THE CARNIVAL IS OVER

   Καλή εργάσιμη εβδομάδα σε όλους (όσους έχουν ακόμη εργασία) και καλή σαρακοστή (σ' αυτούς που τους λέει κάτι αυτό). Στο σημερινό πρόγραμμα (16.00-17.00 στον Up 'n' Loud Web Radio) θα ακούσουμε καινούργιες κυκλοφορίες από Band Of Skulls, The Kills, The Cranberries και θα γυρίσουμε πίσω στο χρόνο για να απολαύσουμε μαζί τους Air, Oasis, Train, The B-52's, U2, Joe South, Dave Clark Five, Jimi Hendrix, Uriah Heep...

   Στη φώτο, μια συνεργασία που δεν έγινε ποτέ! The Gun Club, Misfits, The Cure... Από τη βραδιά που διοργάνωσαν τα παιδιά απ' το 'μπορντ ντε λό' και είχε τίτλο 'Το Χωριό'. Ένα σκηνικό ενός μικρού, παράξενου και πολύ 'evil' χωριού όπου κάθε στιγμή ο επισκέπτης ένοιωθε ότι κινδυνεύει... Το soundtrack της βραδιάς ήταν γεμάτο garage και psychobilly μουσική από τους Meteors, Cramps, Alien Sex Fiend, The Gun Club, Fuzztones, Outcasts, Screamin' Lord Sutch, Screamin' Jay Hawkins, 45 Grave, Count Five, Fleshtones, Gallon Drunk και άλλα τέτοια 'όμορφα'...
   Ήταν μια καλή ευκαιρία να ξεσκονίσουμε τα παλιά μας βινύλια, να μεταμφιεστούμε και να χορέψουμε με μουσική που δεν ακούμε σχεδόν ποτέ (και σχεδόν πουθενά) σ' αυτή την πόλη του Κιάμου και των James. Ήταν μια καλή ευκαιρία να ζήσουμε κάτι εντελώς διαφορετικό αυτή την εποχή του καρναβαλιού όπου τα πάντα είναι τα ίδια (και τα ίδια και τα ίδια...) κάθε χρόνο. Εύχομαι για του χρόνου να είμαστε όλοι καλύτερα και να διασκεδάσουμε χωρίς τόσα προβλήματα μέσα στο μυαλό μας. Ένα ευχαριστώ στα παιδιά για την όμορφη νύχτα. Μερικά από τα τραγούδια του 'Χωριού' στη λίστα που ακολουθεί...

The Village's best moments:
1. The Fleshtones - 'I Was A Teenage Zombie'
2. Fuzztones - 'She's Wicked'
3. Screamin' Lord Sutch Loony Party - 'Murder In The Graveyard'
4. New Math - 'They Walk Among You'
5. Laika & The Cosmonauts - 'Psycho/Vertigo'
6. The Cramps - 'No Club Lone Wolf'
7. The Last Drive - 'Night Of The Phantom'
8. Meteors - 'The Crazed'
9. The Screaming Tribesmen - 'Date With A Vampyre'
10. Spectre's Revenge - 'No Moon At Midnight'

CHRISTIAN DEATH: ONLY THEATRE OF PAIN

   Σήμερα για μια ώρα στον Up 'n' Loud Web Radio (16.00-17.00) θα ακούσουμε μουσική από Johnnie Ray, George Thorogood & The Destroyers, The Rolling Stones, Manfred Mann's Earth Band, Led Zeppelin, Dexy's Midnight Runners, Michelle Shocked, Rupert Holmes, Anne Clark & Martyn Bates, Lene Lovich, The Vibrators, The Gonads, Death Cult, Christian Death...

   Oι Christian Death δημιουργήθηκαν το 1979 στο Los Angeles CA από τον τραγουδιστή και συνθέτη Rozz Williams (Roger Alan Painter). Στην αρχή ονομάστηκαν Upsetters, όμως με τον ερχομό του πρώην μέλους των Adolescents, Rikk Agnew, άλλαξαν όνομα και το 1981 έκαναν την πρώτη τους δισκογραφική εμφάνιση, στη συλλογή 'Ηell Comes To Your House' μαζί με συγκροτήματα όπως οι Social Distortion και οι 45 Grave.
   Στη συνέχεια υπέργαψαν συμβόλαιο με την ανεξάρτητη εταιρία δίσκων Frontier και έβγαλαν στην αγορά το extended play 'Deathwish'. Κατόπιν, ηχογράφησαν τον πρώτο τους μεγάλο δίσκο. Και ήταν πραγματικά 'μεγάλος'. Κυκλοφόρησε σαν σήμερα το 1982 και είχε τίτλο 'Only Theatre Of Pain'. Για πολλούς, ήταν το ξεκίνημα ενός καινούργιου είδους rock μουσικής, που ονομάστηκε deathrock. Για τον Rozz Williams ήταν μια επανάσταση ενάντια στην χριστιανική του διαπαιδαγώγηση (μεγάλωσε σε ένα αυστηρά χριστιανικό περιβάλλον) και μια επίθεση σε όλες τις μορφές οργανωμένης θρησκείας. Ο Williams, όπως και πολλοί άλλοι, έβλεπε τη θρησκεία σαν ένα μέσο χειραγώγησης των μαζών αλλά και έναν ακόμη τρόπο κερδοσκοπίας.
   Μετά την κυκλοφορία του δίσκου, το συγκρότημα άλλαξε σύνθεση και ο Williams ασχολήθηκε παράλληλα με τους Premature Ejaculation. Αποχώρησε από τους Christian Death το 1985 και αφοσιώθηκε στο σχήμα Shadow Project, που δημιούργησε με την Eva O, την οποία και παντρεύτηκε. Αυτοκτόνησε το 1998 σε ηλικία 34 ετών...

