Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2018

2018 IN POP & ROCK MUSIC

   Είναι κάποια χρόνια τώρα, που χρησιμοποιώ αυτό το ιστολόγιο μονάχα μια φορά κάθε χρόνο, για να κάνω τον μουσικό απολογισμό της εκάστοτε χρονιάς. Μια ευχή για φέτος, να βρω το χρόνο και τη διάθεση να το ξαναχρησιμοποιήσω και για άλλους λόγους!
   Το 2018 δεν ήταν άσχημη χρονιά, μιας που, και φέτος, ακούσαμε και απολαύσαμε μερικούς πολύ όμορφους δίσκους. Κυρίως τραγούδια ακούσαμε βέβαια, καθώς το YouTube έχει καταφέρει να γίνει ο (σχεδόν) μόνιμος τόπος ενημέρωσης και ψυχαγωγίας των απανταχού μουσικόφιλων, οι οποίοι μαθαίνουν για τα πράγματα που συμβαίνουν στη μουσική, μέσω των video clips που 'ανεβάζουν' καλλιτέχνες και εταιρίες στον συγκεκριμένο ιστότοπο. Παρ' όλα αυτά, βγήκαν και καλοί, ολοκληρωμένοι δίσκοι μέσα στο 2018.
   Παρακάτω, όπως και κάθε χρόνο σχεδόν, θα γίνει μια αναφορά σε μουσικούς που μας 'αποχαιρέτησαν' κατά τη διάρκεια του έτους, ενώ ακόμη πιο κάτω, θα βρείτε τα δισκάκια που μου άρεσαν, καθώς και τα τραγούδια που μετέδιδε σε heavy rotation (και κατά 99% σε πρώτη μετάδοση) η εκπομπή που επιμελούμαι και βγαίνει στα FM και στο διαδίκτυο από τον 1055Rock.
   Οι λίστες αυτές (όσον αφορά τις δικές μου τουλάχιστον) δεν είναι προτάσεις ή 'τα καλύτερα της χρονιάς σύμφωνα με τον τάδε'. Είναι ουσιαστικά μια καταγραφή της μουσικής που άκουσα και μου άρεσε, μέσα σε αυτούς τους δώδεκα μήνες του 2018. Κάτι για να θυμάμαι - μαζί με φίλους - τη συγκεκριμένη εποχή.
   Καλή και δημιουργική χρονιά σε όλους μας! Περισσότερη καλή μουσική το 2019, να γίνουμε καλύτεροι σαν άνθρωποι  μέσα στο 2019. Και να σώσουμε το πλανητάκι που μας φιλοξενεί,  αρχίζοντας την προσπάθεια άμεσα, γιατί στην προσπάθειά του να σωθεί από μόνο του (γιατί μπορεί) θα μας κάνει... έξωση!




Mark E. Smith (born 1957)
Ο τιτανομέγιστος Mark Edward Smith, δημιούργησε το 1976, το καλύτερο post punk συγκρότημα της Αγγλίας, τους ανυπέρβλητους The Fall. Από τότε, παρέμεινε το μοναδικό σταθερό μέλος τους (μιας και ελάχιστοι κατάφεραν να ανεχθούν τις... παραξενιές του), ηχογραφώντας 32 studio δίσκους και μια ατελείωτη σειρά από singles και EP's.


Pete Shelley (born 1955)
Ήταν το κεντρικό 'πρόσωπο' των pop-punk θρύλων Buzzcocks, τους οποίους και δημιούργησε το 1976 μαζί με τον Howard Devoto. Όταν ο τελευταίος αποχώρησε, ο Shelley ανέλαβε (εκτός από την κιθαρα) και τα φωνητικά. Κυκλοφόρησε και solo δίσκους στα 80's με το 'Homosapien' να γίνεται και underground hit στα ευρωπαικά clubs.


Dolores O' Riordan (born 1971)
Tραγουδίστρια στο πολύ επιτυχημένο pop rock σχήμα The Cranberries, η Dolores ήταν Ιρλανδή και δεν το έκρυψε ποτέ, μιας που δεν προσπάθησε να 'μετριάσει' την έντονη προφορά της. Με το συγκρότημά της, έκανε δύο Νο.1 δίσκους και είχε βάλει εννέα από τα τραγούδια τους στο top-40 της Αγγλίας.


