματος. To 'Keys To Your Heart' ήταν εμπνευσμένο από τη σχέση που είχε εκείνη την περίοδο με την drummer των Slits, Palmolive. Tον Απρίλη του 1976 όμως, ο Joe θα εγκαταλείψει τους 101'ers και θα ενωθεί με τους Mick Jones (τότε μελός των London SS), Paul Simonon, Keith Levene και Terry Chimes για τη δημιουργία των Clash. Το συγκρότημα έδωσε την πρώτη του συναυλία τον Ιούλιο της χρονιάς εκείνης, κάνοντας support στους Sex Pistols, από τους οποίους ο Strummer είχε εντυπωσιαστεί από την πρώτη στιγμή που τους είχε δει.
   Το 1977, ο Levene απολύθηκε, ενώ ο Chimes παραιτήθηκε για να αντικατασταθεί από τον Topper Headon. Τότε κυκλοφορεί και ο πρώτος τους δίσκος από την CBS, ένα άλμπουμ ορόσημο για την ιστορία του punk rock της Αγγλίας. Θα ακολουθήσει την επόμενη χρονιά το 'Give 'Em Enough Rope', το σπουδαίο 'London Calling' το 1979, το τριπλό 'Sandinista!' το 1980 και το εξαιρετικό 'Combat Rock' του 1982. Όλα αυτά τα χρόνια, οι Clash ήταν στην 'εμπροσθοφυλακή' του british punk rock και απεκτήσαν 'ορκισμένους' οπαδούς, οι οποίοι, πέρα από τη μουσική τους, εκτιμούσαν και την κοινωνικοπολιτική στάση του group που εκφραζόταν μέσω των στίχων τους (που είχαν σαν θέμα την κοινωνική παρακμή, την ανεργία, το ρατσισμό, την πολιτική κατάσταση, την αστυνομική βία και το μιλιταρισμό) αλλά και τη συμετοχή τους σε αριστεριστικές οργανώσεις. Οι Clash εμφανίστηκαν σε εκδηλώσεις όπως το 'Rock Against Racism' και ήταν ενεργά μέλη του 'Anti-Nazi League'.
   Πριν ακόμη την κυκλοφορία του 'Combat Rock' όμως, τα εσωτερικά προβλήματα στο συγκρότημα και η περίεργη στάση του manager τους, Bernie Rhodes, έφεραν τους Clash σε αδιέξοδο. O Headon που είχε εθιστεί στην ηρωίνη απολύθηκε και το 1983, ήταν η σειρά του Mick Jones να δει το δρόμο της εξόδου. Ο Strummer, με την προτροπή του Rhodes, βρήκε καινούργια μέλη για το group και το 1985 κυκλοφόρησε το δίσκο 'Cut The Crap'. Μετά τις πολύ κακές κριτικές που πήρε το άλμπουμ και βλέποντας ότι η κατάσταση δεν μπορούσε να συνεχιστεί έτσι, ο Joe διέλυσε για πάντα το σχήμα. Μια από τις τελευταίες εμφανίσεις των Clash, ήταν στο Rock in Athens Festival '85...
   Μετά τους Clash, o Strummer υπήρξε ιδιαίτερα δραστήριος. Το 1986 έγραψε τραγούδια για την ταινία 'Sid & Nancy', συνεργάστηκε ξανά με τον Mick Jones για το δεύτερο άλμπουμ των Big Audio Dynamite και το 1987 έπαιξε και συνέθεσε τραγούδια για την ταινία 'Walker' του Alex Cox. Σε μια άλλη ταινία του Cox, με τίτλο 'Straight To Hell', στην οποία είχε ένα μικρό ρόλο, γνώρισε τους Pogues με τους οποίους το 1987-88 θα κάνει περιοδεία, αντικαθιστώντας τον Philip Chevron που είχε αρρωστήσει. Στα επόμενα χρόνια, ο Joe συνεργάστηκε ξανά με τους Pogues...
   To 1989 εμφανίστηκε στην ταινία του Jim Jarmusch, 'Mystery Train' και το 1990 στο film του Aki Kaurismaki, 'I Hired A Contract Killer'. Εκεί ερμήνευσε δύο τραγούδια σε συνεργασία με τους Pogues κάτω από το όνομα Joe Strummer & The Astro Physicians. Στη συνέχεια, έγραψε το soundtrack της ταινίας 'Grosse Point Blank' του George Armitage και δημιούργησε τους Latino Rockabilly War. Τα δύο άλμπουμ τους (ένα εκ των οποίων ήταν το soundtrack για το film 'Permanent Record'), όμως, ήταν εμπορικές αποτυχίες κι αυτό είχε σαν αποτέλεσμα ο Strummer να χάσει το συμβόλαιο που είχε με τη Sony (πρώην CBS).
   H σχέση του με τους Pogues συνεχίστηκε, αφού τους βοήθησε στην παραγωγή του πολύ καλού δίσκου 'Hell's Ditch' και το 1991 πήρε τη θέση του τραγουδιστή Shane McGowan, όταν ο τελευταίος αποχώρησε απ' το συγκρότημα. Το 1995 συμμετείχε στο single των Levellers, 'Just The One' και την επόμενη χρονιά στο τραγούδι των Black Grape, 'England's Irie'. Κατόπιν, συνεργάστηκε με τον θρύλο της reggae, Lee 'Scratch' Perry και εμφανίστηκε στην τηλεοπτική σειρά cartoon, 'South Park', όπως και στο soundtrack της εν λόγω σειράς με το τραγούδι 'It's A Rockin' World'. Παράλληλα, ο Strummer παρουσίαζε για αρκετά χρόνια, το ραδιοφωνικό πρόγραμμα 'London Calling' για το BBC World Service.
   Καθώς τα 90's πλησίαζαν προς το τέλος τους, ο Joe δημιούργησε τους Mescaleros, των οποίων το πρώτο άλμπουμ με τίτλο 'Rock Art & The X-Ray Style' κυκλοφόρησε από την Mercury το 1999. Το 2001 οι Mescaleros έβγαλαν το 'Global A Go-Go' στην Hellcat Records και ηχογράφησαν ένα τραγούδι για την ταινία 'Black Hawk Down'. Τότε ήταν που συνεργάστηκε και με τον Johnny Cash, για τη διασκευή του 'Redemption Song' του Bob Marley (η ηχογράφηση κυκλοφόρησε μετά το θάνατό του). Μια από τις τελευταίες του ηχογραφήσεις ήταν με την Big Band του πιανίστα και τηλεοπτικού παρουσιαστή Jools Holland...
   Στις 22 Δεκέμβρη 2002 ο Joe Strummer έφυγε ξαφνικά από τη ζωή ενώ βρισκόταν στο σπίτι του στο Somerset, θύμα μιας εκ γενετής congenital heart defect που δεν είχε διαγνωστεί ποτέ. Εκείνη την περίοδο ηχογραφούσε τον επόμενο δίσκο των Mescaleros, ο οποίος κυκλοφόρησε τελικά το 2003 με τίτλο 'Streetcore'. Για να τιμήσουν τη μνήμη του, οι φίλοι και συγγενείς του, ίδρυσαν το Strummerville Foundation, έναν οργανισμό που προωθεί νέους καλλιτέχνες και οργανώνει festivals και διάφορα happenings ώστε ο μεγάλος punk rock hero να μην ξεχαστεί ποτέ...

Joe Strummer's best solo moments:
1. Joe Strummer & The Mescaleros - 'Tony Adams'
2. 101'ers - 'Keys To Your Heart'
3. Joe Strummer - 'Omotepe'
4. Joe Strummer, Flea, Tom Morello, Nick Hexum, DJ Bonebrake, Benmont Tench - 'It's A Rockin' World'
5. Joe Strummer & The Mescaleros - 'Coma Girl'
6. Latino Rockabilly War - 'Trash City'
7. Long Beach Dub All Stars - 'The Harder They Come'
8. Joe Strummer & Johnny Cash - 'Redemption Song'
8. Joe Strummer & The Astro Physicians - 'Afro-Cuban Be-Bop'
9. Joe Strummer & The Mescaleros - 'Minstrel Boy'
10. Joe Strummer - 'Love Kills'

D BOON: Never Forgotten

   Πολλά και διάφορα σήμερα στον Up 'n' Loud από τις 16.00 έως τις 17.00 μια που, τα περισσότερα τραγούδια είναι μικρά σε διάρκεια (αλλά μεγάλα σε αξία... μπλιαχ... πείτε και κάτι καινούργιο εκεί στα FM... δεν βαρεθήκατε;). Θα ακούσουμε λοιπόν σήμερα Frank Zappa, Albert King, Carla Thomas, Paco De Lucia, Madness, Mazzy Star, The Cure, The Wake, The Rattlers, Ravers, The Germs, καινούργια τραγούδια από Big Talk, My Morning Jacket, The Silver Seas. Θα κάνουμε κι ένα flashback για να θυμηθούμε τον d.Boon των Minutemen...

   Ελάχιστοι τον γνωρίζουν στη χώρα αυτή, αλλά κι αυτοί που κάποτε τον είχαν ακουστά, μάλλον τον έχουν ξεχάσει και είναι κρίμα. Φταίει μάλλον και το γεγονός ότι στα 80's οι δίσκοι των Minutemen ήταν πολύ δύσκολο να βρεθούν σε κάποιο δισκοπωλείο της Ελλάδας και το ότι η ενημέρωση και η πληροφορία για το underground rock ήταν είδος πολυτελείας...
   Έχουν περάσει 26 χρόνια από τότε που ο Dennes Dale Boon έφυγε από τη ζωή όταν το βαν που ήταν μέσα ενεπλάκη σε αυτοκινητιστικό, κάπου στην Arizona, κοντά στα σύνορα με την California. Στην California, και συγκεκριμένα στο San Pedro είχε γεννηθεί το 1958 κι εκεί μεγάλωσε. Ονομάστηκε d. Boon γιατί έτσι υπέγραφε οτιδήποτε ζωγράφιζε όταν ήταν teenager.
   Το 1978 βρέθηκε μαζί με τον παιδικό του φίλο, Mike Watt, σε ένα punk rock σχήμα που ονομαζόταν The Reactionaries. Το group διέλυσε στα τέλη του 1979 και οι d.Boon και Watt δημιούργησαν τους Minutemen τον Γενάρη του 1980. To νέο αυτό σχήμα, έμελλε να γίνει ένα από τα καλύτερα και πιό απρόβλεπτα punk rock groups που ακούστηκαν από την California με τον d.Boon στην κιθάρα και τα φωνητικά, τον Watt στο μπάσο και τον φίλο τους George Hurley στα ντραμς.
   Η πρώτη τους εμφάνιση ήταν σαν support act σε μια συναυλία των Black Flag και το πρώτο τους EP 'Paranoid Time' κυκλοφόρησε από την εταιρία SST. Mετά την ηχογράφηση του πρώτου τους άλμπουμ, οι Μinutemen έγιναν ένα από τα πιό γνωστά punk rock σχήματα στις Η.Π.Α. και ο d.Boon απέκτησε σιγά σιγά τη φήμη ενός πολύ σπουδαίου και ιδιαίτερου κιθαρίστα (χρόνια αργότερα το περιοδικό Rolling Stone τον είχε μέσα στους 100 καλύτερους κιθαρίστες στη rock σκηνή).
   Το 1984 κυκλοφόρησαν τον διπλό δίσκο 'Double Nickels On The Dime' που θεωρείται μέχρι και σήμερα ένας από τους καλύτερους και πιό ανατρεπτικούς δίσκους στην ιστορία του αμερικανικού punk. Σ' αυτό το εξαιρετικό άλμπουμ υπάρχουν και συνεργασίες με μέλη των Black Flag και Saccharine Trust. To Δεκέμβρη του 1985 έρχεται και το τελευταίο άλμπουμ τους, '3-Way Tie (For Last)', το οποίο περιέχει και πολλές, αναπάντεχες διασκευές, ενώ οι Minutemen θα κάνουν εκείνη την εποχή και την τελευταία τους περιοδεία, μαζί με τους ανερχόμενους R.E.M.
   Ο χαμός του d.Boon σήμανε και το τέλος των Minutemen αφού ο παιδικός του φίλος, Mike Watt, έπεσε σε βαριά κατάθλιψη. Τα μέλη των Sonic Youth ήταν που τον έπεισαν να συνεχίσει να ασχολείται με τη μουσική και να δημιουργήσει τους Firehose το 1987. Από τότε, οτιδήποτε έχει κυκλοφορήσει ο Watt, είναι αφιερωμένο στη μνήμη του d.Boon...
   O Βοοn ήταν ένας πολύ σπουδαίος, alternative συνθέτης κι ένας μοναδικός κιθαρίστας. Η επιρροή του στα μετέπειτα punk rock συγκροτήματα από τις Η.Π.Α. είναι μεγάλη και ιδιαίτερα εμφανής στις ηχογραφήσεις τους αλλά και στις συνεντεύξεις τους, όπου πολλοί από αυτούς τον αναφέρουν σαν έναν από τους ήρωές τους. Θυμόμαστε, στο clip που ακολουθεί, τους Minutemen σε μια από τις τελευταίες εμφανίσεις τους, στην πατρίδα τους, San Pedro CA, λίγες μέρες πριν το τραγικό ατύχημα...