Christian Death's 'Only Theatre Of Pain' tracklist:
1. 'Cavity/First Communion'
2. 'Figurative Theatre'
3. 'Burnt Offerings'
4. 'Mysterium Iniquitatis'
5. 'Dream For Mother'
6. 'Stairs/Uncertain Journey'
7. 'Spiritual Cramp'
8. 'Romeo's Distress'
9. 'Ressurection/Sixth Communion'
10. 'Prayer'

HAPPY B-DAY DAVID SYLVIAN

   Σήμερα 16.00-17.00 στον Up 'n' Loud Web Radio μουσική και τραγούδια από τους Sex Pistols, The Clash, John Cooper Clarke, The Shapes, Alternative TV, Wire, The Skids, Meantime, Elvis Costello & The Attractions, The Sisters Of Mercy, Rococode, Howard Jones, Johnny Winter, The Go Go's, David Sylvian...

   To κανονικό του όνομα είναι David Alan Batt και έχει γεννηθεί στο Beckenham του Kent σαν σήμερα, 23 Φεβρουαρίου το 1958. Δεν κατάφερε (και μάλλον δεν ήθελε) να γίνει ποτέ super star και να έχει μεγάλες επιτυχίες στα charts, αλλά από το 1974 που ξεκίνησε την καριέρα του σαν μουσικός, και μέχρι σήμερα, έχει πάρα πολλούς φίλους και θαυμαστές σε ολόκληρο τον κόσμο. Η παρουσία του και η δουλειά του στο χώρο της μουσικής έχει, κατά καιρούς, εκθειαστεί από τους αρθρογράφους και τους κριτικούς των μουσικών εντύπων, ενώ συγκαταλέγεται μέσα στους κορυφαίους συνθέτες των τελευταίων 50 χρόνων, έχοντας ένα δικό του, ιδιαίτερο στυλ και μια πολύ χαρακτηριστική, βαθειά φωνή.
   Το 1974 ήταν ένα από τα ιδρυτικά μέλη των Japan, μαζί με τον αδελφό του Steve Jensen, τον μπασίστα Mick Karn και τους Rob Dean και Richard Barbieri. Οι πρώτες τους κυκλοφορίες στα 70's ήταν κοντά στο glam rock των Νew York Dolls και David Bowie, όμως στη συνέχεια οι Japan άλλαξαν μουσική κατεύθυνση και προσέγγισαν το art rock των Roxy Music, έχοντας όμως επιρροές από τους Velvet Underground και το new wave της εποχής. Oι δίσκοι τους 'Quiet Life' (1979), 'Gentlemen Take Polaroids' (1980), 'Tin Drum' (1981) και το ζωντανά ηχογραφημένο 'Oil On Canvas' (που κυκλοφόρησε κάποιους μήνες μετά τη διάλυσή τους, το 1983) είναι από τα καλύτερα δείγματα της εποχής που η μουσική άλλαζε από το κιθαριστικό punk rock στο ηλεκτρονικό new wave. Οι Japan διέλυσαν μέσα σε ένα κλίμα από καλλιτεχνικές, αλλά και προσωπικές διαμάχες. Ένας από τους σοβαρότερους λόγους, ήταν η φωτογράφος Yuka Fujii, πρώην ερωμένη του Mick Karn, με την οποία ξεκίνησε να έχει σχέση ο Sylvian. Πολλοί πιστεύουν, ότι αυτή η γυναίκα ήταν που άνοιξε νέους ορίζοντες για τον Sylvian μετά τη διάλυση του συγκροτήματος και τον βοήθησε στο να δημιουργήσει τον δικό του ήχο στα early 80's, φέρνοντας τον σε επαφή με την jazz και την avant garde σκηνή.
