TIM BUCKLEY 1947-1975

   Σήμερα από τις 16.00 έως τις 17.00 στον Up 'n' Loud Web Radio ακούσαμε τραγούδια punk και new wave (Blondie, Devo, 999, Visage, Siouxsie & The Banshees, The Go-Betweens, Specimen, Suburban Studs, The Donkeys, Sex Pistols, Buzzcocks, X, Swell Maps, Family Fodder) αλλά θυμηθήκαμε και τον σπουδαίο Tim Buckley...

   O Timothy Charles Buckley γεννήθηκε στη Washington DC ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου από γονείς που είχαν Ιταλική και Ιρλανδική καταγωγή. Αγάπησε από πολύ μικρός τη μουσική ακούγοντας τους δίσκους της μητέρας του, που ήταν θαυμάστρια του Miles Davis. To 1956, η οικογένειά του μετακόμισε στην California και εκεί, συνέχισε να ακούει μουσική, αυτή τη φορά από τους δίσκους της γιαγίας του. Στη δισκοθήκη της υπήρχαν δίσκοι της Bille Holiday, της Bessie Smith αλλά και του Frank Sinatra. O πατέρας του, επίσης, ακούγε κι αυτός μουσική, κυρίως Johnny Cash και Hank Williams.
   Όταν έγινε 13 ετών, έμαθε να παίζει banjo και, μαζί με κάποιους φίλους, έφτιαξαν ένα συγκρότημα και έπαιξαν σε σχολικές εκδηλώσεις. Σε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα στο σχολείο, τραυματίστηκε στα δύο πρώτα δάχτυλα του δεξιού του χεριού. Η ζημιά ήταν μόνιμη και ο Buckley δεν μπορούσε να παίξει, όπως ήθελε και φανταζόταν, μουσική. Παρόλα αυτά, ο μικρός Tim συνέχισε να ασχολείται με αυτό που αγαπούσε, σχηματίζοντας νέα συγκροτήματα πριν ακόμη τελειώσει το σχολείο.
   Το 1965 παντρεύτηκε την Mary Guibert, η οποία αποτέλεσε την έμπνευση για πολλά από τα πρώτα του τραγούδια. Ο γάμος δεν κράτησε παρά μόνο ένα χρόνο αλλά είχε σαν αποτέλεσμα τη γέννηση ενός παιδιού. Το παιδί αυτό, πολλά χρόνια αργότερα, θα έκανε κι αυτό καριέρα στη μουσική με το όνομα Jeff Buckley...
   Mετά το σχολείο, ο Buckley γράφτηκε στο κολλέγιο, αλλά σύντομα τα παράτησε για χάρη της μουσικής. Ξεκίνησε να εμφανίζεται σε clubs του Los Angeles και του Orange County και εκεί γνώρισε τον manager Herb Cohen, ο οποίος ενθουσιάστηκε με τη μουσική του και του έκλεισε μερικές εμφανίσεις στο Greenwich Village της Νέας Υόρκης. Εκεί γνωρίστηκε με τον κιθαρίστα Lee Underwood, με τον οποίο συνεργάστηκε στενά στα επόμενα χρόνια.
   Το 1966 υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας με την εταιρία δίσκων Elektra και κυκλοφόρησε το πρώτο του άλμπουμ με τίτλο το όνομά του. Το 1967 ακολούθησε ο πολύ καλός δίσκος 'Goodbye & Hello', που θα μπορούσε να κάνει πολύ μεγαλη επιτυχία αν ο Buckley ήταν πιό φιλικός με τον μουσικό τύπο και τις συνεντεύξεις. Ήταν επίσης, πολύ αρνητικός στο να εμφανιστεί στην τηλεόραση παίζοντας playback, με αποτέλεσμα να ακυρωθούν κάποιες εμφανίσεις του σε δημοφιλή τηλεοπτικά shows.
   To 1968 ηχογράφησε το δίσκο 'Happy Sad' που είχε επιρροές από τη jazz αλλά διατηρούσε το folk rock κλίμα των προηγούμενων κυκλοφοριών του. Την επόμενη χρονιά κυκλοφόρησε το 'Blue Afternoon' με τον Buckley να προσπαθεί να μην χάσει τον έλεγχο ανάμεσα στην pop μουσική (που ζητούσε απ' αυτόν η εταιρία του) και το avant garde (που ο ίδιος ενδιαφερόταν να προωθήσει). Αμέσως μετά, βγήκε στην αγορά το 'Lorca' (1970)  που δεν ενθουσίασε ούτε το κοινό αλλά ούτε και τους μουσικοκριτικούς.
   Το 'Starsailor' (1970) μπορεί να θεωρηθεί το αριστούργημα της καριέρας του Buckley, με το υπέροχο 'Song To The Siren' να ξεχωρίζει. Ο δίσκος ήταν όμως μια εμπορική αποτυχία, κάτι που κόστισε οικονομικά και ψυχολογικά στον καλλιτέχνη. Μετά την κακή υποδοχή του 'Starsailor', o Βuckley άρχισε να κάνει χρήση ναρκωτικών και να πίνει πολύ αλκοόλ, ενώ παράλληλα η οικονομική του κατάσταση πήγαινε απ' το κακό στο χειρότερο. Κατάφερε, πάντως, να κάνει έναν δεύτερο γάμο, με την Judy Brejot Sutcliffe.
   Oι δίσκοι 'Greetings From L.A.' (1972), 'Sinfronia' (1974) και 'Look At The Fool' (1974), σηματοδότησαν μια στροφή του Buckley σε πιό funk μορφές, ενώ οι στίχοι του είχαν να κάνουν πλέον περισσότερο με το sex και ευφορικά συναισθήματα. Δεν κατάφεραν να γίνουν επιτυχίες, αλλά τα τραγούδια του πρώτου από τους τρεις αυτούς δίσκους, ακούστηκαν αρκετά από το αμερικανικό ραδιόφωνο. Παράλληλα, σταμάτησε να πίνει και να κάνει χρήση ναρκωτικών.
   Μετά το τέλος μιας επιτυχημένης περιοδείας το 1975, ο Tim βρέθηκε στο σπίτι του φίλου του Richard Keeling, στις 29 του Ιούνη εκείνης της χρονιάς. Ο Keeling πρόσφερε στον Buckley μια δόση ηρωίνης και αυτός τη δέχτηκε. Κατάφερε να γυρίσει στο σπίτι του και να δεχτεί την περιποίηση της συζύγου του, η οποία κατάλαβε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Τον βοήθησε να ξαπλώσει στο κρεβάτι όπου και πέθανε μέσα σε λίγη ώρα. Η δόση ηρωίνης που είχε πάρει ήταν υπερβολική...
   Ο Κeeling καταδικάστηκε για ανθρωποκτονία χωρίς πρόθεση και έμεινε μερικούς μήνες στη φυλακή πριν βγει με αναστολή. Οι φίλοι του Buckley πάντως, ανέφεραν ότι ο καλλιτέχνης είχε καταναλώσει μεγαλύτερες ποσότητες ηρωίνης στο παρελθόν και δεν είχε πάθει το παραμικρό. Η κηδεία του έγινε σε στενό κύκλο φίλων στη Santa Monica. O Lee Underwood, που ήταν ένας από αυτούς που παραβρέθηκαν στην κηδεία, έγραψε αργότερα τη βιογραφία του Buckley που κυκλοφόρησε με τίτλο 'Blue Melody: Tim Buckley Remembered'.

Tim Buckley's best moments:
1. 'Song To The Siren'
2. 'Pleasant Street'
3. 'Phantasmagoria In Two'
4. 'Sweet Surrender'
5. 'Love From Room 109 At The Islander (On Pacific Coast Highway)'
6. 'Get On Top'
7. 'Sally, Go Round The Roses'
8. 'I Never Asked To Be Your Mountain'
9. 'Lorca'
10. 'Morning Glory'

GG ALLIN 1956-1993

   Πολλά τραγούδια από την εποχή του new wave και του punk rock στη σημερινή εκπομπή (16.00-17.00 στον Up 'n' Loud Web Radio) με τους Jonathan Richman & The Modern Lovers, Pretenders, Gang Of Four, The Lambrettas, Simple Minds, Duffo, PIL, Chelsea, Ruts DC, The Dickies, Goverment Issue, Cleaners From Venus, GG Allin...

   Όταν γεννήθηκε, στο New Hampshire το 1956, o πατέρας του ισχυρίστηκε ότι τον είχε επισκεφθεί ο Ιησούς Χριστός και γι' αυτό τον βάφτισε Jesus Christ Allin! H αλήθεια είναι ότι, ο πατέρας του GG Allin δεν ήταν και ο πιό λογικός άνθρωπος του κόσμου. Αντικοινωνικός και αυστηρός σαν οικογενειάρχης, ανάγκασε την οικογένειά του να ζει σε μια ξύλινη καλύβα που δεν είχε νερό και ηλεκτρικό, ενώ είχε απαγορεύσει οποιαδήποτε συνομιλία μέσα στο σπίτι όταν νύχτωνε! Ευτυχώς, η μητέρα του ήταν λίγο καλύτερα, όσον αφορά την ψυχική της υγεία, και χώρισε με τον σύζυγό της στα πρώτα χρόνια των 60's. Μετά το διαζύγιο, άλλαξε και το όνομα του γιού της, σε Kevin Michael Allin...
   O Αllin δεν περνούσε απαρατήρητος στο σχολείο, μια που, αρκετές φορές εμφανιζόταν ντυμένος με γυναικεία ρούχα (επηρεασμένος από τους New York Dolls) και δεχόταν έτσι επιθέσεις από τους συμμαθητές του, Στη συνέχεια, πέρασε μια πολύ έντονη εφηβεία, μπλεγμένος σε παρέες που ασχολούταν με ληστείες και διακίνηση ναρκωτικών. Εκείνη την εποχή άρχισε να ασχολείται με το punk rock, συμμετέχοντας σε τοπικά συγκροτήματα, παίζοντας drums.
   Aπό το 1977 και μέχρι το 1984, ήταν ο drummer των Jabbers, στους οποίους έκανε και φωνητικά. Το συγκρότημα τον συνόδευε στον πρώτο του δίσκο, που κυκλοφόρησε το 1980 και είχε τίτλο 'Always Was, Is And Always Shall Be'. Tο στιχουργικό μέρος του δίσκου ήταν γεμάτο από το καυστικό χιούμορ του Allin, αλλά όχι τόσο εξωφρενικό όσο οι μετέπειτα κυκλοφορίες του. Στη συνέχεια, συνεργάστηκε και ηχογράφησε δίσκους με διάφορα σχήματα όπως οι Cedar Street Sluts, Sumfucks, The Texas Nazis. Αποτέλεσμα των εξωφρενικών εμφανίσεων που έκανε στο Manchester του New Hampshire με τους Texas Nazis, ήταν να του αποδωθεί το όνομα 'the madman of Manchester'...
   To 1987 έγινε γνωστός σε ολόκληρη τη βόρεια Αμερική με την κυκλοφορία 'Hated In The Nation' στην οποία συμμετείχε και ο πολύ γνωστός κιθαρίστας J Mascis (αργότερα στους Dinosaur Jr). Εκείνη την εποχή, δυστυχώς, ο Allin είχε εθιστεί στα ναρκωτικά και το αλκοόλ. Οι ζωντανές του εμφανίσεις έγιναν ακόμη πιο εξωφρενικές με τον ίδιο να επιτίθεται στο κοινό με γροθιές, να φτύνει όσους ήταν κοντά στη σκηνή και να τους πετάει τα κόπρανα που αφόδευε κατά τη διάρκεια των συναυλιών του, στις οποίες, σημειωτέων, πολύ συχνά εμφανιζόταν γυμνός!
   Οι συνεργασίες του συνεχίστηκαν με τους Bulge, The AIDS Brigade, The Holymen, ενώ από ένα σημείο και μετά ο Allin έκανε και πολλές spoken word παραστάσεις. Για να βγάζει τα προς το ζειν, αναγκαζόταν να πουλάει ο ίδιος τους δίσκους του που, πολλά καταστήματα στις Η.Π.Α. δεν δεχόταν να τους διακινήσουν. Πέρα από αυτό, όμως, ένα άλλο βασικό πρόβλημα, ήταν οι αγωγές που του έκαναν ιδιοκτήτες συναυλιακών χώρων για ζημιές που προκαλούσε στα μηχανήματα, αλλά και οι αγωγές από ανυποψίαστους θεατές που δεχόταν τις επιθέσεις του σε κάποιες από τις συναυλίες του. Ο ίδιος, βρέθηκε αρκετές φορές νοσηλεύομενος με σπασμένα κόκαλα, εκδορές και βαθειά κοψίματα. Είχε απειλήσει, στέλνοντας γράμμα στον μουσικό τύπο το 1990, ότι θα αυτοκτονήσει επί σκηνής, κάτι που τελικά δεν έκανε γιατί τη συγκεκριμένη ημέρα βρέθηκε στη φυλακή!
   Το 1989, δικάστηκε μετά από μήνυση που κατέθεσε μια γυναίκα, ισχυριζόμενη ότι κακοποιήθηκε σε μια συναυλία του στο Michigan. O Αllin ανέφερε στο δικαστήριο ότι η συγκεκριμένη κοπέλα έλαβε μέρος με τη θέλησή της σε όλα όσα είχαν συμβεί και αποδέχτηκε ότι την είχε κόψει, την είχε κάψει και ήπιε από το αίμα της, αλλά συμπλήρωσε ότι και αυτή είχε κάνει τα ίδια σ' αυτόν! Κατέληξε στη φυλακή όπου και έμεινε από το Δεκέμβρη του '89 μέχρι το Μάρτιο του 1991. Κατά τη διάρκεια της κάθειρξής του, έγραψε το βιβλίο 'The GG Allin Manifesto'.
   H πρώτη του περιοδεία μετά την απόλυσή του από τις φυλακές, κινηματογραφήθηκε και κυκλοφόρησε με τίτλο 'Ηated: GG Allin And The Murder Junkies' ενώ ηχογράφησε και κάποια από τα καλύτερά του άλμπουμ, με σημαντικότερο το 'Μurder Junkies' (1991) με τη βοήθεια των Antiseen.
   Στις 27 Ιουνίου 1993, ο Allin έδινε μια συναυλία στο Manhattan. Πριν ακόμη ολοκληρώσει το δεύτερο τραγούδι του set, κόπηκε το ρεύμα κι αφού κατέστρεψε σχεδόν τα πάντα μέσα στο συναυλιακό χώρο, βγήκε στο δρόμο γυμνός, γεμάτος αίματα και πασαλειμένος με τα περιτώματά του! Τον ακολούθησαν αρκετοί fans και κατέληξαν, μετά από ώρες άσκοπης περιπλάνησης σε ένα σπίτι όπου πήραν ναρκωτικά και κατανάλωσαν αλκοόλ. Εκεί ο Allin έκανε, χωρίς να το καταλάβει, μια ένεση ηρωίνης που περιείχε υπερβολική δόση. Κανείς από αυτούς που βρίσκονταν στο σπίτι δεν κατάλαβε ότι ο τραγουδιστής ήταν νεκρός. Το συνειδητοποίησαν την επόμενη το πρωί, 28 Ιουνίου, και κάλεσαν ασθενοφόρο. Ήταν όμως πολύ αργά...
   Ο Allin κατάφερε να σοκάρει την κοινωνία ακόμη και στην κηδεία του! Το πτώμα του δεν καθαρίστηκε από τα περιτώμματα (επιθυμία του αδελφού του) και ανέδυε μια πολύ άσχημη μυρωδιά ενώ οι fans που μαζεύτηκαν για την κηδεία τοποθετούσαν στο στόμα του πτώματος ναρκωτικά και το έλουζαν με whiskey! Από ένα κασετόφωνο, έπαιζαν τραγούδια που είχε γράψει σε μια ηχογράφηση που της είχε δώσει τον τίτλο 'Suicide Sessions'...
   O GG Allin ήταν ένας extreme καλλιτέχνης και χαρακτήρας που πάντοτε προωθούσε έναν αντισυμβατικό τρόπο ζωής, ήταν υπέρμαχος της αναρχίας και εχθρός του νόμου. Σε πολλά από τα τραγούδια του προκαλούσε τον κόσμο να προβεί σε βίαιες πράξεις κατά της αστυνομίας ενώ είχε δηλώσει ότι αν δεν ήταν αυτός που ήταν, πολύ πιθανό να κατέληγε ένας serial killer ή να είχε κάνει μαζικές δολοφονίες. Τα τραγούδια του διασκευάστηκαν από πολλούς καλλιτέχνες μεταξύ των οποίων οι 69 Eyes, Beck, Lemonheads, No Age, CKY, Faith No More...