'Fast' Eddie Clarke (born 1950)
Ήταν μέλος της 'κλασικής' σύνθεσης των Motorhead (με τους Lemmy και Animal Taylor από το ξεκίνημα του γκρουπ) ενώ αργότερα έπαιζε κιθάρα με τους Fastway.


Aretha Franklin (born 1942)
Δεν ήταν τυχαία η 'Queen of Soul' η Aretha. Προικισμένη με μια φωνή που είχε πάρα πολλές δυνατότητες και με μια ερμηνεία γεμάτη πάθος και συναίσθημα, η Aretha θα ζει για πάντα μέσα από τα τραγούδια της, ενώ η πληθωρική της παρουσία θα μείνει για πάντα στη μνήμη μας.


Hardy Fox (born 1945)
Ιδρυτικό μέλος και συνθέτης των περισσότερων από τα τραγούδια των υπεραγαπημένων cult ηρώων The Residents, αποκάλυψε τον... εαυτό του, λίγες ημέρες πριν τον θάνατό του (κανείς δεν γνωρίζει την πραγματική ταυτότητα των μελών του συγκροτήματος!).


Tony Joe White (born 1943)
Σημαντικός καλλιτέχνης όσον αφορά την προσφορά του στο swamp blues rock της δεκαετίας του 60 (αλλά και του 70) με χαρακτηριστικότερη στιγμή της καριέρας του, το 'Pork Salad Annie' του 1969, αλλά και το super-hit 'Rainy Night In Georgia', το οποίο και συνέθεσε για να το κάνει επιτυχία ο Brook Benton. Έγραψε επιτυχίες για την Tina Turner στα 80's και κατάφερε να ηχογραφήσει περίπου 20 προσωπικούς δίσκους.


Charles Aznavour (born 1924)
Πλήρης ημερών, μιας και μας 'άφησε' στα 94 του, ο αρμενικής καταγωγής γάλλος Aznavour, ήταν ένας από τους πλέον επιτυχημένους καλλιτέχνες του προηγούμενου αιώνα, έχοντας πουλήσει 200 εκατομμύρια δίσκους, έχοντας συνθέσει πάνω από 1000 τραγούδια κι έχοντας εμφανιστεί σε περίπου 60 κινηματογραφικές ταινίες! Ο Charles Aznavour ήταν η 'θεότητα' της γαλλικής ποπ μουσικής. Πολλοί θα τον θυμούνται και για την ακτιβιστική και κοινωνική του δράση.


Τζίμης Πανούσης (born 1954)
Γνωστός σε όλους για τον καυστικό του λόγο και στίχο, ο Πανούσης μας συστήθηκε στις αρχές των 80's με τις Μουσικές Ταξιαρχίες και στη συνέχεια κυκλοφόρησε solo δίσκους, ενώ ήταν και πολύ καλός σαν ηθοποιός και stand up comedian.


Hugh Masekela (born 1939)
Τρομπετίστας, συνθέτης και τραγουδιστής από τη Νότια Αφρική, έπαιζε jazz με αφρικανικά στοιχεία στη μουσική του, ενώ έκανε το μεγάλο breakthru το 1968, φτάνοντας στο Νο.1 του Billboard με την δική του εκδοχή στο κομμάτι 'Grazing In The Grass'.

ALSO SERVED...

Marty Balin (born 1942)
Τραγουδιστής, συνθέτης και μουσικός, ο Balin ήταν ένα από τα ιδρυτικά μέλη των Jefferson Airplane, ενώ συνέχισε με το σχήμα και όταν έγιναν Jefferson Starship. Στην Ελλάδα, πολλοί τον θυμούνται από τη ραδιοφωνική, solo επιτυχία του 1981, 'Hearts'.

Rachid Taha (born 1958)
Αλγερινός ακτιβιστής και (πολύ ενδιαφέρον) μουσικός που ζούσε και δημιουργούσε στη Γαλλία, όπου και ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής. Λέγεται ότι οι Clash εμπνεύστηκαν το τραγούδι τους 'Rock The Casbah' ακούγοντας μια κασέτα που τους είχε δώσει ο Taha, σε μια συνάντησή τους στο Παρίσι...

Conway Savage (born 1960)
Αυστραλός στην καταγωγή, ήταν στους Bad Seeds του Nick Cave, παίζοντας πλήκτρα και πιάνο από το 1990, ενώ λίγο αργότερα ξεκίνησε να 'φτιάχνει' και δικούς του δίσκους.