Minutemen's best moments:
1. 'Corona'
2. 'Tension'
3. 'The Anchor'
4. 'Viet Nam'
5. 'Political Song For Michael Jackson To Sing'
6. 'This Ain't No Pic-Nic'
7. 'Political Nightmare'
8. 'Paranoid Chant'
9. 'The Cheerleaders'
10. 'Cracks In The Sidewalk'

HAPPY B-DAY ALAN PARSONS

   Για σήμερα η εκπομπή στον Up 'n' Loud είναι πολύ ιδιαίτερη μια που, δεν θα ασχοληθούμε, όπως σχεδόν κάθε μέρα με το τι συνέβη στο παρελθόν, αλλά αποκλειστικά και μόνο με το τι έκανε μέχρι τώρα ο Alan Parsons, που γίνεται αισίως 63 ετών. Θα ακούσουμε τραγούδια των Alan Parsons Project αλλά και αποσπάσματα από άλμπουμ άλλων καλλιτεχνών με τους οποίους συνεργάστηκε σαν μηχανικός ή σαν παραγωγός. Pink Floyd, The Beatles, Ambrosia, Pilot, Al Stewart, The Hollies, John Miles, Steve Harley & Cockney Rebel κ.α.

  
   Ο Alan Parsons γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Λονδίνο και ασχολήθηκε με τη μουσική και τα μηχανήματα ηχογράφησης και παραγωγής από μικρό παιδί. Έμαθε, σε μικρή ηλικία επίσης, να παίζει πιάνο, synthesizer, κιθάρα, μπάσο και φλάουτο. Πέρα απ' αυτά, ο Parsons είναι και ένας ολοκληρωμένος τραγουδιστής αφού έχει κάνει μαθήματα φωνητικής, άσχετα αν στους δίσκους των Alan Parsons Project προτιμά να μην τραγουδάει ο ίδιος...
   Ήταν μόλις 18 ετών όταν έπιασε δουλειά στα φημισμένα Abbey Road Studios του Λονδίνου τον Οκτώβρη του 1967. Σε εκείνα τα studios, το 1969 εργάστηκε σαν assistant engineer στον αξεπέραστο δίσκο των Beatles, 'Abbey Road'. Από τότε, έγινε ένας από τους μόνιμους μηχανικούς στα συγκεκριμένα studios και συνεργάστηκε με πολύ μεγάλα ονόματα της rock σκηνής. Το 1970 ήταν ο μηχανικός ήχου στο 'Atom Heart Mother' των Pink Floyd και την επόμενη χρονιά εργάστηκε για το δίσκο του Paul McCartney 'Wild Life'. Με τον McCartney δούλεψε ξανά στο άλμπουμ 'Red Rose Speedway' το 1973, όμως ήταν η πολύ σπουδαία δουλειά που έκανε εκείνη τη χρονιά στο 'Dark Side Of The Moon' των Pink Floyd που τον έκανε περιζήτητο και του απέφερε και βραβείο Grammy (Best Engineered Album). Ο Parsons ήταν αυτός που πρότεινε στο group τον Clare Torry για να κάνει τα φωνητικά στο υπέροχο track 'The Great Gig In The Sky'.
   Ο Parsons ήταν κάτι παραπάνω από ένας απλός μηχανικός στους περισσότερους από τους δίσκους που έχει συμμετοχή. Αυτό φαίνεται καθαρά και στο δίσκο των Hollies του 1974, όπου κατάφερε να 'περάσει' τις ιδέες του για την παραγωγή στο συγκρότημα και να τους βοηθήσει να κάνουν μεγάλη επιτυχία το τραγούδι 'The Air That I Breathe' (UK No.2/US No.6 hit single). Την ίδια χρονιά θα κάνει την παραγωγή στο, επίσης πολύ επιτυχημένο, άλμπουμ του pop rock σχήματος Pilot, απ' όπου θα 'ξεπηδήσουν' οι επιτυχίες 'Magic' (UK No.11/US No.5 hit single) και 'January' (UK No.1 hit single για τρεις εβδομάδες).
   To 1975 είναι μια χρονιά με τεράστιο φόρτο εργασίας για τον Alan Parsons. Είναι μηχανικός ήχου στο LP 'Another Night' των Hollies, στο πολύ επιτυχημένο ομώνυμο άλμπουμ των Ambrosia (απ' όπου το 'Ηοldin' On To Yesterday' γίνεται US No.17 hit single) ενώ κάνει την παραγωγή και το mixing στο δίσκο των Cockney Rebel με τίτλο 'The Best Years Of Our Lives'. Από εκεί, το 'Make Me Smile (Come Up And See Me)' πουλάει εκατομμύρια κομμάτια σαν single και γίνεται UK No.1 hit single για δύο εβδομάδες. Για τη συνεργασία του με τους Ambrosia (δούλεψε και για το δεύτερο άλμπουμ τους στη συνέχεια) είναι ξανά υποψήφιος για βραβείο Grammy...
   Στη συνέχεια, απορρίπτει την πρόταση των Pink Floyd να δουλέψει μαζί τους στο 'Wish You Were Here' και αποφασίζει να σχηματίσει μαζί με τον τραγουδιστή Eric Woolfson τους Alan Parsons Project, ένα σχήμα που στο ξεκίνημά του ήταν αποκλειστικά studio project και δεν έκανε ζωντανές εμφανίσεις. Αυτό άλλαξε με το πέρασμα των χρόνων. Το 1976 το συγκρότημα θα κυκλοφορήσει το πολύ καλό άλμπουμ 'Tales Of Mystery And Imagination', βασισμένο πάνω στη δουλειά του Edgar Alan Poe (σε ένα τραγούδι συμμετέχει και ο Arthur Brown). Το ίδιο έτος, ο Parsons είναι ο άνθρωπος που θα πείσει τον Al Stewart να ηχογραφήσει με διαφορετικό τρόπο το τραγούδι 'Year Of The Cat' (από τον ομώνυμο δίσκο για τον οποίο ήταν μηχανικός ήχου) για να γίνει τελικά, επιτυχία στο UK No.8. Συνεργάζεται επίσης, σαν παραγωγός, στο άλμπουμ 'Rebel' του John Miles, απ' όπου τα 'Highfly' (UK No.17 hit single) και 'Music' (UK No.3 hit single) γίνονται επιτυχίες. Ο Miles στη συνέχεια, θα τραγουδήσει σε δίσκους των Alan Parsons Project.
   To 1977 βγαίνει στην αγορά το άλμπουμ 'I Robot' των Alan Parsons Project και την επόμενη χρονιά το 'Pyramid'. Το 1978 συνεργάζεται ξανά με τον Al Stewart (αυτή τη φορά κάνοντας την παραγωγή) για το δίσκο 'Time Passages' με το ομώνυμο τραγούδι να γίνεται επιτυχία στην Αμερική (US No.7 hit single). Aπό το 'Eve' του 1979, το τραγούδι 'Damned If I Do' βάζει τον Parsons για πρώτη φορά στα 30 δημοφιλέστερα του Billboard και θα ακολουθήσουν και ακόμη μεγαλύτερες επιτυχίες από τους επόμενους δίσκους. 'Games People Play' (US No.16 hit single το 1980), 'Time' (US No.15 το 1981), 'Eye In The Sky' (US No.3 hit single το 1982) και 'Don't Answer Me' (US No.15 hit single το 1984).
   Στα μέσα των 80's θα είναι ο παραγωγός στο μοναδικό άλμπουμ των Keats που είχαν στη σύνθεσή τους τον Colin Blunstone (The Zombies), Peter Bardens (Camel), David Paton (Pilot, Camel), Stuart Elliott (Cockney Rebel, Al Stewart. Paul McCartney). Θα κάνει την παραγωγή στο soundtrack της εξαιρετικής ταινίας 'Ladyhawke' (πρωταγωνιστεί η Michelle Pfeiffer) ενώ θα συνεχίσει να κυκλοφορεί αξιόλογους δίσκους με το συγκρότημά του.
   To 1990 διέκοψε τη συνεργασία του με τον Woolfson και κυκλοφόρησε τρεις δίσκους σαν solo καλλιτέχνης. Το 2004 ήταν ξανά υποψήφιος για βραβείο Grammy για το δίσκο του 'A Valid Path', o οποίος ήρθε μετά από 8 χρόνια απουσίας από τις ηχογραφήσεις. Εκείνη την περίοδο είχε κάνει και μια ζωντανή εμφάνιση στη Θεσσαλονική που είχα την τύχη να παρακολουθήσω. Ο Alan Parsons αυτό τον καιρό ετοιμάζει ένα νέο σχήμα που πιθανά θα ονομάζεται Subclones...

Alan Parsons Project best moments:
1. 'Mammagamma'
2. 'Lucifer'
3. 'Sirius/Eye In The Sky'
4. 'I Robot'
5. 'The Tale-Tell Heart' (feat. Arthur Brown)
6. 'Old And Wise' (feat. Colin Blunstone)
7. 'Time'
8. 'The Voice' (feat. Steve Harley)
9. 'A Dream Within A Dream'
10. 'The Raven'

CESARIA EVORA R.I.P.

   Καλή εβδομάδα σε όλους εύχομαι. Το Σάββατο, δυστυχώς, έφυγε από τη ζωή η Cesaria Evora σε ηλικία 70 ετών. Θα την ακούσουμε σήμερα 16.00-17.00 στον Up 'n' Loud μαζί με τραγούδια από τους Walter Murphy & The Big Apple Band, Earth Wind & Fire, Kajagoogoo, Abba, Frankie Valli & The Four Seasons αλλά και Phil Ochs, Jimmy Rogers, Ten Years After, Phil Lynnott, The Bangs, Ordinary Boys...