GG Allin's best moments:
1. GG Allin - 'Live Fast, Die Fast'
2. GG Allin & The Murder Junkies - 'Watch Me Kill'
3. GG Allin & Antiseen - 'I Hate People'
4. GG Allin & Bulge - 'Legalize Murder'
5. GG Allin & The AIDS Brigade - 'Expose Yourself To Kids'
6. GG Allin & The Holy Men - 'I'm A Rapist'
7. GG Allin & The Scumfucks - 'Hard Candy Cock'
8. GG Allin & The Motor City Bad Boys - 'Gimme Some Head'
9. GG Allin & The Jabbers - 'Cheri Love Affair'
10. GG Allin - 'When I Die'

JEFFREY LEE PIERCE 1958-1996

   Έλειψαν καινούργια άρθρα για δύο ημέρες λόγω φόρτου εργασίας αλλά σήμερα επανέρχομαι για να γράψω μερικά λόγια για έναν πολύ αγαπημένο συνθέτη και τραγουδιστή. Η σημερινή εκπομπή (16.00-17.00 στον Up 'n' Loud Web Radio) θα είναι αφιερωμένη στον μοναδικό Jeffrey Lee Pierce και τα τραγούδια του...

   O Jeffrey Lee Pierce είχε γεννηθεί σαν σήμερα, 27 Ιουνίου 1958, σε μια εργατική συνοικία του Los Angeles της California και πήγε σχολείο στην περιοχή Granada Hills της ίδιας πόλης. Ασχολήθηκε σοβαρά με το θέατρο, παίζοντας σε σχολικές παραστάσεις και γράφοντας δικά του έργα, κυρίως πειραματικά μονόπρακτα. Η μουσική ήταν η επόμενη μεγάλη του αγάπη. Αρχίζοντας από τους Sparks και τους Roxy Music, ο Jeffrey Lee Pierce στη συνέχεια ασχολήθηκε με τη reggae, κάνοντας μάλιστα και ταξίδια στη Jamaica για να μελετήσει καλύτερα τη συγκεκριμένη μουσική. Τα πάντα άλλαξαν, όμως, με την έλευση του punk rock...
   Στα μέσα των 70's ο Jeffrey έγινε θαμώνας των συναυλιακών χώρων και των clubs του Hollywood και σύντομα βρέθηκε να γράφει άρθρα για το μουσικό περιοδικό 'Slash', ενώ εκείνη την εποχή έκανε και τις πρώτες του προσπάθειες σαν μουσικός. Το στυλιζάρισμα του punk και το γεγονός ότι η reggae δεν ήταν ένα είδος μουσικής που θα μπορούσε να τον εκφράσει και να το ακολουθήσει, έκαναν τον Pierce να στραφεί προς τα πρώιμα blues σαν πηγή έμπνευσης και δημιουργίας.
   Παράλληλα με τις υπόλοιπες δραστηριότητές του, διετέλεσε πρόεδρος του fan club των Blondie και, λόγω της θέσης αυτής, είχε την ευκαιρία να γνωρίσει την Debbie Harry (η οποία στη συνέχεια υποστήριξε θερμά τη μουσική του) και τον Chris Stein (στην εταιρία του οποίου κυκλοφόρησαν τον δεύτερο δίσκο της καριέρας τους οι Gun Club).
   Το 1979 ο Pierce, μαζί με τους Kid Congo Powers, Don Snowden, Brad Dunning και την τραγουδίστρια Pleasant Gehman, δημιούργησαν τους Cyclones. Η πρώτη τους εμφάνιση έγινε σε ένα club του Sunset Strip μαζί με τις Go Go's. Η Gehman αποχώρησε μετά τη συγκεκριμένη συναυλία και το σχήμα υιοθέτησε το όνομα The Creeping Ritual με τον Jeffrey να αναλαμβάνει τα φωνητικά. Το όνομα The Gun Club προέκυψε όταν τους το πρότεινε ο φίλος και συγκάτοικος του Pierce, Keith Morris (Black Flag, Circle Jerks). Πριν κλείσει το 1980, οι Snowden και Dunning αποχώρησαν και αντικαταστάθηκαν από τους Rob Ritter και Terry Graham (και οι δύο πρώην μέλη των Bags), ενώ και ο Kid Congo Powers αποφάσισε να εγκαταλείψει το συγκρότημα για χάρη των Cramps. Στη θέση του ήρθε ο Ward Dotson.
   Το ντεμπούτο του Jeffrey Lee Pierce στη δισκογραφία έγινε το 1981 με το δίσκο των Gun Club, 'Fire Of Love' σε παραγωγή του Tito Larriva (The Plugz) και Chris D (The Flesh Eaters). Ήταν ένας καταπληκτικός δίσκος επηρεασμένος από τα delta blues, τη μαύρη μαγεία και το rockabilly. Ένα άλμπουμ που όμοιό του δεν είχε ακουστεί ποτέ ξανά και, όπως ήταν λογικό, επηρέασε μια ολόκληρη γενιά μουσικών που ασχολήθηκαν με το psychobilly στα επόμενα χρόνια. Ο Jack White (The White Stripes) είχε δηλώσει κάποτε, ότι τα τραγούδια αυτού του δίσκου θα έπρεπε να διδάσκονται στα σχολεία!
   Το 1982, οι Gun Club ηχογράφησαν στη Νέα Υόρκη το δίσκο 'Miami', έναν από τους πλέον αγαπημένους μου όλων των εποχών. Στη θέση του παραγωγού κάθησε ο Chris Stein (Βlondie) ενώ η Debbie Harry συμμετέχει στα φωνητικά με το ψευδώνυμο D.H. Lawrence. Στο άλμπουμ περιέχεται και μια απο τις μεγαλύτερες country-punk στιγμές, το μελαγχολικό 'Mother Of Earth'. Αμέσως μετά την κυκλοφορία του 'Miami', ο Rob Ritter έφυγε απ' το group για να σχηματίσει τους 45 Grave. Στη θέση του ήρθε η Patricia Morrison (κι αυτή πρώην μέλος των Bags) ενώ παράλληλα αποχώρησαν, εν μέσω διαφωνιών με τον Pierce, και οι Graham και Dotson. Aντικαταστάτες τους ήταν οι Jim Duckworth και Dee Pop από τους Bush Tetras. Mε αυτή τη σύνθεση (που δεν κράτησε παρά μόνο μερικούς μήνες) ηχογραφήθηκε το EP 'Death Party' (1983).
   Με την επιστροφή του Terry Graham, αλλά και του Kid Congo Powers, ο Jeffrey Lee Pierce κατάφερε να ηχογραφήσει το φιλόδοξο 'The Las Vegas Story' (1984), το οποίο ήταν ένα ακόμη εξαιρετικό άλμπουμ, αλλά δεν κατάφερε να χαρίσει στο συγκρότημα την μεγάλη επιτυχία που ονειρεύτηκε. Ο ήχος του δίσκου ήταν μια στροφή προς τις standard rock φόρμες, χωρίς όμως να λείπουν τα voodoo psychobilly στοιχεία που χαρακτήρισαν τους Gun Club. Aξίζει να αναφέρουμε και τη συμμετοχή του Dave Alvin (The Blasters) σε κάποια από τα τραγούδια του δίσκου.
   Στα τέλη του '84, το συγκρότημα διέλυσε, με τους Morrison και Kid Congo να συνεργάζονται σαν Fur Bible (ενώ αργότερα η Morrison βρέθηκε στους Sisters Of Mercy και ο Congo στους Bad Seeds του Nick Cave) και τον Jeffrey Lee Pierce να κυκλοφορεί τον πρώτο του solo δίσκο με τίτλο 'Wildweed' (1985). Είχε προηγηθεί το EP 'Flamingo', το οποίο περιέχει το πανέμορφο 'Get Away'. Mαζί με τον Pierce ηχογράφησαν μέλη των Cure και των Clock DVA για τις συγκεκριμένες κυκλοφορίες, ενώ κιθάρα έπαιξε η τότε φιλενάδα του, Romi Mori.
   Σύντομα, οι Gun Club επανασυνδέθηκαν, έχοντας σαν μέλη την Mori, τον Kid Congo και τον Nick Sanderson (Clock DVA). Mε αυτή τη σύνθεση παρουσίασαν το πολύ καλό 'Mother Juno' (1987) σε παραγωγή του Robin Guthrie (Cocteau Twins). Στο τραγούδι 'Yellow Eyes' παίζει κιθάρα ο Blixa Bargeld (Einsturzende Neubauten, The Bad Seeds) ενώ το 'The Breaking Hands' είναι το καλύτερο τραγούδι που δεν είπαν ποτέ οι Cocteau Twins!
   Πέρασαν τρία χρόνια για το επόμενο βήμα των Gun Club, που ονομάστηκε 'Pastoral Hide And Seek' (1990). Aυτός ο δίσκος κυκλοφόρησε από την Play It Again Sam Records και την παραγωγή ανέλαβε (επιτυχημένα) ο ίδιος ο Pierce. Eκείνη την εποχή ο Jeffrey εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Λονδίνο. Ακολούθησε το EP 'Divinity' (1991) στο οποίο το συγκρότημα διασκεύασε το 'Black Hole' των Urinals. Εκείνη την περίοδο αποχώρησε ο Sanderson για να ασχοληθεί με τους World Of Twist, αλλά επέστρεψε στο group λίγους μήνες αργότερα. Στα πρώτα χρόνια των 90's, δυστυχώς, η υγεία του Jeffrey Lee Pierce πήγαινε απ' το κακό στο χειρότερο με το ακλοόλ και τα ναρκωτικά να έχουν γίνει πλέον μόνιμοι σύντροφοί του. Τον είχα συναντήσει τότε, σε μια συναυλία τους στη Θεσσαλονίκη και είχα την ευκαιρία να πω μερικά πράγματα μαζί του, όση ώρα δεν ασχολούταν με το μπουκάλι bourbon που είχε πάντα μαζί του...
   To '92 κυκλοφόρησε ένας ακόμη δίσκος με τον Jeffrey Lee Pierce εκτός Gun Club. Eίχε τίτλο 'Ramblin' Jeffrey Lee And Cypress Grove With Willie Love' και περιείχε συνθέσεις που παρέπεμπαν στα blues του Mississippi, με κορυφαία στιγμή το 'Go Tell The Mountain'. Tην επόμενη χρονιά, βγήκε στην αγορά και ο δίσκος που έμμελε να ήταν ο τελευταίος της δισκογραφίας των Gun Club. Ο τίτλος του ήταν 'Lucky Jim' (1993) και ηχογραφήθηκε με τον Jeffrey να αναλαμβάνει όλα τα κιθαριστικά μέρη. Το 1994, οι Sanderson και Mori αποχώρησαν από το σχήμα από τη στιγμή που συνδέθηκαν ερωτικά. Η Mori ήταν φιλενάδα του Pierce επί πολλά χρόνια, και το γεγονός αυτό επηρέασε σημαντικά την ψυχολογική του κατάσταση. Έχοντας κάνει σημαντικές προσπάθειες να σταματήσει τα ναρκωτικά και να ελλατώσει το αλκοόλ, η σχέση που προέκυψε μεταξύ των δύο συνεργατών του, πήγε τον Pierce πολύ πίσω όσον αφορά αυτή του την προσπάθεια.
   Πέρα από αυτά, κατάφερε να γράψει την αυτοβιογραφία του που κυκλοφόρησε με τίτλο 'Go Tell The Mountain' και περιέχει σκληρή γλώσσα για κάποιους από τους συνεργάτες του. Το 1995 έκανε την τελευταία του περιοδεία με τους Gun Club και πέρασε για δεύτερη φορά από τη Θεσσαλονίκη. Το Μάρτιο του 1996 υπέστη καρδιακή προσβολή από την οποία επέζησε προσωρινά, για να αφήσει την τελευταία του πνοή στις 31 του μήνα, από εγκεφαλική αιμορραγία. Ήταν μόλις 37 ετών.
   Η παρουσία του σπουδαίου αυτού συνθέτη και τραγουδιστή, επηρέασε πάρα πολλούς μετέπειτα, αλλά και σύγχρονους μ' αυτόν, μουσικούς. Όντας το πρώτο σχήμα που κατάφερε να συνδιάσει το punk rock με τα blues, oι Gun Club έδειξαν το δρόμο σε ονόματα όπως οι R.E.M., The White Stripes, 16 Horsepower, Pixies, Mark Lanegan, Steve Wynn και πολλούς άλλους. Οι Blondie, στο δίσκο τους 'No Exit' αφιέρωσαν το τραγούδι 'Under The Gun' στον Pierce, ενώ τα τραγούδια του με τους Gun Club διασκευάστηκαν κατά κόρον και συνεχίζουν να ακούγονται και να διασκευάζονται.
   Ο Jeffrey Lee Pierce ήταν μια από τις σημαντικότερες μορφές της αμερικανικής rock σκηνής των τελευταίων χρόνων, ένας ανήσυχος, αντισυμβατικός και πολύ ιδιαίτερος rock καλλιτέχνης. Λίγοι μουσικοί πέρασαν και είχαν το δικό του εκτόπισμα και ειδικό βάρος. Ελπίζω να ζήσει για πάντα μέσα από τα τραγούδια που μας άφησε για να προσέχουμε και να αγαπάμε...