Mark Shelton (born 1957)
Ιδρυτής, κιθαρίστας και τραγουδιστής των θρύλων της αμερικανικής metal σκηνής, Manilla Road.

Brett Hoffmann (born 1967)
Ακόμη μια μεγάλη προσωπικότητα της αμερικανικής metal σκηνής, ο Hoffmann έγινε γνωστός από τη συμμετοχή του στους Malevolent Creation.

Johnny Strike (born 1948)
Κανείς δεν θα τον θυμάται δυστυχώς. Ο Strike ήταν μέλος του proto-punk συγκροτήματος Crime, από το San Francisco.

Steve Soto (born 1963)
Ούτε κι αυτόν θα τον θυμούνται πολλοί δυστυχώς. Ο Soto ήταν ιδρυτικό μέλος των (πολύ αγαπημένων) Agent Orange αλλά και των (επίσης αγαπημένων) Adolescents, ενώ πέρασε και από τους Legal Weapon.

Nick Knox (born 1953)
Ήταν ο ντράμερ των θρυλικών The Cramps από το 1977 μέχρι το 1991. Λατρεία δηλαδή.

Glenn Branca (born 1948)
Αμερικανός avant garde πειραματιστής, συνθέτης και κιθαρίστας. Έγραψε συμφωνίες για... ηλεκτρικές κιθάρες, συνεργάστηκε με όλη την 'αφρόκρεμα' της σκηνής της Νέας Υόρκης κι έγινε γνωστός για τα πολύ ιδιαίτερα... κουρδίσματά του!

Oli Herbert (born 1974)
Κιθαρίστας και ιδρυτικό μέλος των All That Remains.

Kim Larsen (born 1945)
Πολύ επιτυχημένος στην πατρίδα του, τη Δανία, υπήρξε μέλος των Gasolin' και στα early 80's τον ακούγαμε συνεχώς στο ('πειρατικό' τότε) ραδιόφωνο με το τραγούδι του 'Donnez-Moi Du Feu'.

Spencer P. Jones (born 1956)
Ακόμη ένας που δεν ξέραμε το όνομά του, αλλά τον ακούγαμε στα ραδιόφωνα μας, να μας τραγουδά μαζί με τους Johnnys, το πανέμορφο 'Bleeding Heart'. O Jones ήταν από τη Νέα Ζηλανδία και μετά τους Johnnys, πέρασε από τους Beasts Of Bourbon κι έπαιξε μαζί με τους Paul Kelly και Chris Bailey.

John Wicks (born 1953)
Έγινε γνωστός σε κάποιους, από τη συμμετοχή του (σαν τραγουδιστής) στο power-pop σχήμα The Records στα τέλη των 70's.

Randy Rampage (born 1960)
Το πραγματικό του όνομα ήταν Randall Desmond Archibald. Καναδός στην καταγωγή, ήταν ο ιδρυτής, ο μπασίστας και ο τραγουδιστής των hardcore punk θρύλων D.O.A. και στη συνέχεια πέρασε από τους Annihilator.

Tim Calvert (born 1965)
O χαρισματικός και 'σκοτεινός' κιθαρίστας των Fobidden και Nevermore...

Mike Harrison (born 1945)
'Αγγλος στην καταγωγή, γνωστός σε κάποιους ως lead singer στους Spooky Tooth.

Ed King (born 1949)
Κιθαρίστας και ιδρυτικό μέλος των ψυχεδελικών Strawberry Alarm Clock (με τους οποίους έφτασε στο Νο.1 του Billboard), στους Lynyrd Skynyrd από το 1972 μέχρι το 1975 και ξανά πάλι στους ίδιους, από το 1987 μέχρι το 1996.

Richard Swift (born 1977)
Πολυοργανίστας, τραγουδιστής, συνθέτης, παραγωγός, κινηματογραφιστής, ο Swift ήταν μέλος των Shins και των Arcs, έχοντας συνεργαστεί με τους Black Keys, Foxygen, Guster και άλλους.

Vinnie Paul (born 1964)
Αδελφός του Dimebag Darrell, o Vinnie Paul υπήρξε ιδρυτικό μέλος των Pantera, ενώ από το 2006 και μετά, έπαιζε τύμπανα στους Hellyeah.

Josh Fauver (born 1978)
Ήταν ο μπασίστας των Deerhunter από το 2004 μέχρι το 2012.