   Το 1982 ο Sylvian κυκλοφόρησε το single 'Bamboo Houses/Bamboo Music' σε συνεργασία με τον Ryuichi Sakamoto των Yellow Magic Orchestra. Μαζί του ηχογράφησε το 1983 και το θέμα της ταινίας 'Merry Christmas Mr.Lawrence' που είχε σαν πρωταγωνιστή τον David Bowie. Την επόμενη χρονιά κυκλοφόρησε και ο πρώτος του μεγάλος δίσκος, το υπέροχο 'Brilliant Trees', για το οποίο συνεργάστηκε με τον Holger Czukay των Can και μερικούς ακόμη σπουδαίους μουσικούς. Ακολούθησε το επίσης υπέροχο 'Gone To Earth' (1986), με τη συμμετοχή των Robert Fripp (King Crimson) και Bill Nelson (Be-Bop Deluxe, Red Noise) και το 1987 έβγαλε το καταπληκτικό 'Secrets Of The Beehive', βγαίνοντας για πρώτη φορά σε περιοδεία, μετά τους Japan.
   Στη συνέχεια στράφηκε σε πιο avant garde ηχογραφήσεις ('Plight And Premonition' το 1988 και 'Flux And Mutability' το 1989) σε συνεργασία και με επιπλέον μέλη των Can. Από το 1990 και μετά, μάλιστα, συμμετείχε σε εκδηλώσεις και events με γλυπτική, ζωγραφική, φωτογραφία σε συνδιασμό με μουσική. Το 1990 επανασυνδέθηκε με τους υπόλοιπους Japan και κυκλοφόρησαν ένα πολύ καλό άλμπουμ σαν Rain Tree Crow. To 1992 παντρεύτηκε την γραφίστρια Ingrid Chavez και την επόμενη χρονιά ηχογράφησε το 'Τhe First Day' μαζί με τον Robert Fripp. Με τον Fripp συνεργάστηκε επίσης, για το δίσκο 'Damage' και για κάποια happenings που έγιναν στο Tokyo.
   Πέρασαν αρκετά χρόνια για να επανέλθει με καινούργιο δίσκο. Ήταν 1999 όταν βγήκε στην αγορά το εξαιρετικό 'Dead Bees On A Cake' με συμμετοχές από Talvin Singh, Kevin Wheeler, Bill Frisell. Κατόπιν, έφυγε από το δυναμικό της Virgin και άρχισε να κυκλοφορεί τους δίσκους του στη δική του εταιρία, που ονόμασε Shamadhi Sound. To 2003 έκανε το δίσκο 'Blemish' με τη βοήθεια του Christian Fennesz, ενώ το 2009 μας χάρισε το άλμπουμ 'Manafon'. To 2011 ο τελευταίος του δίσκος ξανακυκλοφόρησε με την προσθήκη έξι επιπλέον συνθέσεων και με τον τίτλο 'Died In The Wool'.
   Πέρα από αυτά, ο David Sylvian έχει ηχογραφήσει με το σχήμα Nine Horses (μαζί με τον Steve Jensen και τον Burnt Friedman), έχει κυκλοφορήσει κάποιες δουλειές με τον Sakamoto, έχει συμμετοχή σε δίσκους των Hector Zazou, Russell Mills, Tweaker, Blonde Redhead (στο υπέροχο 'Messenger'), Joan As A Police Woman κ.α.

David Sylvian's best solo moments:
1. 'Orpheus'
2. 'Nostalgia'
3. 'Silver Moon'
4. 'Fobidden Colours' with Ryuichi Sakamoto
5. 'Wanderlust'
6. 'Blemish'
7. 'Random Acts Of Senseless Violence'
8. 'Money For All' with Nine Horses
9. 'God's Monkey' with Robert Fripp
10. 'The Ink In The Well'

JUBILEE: A PUNK ROCK MOVIE

   Τα περισσότερα από τα τραγούδια που θα ακουστούν σήμερα στην εκπομπή (16.00-17.00 Up 'n' Loud Web Radio) έχουν μικρή διάρκεια κι έτσι θα έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε μουσική από πολλούς καλλιτέχνες και συγκροτήματα. Florence Ballard, Prince & The Revolution, Genesis, David Bowie, The Velvet Underground, The Police, Marc & The Mambas, Gary Numan, Orchestral Manoeuvres In The Dark, Purple Hearts, Wire, Psychic TV, Wipers, The Banned, Necros, Charge, Adam & The Ants...