Τhe Gun Club's best moments:
1. 'Mother Of Earth'
2. 'Sex Beat'
3. 'Carry Home'
4. 'For The Love Of Ivy'
5. 'Walkin' With The Beast'
6. 'Hearts'
7. 'Moonlight Motel'
8. 'Idiot Waltz'
9. 'Sorrow Knows'
10. 'Brother And Sister'
  

HAPPY B-DAY BOBBY GILLESPIE

   Στη σημερινή εκπομπή (16.00-17.00 στον Up 'n' Loud Web Radio) θα ακούσουμε τραγούδια και μουσική από τους Eumir Deodato, Judy Garland, Fred Astaire, Kris Kristofferson, Peter & Gordon, The Turtles, Cyndi Lauper, Scritti Politti, Communards, The Human League, Primal Scream...

   O Robert Bernard Andrew Gillespie γεννήθηκε σαν σήμερα 22 Ιουνίου 1962 στην Γλασκώβη της Σκωτίας και έγινε γνωστός στους κύκλους των φίλων της rock μουσικής σαν drummer του συγκροτήματος The Jesus & Mary Chain. Νωρίτερα, ήταν roadie των Altered Images και έπαιξε bass guitar για το πολύ καλό σχήμα The Wake.
   Mε τους Jesus & Mary Chain συνεργάστηκε στην ηχογράφηση του θρυλικού δίσκου τους 'Psychocandy' (1985), όμως είχε ήδη αρχίσει (παράλληλα με τους Jesus & Mary Chain) να ηχογραφεί με τους Primal Scream. Είχε δημιουργήσει το σχήμα το 1982 μαζί με τον κιθαρίστα Jim Beattie και, αυτός ήταν ο λόγος που αποχώρησε από τους Jesus το 1986.
   Oι Primal Scream υπέγραψαν στην Creation Records το 1985 και κυκλοφόρησαν (δύο φορές αφού η πρώτη μίξη του δίσκου δεν τους άρεσε) τον πρώτο τους δίσκο, 'Sonic Flower Groove', το 1987. Ακολούθησε ένας δίσκος με το όνομά τους το 1989, αλλά η μεγάλη στιγμή των Primal Scream ήταν το 'Screamadelica' του 1991. Γι' αυτό το καταπληκτικό άλμπουμ, συνεργάστηκαν με τους Orb και τους παραγωγούς Andrew Weatherall και Jimmy Miller (γνωστός από τη δουλειά του με τους Rolling Stones). Το 'Give Out But Don't Give Up' (1994) που ακολούθησε, ήταν ένα μέτριο άλμπουμ με επιρροές από Rolling Stones και hard rock μουσική, όμως το 1996 ο Gillespie και οι Primal Scream επανήλθαν δυναμικά με τη συμμετοχή τους στο soundtrack της ταινίας 'Trainspotting' με το ομώνυμο τραγούδι. Το 1997 κυκλοφόρησαν το καλό 'Vanishing Point' και την άνοιξη του 2000 το εξαιρετικό 'XTRMNTR', έναν από τους καλύτερους δίσκους της καριέρας τους. Δύο χρόνια αργότερα ήρθε το 'Evil Heat' με τη συμμετοχή της Kate Moss στη διασκευή του 'Some Velvet Morning' του Lee Hazlewood. Το 2006 ηχογραφήθηκε το 'Riot City Blues' που σηματοδότησε την επιστροφή του συγκροτήματος στις φόρμες των Rolling Stones, με πολύ καλές συνθέσεις αυτή τη φορά όμως. Η πιό πρόσφατη κυκλοφορία των Primal Scream ήταν ο δίσκος 'Beautiful Future' το 2008.
   Ο Gillespie ήταν και είναι μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα στο χώρο της μουσικής βιομηχανίας. Η σχέση του με την Kate Moss, η χρήση ναρκωτικών, κάποιες αντι-σημιτικές δηλώσεις του και η επιθετικότητά του απέναντι στους δημοσιογράφους και φωτορεπόρτερ τον έβαλαν στο στόχαστρο του τύπου τα τελευταία 20 χρόνια, όμως αυτό δεν στάθηκε εμπόδιο στην καριέρα του. Είναι ένας εξαιρετικός performer επί σκηνής (είχα απολαύσει τους Primal Scream στην Αθήνα πριν από μερικά χρόνια) και, φυσικά, ένας χαρισματικός συνθέτης αλλά και τραγουδιστής. Πέρα από τη δουλειά του στους Primal Scream, έχει συνεργαστεί με τους Death In Vegas και τους CSS σε ηχογραφήσεις τους.

Primal Scream's best moments:
1. 'Autobahn 66'
2. 'Swastika Eyes'
3. 'Loaded'
4. 'Kill All Hippies'
5. 'Don't Fight It, Feel It'
6. 'Medication'
7. 'When The Bomb Drops'
8. 'Urban Guerilla'
9. 'Shoot Speed/Kill Light'
10. 'I'm Losing More Than I'll Ever Have'

WORLD SURFING DAY & SURF MUSIC

   Σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα Κυματοδρομίας (Surfing) και με αφορμή αυτόν τον εορτασμό που έχει καθιερωθεί από το 2004, στην εκπομπή (16.00-17.00 στον Up 'n' Loud Web Radio) παρουσιάστηκε η ιστορία της surf rock μουσικής! Ακούσαμε τραγούδια από τους Dick Dale & The Del-Tones, The Chantays, The Beach Boys, The Rivieras, Trashmen, Jan & Dean, The Rip Chords, The Surfaris, Ventures, Atlantics, The Dakotas, The Lively Ones, The Pyramids, Ronny & The Daytonas, The Raybeats και άλλα...

   H μουσική surf έχει τις ρίζες της στο Orange County της California, απ' όπου και ξεκίνησε σαν ένα instrumental μουσικό είδος, στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του '60. Ο ήχος της, ήταν βασισμένος πάνω στην ηλεκτρική κιθάρα και τα εφφέ που αυτή μπορούσε να δημιουργήσει, ενώ πολύ σημαντικό ρόλο στη δημιουργία της, έπαιξε και η bass guitar. Σε πολλές από τις επιτυχίες που έβγαλε η surf μουσική, χρησιμοποιήθηκε και σαξόφωνο, ενώ σαν background, αρκετά συχνά ακουγόταν ηλεκτρικό πιάνο ή όργανο.
   Ένας από τους πρωτοπόρους του είδους ήταν ο κιθαρίστας Dick Dale, που το 1961 με το τραγούδι του 'Let's Go Trippin' εισήγαγε στο κοινό τον όρο 'surf rock'. Η διασκευή που έκανε το 1962 στο ρεμπέτικο τραγούδι 'Misirlou' του Ρουμπάνη, παραμένει μέχρι σήμερα ένα από τα πιό χαρακτηριστικά δείγματα του είδους. Εκείνη την εποχή, το surfing σαν άθλημα και διασκέδαση ήταν ιδιαίτερα δημοφιλές στη νότια California και ειδικότερα στο Orange County απ' όπου και προήλθαν τα πλέον γνωστά ονόματα της surf μουσικής. Οι Beach Boys, The Bel-Airs, Ventures, The Challengers, Eddie & The Showmen κ.α. κατάφεραν να συνδέσουν την surf κουλτούρα με την μουσική και να κάνουν μεγάλες επιτυχίες στο αμερικανικό chart. Οι μεγαλύτερες επιτυχίες, όμως, που βγήκαν από αυτό το μουσικό είδος ήρθαν την περίοδο 1963-64 από τους Surfaris ('Wipe Out' US No.2 hit single) και τους Chantays ('Pipeline' US No.4 hit single).
   Παράλληλα με τα σχήματα από την California, άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους surf rock συγκροτήματα κι από άλλες περιοχές των H.Π.Α. Oι Trashmen από τη Minessota έκαναν μια πολύ μεγάλη επιτυχία με το τραγούδι 'Surfin' Bird' (US No.4 hit single) και οι Rivieras από την Indiana μπήκαν στο top-5 με το 'California Sun'. Αναπόφευκτα, το surf rock άρχισε να γίνεται γνωστό και εκτός Αμερικής, κι αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να κάνουν την εμφάνισή τους σχήματα από την Αυστραλία (Atlantics, The Denvermen κ.α.), την Ισπανία (Los Relampagos) και από την Αγγλία (Τhe Dakotas - αυτοί που συνόδευαν τον Billy J Kramer).
   Εκτός όμως από τα παραπάνω ονόματα, στα χρόνια 1961-1966, όπου και άκμασε το είδος, επιτυχίες γνώρισαν και οι Ronny & The Daytonas, The Rip Chords, Fantastic Baggys, The Pyramids και, φυσικά, το ντουέτο Jan & Dean, με το US No.1 hit single 'Surf City' (με τη βοήθεια του Brian Wilson των Beach Boys στη σύνθεση).
   Το τέλος της surf εποχής ήρθε με τη βρετανική εισβολή, στα τέλη του 1964. Τότε το κοινό έστρεψε την προσοχή του στα καινούργια ονόματα της Αγγλικής σκηνής και, σιγά σιγά, τα περισσότερα surf συγκροτήματα διέλυσαν ή χάθηκαν στην παρακμή τους. Μόνο οι Beach Boys κατάφεραν να συνεχίσουν με επιτυχία, αλλάζοντας όμως αρκετά το μουσικό ύφος των τραγουδιών τους.
   Η μουσική surf, αναβίωσε πολλά χρόνια αργότερα, όταν τα punk rock σχήματα της California (Agent Orange, Adolescents, Surf Punks, JFA κ.α.) διασκεύασαν μερικά από τα classics της εποχής, αλλά έβαλαν στον ήχο τους και πολλά στοιχεία από τη συγκεκριμένη μουσική. Σημαντική στάθηκε και η αγάπη που είχαν για το surf οι Ramones (διασκεύασαν το 'Surfin' Bird', το 'Surf City' και το 'California Sun' μεταξύ άλλων) αλλά και οι Cramps που έκαναν επίσης μια διασκευή στο 'Surfin' Bird'. Στη δεκαετία του '80, συγκροτήματα όπως οι Pixies, τόνωσαν το ενδιαφέρον του κόσμου για το surf rock, αφού και αυτοί είχαν πολλά surf στοιχεία στον ήχο τους. Τέλος, η προβολή της ταινίας 'Pulp Fiction' (1994) βοήθησε σημαντικά στο να γίνει μια ακόμη αναβίωση του surf, λόγω του soundtrack, που περιείχε στιγμές από τον Dick Dale, τους Lively Ones κ.α. Η συγκεκριμένη αναβίωση όμως, δεν απέφερε καινούργιους ήχους και καινούργια συγκροτήματα, παρά μόνο μια γλυκιά νοσταλγία για μια εποχή που πέρασε...
   Στην εποχή μας, το surf rock παραμένει ζωντανό, μέσω της μουσικής των Man Or Astroman και Los Straitjackets. Στο clip που ακολουθεί οι Chantays παίζουν στην τηλεοπτική εκπομπή του Lawrence Welk την επιτυχία τους 'Pipeline'.