   H πολύ αγαπητή στη χώρα μας Cesaria Evora είχε γεννηθεί στo μικρό λιμάνι του Mindelo του νησιού Sao Vicente, ένα από τα νησάκια που αποτελούν το Capo Verde (Πράσινο Ακρωτήρι). Πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια, αφού όταν ήταν 7 ετών, έχασε τον πατέρα της και η μητέρα της (που ήταν αδύνατο να μεγαλώσει μόνη της και τα έξι παιδιά της) την έβαλε σε ορφανοτροφείο όταν έγινε 10.
   Πριν ακόμη ενηλικιωθεί, η Cesaria άρχισε να τραγουδάει σε μικρά καφενεία και εστιατόρια του νησιού και στη συνέχεια έκανε εμφανίσεις σε τουριστικά πλοία αλλά ακουγόταν συχνά και στο τοπικό ραδιόφωνο. Πέρασαν έτσι πολλά χρόνια, μέχρι η Evora να αρχίσει να γίνεται γνωστή στο ευρύ κοινό. Αυτό έγινε όταν ήταν σχεδόν 45 ετών και βρέθηκε να εμφανίζεται στην Πορτογαλία. Εκεί την ανακάλυψε ο Jose da Silva και την κάλεσε για ηχογραφήσεις στο Παρίσι. Το πρώτο της άλμπουμ κυκλοφόρησε το 1988!
   Από κει και πέρα, η Cesaria Evora τραγουδούσε σε ολόκληρο τον κόσμο, κάνοντας διάσημη τη morna, ένα μουσικό ιδίωμα που υφίσταται εδώ και πολλά χρόνια στο Πράσινο Ακρωτήρι. Το 1995 προτάθηκε για βραβείο Grammy αλλά δεν το κέρδισε. Τα κατάφερε, τελικά, το 2004 με το δίσκο της 'Voz d' Amor'.
   To Μάη του 2010 υπέστη καρδιακή προσβολή κι από τότε σταμάτησε να περιοδεύει και να τραγουδάει για να προσέξει την υγεία της αλλά τα πράγματα χειροτέρεψαν. Η ξυπόλητη τραγουδίστρια έφυγε από κοντά μας το Σάββατο 17 Δεκέμβρη. Μας άφησε για να τη θυμόμαστε 11 studio albums και πολλές συλλογές και ζωντανές ηχογραφήσεις.
   Είχα την τύχη να τη γνωρίσω στις αρχές των 00's όταν και έκανα τον DJ σε μια πολύ επιτυχημένη εμφάνισή της στο Μύλο. Περίεργη και συγχρόνως εξωτική, με ένα χαρακτήρα που πρόδιδε τη δύσκολη ζωή που πέρασε πριν γίνει διάσημη. Ας είναι καλά εκεί που βρίσκεται...

Cesaria Evora's best moments:
1. 'Sangue De Beirona'
2. 'Carnaval De Sao Vicente'
3. 'Sodade'
4. 'Nova Sintra'
5. 'Mar Azul'
6. 'Vida Tem Um So Vida'
7. 'Regresso'
8. 'Negue'
9. 'Isolada'
10. 'Voz d' Amor'

STUART ADAMSON 1958-2001

   Όπως και κάθε μέρα, έτσι και σήμερα, κάτι διαφορετικό από τις 16.00 μέχρι και τις 17.00 στον Up 'n' Loud Web Radio. Rainbow, ZZ Top, Abba, Billy Talent, Eurythmics, The Residents, Dead Or Alive, Chelsea, Basczax, The Cure, Pure Reason Revolution αλλά και Big Country και The Skids για να θυμηθούμε τον Stuart Adamson...

  
   Γεννήθηκε στο Manchester αλλά μεγάλωσε στην πατρίδα των γονιών του, τη Σκωτία, σε ένα προάστειο του Dunfermline. Άκουγε folk μουσική όταν ήταν νέος, αλλά μετά από μια συναυλία των Damned το 1976, αποφάσισε να ασχοληθεί με τη rock μουσική κι έτσι δημιούργησε το πρώτο του συγκρότημα με τίτλο Tattoo, εκείνη τη χρονιά. Οι Tattoo δεν κράτησαν πολύ, αφού λίγο αργότερα, μαζί με τον φίλο του William Simpson, έφτιαξαν τους Skids...
   To 1977 oι Skids ξεκίνησαν τις εμφανίσεις τους στο Εδιμβούργο και τότε ήταν που ήρθε στο group και ο τραγουδιστής Richard Jobson. Μαζί του ο Adamson έγραψε σχεδόν όλα τα τραγούδια του σχήματος. Εκείνη την εποχή ο Jobson (τραγούδι, κιθάρα) ήταν 16 και ο Adamson (κιθάρα, φωνητικά, κρουστά, πλήκτρα) 18 ετών.
   Η κυκλοφορία του extended play 'Charles' και η συμπάθεια που τους έδειχνε ο DJ John Peel, είχαν σαν αποτέλεσμα το group να γίνει γνωστό σε ολόκληρη την Αγγλία και να υπογράψει ένα καλό δισκογραφικό συμβόλαιο με την εταιρία Virgin. Από αυτήν διατέθηκε και το πρώτο τους άλμπουμ που είχε τίτλο 'Scared To Dance', απ' όπου το τραγούδι 'Into The Valley' έγινε επιτυχία στο βρετανικό top-10. Στο δίσκο, επίσης, υπήρχε και το 'The Saints Are Coming' που διασκεύασαν οι U2 μαζί με τους Green Day. To 1979, από το δεύτερο άλμπουμ τους, 'Days In Europa' γνωρίζoυν επιτυχία τα 'Working For The Yankee Dollar' (UK No.20 hit single) και 'Masquerade' (UK No.14 hit single) αλλά το artwork του δίσκου χαρακτηρίζεται, από κάποιους μουσικοκριτικούς, ναζιστικό και η Virgin αποφασίζει να αλλάξει το εξώφυλλο και ένα τραγούδι του άλμπουμ!
   Μετά την κυκλοφορία του τρίτου δίσκου, 'Τhe Absolute Game' (1980) και παρά το γεγονός ότι το άλμπουμ μπαίνει στα πρώτα δέκα του UK albums chart, o Αdamson αποχωρεί από τους Skids και θα έχει συμμετοχή μόνο σε ένα τραγούδι του επόμενου long play ('Joy' το 1981), που θα είναι και το τελευταίο τους. Χρόνια αργότερα, θα αποκαλύψει ότι έφυγε από το συγκρότημα λόγω ενός ισχυρού νευρικού κλονισμού.
   Το 1982, ο Αdamson γίνεται πατέρας και σχηματίζει τους Big Country μαζί με τους Bruce Watson, Mark Brzezicki, Tony Butler. Με το group αυτό, ο Adamson θα γίνει ακόμη πιό επιτυχημένος, μια που το πρώτο τους άλμπουμ, 'The Crossing', θα γίνει πλατινένιο στην Αγγλία και χρυσό στις Η.Π.Α. Από το δίσκο θα βγουν και οι επιτυχίες 'Fields Of Fire' (UK No.10 hit single), 'In A Big Country' (UK & US No.17 hit single) και 'Chance' (UK No.9 hit single). H συνέχεια θα είναι εξίσου επιτυχημένη με το δεύτερο 'πόνημά' τους, 'Steeltown' (1984) να φτάνει στο No.1 των άλμπουμς στην Αγγλία και να βγάζει δύο top-20 hits, ενώ το single 'Wonderland' (που δεν συμπεριλαμβάνεται στην original έκδοση του 'Steeltown') να γίνεται UK No.8 hit single.
   Το 1985 ο ήρωάς μας γίνεται για δεύτερη φορά πατέρας και κατόπιν, το 1986, βλέπει το 'The Seer' να φτάνει κι αυτό πολύ κοντά στην κορυφή, στο Νο.2 και γίνεται χρυσό, ενώ οι επιτυχίες συνεχίζονται με το 'Look Away' (UK No.7 hit single) και 'One Great Thing' (UK No.19 hit single). Δυο χρόνια αργότερα, το 'King Of Emotion' από το δίσκο 'Peace In Our Time' μπαίνει κι αυτό στο αγγλικό top-20 και θα είναι η τελευταία μεγάλη στιγμή τους. Οι Big Country θα συνεχίσουν να ηχογραφούν μέχρι και το 1995 και τα τραγούδια τους θα συνεχίσουν να εμφανίζονται στο UK top-40 σε χαμηλότερες θέσεις.
   Το 1996 o Stuart χωρίζει με τη σύζυγό του, Sandra και μετακομίζει στο Nashville του Tennessee. Εκεί θα φτιάξει το alternative country rock συγκρότημα The Raphaels. Στις 16 Δεκεμβρίου 2001 κρεμάστηκε στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου στη Honolulu, Hawaii...
   To κιθαριστικό στυλ του Adamson ήταν μοναδικό και ήταν ένα κράμα punk rock και Scottish folk. Κανείς δεν μπόρεσε να τον αντιγράψει, αν και κάποιοι προσπάθησαν κατά καιρούς. Ρωτήστε τον The Edge των U2... Το clip που ακολουθεί είναι από εμφάνιση των Big Country στο Hammersmith Odeon το 1983.

Stuart Adamson's best moments:
1. The Skids - 'Sweet Suburbia'
2. Big Country - 'In A Big Country'
3. The Skids - 'The Saints Are Coming'
4. Big Country - 'Chance'
5. The Skids - 'Goodbye Civilian'
6. Big Country - 'Look Away'
7. The Skids - 'Masquerade'
8. Big Country - 'Wonderland'
9. The Skids - 'Into The Valley'
10. Big Country - 'Fields Of Fire (400 Miles)'

HAPPY B-DAY CARMINE APPICE

   Από τις 16.00 έως τις 17.00 στον Up 'n' Loud σήμερα τραγούδια των Rufus Thomas, James Brown από το χώρο της funk/soul, Pixies, Pulp από τα alternative 90's, Kasabian, Still Corners σε καινούργια τραγούδια τους, Havana 3AM και Fuzztones για τα χρόνια μας πολλά στους Paul Simonon και Rudi Protrudi. Έχουμε επίσης μουσική από τους Dave Clark Five, Durutti Column, William Orbit και το απίστευτο Christmas single των Fear από το 1982. Θα ακούσουμε εννοείται και τον drummer Carmine Appice σε ηχογραφήσεις του με τους Vanilla Fudge και Cactus...