   Σαν σήμερα, 22 Φεβρουαρίου του 1977, έκανε πρεμιέρα στο Bloomsbury Square Odeon του Λονδίνου, μια από τις πιό ανατρεπτικές ταινίες για την εποχή εκείνη. Ήταν το φιλμ 'Jubilee' που σκηνοθέτησε ο κινηματογραφιστής Derek Jarman και θεωρείται από πολλούς σαν η σημαντικότερη punk rock ταινία!
   Ο Jarman, είχε ήδη προκαλέσει τους φλεγματικούς βρετανούς ένα χρόνο πριν, με την πρώτη του ταινία, που είχε τίτλο 'Sebastiane' και παρουσίαζε τα γεγονότα της ζωής του Αγίου Σεβαστιανού από τη δική του οπτική γωνία, έχοντας εστιάσει στην ομοφυλοφιλία! Αυτή τη φορά, με το 'Jubilee', o Jarman κατάφερε να προκαλέσει, βάζοντας σε πρωταγωνιστικό ρόλο, στην δεύτερη ταινία του, τη βασιλική οικογένεια της Αγγλίας. Ο τίτλος, μάλιστα, έχει άμεση σχέση με το ασημένιο ιωβηλαίο της βασίλισας Ελισάβετ (Silver Jubilee), κατά το οποίο εορτάζονταν τα 25 χρόνια της Ελισάβετ στον θρόνο...
   Στο σενάριο του 'Jubilee' η Ελισάβετ η πρώτη, μεταφέρεται τηλεπαθητικά στο κοντινό μέλλον και βλέπει τη διαλυμένη Αγγλία του 1984 και την Ελισάβετ τη δεύτερη δολοφονημένη από ληστές. Στη συνέχεια παρατηρεί την ηθική και φυσική κατάπτωση της χώρας μέσω μιας παρέας μηδενιστών punks! Η ταινία είναι γεμάτη βία, ωμό sex και punk rock τραγουδιστές και συγκροτήματα. Πρωταγωνιστούν, μεταξύ άλλων, η τραγουδίστρια Toyah Wilcox, ο μετέπειτα super star, Adam Ant, o Wayne County (κάνει τον 'Lounge Lizard', έναν τραβεστί punk rock star), o Gene October των Chelsea. Σε μια σκηνή, επίσης, στο background, φαίνονται οι Siouxsie & The Banshees να παίζουν σε μια τηλεόραση!
   Η μουσική της ταινίας, όπως ήταν φυσικό, έχει άμεση σχέση με το punk rock της εποχής, αφού ακούγονται τραγούδια των Adam & The Ants (στην πρώτη τους δισκογραφική κατάθεση), Wayne County & The Electric Chairs, Chelsea, Maneaters (στην ουσία είναι η Toyah), ενώ για το soundtrack είχε γράψει μουσική και ο Brian Eno...
   Στο clip που ακολουθεί είναι ο Adam Ant, σε μια πολύ πρόσφατη εμφάνισή του στο Λονδίνο, όπου ερμηνεύει το 'Deutscher Girls' που ακούγεται στο film 'Jubilee'...

Jubilee OST tracklist:
1. Adam & The Ants - 'Deutscher Girls'
2. Wayne County & The Electric Chairs - 'Paranoia Paradise'
3. Chelsea - 'Right To Work'
4. Maneaters - 'Nine To Five'
5. Adam & The Ants - 'Plastic Surgery'
6. Suzi Pinns - 'Rule Britannia'
7. Suzi Pinns - 'Jerusalem'
8. Amilcar - 'Wargasm In Pornotopia'
9. Brian Eno - 'Slow Water'
10. Brian Eno - 'Dover Beach'

HAPPY B-DAY STEVE WYNN

   Μερικές καινούργιες κυκλοφορίες από A Place To Bury Strangers, Song Of Return, Air και παλαιότερες ηχογραφήσεις από Ronnie Hilton, Mud, Talking Heads, The Stranglers, Stiff Little Fingers, Fear, Secret Affair, Japan, General Public, Manic Street Preachers και φυσικά Steve Wynn σήμερα 16.00-17.00 στον Up 'n' Loud Web Radio...