Surf music best moments:
1. The Surfaris - 'Wipe Out'
2. The Beach Boys - 'Surfin' USA'
3. Ronny & The Daytonas - 'G.T.O.'
4. The Chantays - 'Pipeline'
5. Ventures - 'Hawaii 5-0'
6. Trashmen - 'Surfin' Bird'
7. The Rivieras - 'California Sun'
8. Jan & Dean - 'Dead Man's Curve'
9. Dick Dale & His Del-Tones - 'Misirlou'
10.Atlantics - 'Bombora'

WORLD REFUGEE DAY

   Σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων (World Refugee Day) έτσι όπως έχει καθιερωθεί να γιορτάζεται από το 2001. 'Προσφυγικά' τραγούδια σήμερα, λοιπόν από τις 16.00 έως τις 17.00 στον Up 'n' Loud Web Radio από τους Εdgar Broughton Band, Camel, Tom Petty & The Heartbreakers, Saxon, Rise Against, Echo Tattoo, Nick Cave & The Bad Seeds, U2, Tears, Oi Va Voi, The Band Of Holy Joy, The Apartments, Jim Kerr, Diorama...

   H Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων καθιερώθηκε από τον ΟΗΕ το 2000 και γιορτάστηκε για πρώτη φορά στις 20 Ιουνίου 2001 με αφορμή τα 50 χρόνια από την Συνθήκη για το Καθεστώς των Προσφύγων. Η Συνθήκη αυτή προέβλεπε τη σύσταση της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ, η οποία ήταν τότε επιφορτισμένη να βοηθήσει στην μετεγκατάσταση περίπου 1.500.000 Ευρωπαίων που είχαν μείνει άστεγοι εξαιτίας του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
   Το διεθνές δίκαιο ορίζει ότι πρόσφυγες είναι οι άνθρωποι που δεν μπορούν, ή δεν θέλουν να επιστρέψουν στις χώρες τους, εξαιτίας βάσιμου φόβου δίωξης, με βάση τη φυλή, το θρήσκευμα, τις πολιτικές τους πεποιθήσεις, την εθνικότητά τους ή τη συμμετοχή τους σε μία ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα. Τα τελευταία χρόνια και κυρίως μετά την κατάρρευση των καθεστώτων του 'υπαρκτού σοσιαλισμού', τα κράτη-μέλη και η Ευρωπαική Ένωση, υιοθετούν ολοένα και αυστηρότερα μέτρα, τόσο ως προς τον χαρακτηρισμό των αιτούντων άσυλο ως προσφύγων, όσο και ως προς την όλη διαδικασία του ασύλου. Η αντίληψη που κυριαρχεί είναι ότι οι αιτούντες άσυλο δεν εγκαταλείπουν τη χώρα τους επειδή κινδυνεύει η ζωή τους, αλλά για οικονομικούς λόγους. 'Ομως, οι οικονομικοί λόγοι δεν μπορούν να γίνουν αιτία για να κινδυνεύει η ζωή σου;...
   H Ελλάδα είναι η χώρα με το χαμηλότερο ποσοστό αναγνώρισης προσφυγικού και ανθρωπιστικού καθεστώτος. Τα τελευταία χρόνια το ποσοστό αναγνώρισης κυμαίνεται περίπου στο 1% επί των αιτήσεων. Η πλειοψηφία των αιτούντων άσυλο, διαμένουν για μεγάλο χρονικό στη χώρα μας, αφού η διαδικασία για τη χορήγηση ή όχι του προσφυγικού ή ανθρωπιστικού καθεστώτος είναι μακροχρόνια, με αποτέλεσμα να καταλήγουν στην παρανομία χωρίς να διαφαίνεται η πολιτική βούληση για την αναγνώρισή τους και την ένταξή τους στην ελληνική κοινωνία.
   Στη λίστα που ακολουθεί, μερικά από τα σημαντικότερα τραγούδια που έχουν γραφτεί για πρόσφυγες, ή καταστάσεις που έχουν να κάνουν με το συγκεκριμένο θέμα...

Refugees' best moments:
1. Tom Petty & The Heartbreakers - 'Refugee'
2. Oi Va Voi - 'Refugees'
3. Rise Against - 'Prayer Of The Refugee'
4. The Tears - 'Refugees'
5. Camel - 'Refugee'
6. Nick Cave & The Bad Seeds - 'City Of Refugee'
7. U2 - 'The Refugee'
8. Edgar Broughton Band - 'Refugee'
9. The Band Of Holy Joy - 'Refugee'
10. Echo Tattoo - 'Refugee'

DEAD KENNEDYS: California Uber Alles

   Νew wave και punk rock πανδαισία στη σημερινή εκπομπή (16.00-17.00 στον Up 'n' Loud Web Radio) με τραγούδια που κυκλοφόρησαν σαν σήμερα στο παρελθόν, από τους Siouxsie & The Banshees, Modern English, Department S, Robert King, New Musik, Eurythmics, Joe Jackson, After The Fire, Fleshtones, The Undertones, Destroy All Monsters, TSOL, Deprogrammer, The Models, The Zeros, Dead Kennedys...

   Σαν σήμερα, το 1979, είχε κυκλοφορήσει στα δισκοπωλεία ένα από τα σημαντικότερα τραγούδια του αμερικανικού punk. Το πολύ γνωστό, πλέον, 'California Uber Alles' των Dead Kennedys, ήταν μια παραγωγή της Optional Music, με τους στίχους και τη μουσική να έχουν γράψει ο Jello Biafra και ο John Greenway, από την εποχή ακόμη που ήταν στο συγκρότημα The Healers.
   To τραγούδι είναι μια ανοιχτή επίθεση στον κυβερνήτη της πολιτείας της California, Jerry Brown, όπου στους στίχους παρουσιάζεται σαν ένας παρανοικός πολιτικός-δικτάτορας που με τη βοήθεια της ασφάλειας (μυστική αστυνομία) εκτελεί ανθρώπους που δεν του αρέσουν σε θαλάμους αερίων. Στο 'California Uber Alles', υπάρχουν επίσης στίχοι που παραπέμπουν στις δουλειές του Shakespeare και του George Orwell.
   Έχουν περάσει σχεδόν 35 χρόνια από τότε και ο Jello Biafra είναι ακόμη εδώ, όπως είναι και ο Jerry Brown, που μετά τη θητεία του σαν κυβερνήτης της πολιτείας 1975-1983, εξελέγη ακόμη μια φορά κυβερνήτης το 2011 και παραμένει σ' αυτή τη θέση μέχρι σήμερα!

'California Uber Alles'

I am Governor Jerry Brown,
my aura smiles
and never frowns!
Soon I will be president...

Carter Power will soon go away
I will be Fuhrer one day
I will command all of you
Your kids will meditate in school
Your kids will meditate in school!

California Uber Alles, California Uber Alles
Uber Alles California, Uber Alles California

Zen fascists will control you
100% natural
You will jog for the master race
and always wear the happy face!

Close your eyes, can't happen here
Big Bro' on white horse is near
The hippies won't come back you say
Mellow out or you will pay
Mellow out or you will pay!

California Uber Alles, California Uber Alles
Uber Alles California, Uber Alles California

Now it is 1984,
knock-knock at your front door
It's the suede denim secret police
They have come for your uncool niece!

Come quietly to the camp,
you'd look nice as a drawstring lamp
Don't you worry, it's only a shower,
for your clothes here's a pretty flower...

Die on organic poison gas
Serpent's egg's already hatched!
You will croak, you little clown
When you mess with President Brown
When you mess with President Brown

Written by Biafra/Greenway
Produced by Dead Kennedys and Jim Kaylor
Recorded June 1979

Dead Kennedys' best moments:
1. 'California Uber Alles'
2. 'Holiday In Cambodia'
3. 'Too Drunk To Fuck'
4. 'Nazi Punks Fuck Off'
5. 'Chickenshit Comformist'
6. 'Kill The Poor'
7. 'Bleed For Me'
8. 'Chemical Warfare'
9. 'Soup Is Good Food'
10. 'Stars And Stripes Of Corruption'

HAPPY B-DAY PAUL McCARTNEY

    Ήμουν σίγουρος για το εκλογικό αποτέλεσμα. Γι' αυτό και είμαι ήρεμος σήμερα. Μόνο να κλαιγόμαστε ξέρουμε τελικά σ' αυτή τη χώρα. Πάμε τελικό σε λίγες μέρες όμως, οπότε όλα είναι καλά... Σήμερα στον Up 'n' Loud Web Radio (16.00-17.00) θα ακούσουμε τα τραγούδια του Paul McCartney από τους Βeatles, Wings, Billy J Kramer & The Dakotas, Mary Hopkin, Bobby Womack, Bonzo Dog Doo-Dah Band, Cilla Vlack, Cliff Bennett & The Rebel Rousers, Kate Robbins & Beyond, Peter Gordon, The Pupils κ.α.