Yvonne Staples (born 1937)
Ήταν μια από τις Staple Singers, ένα υπέροχο R&B soul vocal group που έκανε πολλές και μεγάλες επιτυχίες στις ΗΠΑ, στο πρώτο μισό της δεκαετίας του 70.

Barbara Ann Alston (born 1943)
Υπήρξε μέλος του πολύ επιτυχημένου all-girl φωνητικού σχήματος The Crystals. Mε τη βοήθεια του παραγωγού Phil Spector, οι Crystals κατάφεραν να κάνουν μια 'αλυσίδα' επιτυχιών στο Billboard στα πρώτα χρόνια των 60's.

Dennis Edwards (born 1943)
Αντικατέστησε με μεγάλη επιτυχία τον frontman των Temptations, David Ruffin το 1968, και έμεινε με το σχήμα μέχρι και τα τέλη των 80's. Στα 80's κατάφερε να κάνει και μια μεγάλη ραδιοφωνική επιτυχία με το τραγούδι του 'Don't Look Any Further'.

Ray Thomas (born 1941)
Έπαιζε... φλάουτο στους The Moody Blues. Σίγουρα τον έχεις θαυμάσει ακούγοντας το 'Nights In White Satin'...

Tom Rapp (born 1947)
Ήταν ο ηγέτης του psychedelic folk συγκροτήματος Pearls Before Swine, ενώ αργότερα ηχογράφησε και κάποιους solo δίσκους.

Mikio Fujioka (born 1981)
Ένα από τα μέλη του πολύ επιτυχημένου ιαπωνικού metal σχήματος Babymetal, η Fujioka έπαιζε κιθάρα στο συγκρότημα.

Nancy Wilson (born 1937)
Πολύ γλυκιά φωνή, η Wilson τραγούδησε soul, blues, jazz και τα συναφή, ηχογραφώντας 70 δίσκους και κερδίζοντας τρία Γκράμμυ.

Vic Damone (born 1928)
Τραγουδιστής, ηθοποιός και ραδιοτηλεοπτικός σταρ από την Αμερική, ο ιταλικής καταγωγής Damone, έκανε μερικές πολύ μεγάλες ποπ επιτυχίες στη δεκαετία του 50.

France Gall (born 1947)
Σε ηλικία 17 ετών, κέρδισε το διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision και, έκτοτε, γνώρισε σωρεία επιτυχιών στην πατρίδα της, τη Γαλλία. Η Gall, πέρασε πολλές φορές τα σύνορα της χώρας της, κάνοντας παγκόσμια επιτυχία με τραγούδια που της έγραψαν συνθέτες όπως ο Serge Gainsbourg και ο Giorgio Moroder. Οι έλληνες τη θυμούνται από την επιτυχία της 'Ella Elle L'a'.

Chris Tsangarides (born 1956)
Αν δεν άκουγες hard rock και metal στα 80's, πολύ απίθανο να τον γνωρίζεις. Αν όμως είσαι true μεταλλάς, τον ήξερες τον (ελληνικής καταγωγής προφανώς) εν λόγω παραγωγό και μηχανικό ήχου. Ηχογράφησε δίσκους με τεράστια ονόματα του χώρου, όπως Gary Moore, Judas Priest, Thin Lizzy, Helloween, Malmsteen κ.α.


Πάμε τώρα να δούμε τους είκοσι (20) δίσκους που μου άρεσαν (κάποιοι μπορεί και να με γοήτευσαν) και κυκλοφόρησαν κατά τη διάρκεια του έτους 2018. Προέρχονται από διαφορετικά είδη μουσικής, οι περισσότεροι όμως, είναι rock δίσκοι. Χωρίς σειρά αξιολόγησης λοιπόν, παραθέτω μερικά από τα albums που έκαναν τη χρονιά ομορφότερη, ενώ αμέσως μετά, μερικά τραγούδια που ξεχώρισα από κάποιους καλλιτέχνες που, είτε δεν κυκλοφόρησαν album, είτε τα δισκάκια τους δεν ήταν... τόσο καλά όσο αυτά τα τραγούδια!