   Ένας από τους πολύ αγαπημένους για το ελληνικό ακροατήριο (που ακούει rock και δεν περιορίζεται στους Red Hot Chili Peppers και τους Metallica) έχει σήμερα τα γενέθλιά του. Είναι ο Steve Wynn από το Los Angeles California (αν και εδώ και μερικά χρόνια είναι κάτοικος Νέας Υόρκης) που γίνεται 52 ετών.
   Ξεκίνησε την ενασχόλησή του με τη rock μουσική με τους Suspects, oι οποίοι κυκλοφόρησαν ένα single το 1979 πριν διαλύσουν. Μέλη του σχήματος ήταν η Kendra Smith (αργότερα στους Dream Syndicate και τους Opal) και οι Russ Tolman και Gavin Blair (αργότερα μέλη των True West). Kατόπιν σχημάτισε τους 15 Minutes με τους οποίους έβγαλε επίσης ένα μόνο single (που στη δεύτερη πλευρά είχε το 'That's What You Always Say' και έπαιξαν αργότερα και οι Dream Syndicate).
   Η συνέχεια έφερε τη δημιουργία των Dream Syndicate μαζί με τον Carl Precoda και τον Dennis Duck. To 1982 κυκλοφόρησε το πρώτο τους mini-LP και λίγους μήνες αργότερα, την ίδια χρονιά, ήρθε και το καταπληκτικό τους άλμπουμ 'The Days Of Wine And Roses'. Mε τους Dream Syndicate, o Wynn, είχε μια εξαιρετική παρουσία στη δεκαετία του '80 με δίσκους εξίσου καλούς όσο ο πρώτος τους. Τα 'Medicine Show' (1984) και 'Ghost Stories' (1988) θεωρούνται από πολλούς σαν κάποιοι απ' τους καλύτερους δίσκους εκείνης της δεκαετίας. Το 1985 συνεργάστηκε με τον Dan Stuart των Green On Red και μαζί κυκλοφόρησαν (σαν Danny & Dusty) ένα ακόμη πολύ καλό άλμπουμ που είχε τίτλο 'The Lost Weekend'.
   Oι Dream Syndicate, με επιρροές από Velvet Underground, Television, Τhe Byrds, Creedence Clearwater Revival, ήταν για τα 80's το δημοφιλέστερο σχήμα της σκηνής του Paisley Underground μαζί με τους Rain Parade, The Long Ryders, True West, Green On Red, αφήνοντας πίσω τους μια σπουδαία κληρονομιά. Το ξεκίνημα των 90's, όμως, βρήκε τον Steve Wynn να ηχογραφεί σαν solo καλλιτέχνης, μια που, το συγκρότημα διέλυσε το 1989.
   Ο πρώτος του δίσκος ('Kerosene Man' το 1990) ήταν πραγματικά υπέροχος. Συνεργάστηκε γι' αυτόν με την Jonnette Napolitano (Concrete Blonde), τον Howe Gelb (Giant Sand), τον Steve Berlin (Los Lobos) και τον DJ Bonebrake (X). O Peter Buck των R.E.M. ήταν ο στενότερος συνεργάτης του για τον δεύτερο δίσκο του που ήρθε το 1992 και είχε τίτλο 'Dazzling Display'. To 1993 ηχογράφησε με μέλη των Long Ryders, Cracker και House Of Freaks σαν Gutterball, μια συνεργασία που επαναλήφθηκε με ακόμη δύο δίσκους το 1995.
   Ακολούθησαν κι άλλοι πολύ καλοί (έως εξαιρετικοί) δίσκοι, όπως το 'Μelting In The Dark' (1996), 'Here Come The Miracles' (2001), ενώ το 2003 κυκλοφόρησε και ο πρώτος του δίσκος με το συγκρότημα Miracle 3 που σχημάτισε ο ίδιος. Το 2007 συνεργάστηκε με άλλους μουσικούς στη δημιουργία των Hazel Motes και, την αμέσως επόμενη χρονιά, βρέθηκε σε ένα ακόμη σχήμα, τους The Baseball Project με τους Peter Buck, Scott McCoughney (Minus 5) και τη σύζυγό του Linda Pitmon. Η δραστηριότητά του, όμως, δεν σταματάει εκεί, αφού ο Steve Wynn συμμετείχε και σε δίσκους των Smack Dab, Australian Blonde κ.α.
   Ο Wynn, πέρα από την ικανότητά του να συνθέτει και να ερμηνεύει μοναδικά rock τραγούδια, είναι κι ένας εξαιρετικός low profile χαρακτήρας, κάτι που έχει εκτιμηθεί από όλους όσους είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν από κοντά. Πέρασε από τη Θεσσαλονίκη με τους Dream Syndicate (θυμάστε οι παλαιότεροι εκείνη τη συναυλία στην disco 'Amnesia';), με τους Danny & Dusty, αλλά και αρκετές φορές σαν solo act.
   Happy birthday Steve! Best wishes from your Greek friends!

Steve Wynn's best moments:
1. The Dream Syndicate - 'That's What You Always Say'
2. Steve Wynn & The Miracle 3 - 'Amphetamine'
3. The Dream Syndicate - 'My Old Haunts'
4. Steve Wynn - 'Under The Weather'
5. The Dream Syndicate - 'Forest For The Trees'
6. Steve Wynn & The Miracle 3 - 'On The Mend'
7. The Dream Syndicate - 'John Coltrane Stereo Blues'
8. Steve Wynn - 'Drag'
9. The Dream Syndicate - 'The Side I'll Never Show'
10. Steve Wynn - 'Death Valley Rain'

GREAT WHITE: The Station Nightclub Fire

  Καλή εβδομάδα για όλους εύχομαι. Σήμερα 16.00-17.00 στον Up 'n' Loud Web Radio θα ακούσουμε μουσική από τους Buffy Sainte-Marie, Steely Dan, J Geils Band, The Police, Thievery Corporation, Malcolm X, Rihanna, Peter Godwin, Depeche Mode, Ian Brown, Stray Cats, The Cramps, Kraut, Nirvana και τους Great White, οι οποίοι δυστυχώς, σαν σήμερα είχαν βιώσει τη χειρότερη νύχτα της καριέρας τους...