   Γεννημένος στο Liverpool στις 18 Ιουνίου 1942, ο Sir James Paul McCartney είναι ένας από τους πιό επιτυχημένους μουσικούς που πέρασαν ποτέ. Μέλος των Beatles από το ξεκίνημά τους σαν Quarrymen, ήταν τραγουδιστής, μπασίστας και συνθέτης των περισσότερων τραγουδιών τους, μαζί με τον John Lennon, σε μια συνεργασία που έγραψε ιστορία. Μετά τους Beatles, ο Paul McCartney έκανε επιτυχίες σαν solo καλλιτέχνης και έφτιαξε τους επίσης πολύ επιτυχημένους Wings. Σ' αυτούς, συνεργάστηκε συνθετικά με τον Denny Laine επί δέκα χρόνια.
   Ο McCartney έχει πουλήσει 100 εκατομύρια μεγάλους δίσκους κι άλλους τόσους μικρούς. Είναι ο πιό επιτυχημένος καλλιτέχνης στην ιστορία του αγγλικού chart, με το τραγούδι των Wings, 'Mull Of Kintyre' να μένει στο No.1 επί εννέα εβδομάδες και να γίνεται το πρώτο single που κατάφερε να κάνει πωλήσεις πάνω από 2 εκατομμύρια κομμάτια. Επίσης, είναι ιδιαίτερα πετυχημένος και σαν συνθέτης, με 31 δικά του τραγούδια να έχουν φτάσει στο Νο.1 του Billboard.
   Έχει συνθέσει μουσική για τον κινηματογράφο, έχει κάνει δίσκους με ηλεκτρονικές συνθέσεις, ενώ κατάφερε να δημιουργήσει ακόμη και κλασική μουσική. Η εταιρία του, που ονομάζεται MPL Communications, έχει τα δικαιώματα για 25.000 τραγούδια, συμπεριλαμβανομένων κι αυτών του Buddy Holly. Aπ' ότι καταλαβαίνετε, ο Paul McCartney είναι ένας από τους πλουσιότερους καλλιτέχνες στον κόσμο. Δεν αξίζει κάτι τέτοιο, όμως, σ' αυτόν που έχει γράψει τα υπέροχα τραγούδια των Beatles;

Paul McCartney's best moments:
1. The Beatles - 'Hey Jude'
2. Paul McCartney & Wings - 'Nineteen Hundred And Eighty Five'
3. The Beatles - 'Eleanor Rigby'
4. Paul McCartney - 'Every Night'
5. The Beatles - 'Yesterday'
6. Wings - 'Mull Of Kintyre'
7. The Beatles - 'Got To Get You Into My Life'
8. Paul McCartney - 'Hope Of Deliverance'
9. The Beatles - 'The Long And Winding Road'
10. Paul McCartney & Wings - 'Let Me Roll It'

Οι επιλογή βασίζεται σε απόλυτα προσωπικές προτιμήσεις από το σύνολο της μεγάλης δισκογραφίας του καλλιτέχνη. Εννοείται ότι ο McCartney έχει συνθέσει πολύ περισσότερα από δέκα κορυφαία τραγούδια.

WINDY TRACKS

   Σήμερα γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα του Ανέμου (Global Wind Day) σχετικά με τις ωφέλειες που προκύπτουν για το περιβάλλον από τη χρήση της αιολικής ενέργειας. Ο άνεμος και τα τραγούδια που έχει εμπνεύσει θα είναι το θέμα της εκπομπής μας στον Up 'n' Loud από τις 16.00 μέχρι τις 17.00. Ανεμοδαρμένα τραγούδια λοιπόν, από τους Jane, King Crimson, Jimi Hendrix, Electric Sun, Ravi Shankar & Philip Glass, Talking Heads, PJ Harvey, Editors, Alex Turner, Fun Lovin' Criminals feat. Ian McCulloch, Bryan Ferry, Billy McKenzie, Dead Can Dance...

   Κατά τη διάρκεια της ιστορίας του ανθρώπινου πολιτισμού, ο άνεμος έχει δώσει έμπνευση στη μυθολογία, έχει επηρεάσει τα γεγονότα της ιστορίας, έχει παίξει ένα σημαντικό ρόλο στις μετακινήσεις μας, τις μεταφορές μας και την διακίνηση του εμπορίου. Πιό πρόσφατα, έχει γίνει πηγή ενέργειας για πολλές μηχανικές εργασίες και την παροχή ηλεκτρικής ενέργειας. Παλαιότερα, ο άνεμος ήταν αυτός που κινούσε τα πλοία στη θάλασσα ενώ τα αερόστατα δεν θα υπήρχαν χωρίς αυτόν. Απαραίτητη είναι η χρήση του και στην αεροπλοία, όπως και στην αεροναυτική, όπου οι μηχανικοί πρέπει πάντοτε να τον λαμβάνουν σοβαρά υπ' όψιν τους.
   Ο δυνατός άνεμος, μπορεί να προκαλέσει ζημιές στη φύση αλλά και σε ανθρώπινες κατασκευές. Οι πολύ δυνατοί άνεμοι, μάλιστα, μπορεί να προκαλέσουν έντονα καταστροφικά φαινόμενα. Οι άνεμοι, επίσης, μπορεί να διαμορφώσουν τοπία με τον φαινόμενο της αιολικής προόδου, όπου άνεμοι που φυσούν επί εκατοντάδες χρόνια έχουν τη δύναμη να λαξεύσουν βράχους και ολόκληρα βουνά. Ο άνεμος είναι, δυστυχώς, πολλές φορές και σύμμαχος με τη φωτιά σε περιπτώσεις πυρκαγιών. Είναι, όμως, και δημιουργική δύναμη ζωής, αφού είναι ο άνεμος που μεταφέρει τους σπόρους λουλουδιών και φυτών.
   Στη μουσική, είναι χιλιάδες τα τραγούδια που έχουν γραφτεί με αφορμή το φύσημα του ανέμου. Μερικά από τα καλύτερα θα τα ακούσουμε στη σημερινή εκπομπή. Χαρακτηριστικά αναφέρω και μερικά από τα τραγούδια του ανέμου που κατά καιρούς ακούστηκαν από pop και rock καλλιτέχνες. 'Caution In The Wind' από τους punk rockers Anti-Pasti, 'Eisiger Wind' από τις επίσης punk rock Liliput (γνωστές και σαν Kleenex), 'Wind Song' από τους funk rockers Black Merda, 'Feel The Wind Blow' από τους ψυχεδελικούς Brainticket, 'Four Winds' από τους alternative Bright Eyes. Μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του Demis Roussos (έχει γενέθλια σήμερα) ήταν το 'My Friend The Wind' ενώ πολύ μεγάλη επιτυχία για τους Association ήταν το 'Windy' (US No.1 hit single το 1967). Ο Donovan έχει γράψει για τον άνεμο το πολύ όμορφο 'Catch The Wind' ενώ το 'Wild Is The Wind' που έκανε πρώτος γνωστό ο Johnny Mathis, τραγούδησαν με επιτυχία κατά καιρούς οι David Bowie, Nina Simone, Billy McKenzie. Πολύ γνωστό και αγαπημένο είναι και το 'Blowin' In The Wind' που τραγούδησαν με επιτυχία οι Bob Dylan, Peter Paul & Mary, Joan Baez.
   O Μoby έχει γράψει ένα τραγούδι με τίτλο 'Whispering Wind' ενώ τραγούδι με θέμα τον άνεμο έχει και το σχήμα PJ Harvey ('The Wind'). Πιό πρόσφατα το πολύ ενδιαφέρον σχήμα School Of Seven Bells έχει συνθέσει δύο τραγούδια που έχουν σαν θέμα τον άνεμο ('White Wind' και 'Windstorm'). Oι Sleepy Jackson έγραψαν το 'Rain Falls For Wind', οι πολύ επιτυχημένοι Mumford & Sons το 'Winter Winds' και ο Patrick Wolf το 'Wind In The Wires'.
   Tέλος, μια από τις επιτυχίες των Ultravox ήταν το 'Reap The Wild Wind' ενώ από τη συνεργασία των Philip Glass και Ravi Shankar προέκυψε το εξαίσιο 'Channels And Winds'. Πιό παλία, ο Wilton Felder των Crusaders τραγούδησε μαζί με τον Bobby Womack το τραγούδι 'Inherit The Wind' ενώ στο δίσκο τους 'Meddle', οι Pink Floyd έχουν το τραγούδι 'Α Pillow Of Winds'. Σχετικά πρόσφατα, το 2005 o Neil Young κυκλοφόρησε το δίσκο 'Prairie Wind' που περιέχει και το ομώνυμο τραγούδι.

Βest 'windy' songs:
1. Dead Can Dance - 'The Wind That Shakes The Barley'
2. Jimi Hendrix - 'The Wind Cries Mary'
3. King Crimson - 'I Talk To The Wind'
4. Ravi Shankar & Philip Glass - 'Channels And Winds'
5. Talking Heads - 'Listening Wind'
6. PJ Harvey - 'The Wind'
7. Editors - 'No Sound But The Wind'
8. Electric Sun - 'Fire Wind'
9. Jane - 'Wind'
10. Billy McKenzie - 'Wild Is The Wind'

HAPPY B-DAY DAVID THOMAS

   Στη σημερινή εκπομπή (16.00-17.00 στον Up 'n' Loud Web Radio) θα ακούσουμε τραγούδια των Argent, Slade, Rory Gallagher, King Diamond, David Ruffin, Faithless, Culture Club, Killers, Mission Of Burma, Wayne County & The Electric Chairs, Suicide και τους μοναδικούς Pere Ubu για να ευχηθούμε χρόνια πολλά στον David Thomas...

   Σήμερα έχει τα γενέθλιά του ένας από τους σημαντικότερους τραγουδιστές και μουσικούς του new wave από την Αμερική. Ο David Lynn Thomas, που γεννήθηκε στις 14 Ιουνίου 1953 στο Miami της Florida. Μεγάλωσε στο Cleveland του Ohio και εκεί σχημάτισε, όταν ήταν ακόμη έφηβος, τους Rocket From The Tombs και, ένα χρόνο μετά, τους θρυλικούς Pere Ubu.
   To συγκρότημα ονομάστηκε έτσι από τον πρωταγωνιστή του θεατρικού έργου 'Ubu Roi' του Γάλλου συγγραφέα Alfred Jarry. Mε τα πρώτα τους τραγούδια ('30 Seconds Over Tokyo' και 'Final Solution') κέρδισαν την εύνοια των μουσικοκριτικών και απέκτησαν ένα μικρό, αλλά αφοσιωμένο ακροατήριο, που τους ακολουθούσε στις Η.Π.Α. Ο ήχος τους ήταν ένα κράμα punk και kraut rock με την περίεργη φωνή του Thomas να δίνει έναν πολύ ιδιαίτερο χρωματισμό στα τραγούδια τους. Δεν νομίζω ότι έχει περάσει από το σύγχρονο rock 'n' roll άλλος τραγουδιστής με τα χαρακτηριστικά της φωνής του και τον τρόπο ερμηνείας του. Στο στιχουργικό μέρος, οι Pere Ubu ασχολήθηκαν με τη μοναξιά και την παράνοια, αλλά και αρκετές φορές με κοινωνικοπολιτικά θέματα.
   Ο δίσκος τους 'The Modern Dance' (1978) θεωρείται ορόσημο για την αμερικανική new wave σκηνή και ακούγεται με ενδιαφέρον μέχρι και σήμερα. Ακολούθησαν τα επίσης σημαντικά 'Dub Housing' (1978) και 'New Picnic Time' (1979), ενώ στο εξίσου καλό 'The Art Of Walking' (1980) συμμετείχε ο Mayo Thompson των Red Krayola. Στο 'Song Of The Bailing Man' (1982) το group συνεργάστηκε με τον Αnton Frier που αργότερα σχημάτισε τους Golden Palominos.
   Οι Pere Ubu διέλυσαν προσωρινά για να ασχολήθεί ο Thomas με κάποιες προσωπικές ηχογραφήσεις, αλλά το 1988 επανήλθαν με τον υπέροχο δίσκο 'The Tenement Year'. Στο συγκεκριμένο δίσκο πίσω απ' τα drums βρίσκεται ο Chris Cutler από τους Henry Cow, Art Bears και Gong. Aκολούθησε ο δίσκος 'Cloudland' (1989) και οι Pere Ubu έγιναν γνωστοί σε ένα ευρύτερο κοινό, αφού το MTV μετέδωσε αρκετές φορές το τραγούδι 'Waiting For Mary'.
   Στη δεκαετία του '90 ήρθαν οι δίσκοι 'Worlds In Collision' (1991), 'Story Of My Life' (1993), 'Ray Gun Suitcase' (1995). Mετά από ένα box set που περιείχε τα καλύτερα τραγούδια τους και αρκετά ακυκλοφόρητα, οι Pere Ubu κυκλοφόρησαν ξανά καινούργιο δίσκο το 1998 ('Pennsylvania'). Eκείνη την περίοδο και για τις ανάγκες μιας περιοδείας, έγινε μέλος του συγκροτήματος ο Wayne Kramer των MC5.
   Στην επόμενη δεκαετία, ο Thomas και οι Pere Ubu συνέχισαν να δημιουργούν αξιόλογους δίσκους με τα 'St.Arkansas' (2002), 'Why I Hate Women' (2006) ενώ πρόσφατα κυκλοφόρησε και ένας ολοκαίνουργιος δίσκος με τίτλο 'The Lady From Shangai' (2012). To 2008, o Τhomas είχε την ευκαιρία να κάνει μια διασκευή του έργου από το οποίο πήρε το όνομά του το συγκρότημα και να εμφανιστεί (μαζί με την Sarah Jane Morris) στη σκηνή, παίζοντας το ρόλο του Pere Ubu!
   Πέρα από τους Pere Ubu όμως, ο David Thomas έχει ηχογραφήσει δίσκους σαν David Thomas & The Pedestrians (τρεις δίσκους στη δεκαετία του '80), David Thomas & The Wooden Birds (δύο δίσκους, επίσης στα 80's), David Thomas & Two Pale Boys (πέντε ολοκληρωμένα albums από το 1996 έως το 2004), ενώ παράλληλα έχει κάνει εμφανίσεις στο θέατρο και έχει σκηνοθετήσει ο ίδιος την opera 'Μirror Man'. Επίσης, έχει δώσει διαλέξεις σε αμερικανικά Πανεπιστήμια με θέμα 'The Geography of Sound in the Magnetic Age'. Εκτός από τραγουδιστής και συνθέτης, ο Thomas παίζει κιθάρα, τρομπόνι, melodeon και αρκετά ακόμη μουσικά όργανα!