FAVOURITE ALBUMS 2018





THE BUTTERTONES - Midnight In A Moonless Dream




DARON MALAKIAN & SCARS ON BROADWAY - Dictator




HOLYGRAM - Modern Cults




IDLES - Joy As An Act Of Resistance




JOHNNY MARR - Call The Comet




SUEDE - The Blue Hour




VIVE LA VOID - Vive La Void




ACTORS - It Will Come To You




GHOST - Prequelle




JOY/DISASTER - Ressurection




THE SOFT MOON - Criminal




CURSES - Romantic Fiction




BAMBARA - Shadow On Everything




BEAK> - >>>




LA LUZ - Floating Features




THE WHISPERING SONS - Image




SHE DREW THE GUN - Revolution Of Mind




MUSE - Simulation Theory




POETS OF THE FALL - Ultraviolet




LANDING - Bells In New Towns



Για το τέλος, τριάντα (30) singles και 'σκόρπια' άσματα που επέλεξα από διάφορους δίσκους, αλλά και τα τραγούδια που μου άρεσε να μεταδίδω στην απογευματινή ζώνη του 1055Rock. Σχεδόν όλα αυτά τα τραγούδια, τα ακούσατε σε πρώτη ραδιοφωνική μετάδοση, το απόγευμα από τις 17.00 μέχρι τις 20.00 (www.1055rock.gr). Ελπίζω να σας αρέσουν, όσοι δεν τα έχετε ακούσει ακόμη...


FAVOURITE SONGS 2018

AGENT SIDE GRINDER - Doppelganger
THE INTERRUPTERS - She's Kerosene
ZOMBIE HYPERDRIVE - Red Eyes
JONATHAN BREE - You're So Cool
GRETA VAN FLEET - Lover, Leaver
JUDAS PRIEST - No Surrender
TRIBULATION - The Lament
MOBY - Like A Motherless Child
SAY LOU LOU - Golden Child
ANNA CALVI - As A Man
ART BRUT - Wham! Bang! Pow! Let's Rock Out!
BIRDPEN - Oh So Happy
BLINDERS - L'Etat C'est Moi
THE BLUE STONES - Black Holes (Solid Ground)
CLUTCH - In Walks Barbarella
FEEDING FINGERS - Arrive A Leech
FRANZ FERDINAND - Feel The Love Go
HELIOD - Lone Wolf
I DON'T KNOW HOW BUT THEY FOUND ME - Choke
MASS GOTHIC - Dark Window
MONSTER MAGNET - Mindfucker
NOTHING BUT THIEVES - Forever & Ever More
ORANGE GOBLIN - The Wolf Bites Back
THE RECORD COMPANY - Life To Fix
SHOSHIN - Thanks But No Thanks
VARSOVIE - Killing Anna
WE HATE YOU PLEASE DIE - Melancholic Rain
TWO FEET - I Feel Like I'm Drowning
SCANDROID - Phoenix
THE WELSHLY ARMS - Legendary





Δευτέρα 8 Ιανουαρίου 2018

2017 A YEAR TO REMEMBER?

   Ακόμη μια χρονιά με χιλιάδες κυκλοφορίες δίσκων. Που σημαίνει (για μένα και πολλούς άλλους), ακόμη μια χρονιά με χιλιάδες ώρες ακρόασης δίσκων. Πολλές από αυτές, χαμένες ώρες, που λέγανε κι οι Γκούλαγκ παλαιότερα... Αλλά τι να κάνεις? Να τον αφήσεις το δίσκο χωρίς να τον ακροαστείς? Δε θα σε κυνηγάνε οι ερινύες, που αδίκησες τον καλλιτέχνη? Δεν θα νιώθεις λίγο βλάκας που τον άφησες χωρίς ακρόαση το δίσκο, κι έχασες το διαμάντι της χρονιάς? Δε γίνεται, θα τον ακούσεις κι αυτό το δίσκο και τον επόμενο και όλους. Έτσι πάει. Έτσι μάθαμε από παιδιά, που τραγουδάνε και στα γήπεδα. Κι εδώ θέλω να πω, να γράψω κάτι γι αυτό...