   Oι Great White είναι ένα hard rock σχήμα που δημιουργήθηκε στο Los Angeles CA το 1978 και ήταν ιδιαίτερα επιτυχημένο στα τέλη των 80's και στα πρώτα χρόνια των 90's. Tα 00's δεν ήταν και η καλύτερη εποχη γι' αυτούς αλλά ένα περιέργο παιχνίδι της τύχης τους έφερε ξανά στην επικαιρότητα στις 20 Φεβρουαρίου το 2003...
   Το βράδυ εκείνο, οι Great White είχαν προγραμματίσει μια εμφάνιση στο club 'The Station', στη μικρή πόλη West Warwick της πολιτείας Rhode Island. Λίγα λεπτά μετά τις 23.00 το συγκρότημα ανέβηκε στη σκηνή και ξεκίνησε να παίζει το τραγούδι 'Desert Moon'. Για να κάνει πιό εντυπωσιακή την παρουσία του το group, ο manager τους, Daniel Biechele, πυροδότησε κάποια πυροτεχνήματα τα οποία ήταν έτοιμα για χρήση σε βάσεις που υπήρχαν πάνω στη σκηνή. Κάτι όμως δεν πήγε καλά...
   Σε κάτι παραπάνω από 5 λεπτά, το club είχε τυλιχτεί στις φλόγες. Η φωτιά ξεκίνησε από τα πυροτεχνήματα και έκαψε τη σκηνή σε λιγότερο από ένα λεπτό ενώ εξαπλώθηκε πολύ γρήγορα παντού. Αν και υπήρχαν τουλάχιστον τέσσερις έξοδοι κινδύνου, σχεδόν όλοι όσοι ήταν μέσα στο club, έτρεξαν να φύγουν από την κεντρική είσοδο/έξοδο, με αποτέλεσμα να προκληθεί πανικός στο στενό σημείο εξόδου. Από τους 462 ανθρώπους που ήταν μέσα στο 'The Station', οι 100 έχασαν τη ζωή τους και περισσότεροι από τους μισούς τραυματίστηκαν ή έπαθαν πολύ σοβαρά εγκαύματα. Ένα από τα θύματα, ήταν και ο κιθαρίστας των Great White, Ty Longley.
   Λίγες μέρες μετά το τραγικό αυτό περιστατικό, ο κυβερνήτης της πολιτείας απαγόρευσε τη χρήση πυροτεχνημάτων σε χώρους κάτω των 300 θεατών. Λίγους μήνες μετά, οι Great White βγήκαν σε περιοδεία για να μαζέψουν χρήματα για τις οικογένειες των θυμάτων. Δεν έπαιξαν ποτέ ξανά το 'Desert Moon'. O manager τους, Biechele, ήταν σε κατάσταση νευρικού κλονισμού και ανέλαβε όλη την ευθύνη για το γεγονός, αν και, στην πραγματικότητα, δεν έφταιγε. Έμεινε έγκλειστος στη φυλακή για 3 χρόνια περιμένοντας τη δική. Καταδικάστηκε σε 10ετή φυλάκιση, αλλά απελευθερώθηκε το 2008, έχοντας τη συμπαράσταση πολλών μελών από τις οικογένειες των θυμάτων, που δεν πίστεψαν ποτέ ότι ήταν αυτός ο υπεύθυνος της τραγωδίας. Κάποια χρόνια στη φυλακή πέρασαν και οι δύο ιδιοκτήτες του club.
   Eκεί που κάποτε υπήρχε το 'The Station' σήμερα υπάρχουν μονάχα σταυροί για να θυμούνται όλοι την αποφράδα εκείνη ημέρα...

Great White's best moments:
1. 'Rock Me'
2. 'Save Your Love'
3. 'Once Bitten Twice Shy'
4. 'Desert Moon'
5. 'House Of Broken Love'
6. 'Stick It'
7. 'The Angel Song'
8. 'Big Goodbye'
9. 'Sail Away'
10. 'Mista Bone'

ALL SYSTEMS GO!

   Mουσική από τα late 70's και τα early 80's έχω ετοιμάσει για σήμερα 16.00-17.00 στον Up 'n' Loud Web Radio. Punk rock και new wave από τους 23 Skidoo, New Age Steppers, The Human League, The Passage, Devo, Αdverts, The Clash, The Cravats, Exile, Sham 69, The Zones, The Saints, Poison Girls. Οι τελευταίοι, ένα από τα καλύτερα anarcho-punk συγκροτήματα της αγγλικής σκηνής, είχαν κυκλοφορήσει ένα πολύ σπουδαίο ΕΡ σαν σήμερα το 1981...