   Σήμερα έχει γενέθλια ένας από τους καλύτερους και πιο επιδραστικούς drummers που πέρασαν από τη rock σκηνή τα τελευταία 50 χρόνια. Ο Carmine Appice των Vanilla Fudge, Cactus και Beck, Bogert & Appice και όχι μόνο...
   Γεννήθηκε το 1946 στο Brooklyn της Νέας Υόρκης από οικογένεια που είχε Ιταλική καταγωγή και από μικρός σπούδασε κλασική μουσική. Στη συνέχεια ήρθε σε επαφή με την jazz και ασχολήθηκε με τα τύμπανα όταν άκουσε τους Gene Krupa και Buddy Rich.
   Ο Appice έγινε γνωστός στο κοινό της rock με τη συμμετοχή του στο πολύ καλό ψυχεδελικό συγκρότημα Vanilla Fudge, με τους οποίους ηχογράφησε 5 δίσκους από το 1967 μέχρι και το 1970, συμμετέχοντας, μάλιστα, και στις συνθέσεις των τραγουδιών. Στη συνέχεια, μαζί με τον τραγουδιστή των Amboy Dukes, Rusty Day, και τον Jim McCarty των Mitch Ryder & The Detroit Wheels σχημάτισε το blues rock συγκρότημα Cactus. Oι Cactus κυκλοφόρησαν 4 πολύ καλούς δίσκους μεταξύ 1970-1972 και κατόπιν, ο Appice μαζί με τον Tim Bogert τους εγκατέλειψαν για να δημιουργήσουν, μαζί με τον πολύ γνωστό κιθαρίστα Jeff Beck, το τρίο Beck, Bogert & Appice. Το σχήμα αυτό κράτησε μονάχα για ένα studio και ένα live άλμπουμ (1973-74) και μετά ο Appice βρέθηκε να συμμετέχει στο group του Rod Stewart!
    Στα τέλη των 70's θα παίξει τύμπανα στο δίσκο του Paul Stanley των Kiss και θα συνθέσει μαζί με τον Rod Stewart τη μεγάλη επιτυχία 'Do Ya Think I'm Sexy?'. Παράλληλα θα ηχογραφήσει και δύο δίσκους με το blues rock σχήμα KGB που αποτελούσαν οι Ray Kennedy, Ric Grech, Mike Bloomfield, Barry Goldberg
   Στα πρώτα χρόνια των 80's, κι ενώ είναι ακόμη στο συγκρότημα του Rod Stewart θα συνθέσει την επιτυχία 'Young Turks' και θα κυκλοφορήσει και τον πρώτο του solo δίσκο το 1981. Είναι μια πολύ επιτυχημένη περίοδος για τον Appice τα 80's, αφού συνεργάζεται και με τους Ted Nugent, John Sykes, Blue Murder, King Kobra και έχει συμμετοχή στο δίσκο 'A Momentary Lapse Of Reason' των Pink Floyd. To 1983, επίσης, περιοδεύει μαζί με τον Ozzy Osbourne σαν βασικό μέλος του group του.
  Στα 90's δεν θα κάνει σπουδαία πράγματα αλλά συνεχίζει να ηχογραφεί με συγκροτήματα όπως Mother's Army, Pappo's Blues και παίζει στο άλμπουμ 'True Obsessions' του Marty Friedman (1996). Θα κυκλοφορήσει και το δεύτερο δίσκο του το 1995. Ο τρίτος θα έρθει το 2001 και θα ακολουθήσουν ακόμη δύο το 2008 και το 2009. Πρόσφατα, το 2011, ηχογράφησε με τον θρύλο του funk, Sly Stone και ενώθηκε με τους Michael Schenker Group για τη φετεινή περιοδεία τους.
   O Carmine Appice έγραψε βιβλία και έχει δώσει διαλέξεις για την τεχνική του drumming. Ο τρόπος παιξίματός του και το στυλ του έχουν επηρεάσει μουσικούς όπως οι Phil Collins, John Bonham (Led Zeppelin), Cozy Powell, Ian Paice (Deep Purple), Nicko McBrain (Iron Maiden), Bill Ward (Black Sabbath), Dave Lombardo (Slayer) κ.α.
   Απολαύστε τον μαζί με τους Vanilla Fudge σε μια τηλεοπτική εμφάνιση από το 1968!

Carmine Appice's best moments:
1. Vanilla Fudge - 'All In Your Mind'
2. Cactus - 'Feel So Good'
3. Rod Stewart - 'Do Ya Think I'm Sexy?'
4. Carmine Appice - 'Have You Heard'
5. Beck, Bogert & Appice - 'Lady'
6. Vanilla Fudge - 'Where Is Happiness?'
7. Cactus - 'One Way... Or Another'
8. Rod Stewart - 'Young Turks'
9. KGB - 'Let Me Love You'
10. Blue Murder - 'Blue Murder'

SATURDAY NIGHT FEVER premiere 14 Dec 1977

   Μου αρέσει στην εκπομπή να παίζω μουσική από διαφορετικά είδη και να προσπαθώ να τα 'κολλήσω' μεταξύ τους μέσα στη μία ώρα του προγράμματος (16.00-17.00 στον Up 'n' Loud). Έτσι λοιπόν και σήμερα θα ακούσουμε μουσική από T-Rex, Beth Orton, The Waterboys, Planet Of Zeus, Judas Priest μαζί με Dinah Washington, Marvin Gaye αλλά και The Ejected, Fire Engines, The Cigarettes, The Mo-Dettes, The Pork Dukes, Genocide (αλήθεια τα τελευταία τέσσερα συγκροτήματα τα γνωρίζει κανείς;). Σήμερα θα κάνουμε και μια αναφορά σε μια πολύ επιτυχημένη μουσική ταινία του 1977...

  
   Ήταν η δεύτερη, μόλις, ταινία που σκηνοθέτησε ο John Badham, o οποίος μέχρι το 1976 εργαζόταν στην τηλεόραση αλλά, φυσικά, ήθελε κι αυτός να κάνει παραγωγές για την μεγάλη οθόνη. Η ευκαιρία του δόθηκε από τον Berry Gordy της Motown που χρηματοδότησε την κωμωδία 'The Bingo Long Travelling All-Stars & Motor Kings' που πήγε σχετικά καλά και η συνέχεια ήταν το 'Saturday Night Fever'...
   Η ταινία προβλήθηκε στους κινηματογράφους για πρώτη φορά στις 14 Δεκέμβρη του 1977 και έμελε να γίνει η μεγαλύτερη επιτυχία της επόμενης χρονιάς. Το story πραγματεύεται τη ζωή ενός λαικού ανθρώπου, που βρίσκει διέξοδο από τα προβλήματα και την καθημερινότητα το Σαββατόβραδο, σε μια discotheque του Brooklyn, όπου εκεί αισθάνεται 'βασιλιάς' γιατί είναι κορυφαίος στο χορό. Tον πρωταγωνιστή ενσαρκώνει ο John Travolta, ενώ ρόλους κλειδιά έχουν η Karen Lynn Gormey (η dance partner του πρωταγωνιστή) και η Donna Pescow (η πρώην dance partner).
   Η τεράστια επιτυχία του film βοήθησε στο να γίνει η μουσική disco γνωστή σε ολόκληρο τον πλανήτη και παράλληλα 'εκτόξευσε' το κασέ του Travolta στα ύψη. Το soundtrack της ταινίας, όμως, ήταν που έγινε ακόμη πιό επιτυχημένο από το film και βοήθησε τους Bee Gees (που ήταν 'υπεύθυνοι' για το μεγαλύτερο μέρος του) να κάνουν μια μεγάλη στροφή στην καριέρα τους, αφού από pop rock group, έγιναν σε μια νύχτα το πιό καυτό disco όνομα της εποχής εκείνης.
   Ο δίσκος με τα τραγούδια της ταινίας πούλησε 15 εκατομμύρια κομμάτια μόνο στις Η.Π.Α. και έμεινε στο Νο.1 του Billboard για 24 συνεχόμενες εβδομάδες από τον Ιανούαριο μέχρι τον Ιούλιο του 1978. Η συνολική του παρουσία στο αμερικανικό chart ξεπέρασε τις 120 εβδομάδες, αφού έμεινε εκεί μέχρι τα μέσα του 1980! Το άλμπουμ έγινε εξίσου μεγάλη επιτυχία και στην Αγγλία με 18 εβδομάδες στην κορυφή του UK albums chart ενώ κέρδισε και βραβείο Grammy. Στο σύνολο, 40 εκατομμύρια κόπιες του δίσκου πουλήθηκαν παγκοσμίως κάνοντας το 'Saturday Night Fever' το 9ο πιό εμπορικό άλμπουμ όλων των εποχών και το 2ο πιό επιτυχημένο soundtrack (μετά το 'Bodyguard' του 1992).
   Από τα τραγούδια της ταινίας, μεγάλες επιτυχίες έγιναν τα 'Stayin' Alive', 'How Deep Is Your Love', 'Night Fever' (όλα από τους Bee Gees και όλα στο Νο.1 του Billboard), 'If I Can't Have You' (από την Yvonne Elliman, σύνθεση Bee Gees, κι αυτό στο US No.1) ενώ ακούστηκαν στα ραδιόφωνα όλου του κόσμου και ήταν για δεκαετίες στο airplay τα 'More Than A Woman', 'You Should Be Dancing', 'Jive Talkin'' (Bee Gees), 'Disco Inferno' (The Trammps) και 'Boogie Shoes' (KC & The Sunshine Band).
   Η ταινία αλλά και τα τραγούδια της, είναι η επιτομή μιας ολόκληρης εποχής που έχει περάσει αλλά άφησε έντονο το στίγμα της για τα επόμενα χρόνια. Φυσικά μιλάμε για την εποχή της disco και του χορού. Μια περίοδο στα τέλη των 70's, που όλα έμοιαζαν να αλλάζουν στη μουσική αλλά και στον τρόπο διασκέδασης των καθημερινών ανθρώπων. Ήταν από τη μια το punk rock κι απ' την άλλη η εκτόνωση της discotheque που τότε έμπαινε στη ζωή μας (και μας είχε χωρίσει σε 'ροκάδες' και 'καρεκλάδες' αν θυμάστε). Και υπάρχει ακόμη ο απόηχος αυτής της εποχής. Έστω και σαν νοσταλγία, έστω σαν χαβαλές και κιτσολατρεία. Έστω κι έτσι υπάρχει 35 χρόνια μετά.
   Στο clip που ακολουθεί παρακολουθήστε σκηνές από την ταινία και παράλληλα ακούστε τους Bee Gees σε μία από τις επιτυχίες τους.

List of best selling soundtracks ever:
1. 'The Bodyguard'
2. 'Saturday Night Fever'
3. 'Purple Rain'
4. 'Dirty Dancing'
5. 'Titanic'
6. 'The Lion King'
7. 'Footloose'
8. 'Top Gun'
9. 'Grease'
10. 'Waiting To Exhale'

HAPPY B-DAY TOM VERLAINE

   Τρίτη και 13 σήμερα, οπότε όσοι είστε προληπτικοί (όλοι έχουμε κάτι τέτοιο μέσα μας είτε το λέμε είτε όχι) μείνετε σπίτι κι ακούστε ραδιόφωνο. Όσοι πάλι, είστε προληπτικοί και σας αρέσει να ακούτε καλή ή alternative μουσική στο ραδιόφωνο, αφήστε τα FM που παίζουν μόνο hits κι ακούστε ραδιόφωνο στο internet. Έτσι κι αλλιώς, όμως, αφού το διαβάζετε αυτό τότε σίγουρα ξέρετε ότι έτσι είναι... Στον Up 'n' Loud σήμερα 16.00-17.00 μουσική από τους Gazpacho, Box Car Racer, Evanescence, Ted Nugent, Badfinger, Screaming Trees, Romeo Void, Patti Smith Group, Minutemen και Television μαζί με τις ευχές μας στον τραγουδιστή τους Tom Verlaine...