Pere Ubu's best moments:
1. 'Final Solution'
2. 'We Have The Technology'
3. 'Waiting For Mary'
4. 'Birdies'
5. '30 Seconds Over Tokyo'
6. 'Codex'
7. 'The Modern Dance'
8. 'Street Waves'
9. 'The Fabulous Sequel'
10. 'Oh Catherine'

DEMETRIO STRATOS 1945-1979

   Σήμερα στον Up 'n' Loud από τις 16.00 μέχρι και τις 17.00 μουσική και τραγούδια από τους Βenny Goodman, Bobby Freeman, The Beatles, Area, The Bodysnatchers, The Photos, Black Flag, Slaughter & The Dogs, The Drug Addix, The Tights, Yachts, Slits, Weezer, David Gray...

   O Eυστράτιος Δημητρίου ήρθε στον κόσμο από Έλληνες γονείς, τον Απρίλη του 1945 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Εκεί σπούδασε πιάνο και ακορντεόν στο Εθνικό Ωδείο, ενώ τα ακούσματά του προέρχοταν από τη Βυζαντινή και την Αράβικη μουσική. Αργότερα, στην εφηβεία του, άρχισε να ασχολείται και με το rock 'n' roll. To 1957, λόγω της εύθραυστης πολιτικής κατάστασης στην Αίγυπτο, οι γονείς του τον έστειλαν στην Κύπρο και, όταν έγινε 17 ετών, μετακόμισε στο Μιλάνο και ξεκίνησε σπουδές αρχιτεκτονικής στο εκεί Πολυτεχνείο.
   Το 1963 ο Demetrio Stratos βρέθηκε να παίζει rhythm 'n' blues με ένα τοπικό σχήμα αλλά και να παίζει keyboards σε ηχογραφήσεις άλλων καλλιτεχνών. Το 1967 μπήκε στο συγκρότημα I Ribelli (οι επαναστάτες), με τους οποίους έκανε αρκετές επιτυχίες στην Ιταλία, με πιό γνωστή το τραγούδι 'Pugni Chiusi'. To 1970 εγκατέλειψε τους I Ribelli (όπου έπαιζε keyboards) για να ασχοληθεί με πιό πειραματικούς ήχους και να μελετήσει τα φωνητικά φαινόμενα. Γι' αυτό στάθηκε αφορμή η κόρη του και οι προσπάθειες που έκανε (όπως όλα τα παιδιά) να μιλήσει, βγάζοντας ήχους που δεν έκαναν λέξεις. 'Τα παιδιά χάνουν τον ήχο στην προσπάθειά τους να οργανώσουν τις λέξεις' είχε πει σε μια συνέντευξή του...
   Το 1971, ηχογράφησε το 'Daddy's Dream' που κυκλοφόρησε σε single (από την εταιρία του Lucio Battisti) και ήταν η τελευταία του pop προσπάθεια. Την επόμενη χρονιά, μαζί με τον drummer Giulio Capiozzo, σχημάτισε ένα progressive rock/fusion συγκρότημα, τους Area. Το 1973 κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους πειραματικό δίσκο ('Arbeit Macht Frei') και ο Stratos πήρε μέρος στην Bienalle του Παρισιού. Οι Area έγιναν πολύ γνωστοί, όχι μόνο στην Ιταλία, αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη.
   Το 1974 συνεργάστηκε με μουσικούς από το experimental group Zaj και επικεντώθηκε στην προσπάθειά του να μελετήσει ακόμη περισσότερο την ανθρώπινη φωνή, μελετώντας την χρησιμοποίηση των ανθρώπινων ήχων στους αρχαίους πολιτισμούς. Την ίδια χρονιά, ηχογράφησε μαζί με τον John Cage και συμμετείχε, φυσικά, και στο δεύτερο δίσκο των Area, που είχε τίτλο 'Caution Radiation Area'. To 1975 ακολούθησε ένας ακόμη δίσκος, με τίτλο 'Crac!'.
   Στη συνέχεια, ο Stratos κυκλοφόρησε ένα solo δίσκο ('Metrodora' το 1976), ο οποίος ήταν το αποτέλεσμα των ερευνών και της μελέτης που έκανε όσον αφορά τη χρήση της φωνής στους πολιτισμούς της αρχαίας Άπω Ανατολής. Παράλληλα, ηχογράφησε με τους Area και το δίσκο 'Maledetti'. Tην περίοδο εκείνη, επίσης, ο καλλιτέχνης ασχολήθηκε εκτεταμένα με την ψυχοανάλυση και τη σχέση μεταξύ της γλώσσας και του ψυχισμού. Έδωσε, μάλιστα, αρκετές διαλέξεις για το θέμα στο Πανεπιστήμιο της Πάντοβα.
   Το 1978 ήρθε ακόμη ένας δίσκος από τους Area ('Gli Dei Se Ne Vanno, Gli Arrabbiati Restano!'). Ήταν η τελευταία ηχογράφηση του Demetrio Stratos με το συγκρότημα. Την ίδια χρονιά έβγαλε το δίσκο 'Cantare La Voce' σαν solo καλλιτέχνης και, τον Μάρτη εκείνης της χρονιάς, πήρε μέρος σε ένα event στη Νέα Υόρκη, το οποίο είχε διοργανώσει ο John Cage και συμμετείχε ο Andy Warhol. Eντυπωσίασε τους πάντες με την παράσταση που έδωσε χρησιμοποιώντας μόνο τις (τεράστιες) φωνητικές του δυνατότητες. Κατόπιν, είχε την ευκαιρία να συμμετέχει και σε μερικές ακόμη avant garde παραστάσεις του Cage σε Ολλανδία και Ιταλία, ενώ πήρε μέρος και σε festivals στην Κούβα και συνεργάστηκε με μουσικούς και τραγουδιστές από τη Μογγολία. Τότε ηχογράφησε και το 'O Tzitziras O Mitziras', το οποίο είναι βασισμένο σε έναν ελληνικό γλωσσοδέτη!
   Η καριέρα του έμοιαζε να φτάνει σε πολύ σπουδαία επίπεδα το 1979, όταν και βρέθηκε στο Παρίσι για να παίξει τον Antonin Artaud σε μια θεατρική παράσταση, ενώ ο John Cage του είχε ζητήσει να κάνει διαλέξεις στο Πανεπιστήμιο του San Diego. Θέλοντας να ασχοληθεί με περισσότερα πράγματα, πήρε την απόφαση να φύγει από τους Area. Τον Απρίλη, όμως, διαγνώστηκε με aplastic anemia (πολύ σοβαρή ασθένεια των οστών) και βρέθηκε να παλεύει για τη ζωή του στο νοσοκομείο. Πολλοί φίλοι μουσικοί, οργάνωσαν ένα festival στις 14 Ιουνίου για να τον βοηθήσουν οικονομικά. Το festival έγινε, αλλά σαν memorial concert, μια που ο τεράστιος Demetrio Stratos άφησε την τελευταία του πνοή, μια μέρα πριν, στις 13 του μήνα, σαν σήμερα. Παραβρέθηκαν περισσότεροι από 60.000 άνθρωποι και συμμετείχαν πάνω από 100 καλλιτέχνες...
   Είναι αδύνατο να γράψω μέσα σε λίγες γραμμές το πόσο σημαντική ήταν η προσφορά του Stratos στην εξέλιξη της μουσικής και, κυρίως, στην ανάπτυξη της φωνητικής τέχνης. Είναι, επίσης, ανώφελο να παραθέσω τη λίστα των καλλιτεχνών που επηρεάστηκαν από τη δουλειά του και τις μελέτες του. Είναι τόσοι πολλοί...

Demetrio Stratos' best moments:
1. Demetrios Stratos - 'O Tzitziras O Mitziras'
2. Area - 'Arbeit Macht Frei'
3. Alberto Radius & Demetrio Stratos - 'To The Moon I'm Going'
4. Area - 'Luglio, Agosto, Settembre (Nero)'
5. John Cage & Demetrio Stratos - 'Sixty-two Mesostics Re Merce Cunningham'
6. Demetrio Stratos - 'Metrodora'
7. Demetrio Stratos - 'Investigazioni (Diplofonie E Triplofonie)'
8. Area - 'Cometa Rossa'
9. Area - 'La Mela Di Odessa'
10. Demetrio Stratos - 'La Sirene'

JOSEF K

   Μετά από τη χθεσινή απουσία, σήμερα πάλι μαζί στον Up 'n' Loud Web Radio από τις 16.00 μέχρι και τις 17.00 με δύο τραγούδια από τη Nina Hagen και από ένα των The Jags, Channel 3, The Νervebreakers, Vic Godard & Subway Sect, Wayne County & The Electric Chairs, Brian James, The Go Go's, Split Enz, Asia, Roy Harper, Vic Damone. Θα ακούσουμε επίσης και τους καταπληκτικούς Josef K, που σαν σήμερα είχαν κυκλοφορήσει το δίσκο 'The Only Fun In Town'...

   Ξεκίνησαν το 1979 στο Εδιμβούργο και το πρώτο τους όνομα ήταν TV Art. Mέλη τους οι Paul Haig (κιθάρα, τραγούδι), Μalcolm Ross (κιθάρα, πλήκτρα), Ronnie Torrance (τύμπανα) και Gary McCormack (μπάσο). Ο τελευταίος έφυγε σύντομα (και αργότερα βρέθηκε στους Exploited) και αντικαταστάθηκε από τον David Weddell.
   Στα τέλη του '79 και αφού είχαν αλλάξει το όνομά τους (με το Josef K να έρχεται από το βιβλίο του Kafka, 'Η Δίκη'), κυκλοφόρησαν το πρώτο τους single με τίτλο 'Romance/Chance Meeting' μέσω της ανεξάρτητης, μικρής εταιρίας του Steven Daly του συγκροτήματος Orange Juice. Οι Josef K ακολούθησαν τον Daly και στην καινούργια εταιρία που είχε δημιουργήσει, την Postcard Records. Γι' αυτήν ηχογράφησαν μερικά εκπληκτικά τραγούδια, που κόπηκαν σε singles μέσα στα επόμενα χρόνια. Χαρακτηριστικότερα αυτών τα 'It's Kinda Funny' (εμπνευσμένο από την αυτοκτονία του Ian Curtis) και 'Sorry For Laughing', που και τα δύο μπήκαν και στο μοναδικό ολοκληρωμένο άλμπουμ που κατάφεραν να ηχογραφήσουν. Το 'The Only Fun In Town' πήρε τη θέση του στα ράφια των δισκοπωλείων στις 12 Ιουνίου 1981.
   Οι Josef K διέλυσαν το 1982 με την κυκλοφορία του 'The Farewell Single'. Από τα μέλη του σχήματος, ο Torrance πέρασε από τους Boots For Dancing και στη συνέχεια δημιούργησε, μαζί με τον Weddell και τον Nick Currie (γνωστός αργότερα σαν Momus) τους Happy Family. O Paul Haig ξεκίνησε μια πολύ ενδιαφέρουσα solo καριέρα που συνεχίζεται μέχρι και τις μέρες μας, ενώ ο Malcolm Ross έπαιξε με τους Orange Juice, Aztec Camera, Blancmange και μετά έκανε solo δίσκους.
   Το πέρασμα των Josef K από την post punk σκηνή της εποχής ήταν σύντομο, αλλά αρκετό για να επηρεάσει μετέπειτα καλλιτέχνες όπως οι Propaganda που διασκεύασαν το 'Sorry For Laughing' και οι Wedding Present που έμαθαν πολλά από την αντι-ρόκ στάση των Josef K. Συγκροτήματα της σύγχρονης εποχής, όπως οι Franz Ferdinand, χρωστάνε πολλά, επίσης, στους σπουδαίους Josef K...

Josef K's best moments:
1. 'Sorry For Laughing'
2. 'It's Kinda Funny'
3. 'Romance'
4. 'The Missionary'
5. 'Chance Meeting'
6. 'Radio Drill Time'
7. 'Revelation'
8. '16 Years'
9. 'Crazy To Exist'
10. 'Citizens'

THE BEAT

   Εύχομαι καλή εβδομάδα σε όλους. Σήμερα λόγω κάποιας υποχρέωσης που κράτησε λίγο παραπάνω από αυτό που περίμενα, δεν είχαμε εκπομπή στον Up 'n' Loud. Αύριο κανονικά, όμως, από τις 16.00 μέχρι και τις 17.00...