POISON GIRLS - 'Promenade Immortelle'

Strong with the strength of all that has gone and all that will change
Strong with the strength of the longing and pain that flows through our veins
Strong we are strong with the rage of the past and all that will fade
Strong we are strong with wave upon wave of change after change
Strong with the strength of the dreams that we made that fall and fade
Strong with the strength of the hurt and the words our lips never gave
Strong we are strong with the sport of the game, the loss and the gain
Strong we are strong with wave upon wave of change and desire
AND WE HAVE SURVIVED AND
WE STAND HERE AGAIN
Lust and lies and the love that we made of our lust and lies
Trust that we gave for another new start when it all fell apart
The beating of thighs and the love we made with the meeting of eyes
The beating of hearts for another new start when it all fell apart
Strong we are strong like the river of death that runs from our veins
Strong we are strong with the strength of our minds and the hope that remains
Strong with the strength of wave upon wave of age after age
Strong with the strength of the hands the feet that will stand here again
AND WE ARE BUT YOUNG
AND WE STAND HERE AGAIN

Words and music by Poison Girls
Vocals by Vi Subversa
Additional vocals by Eve Libertine
Recorded at Southern Studios London September 1980

Poison Girls' best moments:
1. 'Promenade Immortelle'
2. 'Underbitch'
3. 'Reality Attack'
4. 'Persons Unknown'
5. 'Statement'
6. 'Dirty Work'
7. 'Alienation'
8. 'Piano Lessons'
9. 'Bully Boys'
10. 'One Good Reason'

HAPPY B-DAY ICE-T

   Πολλά και ενδιαφέροντα ακούσματα σήμερα 16.00-17.00 στον Up 'n' Loud Web Radio από τους Doris Troy, Andy Taylor, The Church, Selecter, The Raybeats, Thomas Leer, The Fall, Swell Maps, The Birthday Party, Slayer, Possessed, Body Count...