  
   Είναι Αμερικανός, από το New Jersey και συγκεκριμένα από το πολύ μικρό Morristown. Ονομάζεται Thomas Miller και σήμερα γίνεται 61 χρονών. Τα χρόνια περνάνε τελικά πολύ γρήγορα. Όταν άκουγα τον Tom Verlaine στην εφηβεία μου πρέπει να ήταν περίπου 30...
   O Verlaine διάλεξε να χρησιμοποιεί αυτό το όνομα σαν μια αναφορά στον Γάλλο ποιητή Paul Verlaine. Διάβαζε και έγραφε ποίηση σαν έφηβος ενώ είχε μάθει πιάνο και σαξόφωνο από μικρότερος. Ένα τραγούδι των Rolling Stones τον έκανε να ασχοληθεί με την κιθάρα κι ένας συμμαθητής του, ο Richard Meyers (αργότερα Richard Hell) τον έπεισε να κάνουν μαζί ένα rock group. Παράτησαν το σχολείο, έφυγαν στη Νέα Υόρκη και στην αρχή ονομάστηκαν Τhe Neon Boys, έχοντας μαζί τους και τον drummer Billy Ficca. Πολύ γρήγορα όμως έγιναν Television.
   Ο νέος τους κιθαρίστας ήταν ο Richard Lloyd και η τετράδα άρχισε να εμφανίζεται σε club της Νέας Υόρκης όπως τα CBGB, Max's Kansas City το 1975. Στην συνέχεια ο Verlaine, που τότε έβγαινε με την Patti Smith, ήρθε σε ρήξη με τον Hell κι αυτό είχε σαν αποτέλεσμα ο δεύτερος να φύγει απ' το σχήμα (τον αντικατέστησε ο Fred Smith των Blondie) και να δημιουργήσει τους Heartbreakers και λίγα χρόνια μετά τους Richard Hell & The Voidoids.
   Το πρώτο single των Television ήταν το εξαιρετικό 'Little Johnny Jewel' και στη συνέχεια ήρθε ένα άλμπουμ που έμμελε να μείνει σαν ένα classic της εποχής, το πολύ καλό 'Marquee Moon'. Στο δίσκο αυτό του 1977, το συγκρότημα αποθεώνει το κιθαριστικό rock σε ένα από τα καλύτερα debut albums όλων των εποχών. Ακολουθεί ακόμα ένα πολύ καλό album, το 'Adventure' (1978), όμως το γεγονός ότι οι δίσκοι τους δεν κάνουν επιτυχία και μερικές προσωπικές διαμάχες των μελών του συγκροτήματος τους αναγκάζουν να διαλύσουν σε εκείνο το σημείο.
   To 1979 ο Tom Verlaine θα κυκλοφορήσει τον πρώτο του solo δίσκο, για να ακολουθήσουν το 1981 το άλμπουμ 'Dreamtime', το 1982 το 'Words From The Front' και το εξαιρετικό 'Cover' το 1984. Οι Television θα επανασυνδεθούν το 1992 και θα ηχογραφήσουν τον τρίτο τους δίσκο κι από τότε εμφανίζονται περιστασιακά και σε μερικά festival. Ο Verlaine παράλληλα συνεχίζει να κυκλοφορεί και solo δίσκους (ο πιό πρόσφατος είναι του 2006) και να απολαμβάνει τη φήμη ενός πολύ επιδραστικού κιθαρίστα και συνθέτη.
   Εκτός από τους Television και την προσωπική του δουλειά, ο Verlaine έχει παίξει και σε δίσκους των Luna, Patti Smith κι έχει συνεργαστεί με τον Lee Ranaldo (Sonic Youth) και Nels Cline (Wilco) στο soundtrack της ταινίας 'I'm Not There', που είναι μια αυτοβιογραφία του Bob Dylan. O David Bowie διασκεύασε το τραγούδι του Verlaine, 'Kingdom Come' στο άλμπουμ του 'Scary Monsters'.

Tom Verlaine's best moments:
1. Television - 'Elevation'
2. Tom Verlaine - 'Five Miles Of You'
3. Television - 'Little Johnny Jewel'
4. Tom Verlaine - 'Always'
5. Patti Smith Group - 'Break It Up'
6. Television - 'Adventure'
7. Tom Verlaine - 'Kingdom Come'
8. Televison - 'Marquee Moon'
9. Tom Verlaine - 'Without A Word'
10. Television - 'Friction'

HAPPY B-DAY DIONNE WARWICK

   Καλή εβδομάδα σε όλους! Σήμερα το πρόγραμμα 16.00-17.00 στον Up 'n' Loud έχει αρκετά τραγούδια από τα mid 70's και early 80's (MC5, The Clash, Suburban Reptiles, Johnny & The Self-Abusers, The Carpettes, The Pop-O-Pies, The Rhythm Method, Devo, Gary Numan) αλλά και hard rock (Υ&Τ, Graham Bonnett). Επίσης τραγούδια από Grover Washington, Connie Francis, Frank Sinatra και την ξεχωριστή Dionne Warwick...

  
   Σήμερα έχει γενέθλια μια πολύ σπουδαία φωνή της soul μουσικής. H Marie Dionne Warrick που γίνεται αισίως 71 ετών. Ήρθε στον κόσμο στο East Orange του New Jersey από γονείς οι οποίοι ασχολούταν με τη gospel μουσική σαν managers και promoters, ενώ ολόκληρη σχεδόν η οικογένειά της ήταν μέλη στο gospel group The Drinkard Sisters. Έτσι, λοιπόν, ήταν πολύ δύσκολο για την Dionne να μην ασχοληθεί κι αυτή με τη μουσική!
   Σε πολύ μικρή ηλικία τραγούδησε gospel σε εκκλησίες και στην τηλεόραση μαζί με το οικογενειακό συγκρότημα ενώ στη συνέχεια, πριν ακόμη ενηλικιωθεί, ήταν στο φωνητικό σχήμα The Gospelaires μαζί με την αδελφή της Delia (Dee Dee Warwick). Με τις Gospelaires, η Dionne τραγούδησε σε ηχογραφήσεις πολύ μεγάλων ονομάτων της εποχής όπως οι Drifters, Dinah Washington, Ben E. King, Solomon Burke. Σε μια από αυτές τις ηχογραφήσεις, την πρόσεξε ο συνθέτης Burt Bacharach και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να της ζητήσει να συνεργαστεί μαζί του για κάποια τραγούδια του...
   Η πρώτες της κυκλοφορίες ήρθαν στα τέλη του 1962 και ένα λάθος του τυπογραφείου στο εξώφυλλο ενός single (που την έγραφε Warwick και όχι Warrick) ήταν η αφορμή για να διατηρήσει έτσι το όνομά της σαν καλλιτέχνης! Το 1963 κάνει μεγάλη επιτυχία με το 'Anyone Who Had A Heart' (US No.8 hit single, έγινε UK No.1 hit single από την Cilla Black) και την επόμενη χρονιά πουλάει εκατομμύρια δίσκους με το πλέον χαρακτηριστικό τραγούδι της καριέρας της, 'Walk On By' (US No.6/UK No.8 hit single).
   Θα ακολουθήσουν κι άλλες επιτυχίες, γραμμένες από τον Bacharach, όπως τα 'Alfie' (US No.15 hit single, από την ομώνυμη ταινία), 'Message To Michael' (US No.8 hit single), 'I Say A Little Prayer' (US No.4 hit single, η Aretha Franklin το τραγούδησε ένα χρόνο αργότερα), 'Do You Know The Way To San Jose?' (US No.10/UK No.8 hit single), 'I'll Never Fall In Love Again' (US No.6 hit single), 'This Girl's In Love With You' (US No.7 hit single) και πολλά ακόμη τραγούδια που μπαίνουν όλα στο top-40 του Billboard.
   Στις αρχές των 70's, η Dionne σταματάει τη συνεργασία της με τον Burt Bacharach και τον partner του, Hal David έχοντας πουλήσει μέχρι τότε 35 εκατομμύρια δίσκους! Υπογράφει συμβόλαιο συνεργασίας με την Warner Bros έναντι 5 εκατομμυρίων δολλαρίων, αλλά, δυστυχώς γι' αυτήν και την εταιρία, οι επιτυχίες της εκείνη την περίοδο θα είναι πολύ λίγες. Το 1974 θα φτάσει για πρώτη φορά στο US No.1 με το 'Then Came You' (μαζί με τους Spinners) ενώ το 1979 το 'I'll Never Love This Way Again' (σε παραγωγή Barry Manilow) θα γίνει US No.5 hit single, αλλά τότε η Warwick θα έχει ήδη μεταπηδήσει στην Arista Records (1977). Το 1979, επίσης, ο Isaac Hayes θα συνθέσει γι αυτήν το τραγούδι 'Deja-Vu' (US No.15 hit single).
   Στη δεκαετία του '80 θα παρουσιάζει το τηλεοπτικό μουσικό πρόγραμμα 'Solid Gold' για μερικά χρόνια με μεγάλη επιτυχία, ενώ το 1982 θα συνεργαστεί με τους Bee Gees για τη μεγάλη επιτυχία της, 'Heartbreaker' (US No.10/UK No.2 hit single). Την επόμενη χρονιά θα δουλέψει μαζί με τον Luther Vandross και το 1985 θα βρεθεί ξανά με τον Burt Bacharach, αλλά θα συμμετάσχει και στο charity single 'We Are The World' του project U.S.A. For Africa. Στο ξεκίνημα του 1986, θα ηχογραφήσει μαζί με τους Elton John, Stevie Wonder και Gladys Knight, ακόμη ένα charity single (αυτή τη φορά για τα θύματα του AIDS) με τίτλο 'That's What Friends Are For', το οποίο θα γίνει η μεγαλύτερη επιτυχία της (US No.1/UK No.16 hit single) ξεπερνώντας τα 4 εκατομμύρια σε πωλήσεις. Ήταν μια σύνθεση Bacharach και Carol Bayer Sager που είχε ερμηνεύσει πρώτος ο Rod Stewart το 1982. Ακόμη μια επιτυχία για την Warwick θα είναι το 'Love Power' του 1987 με τον Jeffrey Osborne (US No.12 hit single), αλλά θα είναι και η τελευταία της...
   Το '93 θα κυκλοφορήσει ένα δίσκο σε παραγωγή της Lisa Stansfield που δεν θα πάει καλά και έτσι, θα φτάσει στο τέλος της και η συνεργασία με την Arista. Στη συνέχεια θα ασχοληθεί με φιλανθρωπικά ιδρύματα και το 2002 θα γίνει Πρέσβειρα Καλής Θέλησης του Ο.Η.Ε. και τα επόμενα χρόνια θα κυκλοφορήσει κάποιους δίσκους με παλαιότερες επιτυχίες της ηχογραφημένες ξανά. Επίσης, το 2008 θα ασχοληθεί μετά από πολλά χρόνια με τη gospel μουσική, στο δίσκο 'Why We Sing'.
  Στην πολύ επιτυχημένη πορεία της στη μουσική, η Dionne Warwick έκανε 31 top-40 hits στην Αμερική, 9 στην Αγγλία και βραβεύτηκε με Grammy 5 φορές. Από το 1966 μέχρι και το 1971 ήταν η δημοφιλέστερη γυναίκα τραγουδίστρια στις Η.Π.Α.

Dionne Warwick's best moments:
1. 'Walk On By'
2. 'I Say A Little Prayer'
3. 'Alfie'
4. 'I'll Never Fall In Love Again'
5. 'Anyone Who Had A Heart'
6. 'Do You Know The Way To San Jose?'
7. 'Wishin' And Hopin''
8. 'I'll Never Love This Way Again'
9. 'Deja-Vu'
10. 'Trains And Boats And Planes'

HAPPY B-DAY GEOFF BARROW

   Παγκόσμια Ημέρα κατά της Διαφθοράς σήμερα 9 του Δεκέμβρη και, φυσικά, όλοι οι 'Ελληνες μπορούν να χαμογελάνε με νόημα και να μιλάνε με υπονοούμενα για την πολιτική ζωή της χώρας. Με νόημα και υπονοούμενα, γιατί, οτιδήποτε δεν μπορεί να αποδειχτεί δεν ισχύει. Άρα... ΔΕΝ υπάρχουν διεφθαρμένοι πολιτικοί στην Ελλάδα. Ούτε δημοσιογράφοι, ούτε δικηγόροι, ούτε δικαστές, ούτε δημόσιοι υπάλληλοι διαφθαρμένοι υπάρχουν! Όλα καλά επί του θέματος στο υπέροχα κτισμένο κράτος μας! Χρόνια πολλά στα κορίτσια που σήμερα έχουν τη γιορτή τους.