   Μήπως ήταν καλύτερα τα παλιά τα χρόνια, όσον αφορά το πως ακούγαμε τη μουσική? Μήπως όλη αυτή η 'άνεση' που έχουμε, στο να έχουμε πρόσβαση σε ότι σχεδόν κυκλοφορεί, μας αποσυντονίζει κατά κάποιο τρόπο?
   Τι εννοώ... Στη δεκαετία του '80 και του '90 ακούγαμε μουσική από δίσκους βινυλίου και από CD. Στη συνέχεια, αυτό άλλαξε. Μετά το 2002-2003, οι περισσότεροι από εμάς αποκτήσαμε πρόσβαση στο διαδίκτυο και αρχίσαμε να ακούμε μουσική από εκεί. Ότι μουσική γουστάραμε! Τα πάντα! Για πολλούς μουσικόφιλους, που στο πέρασμα των χρόνων καταστράφηκαν οικονομικά για να αγοράζουν δίσκους, αυτό που συνέβη ήταν κάτι μαγικό, κάτι παραπάνω από τέλειο! Και ίσως και να είναι...
   Χρησιμοποιούσα το ίντερνετ κάποιες λίγες ώρες κάθε μέρα για να ακροάζομαι μουσική στην αρχή. Με το πέρασμα των χρόνων, οι ώρες έγιναν περισσότερες, και, κάποια στιγμή, συνειδητοποίησα ότι, τελικά, αποκλειστικά από το ίντερνετ ενημερώνομαι πλέον για το τι συμβαίνει στον κόσμο της μουσικής. Κάτι που δεν το θεωρώ κακό, αλλά αναρωτιέμαι... Είναι αυτός ο καλύτερος τρόπος για να ακούς μουσική? Αναφέρομαι σε καινούργια μουσική, νέες κυκλοφορίες, νέους καλλιτέχνες, πράγματα που δεν έχεις ξανακούσει...
   Τελικά δεν ξέρω τι να απαντήσω. Απ' τη μια, ναι, είναι πολύ ευχάριστο και διασκεδαστικό να ανακαλύπτεις μουσική πίνοντας τον καφέ σου στην καναπεδάρα σου, χωρίς να χρειάζεται να κουνηθούν, παρά μόνο τα χέρια σου! Είναι, επίσης, πολύ ευχάριστο το γεγονός ότι δε χρειάζεται να μετράς τα χρήματα σου για να αγοράσεις. Κι εγώ, αλλά και πολλοί ακόμη της γενιάς μου, ξοδέψαμε χρήματα για να αποκτήσουμε δίσκους, που μπορεί να τους θέλαμε να τους έχουμε απλά και μόνο για ένα τραγούδι! Ένα τραγούδι που μπορεί να μας άρεσε, ή ένα τραγούδι που μπορεί να μην μας άρεσε, αλλά σαν DJs έπρεπε να το έχουμε για τη δουλειά μας!
   Αν το δεις από μια άλλη οπτική γωνία όμως, τα παραπάνω ευχάριστα πράγματα, σου στερούν την (επίσης) μεγάλη ευχαρίστηση του να κάνεις πράγματα που σου άρεσε να κάνεις κάποτε. Όχι μόνο σου άρεσε, ήταν ίσως το πιο ευχάριστο κομμάτι της ζωής σου, της καθημερινότητας σου... Γιατί δεν υπήρχε τίποτε καλύτερο απ' το να σηκωθείς απ' την καναπεδάρα σου και να πας να πιείς τον καφέ σου σε μερικά απ' τα αγαπημένα σου δισκοπωλεία. Να συναντήσεις τον δισκοπώλη φίλο σου για να σου βάλει να ακούσεις δισκάκια, να σου πει τα νέα του χώρου της μουσικής που γούσταρες και να τον βάλεις να ψάξει για σένα εκείνο το καρασπάνιο maxi single που είχε βγει πριν δέκα χρόνια και δεν το είχες αγοράσει τότε ο βλαξ...Συγκεκριμένες ώρες και μέρες θα έβρισκες κι άλλους σαν κι εσένα μέσα στα δισκάδικα και θα μιλούσατε για το τι καλό ακούσατε τελευταία. Με μερικούς γινόσουν και κολλητός. Γράφατε και κασέτες ο ένας στον άλλο. Και σπάγατε πλάκα για τις επιλογές του άλλου και τον είχατε στο δούλεμα. Χαλάλι τα λεφτά που σκάγαμε σε δίσκους δηλαδή! Αγοράζαμε μουσική γιατί δε γινόταν αλλιώς και παίρναμε και bonus ανθρώπους που είχαμε την ίδια τρέλλα.
   Το άλλο που με προβληματίζει, τέλος, είναι το κατά πόσο δίνουμε την πρέπουσα σημασία σ' αυτά που ακούμε αυτή την εποχή. Με όλη τη δισκογραφία διαθέσιμη για σένα ώστε να μπορείς να ακούσεις τα πάντα μέσω ίντερνετ, προσωπικά πιάνω τον εαυτό μου να 'χαρίζει' πολύ λιγότερο χρόνο ακρόασης σε όλα σχεδόν που περνούν απ' την οθόνη μου. Βιάζομαι να πάω στο επόμενο, αν το δισκάκι ή το τραγούδι που ακούω δεν είναι τόσο ενδιαφέρον όσο θα ήθελα. Και περιμένουν ένα σωρό ακόμη για να ακούσω.
   Στο παρελθόν, πιστεύω ότι διαθέταμε περισσότερο χρόνο για να ακούσουμε μουσική. Κι αν κάτι μας κινούσε το ενδιαφέρον, το ακούγαμε ξανά και ξανά. Ήταν λιγότερη σε ποσότητα η μουσική που μπορούσες να έχεις πρόσβαση, αλλά αν ήξερες τι αναζητάς, μπορούσες να εκτιμήσεις καλύτερα κάτι το οποίο, ναι, θα το πλήρωνες για να το αποκτήσεις. Τόσο πολύ το ήθελες! Ενώ τώρα μπορείς να μην το κάνεις. Δεν χρειάζεται να πληρώσεις για κάτι που το έχεις με μια σύνδεση στο διαδίκτυο.
   Α ναι, βέβαια, σημαντικό κι αυτό! Ότι κάποτε η μουσική είχε και αξία σαν αντικείμενο. Ο δίσκος σαν αντικείμενο, μπορεί να μην κάνει καλύτερη τη μουσική που περιέχει, αλλά της δίνει εικόνα και οντότητα. Δεν είναι απλά ένα αρχείο με ένα εικονίδιο.
   Αυτά για φέτος...!!
 