   Δημιουργήθηκαν στο Birmingham το 1978 και έγιναν γνωστοί σαν ένα από τα σημαντικότερα συγκροτήματα της ska αναβίωσης. Είχαν δύο τραγουδιστές, τον Dave Wakeling και τον Ranking Roger, με τον δεύτερο να δίνει στο σχήμα μια Τζαμαικανή αύρα, με τον τρόπο που τραγουδούσε. Τα υπόλοιπα μέλη ήταν ο Andy Cox (κιθάρα), David Steele (μπάσο), Εverett Morton (ντραμς) και Saxa (σαξόφωνο). Ο Saxa είχε παίξει στο παρελθόν με τους Prince Buster, Desmond Dekker και με τους Beatles όταν έπαιζαν ακόμη στο Liverpool και δεν ήταν ιδιαίτερα γνωστοί.

   Oι Beat (γνωστοί στην Αμερική σαν English Beat, μια που υπήρχε εκεί και άλλο συγκρότημα με το ίδιο όνομα), είχαν στο ενεργητικό τους μια σειρά από μεγάλες επιτυχίες στο βρετανικό chart, με μεγαλύτερες τα τραγούδια 'Can't Get Used To Losing You' (UK No.3 hit single, διασκευή σε μια παλαιότερη επιτυχία του Andy Williams), 'Mirror In The Bathroom' (UK No.4 hit single), 'Tears Of A Clown' (UK No.6 hit single, άλλη μια διασκευή, ένα τραγούδι των Smokey Robinson & The Miracles), 'Too Nice To Talk To' (UK No.7 hit single), 'Hands Off... She's Mine' (UK No.9 hit single).

   Επίσης, στην καριέρα τους, που κράτησε μέχρι και το 1983, κυκλοφόρησαν τρεις πολύ αξιόλογους δίσκους, με καλύτερο τον πρώτο τους, που είχε τίτλο 'I Just Can't Stop It' (1980). Ακολούθησε το εξίσου καλό 'Wha' ppen?' (1982) και το μέτριο 'Special Beat Service' (1982). Μετά τη διάλυσή τους, τα μέλη των Beat χωρίστηκαν για να δημιουργήσουν δύο πολύ ενδιαφέροντα σχήματα. Οι τραγουδιστές Wakeling και Roger τους General Public και οι Cox και Steele τους Fine Young Cannibals με την προσθήκη του τραγουδιστή Roland Gift. Τέλος, ο Morton με τον Saxa, δεν έμειναν ανενεργοί, αφού συνέχισαν σαν International Beat.

   O Ranking Roger έβγαλε και solo δίσκους, ενώ συμμετείχε για λίγο και στους Big Audio Dynamite του Mick Jones των Clash. Στα 90's δημιούργησε (μαζί με μέλη των Specials) τους Special Beat, οι οποίοι κυκλοφόρησαν και δύο δίσκους.

   Στα 00's οι Beat επανασυνδέθηκαν (χωρίς τους Cox και Steele) για μερικές συναυλίες στην Αγγλία, ενώ ο Wakeling συνεχίζει χρησιμοποιώντας το όνομα του group και κάνει εμφανίσεις στην Αμερική...

Τhe Beat's best moments:

1. 'Mirror In The Bathroom'

2. 'Can't Get Used To Losing You'

3. 'Doors Of Your Heart'

4. 'Hands Off... She's Mine'

5. 'Too Nice To Talk To'

6. 'Tears Of A Clown'

7. 'Best Friend'

8. 'Drowning'

9. 'Jeanette'

10. 'Jackpot'

OCEANS

   Χθες, 8 Ιουνίου ήταν η Παγκόσμια Ημέρα Ωκεανών (World Oceans Day) και αυτό ήταν το θέμα της εκπομπής στον Up 'n' Loud (16.00-17.00). Tραγούδια εμπνευσμένα από τους ωκεανούς της Γης (και όχι μόνο) από τους Screaming Trees, Pearl Jam, Jane's Addiction, Black Keys, 22-20's, Arcade Fire, Fleet Foxes, Chris & Carla, Echo & The Bunnymen, The Prisoners, Lighthouse Keepers, Minks και Led Zeppelin.

   Αν και δεν έχει αναγνωριστεί επίσημα από τον Ο.Η.Ε., η Παγκόσμια Ημέρα Ωκεανών γιορτάζεται από το 1992. Τότε θεσμοθετήθηκε στο Ρίο Ντε Τζανέιρο, όταν και υπεγράφη η Συνθήκη για την Βιοποικιλλότητα, σε μια προσπάθεια να εμποδιστεί η εξαφάνιση σπάνιων ειδών από το ζωικό και φυτικό βασίλειο.
   Η λέξη 'ocean' προέρχεται από την αρχαία ελληνική 'ωκεανός' και η Γη είναι ο πλανήτης των ωκεανών, αφού το 71% της επιφάνειάς της καλύπτεται από το αλμυρό νερό πέντε συνολικά ωκεανών, οι οποίοι και είναι συνδεδεμένοι μεταξύ τους. Η παρουσία τους δε, είναι απαραίτητη για τη ζωή και τον κύκλο της ζωής στον πλανήτη. Πάνω από 200.000 είδη ψαριών και θηλαστικών ζούνε κάτω από την επιφάνεια των ωκεανών, ενώ υπολογίζεται ότι (μαζί με αυτά που δεν έχουν ακόμη ανακαλυφθεί και μελετηθεί) τα είδη ζωής στους ωκεανούς μπορεί να είναι περισσότερα από δύο εκατομμύρια!
   Στη μουσική, έδωσαν έμπνευση σε εκατοντάδες καλλιτέχνες για να συνθέσουν τραγούδια ή να κυκλοφορήσουν δίσκους που είχαν σαν θέμα και τίτλο τους ωκεανούς. Ένας από τους καλύτερους δίσκους των Eloy έχει τίτλο 'Ocean' (1976), o δίσκος των Yes του 1973 ονομάζεται 'Tales From Topographic Oceans', ενώ το επίσης progressive rock σχήμα Nektar έχει βγάλει δίσκο με τίτλο 'A Tab In The Ocean' (1972). Tο πιό επιτυχημένο άλμπουμ στην καριέρα των Echo & The Bunnymen είχε τίτλο 'Ocean Rain' (1984). To 1979 ο Νο.1 δίσκος των Boney M είχε ονομαστεί 'Oceans Of Fantasy'. O Eric Clapton έχει δίσκο με τίτλο '461 Οcean Boulevard' (1974). Oι Αυστραλοί The Go-Betweens είχαν κυκλοφορήσει το 2005 το δίσκο 'Oceans Apart' και οι Καναδοί Stills το 'Oceans Will Rise' to 2008. To pop σχήμα Lighthouse Family έχει στη δισκογραφία του ένα άλμπουμ που φέρει τον τίτλο 'Ocean Drive' (1995), ενώ πιό πρόσφατα, το 2009, ο δίσκος του pop καλλιτέχνη Οwl City, με την επιτυχία 'Fireflies', τιτλοφορείται 'Ocean Eyes'.
   Τα μεμονωμένα τραγούδια που αναφέρονται στους ωκεανούς είναι πάρα πολλά. Και αναφέρομαι μόνο σ' αυτά που έχουν στον τίτλο τους τη λέξη 'ocean', γιατί υπάρχουν και πολλές ακόμη συνθέσεις που κάνουν αναφορές σε κάποιον ωκεανό, αλλά χωρίς να αναφέρεται στον τίτλο. Υπάρχουν, επίσης, και αυτά τα τραγούδια που έχουν στον τίτλο τους το όνομα ενός από τους ωκεανούς (Paficic Ocean ή Atlantic Ocean είναι τα πιό δημοφιλή). Εννοείται, φυσικά, ότι υπάρχουν και συγκροτήματα που πήραν το όνομά τους από τους ωκεανούς (Atlantic Ocean, Oceanic, Οceansize, Ocean Colour Scene κ.α.). Τραγούδια από τον ωκεανό δημιούργησαν οι U2 ('The Ocean'), οι Mercury Rev ('Αcross Yer Ocean'), οι Lighthouse Keepers ('Ocean Liner'), ο Gary Numan ('Ocean'), oι 2020 Soundsystem ('Ocean'), oι Blue October ('Into The Ocean'), oι Evanescence ('Ocean'), oι Frank & Walters ('Indian Ocean'), oι Cult ('Εlectric Ocean'), οι Gathering ('Great Ocean Road'), oι Undertones ('Julie Ocean') και πολλοί άλλοι.
   Mερικά από τα καλύτερα τραγούδια που έχουν στον τίτλο τους τη λέξη 'ocean', μπορείτε να τα βρείτε στην παρακάτω λίστα...

Oceans' best moments:
1. Echo & The Bunnymen - 'Ocean Rain'
2. Pearl Jam - 'Oceans'
3. Led Zeppelin - 'The Ocean'
4. Fleet Foxes - 'Grown Ocean'
5. Arcade Fire - 'Ocean Of Noise'
6. The Black Keys - 'Oceans And Streams'
7. The Prisoners - 'I Drink The Ocean'
8. 22-20's - 'Ocean'
9. Chris & Carla - 'Storms Are On The Ocean'
10. Screaming Trees - 'Ocean Of Confusion'

THE DIODES

   Στη σημερινή εκπομπή (16.00-17.00 στον Up 'n' Loud Web Radio) θα έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε αποσπάσματα από το καινούργιο άλμπουμ του Bobby Womack και την πρόσφατη κυκλοφορία των Sigur Ros. Επίσης, flashbacks με τραγούδια από τους Tom Jones, Prince & The Revolution, Prefab Sprout, Jane's Addiction, Young Marble Giants, Gang Of Four, Bauhaus, The Tea Set, Pete Stride & John Plain, Crass, UK Subs, The Diodes...

   Το συγκρότημα The Diodes δημιουργήθηκε στο Toronto, Ontario το 1976 και η παρουσία του ήταν καταλυτική για την εξέλιξη και διάδοση του punk rock του Καναδά. Ήταν αυτοί που μαζί με τον manager τους, Ralph Alfonso, άνοιξαν το πρώτο punk nightclub στον Καναδά το 1977. Το βάφτισαν 'Crash 'n' Burn' και την πρώτη μέρα λειτουργίας του, εκτός από τους Diodes, εμφανίστηκαν εκεί και οι Nerves. Στη συνέχεια, όλα τα punk rock σχήματα της χώρας, είχαν τη δυνατότητα να εμφανιστούν στο 'Crash 'n' Burn'. Παρόλα αυτά, όμως, το club έκλεισε σύντομα, γιατί στους γείτονες δεν άρεσε πολύ η rock μουσική...
   Το πρώτο single των Diodes (μαζί με τους Curse), ήταν και ένας από τους πρώτους punk rock δίσκους που κυκλοφόρησε συγκρότημα από το Toronto. Στην πρώτη πλευρά υπήρχε το τραγούδι 'War' και στη δεύτερη το 'Raw'. To 1978 περιόδευσαν στις Η.Π.Α. μαζί με τους Dead Boys, Ramones, Runaways και εμφανίστηκαν στο θρυλικό CBGB μαζί με τους (επίσης Καναδούς) Viletones και Teenage Head.
   To 1981, τα μέλη του group, John Catto και Paul Robinson, πήγαν στην Αγγλία και προσπάθησαν να δημιουργήσουν τους Diodes από την αρχή, έχοντας στη σύνθεσή τους τον Steve Robinson (από τους Barracudas) και τον Richard Citroen (από τους Loved Ones). Τελικά, το 1983, το συγκρότημα άλλαξε το όνομά του σε High Noon, προσθέτοντας στο line-up ακόμη ένα μέλος των Barracudas. Έκαναν αρκετές εμφανίσεις στην Αγγλία, σε μία από τις οποίες έκαναν ένα jam με τους νεοσύστατους τότε Stone Roses και τον Pete Townshend των Who! Στα τέλη του '85 όμως, ήρθε το τέλος και για τους High Noon.
   Έκτοτε, σαν Diodes, έχουν εμφανιστεί σε κάποιες reunion συναυλίες, το 1999, το 2007 και το 2010. Η δισκογραφία τους περιλαμβάνει το πολύ καλό ντεμπούτο τους 'The Diodes' (1977), τον επίσης πολύ καλό δίσκο 'Released' (1979) και το 'Action Re-Action' (1980).

The Diodes' best moments:
1. 'Child Star'
2. 'Tired Of Waking Up Tired'
3. 'Red Rubber Ball'
4. 'Plastic Girls'
5. 'Shapes Of Things To Come'
6. 'Action Re-Action'
7. 'Teenage Nation'
8. 'We're Ripped'
9. 'China Doll'
10. 'That Was The Way It Was'

HAPPY B-DAY TOM ARAYA

   Το σημερινό αρθράκι άργησε να βγει από το φούρνο, κι έτσι, δεν μπόρεσα να σας ενημερώσω για το τι θα ακούγαμε στη σημερινή εκπομπή (όπως πάντα 16.00-17.00 στον Up 'n' Loud). Ακούσαμε, λοιπόν, καινούργιες κυκλοφορίες από Patti Smith, The Cult, Slash και παλαιότερες ηχογραφήσεις από τους Tangerine Dream, The Fall, David Bowie, The Rolling Stones, Ζounds, Gary US Bonds, Billy Preston, Village People αλλά και Lacuna Coil και Slayer...