  
   Όταν μιλάμε για τους Portishead, το μυαλό όλων μας τρέχει αμέσως στην αγγελική φωνή της τραγουδίστριας Beth Gibbons, όμως η εξαιρετική αυτή προσωπικότητα, δεν είναι το μοναδικό σταθερό μέλος του σχήματος. Εξάλλου, το όνομά τους οι Portishead το πήραν από τη μικρή πόλη του North Somerset όπου ο Geoff Barrow μεγάλωσε...
   Γεννήθηκε στο πολύ μικρό και όμορφο χωριό Walton in Gordano σαν σήμερα το 1971 και όταν οι γονείς του χώρισαν μετακόμισε με τη μητέρα του στο Portishead σε ηλικία 11 ετών. Λίγο αργότερα, βρέθηκε να παίζει drums σε τοπικά συγκροτήματα και να κάνει παράλληλα τον DJ σε μικρά clubs. To 1989 ο Barrow εργάζεται στα Coach House Studios όπου, το 1991, θα συνεργαστεί με τους Massive Attack. Την ίδια χρονιά θα δημιουργήσει τους Portishead μαζί με την Gibbons και τον Adrian Utley (που θα γίνει επίσημο μέλος του group μετά το πρώτο άλμπουμ). Το 'Dummy' θα κυκλοφορήσει το 1994 και θα ακολουθήσουν τα 'Portishead' (1997) και το ζωντανά ηχογραφημένο με ορχήστρα 'Roseland NYC' (1998), τρεις από τους κορυφαίους δίσκους των 90's. Για το πρώτο, το συγκρότημα θα κερδίσει ένα Mercury Prize και, το single 'All Mine' από το δεύτερο θα τους χαρίσει ένα UK top-10 hit single.
   Πέρα από τη δουλειά του με το σχήμα, ο Barrow θα συνεργαστεί με μεγάλα ονόματα της σύγχρονης μουσικής σκηνής, αφού κάνει remixes για τους Paul Weller, Primal Scream, Depeche Mode ενώ παράλληλα κάνει παραγωγή σε τραγούδια του Tricky και συνθέτει για τη Neneh Cherry. To 2001 δημιουργεί την Invada Records, η οποία κυκλοφορεί δίσκους experimental σχημάτων όπως οι Crippled Black Phoenix. To 2005 θα κάνει την παραγωγή στο πολύ επιτυχημένο δίσκο των The Coral, 'The Invisible Invasion', ενώ το 2008 θα επανέλθει με τους Portishead και το άλμπουμ 'Third'.
   Πιό πρόσφατα, το 2009, κάνει την παραγωγή στο πολύ καλό 'Primary Colours' των Horrors ενώ την ίδια χρονιά δημιουργεί ένα νέο συγκρότημα, τους BEAK μαζί με τους Billy Fuller και Matt Williams. Παράλληλα, οι Portishead βγάζουν και το single 'Chase The Tear'. Περιμένουμε τις επόμενες κινήσεις του με ενδιαφέρον, αναμένουμε την επιστροφή των Portishead και του ευχόμαστε χρόνια πολλά και καλή επιτυχία στη συνέχεια, μια που, ο Barrow είναι ακόμη νέος και, λογικά, έχει να μας χαρίσει κι άλλες όμορφες μουσικές στιγμές...

Portishead's best moments:
1. 'Roads'
2. 'The Rip'
3. 'Over'
4. 'Sour Times'
5. 'Chase The Tear'
6. 'Only You'
7. 'Revenge Of The Number'
8. 'Glory Box'
9. 'Wandering Star'
10. 'Mourning Air'

JOHN LENNON

   Σαν σήμερα το 1980 έφυγε από κοντά μας ένας από τους σημαντικότερους συνθέτες της ροκ σκηνής, μια ξεχωριστή προσωπικότητα, ένας άνθρωπος που με τα τραγούδια του και τη στάση του απέναντι στα κοινωνικοπολιτικά θέματα μας έκανε να πιστέψουμε και να ονειρευτούμε ένα καλύτερο αύριο, έναν πιό όμορφο κόσμο. Θυμόμαστε, λοιπόν, στον Up 'n' Loud για μία ώρα (16.00-17.00) τον John Lennon και τα τραγούδια του...

 
   Όταν γεννήθηκε το 1940 στο Liverpool όλη η Ευρώπη βρισκόταν σε εμπόλεμη κατάσταση. Τον πατέρα του δεν τον έβλεπε σχεδόν ποτέ αφού έλειπε από το σπίτι τον περισσότερο καιρό. Μικρό παιδί ακόμη, αναγκάστηκε να διαλέξει μεταξύ των δύο γονιών του, επειδή χώρισαν, επιλέγοντας τη μητέρα του Julia. Με τον πατέρα του δεν θα είχε ξανά επαφές για 20 ολόκληρα χρόνια.
   Μεγάλωσε με την αδελφή της μητέρας του Mimi Smith και τον σύζυγό της, που δεν είχαν δικά τους παιδιά, καθώς η Julia παντρεύτηκε ξανά και oι Smiths ανέλαβαν την κηδεμονία του μικρού John. Δεν σταμάτησε όμως να έχει επαφές με την φυσική του μητέρα που του έμαθε να ακούει μουσική (κυρίως Elvis Presley) και του έμαθε να παίζει banjo! Αυτή του χάρισε και την πρώτη του κιθάρα το 1956. Δύο χρόνια αργότερα κι ενώ ο John είχε φτάσει τα 17, η Julia σκοτώθηκε από διερχόμενο αυτοκίνητο...
   Ο Lennon, εκείνη την περίοδο, είχε ήδη σχηματίσει τους Quarrymen μαζί με τον Paul McCartney και το 1960 το συγκρότημα άλλαξε μουσική κατεύθυνση και ονομάστηκαν The Beatles. Η προσφορά που είχαν για να εμφανίζονται σε ένα club του Αμβούργου, έκανε τον John να παρατήσει τις σπουδές του στο Liverpool College of Art, που έτσι κι αλλιώς δεν πήγαιναν καλά λόγω του ατίθασου χαρακτήρα του και των προβλημάτων που δημιουργούσε στους καθηγητές του.
   Η συνέχεια είναι μια ιστορία πολύ γνωστή στους περισσότερους. Οι Beatles θα αντικαταστήσουν τον Pete Best με τον Ringo Starr στα ντραμς, ο Brian Epstein θα αναλάβει το management του σχήματος, θα επιστρέψουν το 1962 στο Liverpool κάνοντας θρυλικές, πλέον, εμφανίσεις στο Cavern Club και ο Lennon μαζί με τον McCartney θα γράψουν μερικά από τα καλύτερα και πλέον επιτυχημένα τραγούδια του 20ου αιώνα!
   Το 1963 ο John θα γίνει πατέρας για πρώτη φορά από τη σύζυγό του Cynthia Powell και στα επόμενα χρόνια, πέρα από τα τραγούδια των Beatles, θα γράψει και δύο βιβλία ('Ιn His Own Write' και 'A Spaniard In The Works'). Η δήλωση που είχε κάνει ότι οι Beatles είναι πλέον δημοφιλέστεροι από τον Ιησού το 1965, προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων στην Αμερική με οργισμένους 'χριστιανούς' να καίνε τους δίσκους των Beatles, την Ku Klux Klan να παίρνει θέση και τον Lennon να δέχεται απειλές για τη ζωή του! Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να σταματήσει το συγκρότημα τις περιοδείες το 1966.
   Ακολουθεί ένα διάστημα στο οποίο ο John εθίζεται στο LSD και στη συνέχεια το ταξίδι των Beatles στην Ινδία για να ακούσουν τη διδασκαλία του Maharisi Mahesh Yogi. To 1967 ο John (χωρίς τους υπόλοιπους Beatles) εμφανίζεται στη μαύρη κωμωδία 'How I Won The War' και την επόμενη χρονιά ιδρύεται η εταιρία Apple υπό την αιγίδα του group. Εκείνη την εποχή έχει ήδη γνωρίσει την Yoko Ono με την οποία συμμετέχει στο film των Rolling Stones με τίτλο 'Rock 'n' Roll Circus', το οποίο όμως δεν θα προβληθεί παρά μόνο το 1996! Με την Yoko θα αρχίσει να κυκλοφορεί δίσκους παράλληλα με τους Beatles και θα παντρευτούν, τελικά, το 1969. Τη χρονιά εκείνη δημιουργούν μαζί την Plastic Ono Band και κυκλοφορούν τα classics (πλέον) 'Instant Karma' και 'Cold Turkey' ενώ το Σεπτέμβρη ο Lennon αποχωρεί από τους Beatles οδηγώντας τους στη διάλυση, εν μέσω μιας προσωπικής διαμάχης με τον McCartney.
   Mετά τους Beatles και πάντα μαζί με την Yoko, o Lennon θα ηχογραφήσει τους δίσκους 'John Lennon/Plastic Ono Band (1970), 'Imagine' (1971) και το single 'Power To The People' εμπνευσμένος από τον Πακιστανό Tariq Ali. To ζευγάρι θα μετακομίσει στη Νέα Υόρκη και το Δεκέμβρη του '71, μετά την κυκλοφορία του single 'Happy XMas (War Is Over)' θα αντιμετωπίσει τη σκληρή επίθεση του Προέδρου των ΗΠΑ, Richard Nixon, ο οποίος θέλει να τους εκδιώξει από τη χώρα λόγω της αντιπολεμικής προπαγάνδας που κάνουν ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ. Ο Nixon θα καταφέρει, τελικά, το 1976, να μην δώσει υπηκοότητα στον John. Στο ενδιάμεσο θα κυκλοφορήσει το άλμπουμ 'Sometime In New York' (1972), 'Mind Games' (1973), 'Walls And Bridges' (1974) (περιέχει το Νο.1 hit single 'Whatever Gets You Through The Night'), 'Rock 'n' Roll' (1975) (αποκλειστικά με διασκευές). Παράλληλα, ο John θα συνθέσει μαζί με τον Bowie την επιτυχία του τελευταίου, 'Fame' (US No.1 hit single), θα συμμετέχει στη διασκευή του 'Lucy In The Sky With Diamonds' από τον Elton John (επίσης US No.1 hit single) και θα βοηθήσει τον Ringo Starr στους δίσκους του 'Goodnight Vienna' και 'Ringo's Rotogravure'. To 1975 κάνει και την τελευταία του τηλεοπτική εμφάνιση παίζοντας live σε ένα πρόγραμμα του ΑTV...
   Mε τη γέννηση του δεύτερου γιού του, Sean, ο John και η Yoko αποφασίζουν να σταματήσουν να ασχολούνται με τη μουσική μέχρι να τον μεγαλώσουν αρκετά. Θα επιστρέψουν το 1980 με το δίσκο 'Double Fantasy'. Στις 8 του Δεκέμβρη εκείνης της χρονιάς, ένας παρανοικός fan (του οποίου το όνομα είναι γνωστό αλλά δεν θέλω να το αναφέρω ώστε όλοι να τον ξεχάσουν για πάντα) πυροβολεί τον John πισώπλατα, τέσσερις φορές, αφαιρώντας του τη ζωή έξω από το σπίτι του ζεύγους στη Νέα Υόρκη. Νωρίτερα, το απόγευμα, αυτός ο ανόητος που τον πυροβόλησε, είχε πάρει αυτόγραφο από τον John, πάνω στο εξώφυλλο του τελευταίου δίσκου του...
   O Lennon ζει ακόμη στην αγαπημένη του πόλη καθώς οι στάχτες του σκορπίστηκαν στο Central Park από τη Yoko Ono. Εκεί βρίσκεται το Strawberry Fields memorial, μια έκταση 10.000 τετραγωνικών αφιερωμένη στη μνήμη του μεγάλου αυτού ανθρώπου...