   Παρακάτω, μια λίστα με είκοσι δίσκους που έκαναν τη χρονιά που πέρασε καλύτερη για μένα. Η λίστα είναι σε τυχαία σειρά. Τους ακροάστηκα αρκετές φορές και κάποιους απ' αυτούς τους δίσκους τους απέκτησα. Τόσο πολύ τους ήθελα!


THE LILLINGTONS - Stella Sapiente (Fat Wreck Chords)



BRITISH INDIA - Forgetting The Future (Liberation Records)



LEGEND - Midnight Champion (Artoffact Records)



GRAVE PLEASURES - Motherblood (Century Media)



KREATOR - Gods Of Violence (Nuclear Blast)



LCD SOUNDSYSTEM - American Dream (DFA/Columbia)



THE MOONLANDINGZ - Interplanetary Class Classics (Transgressive Records)



VENN - Runes (Full Time Hobby)



ALGIERS - The Underside Of Power (Matador)



HENRIK BERGGREN - Wolf's Heart (Whoa Dad!)



KASABIAN - For Crying Out Loud (Columbia/Sony)



IDES OF GEMINI - Women (Rise Above Records)



SPOON - Hot Thoughts (Matador)



THE GUN CLUB - In My Room (Bang! Records)



CAMERON AVERY - Ripe Dreams, Pipe Dreams (Anti-)



MEATBODIES - Alice (In The Red Recordings)



HEAT - Overnight (Topshelf Records)



IDLES - Brutalism (Balley Records)



ELECTRIC EYE - From The Poisonous Tree (Jansen Plateproduksjon)



CREEPER - Eternity In Your Arms (Roadrunner Records)




   Για το τέλος, μερικά από τα τραγούδια που μου άρεσε να μεταδίδω στο ραδιόφωνο μέσω της εκπομπής μου στον 1055Rock (105.5 FM/www.1055Rock.gr). Tα περισσότερα τα ακούσατε πρώτη φορά από την απογευματινή ζώνη του 1055Rock.

WHITE - One Night Stand Forever
VOLBEAT - Mary Jane Kelly
COLD WAR KIDS - Love Is Mystical
GRETA VAN FLEET - Highway Tune
NOTHING BUT THIEVES - Amsterdam
JORN - I Know There's Something Going On
THE CREEPSHOW - Sticks And Stones
FAIRCHILD - Breathless
NOTHING MORE - Go To War
THE POPGUNS - Sugar Kisses
RISE AGAINST - The Violence
ROYAL BLOOD - Lights Out