   O Τomas Enrique Araya Diaz είναι Χιλιανός στην καταγωγή και γεννήθηκε σαν σήμερα, 6 Ιουνίου 1961 στην πόλη Vina del Mar. Eίναι σίγουρα ένας από τους πιό γνωστούς ανθρώπους που έχουν πατρίδα τη Χιλή, μια που, εκατομμύρια στον κόσμο τον γνωρίζουν από τους Slayer, των οποίων είναι ο τραγουδιστής και μπασίστας. Είναι, επίσης, και ο συνθέτης των περισσότερων τραγουδιών της δημοφιλέστατης αυτής thrash metal μπάντας.
   Μόλις οκτώ ετών έμαθε να παίζει στο μπάσο τραγούδια των Beatles και των Rolling Stones. Στο ξεκίνημα της δεκαετίας του '80 βρέθηκε (μαζί με την οικογένειά του) στις Η.Π.Α., όπου παρακολούθησε επιδοτούμενα σεμινάρια για να γίνει θεραπευτής αναπνευστικών και καρδιαγγειακών παθήσεων. Το 1981, όμως, η ζωή του άλλαξε όταν γνώρισε τον κιθαρίστα Kerry King και του πρότεινε να γίνει μέλος των Slayer. Ο Araya έδωσε όλα τα χρήματα που πήρε από τα σεμινάρια, για τη χρηματοδότηση του πρώτου δίσκου των Slayer, που είχε τίτλο 'Show No Mercy' και κυκλοφόρησε το 1983. Πολύ σύντομα, σταμάτησε από τη δουλειά που είχε ξεκινήσει σε ένα νοσοκομείο, για να ασχοληθεί αποκλειστικά με το συγκρότημα. Ήταν μια κίνηση που αποδείχθηκε σοφή, αν κρίνει κανείς το πόσο διάσημοι είναι οι Slayer ακόμη και σήμερα, τριάντα χρόνια μετά το ξεκίνημά τους.
   H δισκογραφική παρουσία του group συνεχίστηκε μετά το ντεμπούτο τους με τα EP 'Haunting The Chapel' και 'Live Undead' (και τα δύο του 1984), ενώ το 1985 κυκλοφόρησε και ο δεύτερος μεγάλος δίσκος τους ('Hell Awaits'). H μεγάλη τους στιγμή, όμως, ήταν ο δίσκος 'Reign In Blood' (1986) που χαρακτηρίστηκε ως ένας από τους καλύτερους metal δίσκους των 80's και, για πολλούς, ήταν το ξεκίνημα του death metal. Ήταν η πρώτη τους κυκλοφορία για την Def Jam Recordings και η παραγωγή έγινε από τον πολύ γνωστό Rick Rubin.
   Ακολούθησε το εξαιρετικό 'South Of Heaven' (1988) και το επίσης κορυφαίο 'Seasons In The Abyss' (1990), που κυκλοφόρησε από την εταιρία του Rubin, Def American. To 1991 βγήκε στην αγορά ο διπλός live δίσκος 'Decade Of Aggression'. To 'Divine Intervention' (1994) ήταν ο τέταρτος χρυσός δίσκος των Slayer στις Η.Π.Α. Τον ακολούθησε ένας δίσκος με διασκευές ('Undisputed Attitude' το 1996), ενώ η επόμενη δουλειά τους είχε τίτλο 'Diabolus In Musica' (1998).
   Ο Τοm Araya και οι Slayer συνεχίσαν δυναμικά και στην επόμενη δεκαετία με τους δίσκους 'God Hates Us All' (2001), 'Christ Illusion' (2006) και 'World Painted Blood' (2009). Το συγκρότημα κατέκτησε κι ένα βραβείο Grammy για τη σύνθεση του Araya, 'Eyes Of The Insane' (Best Metal Performance 2006).
   Πέρα από την επιθετική προσωπικότητα που βγάζει ο Araya επί σκηνής, είναι ένας χαμηλών τόνων καλλιτέχνης που πιστεύει (με το δικό του τρόπο) στο Θεό, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα μέλη των Slayer. Κατοικεί σε ένα ράντζο στο Bufallo του Texas, μαζί με τη γυναίκα και τα δύο παιδιά τους και στις πιό 'χαλαρές' στιγμές του, του αρέσει να ακούει μουσική country!

Slayer's best moments:
1. 'Dead Skin Mask'
2. 'South Of Heaven'
3. 'Angel Of Death'
4. 'Hell Awaits'
5. 'Raining Blood'
6. 'Seasons In The Abyss'
7. 'Eyes Of The Insane'
8. 'Evil Has No Boundaries'
9. 'Chemical Warfare'
10. 'War Ensemble'

PATTI SMITH: Hey Joe/Piss Factory

   Καλή εβδομάδα για όλους εύχομαι. Εννοείται ότι εβδομάδα που ξεκινάει με αργία, είναι πάντα καλή! Στη σημερινή εκπομπή (16.00-17.00 στον Up 'n' Loud Web Radio) θα έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε τις καινούργιες κυκλοφορίες των A Place To Bury Strangers, The Hives, Iggy Pop, Beck, Garbage, 2:54, Magic Wands, Blouse, The Temper Trap αλλά και να κάνουμε μερικά flashbacks για να ακούσουμε τραγούδια από τους Laurie Anderson, Joe Jackson Band, Psychedelic Furs, Ruts, Ramones και Patti Smith...

   Tις πρώτες μέρες του Ιούνη, το 1974, το σχήμα Patti Smith Group αποτελούσαν η ποιήτρια και στιχουργός Patti Smith, ο κιθαρίστας Lenny Kaye και ο Richard Sohl, που μόλις είχε προστεθεί στα keyboards. Στις 5 του μήνα εκείνου, το καινούργιο (τότε) σχήμα, μαζί με τον Tom Verlaine των Television, βρέθηκε στα θρυλικά 'Electric Ladyland' studios της Νέας Υόρκης για μια ηχογράφηση.
   Η Patti Smith, γνώριζε ότι ο πρώην ιδιοκτήτης των συγκεκριμένων studios δεν ήταν άλλος από τον Jimi Hendrix. To συγκρότημα είχε νοικιάσει τα studios για τρεις ώρες με σκοπό να ηχογραφήσει μια διασκευή στο τραγούδι 'Hey Joe' (που είχε διασκευάσει και ο Hendrix φυσικά), σαν ένα tribute στην ακτιβίστρια Patty Hearst. Η Ηearst, κληρονόμος μιας μεγάλης εκδοτικής εταιρίας, εκείνη την εποχή είχε απηχθεί από την οργάνωση Symbionese Liberation Army και κατά τη διάρκεια της απαγωγής της αποφάσισε να γίνει μέλος της οργάνωσης, συμμετέχοντας μάλιστα και σε μια ένοπλη τραπεζική ληστεία!
   Mετά το τέλος της ηχογράφησης, το συγκρότημα είχε ακόμη λίγο χρόνο που μπορούσε να χρησιμοποιήσει το studio, κι έτσι η Patti Smith ξεκίνησε την απαγγελία ενός ποιήματος που είχε γράψει και είχε τίτλο 'Piss Factory'. To ποίημα ήταν εμπνευσμένο τη δουλειά που είχε η Patti σε ένα εργοστάσιο στο νότιο Jersey (απ' όπου απολύθηκε γιατί έγραφε ποίηση και στίχους εν ώρα εργασίας) και ένα βιβλίο του Arthur Rimbaud ('Illuminations') το οποίο είχε κλέψει από ένα βιβλιοπωλείο!
   Όσο η Smith διάβαζε τους στίχους της, το υπόλοιπο συγκρότημα τη συνόδευε αυτοσχεδιάζοντας, χωρίς να έχουν κάνει ποτέ κάποια πρόβα για την ηχογράφηση! Το αποτέλεσμα της παρουσίας των Patti Smith Group στα 'Electric Ladyland' ανέλαβε να κυκλοφορήσει σε μικρό δίσκο η εταιρία Mer Records του Robert Mapplethorpe. To single 'Hey Joe/Piss Factory' βγήκε στην αγορά της Νέας Υόρκης σε περιορισμένα αντίτυπα (μόλις 1000 κόπιες) και ήταν η πρώτη δισκογραφική κατάθεση της μοναδικής Patti Smith...

Patti Smith Group's best moments:
1. 'Free Money'
2. 'Distant Fingers'
3. 'Rock 'n' Roll Nigger'
4. 'Frederick'
5. 'Till Victory'
6. 'Hey Joe'
7. 'Pissing In A River'
8. 'Gloria'
9. 'Piss Factory'
10. 'Because The Night'

CHELSEA: Right To Work/The Loner

   Καλό μήνα για όλους εύχομαι! Ένα πολύ ενδιαφέρον πρόγραμμα έχουμε σήμερα από τις 16.00 ως και τις 17.00 στον Up 'n' Loud Web Radio με μουσική και τραγούδια από τους Pat Boone, Temptations, The Rolling Stones, Alanis Morissette, Runaways, Skrewdriver, G.B.H., Victim, The Flys, The Cortinas, Chelsea, Devo, The Cure, The Smiths, Recoil...

   Oι Chelsea ήταν ένα από τα πιό γνωστά punk rock συκγροτήματα του Λονδίνου (και όχι μόνο) στα τέλη της δεκαετίας του '70. Δημιουργήθηκαν το 1976 από τον τραγουδιστή Gene October, τον κιθαρίστα και τραγουδιστή William Broad (γνωστός αργότερα σαν Billy Idol) και δύο πρώην μέλη των London SS, τους Τοny James και John Towe. H original σύνθεση του σχήματος, όμως, δεν κράτησε παρά μόνο για μερικές ζωντανές εμφανίσεις, αφού οι υπόλοιποι τρεις εγκατέλειψαν τον October για να σχηματίσουν τους Generation X...
   Tότε ήρθαν στους Chelsea οι Carey Fortune (πρώην roadie των Stranglers), Martin Stacey, Bob Jessie, με τους δύο τελευταίους σύντομα να αποχωρούν και τη θέση τους να παίρνουν οι Henry Badowski (σαν Henry Daze τότε, αργότερα έπαιξε με τους Damned και Alternative TV) και James Stevenson (στη συνέχεια πήγε κι αυτός στους Generation X και μετά στους Gene Loves Jezebel και The Alarm).
   Oι Chelsea, αν δεν είχαν συμβεί όλες αυτές οι ανακατατάξεις στο συγκρότημα, θα έπρεπε να είχαν ηχογραφήσει το πρώτο τους single μήνες νωρίτερα, αλλά αυτό δεν ήταν εφικτό. Τελικά, ο μικρός δίσκος 'Right To Work/The Loner' βγήκε στην αγορά την 1η του Ιούνη 1977 με τα τραγούδια να γίνονται ιδιαίτερα δημοφιλή στους κύκλους των punks της Αγγλίας. Έκτοτε, το 'Right To Work' παραμένει το πιό γνωστό τραγούδι τους.
   Ο δίσκος είχε κυκλοφορήσει από την ανεξάρτητη εταιρία Step Forward, η οποία ήταν το δημιούργημα του Miles Copeland (αδελφός του drummer των Police) σε συνεργασία με τον Mark Perry (Alternative TV) και τον Henry Murlowski (εκδότη του fanzine 'Sniffin' Glue'). Την ίδια μέρα που εμφανίστηκε το ντεμπούτο των Chelsea στα δισκοπωλεία, η Step Forward είχε κυκλοφορήσει και το πρώτο single των Cortinas από το Bristol ('Fascist Dictator/Television Families').
   'Οσο για τους Chelsea, συνέχισαν να ηχογραφούν και να αλλάζουν πολύ συχνά μέλη. Κυκλοφόρησαν έξι studio και τρεις live δίσκους αλλά και δεκατέσσερα singles μέχρι το 1989, ενώ ακόμη δύο δίσκοι και ένα single εμφανίστηκαν από αυτούς στη δεκαετία του '90. Το 2005 ενεργοποιήθηκαν ξανά και ηχογράφησαν το άλμπουμ 'Faster, Cheaper And Better Looking'...

Chelsea's best moments:
1. 'Right To Work'
2. 'High Rise Living'
3. 'Look At The Outside'
4. 'No Escape'
5. 'Valium Mother'
6. 'The Loner'
7. 'I'm On Fire'
8. 'Urban Kids'
9. 'Rockin' Horse'
10. 'Evacuate'