John Lennon's solo best moments:
1. 'Instant Karma! (We All Shine On)'
2. 'Cold Turkey'
3. 'Mother'
4. '#9 Dream'
5. 'Give Peace A Chance'
6. '(Just Like) Starting Over'
7. 'Woman'
8. 'Love'
9. 'Working Class Hero'
10. 'Imagine'

HAPPY B-DAY TOM WAITS

   Μουσική από τους Pearl Harbour & The Explosions, The Germs, The Dickies, The Fall από τη σκηνή του punk rock και του new wave, The Beatles, Stretch, Creedence Clearwater Revival από τα 60's και καινούργια τραγούδια από Snow Patrol, James Blake, The Decemberists, Jimmy Cliff έχει το πρόγραμμα 16.00-17.00 πάντα στον Up 'n' Loud. Εκτός από όλα αυτά, βέβαια, θα ακούσουμε και τον Tom Waits που γίνεται σήμερα 62...

 
   Είναι ένας από εκείνους τους τραγουδιστές που, αν μια φορά τους ακούσεις, δεν σε αφήνουν να τους ξεχάσεις με τίποτα! Είτε σου αρέσει η φωνή τους και ο τρόπος ερμηνείας τους, είτε όχι... Φανατικός του Bob Dylan, του Louis Armstrong και του θρύλου των blues, Howlin' Wolf και επηρεασμένος από τα λογoτεχνικά έργα των Jack Kerouac και Charles Bukowski, ο Tom Waits ήταν, και παραμένει μέχρι σήμερα ένας από τους πλέον ιδιαίτερους και ιδιοσυγκρασιακούς καλλιτέχνες της underground blues-rock σκηνής, με μια φωνή που μοιάζει να βγαίνει από ένα βαθύ πηγάδι γεμάτο αλκοόλ και μπαρούτι.
   Κατάγεται από την Pomona της California. Εκεί έμαθε να παίζει πιάνο σε πολύ μικρή ηλικία, εξασκούμενος στο σπίτι ενός γείτονα, μια που, στο σπίτι των γονιών του δεν υπήρχε κάποιο μουσικό όργανο! Εκεί έμαθε επίσης Ισπανικά, από τον πατέρα του, με τον οποίο έκανε πολλά σύντομα ταξίδια στο γειτονικό Μεξικό και έτσι, αγάπησε τη μουσική που άκουγε στο ράδιο της χώρας αυτής.
   Το 1965 βρέθηκε να παίζει σε μια R&B μπάντα, τους Systems αλλά συνέχισε να ασχολείται με τη μουσική μόνος του μέχρι που το 1971, κι ενώ είχε μετακομίσει στο Los Angeles, υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας με τον manager του Frank Zappa. Ο πρώτος του δίσκος με τίτλο 'Closing Time' κυκλοφορεί το 1973 και τραγούδια του διασκευάζονται μόλις ένα χρόνο αργότερα από τον Tim Buckley ('Martha') και τους διάσημους Eagles ('Ol '55'). Ακολουθούν τα 'Τhe Heart Of Saturday Night' (1974) και 'Nighthawks At The Diner' (1975) (ηχογραφημένο ζωντανά μπροστά σε μικρό ακροατήριο) και ο Waits είναι ήδη γνωστός, όχι μόνο για τους δίσκους του, αλλά, κυρίως, για τις ζωντανές του εμφανίσεις και την μοναδική προσωπικότητα που βγάζει επι σκηνής.
   Στα μέσα των 70's ο Waits καταναλώνει μεγάλες ποσότητες αλκοόλ και η διάθεσή του δεν είναι και τόσο καλή, κάτι που είναι εμφανές στα τραγούδια του (καταπληκτικού) δίσκου 'Small Change' του 1976. Μετά από μια μεγάλη περιοδεία, το 1977 έρχεται το άλμπουμ 'Foreign Affairs' στο οποίο υπάρχει κι ένα ντουέτο με την Bette Midler. Την επόμενη χρονιά βγαίνει το 'Blue Valentine', ελαφρώς διαφορετικό από τα προηγούμενα άλμπουμ του και ο Waits εμφανίζεται για πρώτη φορά στον κινηματογράφο αφού έχει ένα μικρό ρόλο στην ταινία 'Paradise Alley', για την οποία γράφει και τραγούδια.
   Το ξεκίνημα των 80's τον βρίσκει να ηχογραφεί το δίσκο 'Heartattack And Vine' (από τον οποίο το τραγούδι 'Jersey's Girl' θα διασκευάσει ο Bruce Springsteen) και να συνεργάζεται με τον σκηνοθέτη-παραγωγό Francis Ford Coppola για την ταινία του 'One From The Heart'. Εκεί τραγουδάει μαζί με την Crystal Gayle ένα πανέμορφο τραγούδι. Σύντομα παντρεύεται την σεναριογράφο Kathleen Brennan με την οποία θα συνεργαστεί και σε αρκετά από τα τραγούδια του στη συνέχεια. Ακολουθούν εμφανίσεις σε films, όπως τα 'Wolfen', 'The Outsiders', 'Rumble Fish' και το καταπληκτικό άλμπουμ 'Swordfishtrombones' το 1983 (σε νέα εταιρία αφού έχει αφήσει την Asylum για την Island). Αυτός ο δίσκος σηματοδοτεί μια νέα κατεύθυνση στο μουσικό ύφος του Waits, εισάγοντας τη χρήση πνευστών και κρουστών οργάνων που δεν εχει χρησιμοποιήσει ξανά ενώ και το ύφος των συνθέσεων είναι πλέον πιό θεατρικό.
   Συνέχεια για τον Waits στο σινεμά με μικρούς ρόλους στις ταινίες 'The Cotton Club' και 'Streetwise' κι έναν ακόμη πανέμορφο δίσκο με τίτλο 'Rain Dogs' (1985) που για πολλούς είναι ο καλύτερος της καριέρας του. Το 'Downtown Train' από αυτό το δίσκο θα γίνει αργότερα επιτυχία από τον Rod Stewart. To εντυπωσιακό 'Frank's Wild Years' του 1987 είναι η μουσική από τη θεατρική παράσταση που ο Waits στήνει μαζί με την σύζυγό του με μεγάλη επιτυχία σε ένα θέατρο του Chicago το 1986. Τότε έρχεται κι ένας μεγάλος ρόλος στην θρυλική ταινία του Jim Jarmusch με τίτλο 'Down By Law' ενώ συμμετέχει κάνοντας φωνητικά και στην επιτυχία των Rolling Stones, 'Harlem Shuffle' (διασκευή σε ένα hit των Bob & Earl).
  Οι εμφανίσεις στη μεγάλη οθόνη συνεχίζονται στο 'Ironweed' (μαζί με τους Jack Nicholson και Meryl Streep) και στο 'Candy Mountain' ενώ το 1988 σκηνοθετεί μια ακόμη σουρεαλιστική παράσταση μαζί με τη σύζυγό του. Θα κυκλοφορήσει σε ταινία και δίσκο με τίτλο 'Big Time'. To επόμενο έτος παίζει στο θεατρικό έργο 'Demon Wine' και έχει συμμετοχή στα films 'Mystery Train' (του Jarmusch), 'Cold Feet' και 'Bearskin: An Urban Fairytale' όπου έχει και πρωταγωνιστικό ρόλο. Επίσης, ακούγεται να τραγουδάει το 'Sea Of Love' του Phil Phillips στην ομώνυμη ταινία του Al Pacino.
  Η δεκαετία του '90 ξεκινά εντυπωσιακά για τον Tom Waits αφού συνεργάζεται με τον William S. Burroughs και τον σκηνοθέτη Robert Wilson για το θεατρικό έργο 'The Black Rider: The Casting Of Magic Bullets' το οποίο κυκλοφορεί και σε δίσκο το '93. Συνεχίζει συμμετέχοντας με ένα τραγούδι στη συλλογή 'Red Hot & Blue' με τραγούδια του Cole Porter και στο δίσκο των Primus στο τραγούδι 'Tommy The Cat', μια συνεργασία που θα επαναληφθεί τα επόμενα χρόνια. Οι συνεργασίες συνεχίζονται με τον Waits να δουλεύει μαζί με τους Ken Nordine, Thelonious Monster, Teddy Edwards, ενώ συνθέτει και τη μουσική για το soundtrack της ταινίας 'Night On Earth' του 1991 (ξανά του Jarmusch). Σινεμά συνέχειας με τον Waits στις ταινίες 'The Fischer King' (Terry Gilliam), 'Queens Logic' και 'At Play In The Fields Of The Lord' (Hector Babenco).
   To 1992 αλλάζει ξανά τον ήχο του με το άλμπουμ 'Bone Machine' με το οποίο θα κερδίσει το πρώτο του Grammy Award. Εκείνη τη χρονιά εμφανίζεται στο film 'Briam Stoker's Dracula' του Coppola σε έναν πολύ χαρακτηριστικό ρόλο αλλά επίσης, συνεργάζεται σε ένα ακόμη θεατρικό έργο με τον Robert Wilson και τη σύζυγό του. Το 'Alice', όπως είναι ό τίτλος του έργου, θα κυκλοφορήσει σε δίσκο 10 χρόνια αργότερα! Η συνέχεια περιλαμβάνει εμφανίσεις στις ταινίες 'Short Cuts' του Robert Altman, 'Coffee & Cigarettes' του Jarmusch (μαζί με τον Iggy Pop) και τη μουσική για την ταινία κινουμένων σχεδίων 'Bunny'.
   To 1998 o καλλιτέχνης εκπλήσει τους πάντες αφήνοντας την εταιρία δίσκων Ιsland για να μεταπηδήσει στην Epitaph, δισκογραφική που ειδικεύεται στην κυκλοφορία και τη διανομή punk rock δίσκων! Στην Epitaph βγάζει το πολύ καλό άλμπουμ 'Mule Variations' λίγο πριν το τέλος της δεκαετίας. Ο δίσκος θα του αποφέρει ένα δεύτερο Grammy Award και θα τον βάλει στο top-30 του Billboard. Ακολουθεί η συμμετοχή του στην κωμωδία 'Mystery Men' και στο δίσκο του bluesman John Hammond, 'Wicked Grin' που περιέχει μόνο τραγούδια δικά του σε διασκευές, ενώ το 2002 βγαίνουν μαζί στην αγορά το 'Alice' και το 'Blood Money' (βασισμένο πάνω στο έργο 'Woyzeck' του Γερμανού δραματουργού Karl Georg Buchner), ενώ ένα τραγούδι του υπάρχει στο τελευταίο άλμπουμ του Solomon Burke.
   O Waits εξακολουθεί να είναι απρόβλεπτος και στα επόμενα χρόνια. Βάζει ένα τραγούδι στο Ramones tribute album 'We're A Happy Family' και το 2004 ηχογραφεί το άλμπουμ 'Real Gone', το οποίο είναι το μοναδικό του έργο στο οποίο δεν ακούγεται ούτε μια νότα από το αγαπημένο του πιάνο! Συνεργάζεται με τους Blind Boys Of Alabama και το 2005 κάνει μια εμφάνιση στο film 'Domino' και στην ταινία 'La Tigre De La Neve' του Roberto Benigni (με τον οποίο ήταν μαζί στο 'Down By Law').
   Το 2006 κυκλοφορεί η τριπλή συλλογή 'Orphans: Brawlers, Bawlers & Bastards' όπου ανασκευάζει δικά του τραγούδια, διασκευάζει Leadbelly, Kurt Weil και Ramones μεταξύ άλλων, μελοποιεί Bukowski και Kerouac και κάνει ντουέτο με τον Mark Linkous των Sparklehorse. Συνεχίζει το 2007 παίζοντας ζωντανά με τους Kronos Quartet, με τους οποίους κυκλοφορεί και το single 'Diamond In Your Mind'.
   H διάσημη ηθοποιός Scarlett Johansson θα ηχογραφήσει το 2008 ένα άλμπουμ το οποίο περιέχει εξ ολοκλήρου διασκευές σε τραγούδια του Waits ('Anywhere I Lay My Head') ενώ ο ίδιος θα συνεργαστεί με το alternative hip-hop σχήμα N.A.S.A. αφήνοντας, ακόμη μια φορά, το κοινό του αποσβωλωμένο! Σινεμά ξάνα με τη συμμετοχή του στις ταινίες 'Τhe Imaginarium Of Doctor Parnassus' και 'The Book Of Eli' ενώ μια συλλογή με ποιήματά του κυκλοφορεί το 2010 για φιλανθρωπικό σκοπό.
   Φέτος, ο 'τεράστιος' πλέον, Tom Waits, μπαίνει στο Rock 'n' Roll Hall Of Fame και κυκλοφορεί έναν πολύ καλό δίσκο που έχει τίτλο 'Bad As Me'...

Tom Waits' best moments:
1. 'Downtown Train'
2. 'Shore Leave'
3. 'The Earth Died Screaming'
4. 'The Heart Of Saturday Night'
5. 'The Piano Has Been Drinking (Not Me)'
6. 'Innocent When You Dream'
7. 'Temptation'
8. 'November'
9. 'Satisfied'
10. 'Way Down In The Hole'

ROY ORBISON: In Dreams

   Αύριο ο Up 'n' Loud έχει punk rock Christmas party στο Silver Dollar. Εγώ θα είμαι αυτός που στο party θα πονέσει τ' αυτιά σας... Όσο για το σημερινό πρόγραμμα, έχουμε και πάλι πολύ ενδιαφέροντα πράγματα από διάφορα είδη μουσικής. Dave Brubeck Quintet, James Taylor, David Bowie αλλά και Quiet Riot, Hanoi Rocks, Pearl Jam, Nick Cave & The Bad Seeds, Παύλο Σιδηρόπουλο, The Sound, Psychic TV, In Camera, Wasted Youth, Circle Jerks. Σήμερα, επίσης, θυμόμαστε και τον μοναδικό Roy Orbison...

  
   Γεννήθηκε στο Vernon του Texas το 1936, από φτωχούς γονείς και μεγάλωσε σε μικρά χωριά της πολιτείας, όπου έβρισκε δουλειά ο πατέρας του. Από μικρό παιδί είχε προβλήματα με την όρασή του, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να ασχοληθεί με τη μουσική, η οποία έγινε το βασικότερο πράγμα στη ζωή του από τότε που, σε ηλικία 6 ετών, του χάρισαν μια κιθάρα.
   Όταν ήταν 8 ετών τραγουδούσε στο ραδιόφωνο και στο γυμνάσιο έφτιαξε με μερικούς συμμαθητές του ένα συγκρότημα που έπαιζε country, τους Wink Westerners. Στη συνέχεια ξεκίνησε σπουδές στο Πανεπιστήμιο αλλά παράλληλα εργαζόταν στα πετρέλαια (όπως και ο πατέρας του) για να έχει κάποιο εισόδημα. Τότε ήταν που δημιούργησε ένα νέο συγκρότημα, τους Teen Kings. To 1955 γνώρισε σε ένα ραδιοφωνικό πρόγραμμα τον Johnny Cash, o οποίος του πρότεινε να έρθει σε επαφή με τον Sam Phillips που είχε την εταιρία Sun Records. Στη Sun τότε ηχογραφούσαν ονόματα όπως οι Elvis Presley, Carl Perkins, Jerry Lee Lewis κ.α.
   Με τους Teen Kings, ο Roy Orbison ηχογράφησε και κυκλοφόρησε το 'Ooby Dooby' που πήγε πολύ καλά σε πωλήσεις, αλλά σύντομα το group ήταν παρελθόν. Ο Orbison, όμως, έμεινε στο Memphis (όπου ήταν η έδρα της Sun) και συνέχισε μόνος. Το 1957 έγραψε το τραγούδι 'Claudette' (για τη σύζυγό του Claudette Frady) το οποίο τραγούδησαν οι δημοφιλείς τότε The Everly Brothers. Tην περίοδο εκείνη έγινε φίλος με τον Elvis Presley αλλά η συνεργασία του με τη Sun διεκόπη και συνέχισε σαν στιχουργός σε μια άλλη εταιρία, συνθέτοντας τραγούδια country.
   To 1960 ξεκίνησε η συνεργασία του με το παράρτημα της δισκογραφικής RCA στο Nashville Tennessee όπου έμελε να ήταν ένας από τους πρώτους καλλιτέχνες που θα έκανε γνωστό στο κοινό τον λεγόμενο 'Nashville sound', ένα κράμα country και pop μουσικής. Με την προσθήκη έγχορδων στην παραγωγή (κάτι που στη συνέχεια έγινε σήμα-κατατεθέν για τον Orbison), το τραγούδι 'Only The Lonely' έγινε τεράστια επιτυχία στο No.2 του Billboard Hot 100 και στο No.1 του UK Singles Chart! Ακολούθησε η επιτυχία 'Blue Angel' (US No.9 και UK No.11 hit single) ενώ το 1961 το υπέροχο 'Running Scared' τον οδηγεί ξανά στην κορυφή του Billboard και στα δέκα δημοφιλέστερα της Αγγλίας.
   Οι μεγάλες επιτυχίες συνεχίστηκαν στα επόμενα χρόνια με τραγούδια όπως τα 'Cryin'' (US No.2), 'Dream Baby (How Long Must I Dream?)' (US No.4/UK No.2), 'In Dreams' (US No.7/UK No.6), 'Falling' (UK No.9), 'Blue Bayou' (UK No.3), 'Mean Woman Blues' (US No.5/UK No.3), 'Pretty Paper' (US No.15/UK No.6). Τότε ήταν που ο Orbison υιοθέτησε και το γνωστό του στυλ με τα μαύρα γυαλιά και το, επίσης μαύρο outfit. Tα γυαλιά, μάλιστα, τον βοήθησαν να ξεπεράσει και το φόβο που ένοιωθε όταν εμφανιζόταν στη σκηνή!
   To 1963 κάνει περιοδεία στην Αγγλία με τους Beatles αντικαθιστώντας τον Duane Eddy. Δεν γνώριζε τους Beatles και του φάνηκε περίεργο που έπρεπε να είναι αυτός το 'μικρό' όνομα, αλλά ήταν πάντοτε σεμνός άνθρωπος κι έτσι, το δέχτηκε. Στην πρώτη εμφάνιση της περιοδείας, το κοινό εκστασιάστηκε μαζί του και τον 'ανάγκασε' να κάνει 14 encores ενώ οι τέσσερις Beatles τον κοιτούσαν αποσβολωμένοι... Μετά από εκείνη την τουρνέ θα γίνει πολύ καλός φίλος με τον George Harrison.
   Στη συνέχεια έρχονται περιοδείες με τους Beach Boys και τους Rolling Stones και, το 1964, η μεγάλη του επιτυχία 'It's Over (UK No.1/US No.9) ενώ την ίδια χρονιά το 'Oh, Pretty Woman' θα κατακτήσει τα charts σε ολόκληρο τον κόσμο (UK & US No.1 hit single) ξεπερνώντας τα 7 εκατομμύρια σε πωλήσεις!
   Το 1965 υπογράφει συμβόλαιο συνεργασίας με την MGM έναντι 1 εκατομμυριών δολλαρίων, όμως την επόμενη χρονιά θα χάσει τη σύζυγό του Claudette σε ατύχημα με μοτοσυκλέτα. Και ενώ η καριέρα του αρχίζει να μην πηγαίνει τόσο καλά πλέον, ακόμη μια τραγωδία θα χτυπήσει τον Orbison. Το 1968 χάνει τους δύο μεγαλύτερους γιούς του όταν το σπίτι του στο Tennessee παίρνει φωτιά...
   Στη δεκαετία του '70 η δημοτικότητά του έχει πέσει πολύ, όμως τα τραγούδια του συνεχίζουν να κάνουν επιτυχία σε εκτελέσεις από άλλους καλλιτέχνες όπως οι Sonny James, Nazareth, Linda Ronstadt, Don McLean. To 1978 κάνει εγχείρηση με τριπλό by-pass αλλά επανέρχεται το 1980 τραγουδώντας με την Emmylou Harris και κερδίζοντας το πρώτο του Grammy Award. Λίγα χρόνια αργότερα θα ξανακερδίσει το βραβείο, αυτή τη φορά τραγουδώντας μαζί με την k.d. Lang την επιτυχία του 'Cryin''. To 1986 το τραγούδι του 'In Dreams' ακούγεται στην ταινία 'Blue Velvet' του David Lynch και ο ίδιος μπαίνει στο διάσημο 'Rock 'n' Roll Hall Of Fame'.
   Στη συνέχεια, έρχονται οι Travelling Wilburys, ένα σχήμα που δημιουργήθηκε από τον Jeff Lynne των Electric Light Orchestra, τον Bob Dylan, τον Tom Petty, τον καλό του φίλο George Harrison και φυσικά, τον ίδιο τον Orbison. Το πρώτο τους άλμπουμ θα κάνει μεγάλη επιτυχία και θα τους χαρίσει ένα Grammy Award. Παράλληλα, ο Orbison ηχογραφεί και το άλμπουμ 'Mystery Girl' το οποίο είναι έτοιμο το Νοέμβρη του 1988. Στις 6 του Δεκέμβρη, όμως, ο μεγάλος τραγουδιστής θα υποστεί καρδιακή προσβολή από την οποία δεν θα ανακάμψει. Ήταν 52 ετών και έτοιμος να αρχίσει ένα νέο κύκλο επιτυχίας...
   Κανείς δεν τραγούδησε σαν κι αυτόν την εποχή του rock 'n' roll και κανείς, επίσης, δεν συνέθεσε τόσο όμορφα, μελωδικά, μελαγχολικά τραγούδια σαν τα δικά του. Τον έχουν χαρακτηρίσει σαν πρωτοπόρο του rock 'n' roll αλλά ο Roy Orbison ήταν κάτι περισσότερο. Ένας σπουδαίος, ρομαντικός και ευαίσθητος συνθέτης κι ένας μοναδικός τραγουδιστής με μια ποιότητα φωνής που δύσκολα θα ξανακούσουμε. Εξάλλου, ποιός τραγούδησε κάτι δικό του καλύτερα από αυτόν?

Roy Orbison's best moments:
1. 'In Dreams'
2. 'Running Scared'
3. 'Dream Baby (How Long Must I Dream?)'
4. 'Only The Lonely'
5. 'Cryin''
6. 'Mean Woman Blues'
7. 'It's Over'
8. 'I Drove All Night'
9. 'Oh, Pretty Woman'
10. 'Blue Bayou'