   Ο κύριος που καμαρώνει στο πλάι της σεξοβόμβας Coco, ονομάζεται Tracy Marrow, αλλά όλοι όσοι τον αναγνώρισαν τον ξέρουν με το ψευδώνυμο που χρησιμοποιεί εδώ και πολλά χρόνια. Είναι ο τραγουδιστής και ηθοποιός Ice-T...
   Γεννήθηκε σαν σήμερα το 1958 στο Newark του New Jersey. Σε μικρή ηλικία έχασε τη μητέρα του, ενώ όταν ήταν 12 ετών έμεινε ορφανός και από τον πατέρα του. Την φροντίδα του ανέλαβε μια συγγενική οικογένεια, στο σπίτι της οποίας άρχισε να ακούει heavy metal μαζί με τον ξάδελφό του. Μετά την αποφοίτησή του από το σχολείο, κατετάγη στο στρατό όπου έμεινε για τέσσερα χρόνια. Εκεί ήταν που ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με το hip-hop, στα πρώτα χρόνια των 80's. Εν τω μεταξύ, ο ήρωάς μας είχε γίνει ήδη πατέρας από τη φίλη του LaTesha, πριν ακόμη τελειώσουν μαζί το σχολείο!
   Παράλληλα, αλλά και μετά τη θητεία του στο στρατό, ο Ice-T είχε ανάμιξη σε παράνομες δραστηριότητες, πουλώντας μαριχουάνα και ληστεύοντας αυτοκίνητα και καταστήματα. Προτίμησε, όμως, να μείνει μακριά από όλα αυτά όταν ένας από τους φίλους του κατέληξε στη φυλακή, παίρνοντας επάνω του την ευθύνη για πράξεις στις οποίες ήταν παρών και ο ίδιος. Ασχολήθηκε πιό σοβαρά με το hip-hop κάνοντας τον DJ και κέρδισε σε ένα διαγωνισμό για rapper DJ's όπου κριτής ήταν ο επιτυχημένος Kurtis Blow.
   To 1983 κυκλοφόρησε το πρώτο του single με τίτλο 'Cold Wind Madness' και λίγα χρόνια αργότερα, το 1987, ήρθε και το πρώτο του άλμπουμ 'Rhyme Pays' από την εταιρία Sire. H φήμη του σαν gangsta rapper είχε εξαπλωθεί σε πολλές πολιτείες των Η.Π.Α. κι αυτό, είχε σαν αποτέλεσμα ο δίσκος να γίνει χρυσός και να δώσει μια μεγάλη ώθηση στην καριέρα του. Την ίδια χρονιά ηχογράφησε και το τραγούδι 'Colors' για το soundtrack της ομώνυμης ταινίας του Dennis Hopper. Mέχρι τότε, ο Ice-T είχε κάνει και κάποιες μικρές εμφανίσεις στον κινηματογράφο, στις ταινίες 'Breakin'' και 'Breakin' 2' (1984 και 1985 αντίστοιχα). Ακολούθησαν οι πολύ καλοί δίσκοι 'Power' (1987) και 'Τhe Iceberg/Freedom Of Speech... Just Watch What You Say' (1989) που έγιναν επίσης χρυσοί.
   Το 1991 βγήκε στην αγορά το άλμπουμ-ορόσημο για το gangsta-rap 'ΟG: Original Gangster'. Σε ένα από τα τραγούδια του δίσκου, ο Ice-T συστήνει στο ακροατήριό του τους Body Count, οι οποίοι θα είναι το επόμενό του project, ένα heavy metal συγκρότημα με οργισμένους κοινωνικοπολιτικούς στίχους. Τη χρονιά εκείνη αρχίζει να ασχολείται πολύ σοβαρά με την ηθοποιία και εμφανίζεται στις ταινίες 'New Jack City' και 'Ricochet'. Το 1992 έχει συμμετοχή και στην ταινία 'Trespass' ενώ λίγα χρόνια αργότερα θα παίξει και στα films 'Gift', 'Surviving The Game', 'Johnny Mnemonic', 'Tank Girl'. Εκείνη την εποχή αρχίζει να έχει ρόλους και σε τηλεοπτικές (αστυνομικές κυρίως) σειρές.
   Το 1993, μετά από πολλές αντιδράσεις από οργανισμούς και την αστυνομία, το τραγούδι με τίτλο 'Cop Killer' θα απαγορευτεί και θα μείνει έξω από το δίσκο 'Home Invasion' αλλά και το ντεμπούτο άλμπουμ των Body Count. Παρόλα αυτά, το τραγούδι θα γίνει underground hit ενώ η φήμη των Body Count θα εξαπλωθεί σε ολόκληρο τον κόσμο. Για το soundtrack της ταινίας 'Judgment Night' το συγκρότημα θα ηχογραφήσει ένα τραγούδι σε συνεργασία με τους Slayer και ο Ice-T θα έχει συμμετοχή στο δίσκο 'Forbidden' των Black Sabbath. Θα ηχογραφήσει και με τους Motorhead για το soundtrack της ταινίας 'Airheads'. Το 1994 θα κυκλοφορήσει και το πολύ καλό 'Born Dead', o δεύτερος μεγάλος δίσκος των Body Count.
   Για τη συνέχεια ηχογραφεί το δίσκο 'VI: Return Of The Real' και με τους Body Count το 'Violent Demise: The Last Days'. To 1999 θα βγει στην κυκλοφορία και το άλμπουμ 'The Seventh Deadly Sin', ενώ με τους Body Count θα επανέλθει με δίσκο πολλά χρόνια αργότερα ('Murder For Hire' το 2006). Μη μένοντας αδρανής ούτε για ένα λεπτό, ο Ice-T θα παίξει στην ταινία 'Street Fighter' και θα καθιερωθεί σε κινηματογράφο και τηλεόραση μέσω της ταινίας αλλά και της τηλεοπτικής σειράς 'Law & Order' όπου παίζει το ρόλο του Seymour Stockton.
   Η καριέρα του στην οθόνη θα τον απασχολήσει πολύ περισσότερο από τη μουσική, αφού θα περάσουν πολλά χρόνια για να επανέλθει με δίσκους. Αυτό θα γίνει το 2006 με τους Body Count αλλά και το προσωπικό του άλμπουμ 'Gangta Rap'. To 2008 θα συνεργαστεί με τους Insane Clown Posse ενώ πολύ πρόσφατα θα πρωταγωνιστήσει, μαζί με την τρίτη του σύζυγο, Coco Austin, στο TV reality show 'Ice Loves Coco'...
   To 1997 ο Ice-T θα βρεθεί στη Θεσσαλονίκη με τους Body Count σε μια sold out συναυλία στην Αποθήκη του Μύλου. Στο clip που ακολουθεί παρακολουθήστε τους Body Count σε μια ζωντανή εμφάνισή τους σε ένα φεστιβάλ στην California από το 2003. Λίγο πριν το τέλος του 'Cop Killer', ο Ice-T απευθύνεται στους αστυνομικούς που περιφρουρούν το χώρο λέγοντας τους 'if you love us, we love you... if you don't, eat a dick!'. Στη σκηνή κάνει και μια πολύ sexy εμφάνιση η συζυγός του Coco!

Ice-T's best moments:
1. Ice-T - 'Colors'
2. Body Count - 'Born Dead'
3. Ice-T - 'I'm Your Pusher'
4. Body Count - 'Cop Killer'
5. Slayer & Ice-T - 'Disorder'
6. Ice-T - 'OG: Original Gangster'
7. Body Count - 'Bring It To Pain'
8. Ice-T - '99 Problems'
9. Motorhead & Ice-T - 'Born To Raise Hell'
10. Ice-T & Ice Cube - 'Trespass'

NAGASAKI NIGHTMARE

   Σήμερα από τις 16.00 και μέχρι τις 17.00 στον Up 'n' Loud Web Radio θα θυμηθούμε μαζί τον σπουδαίο blues κιθαρίστα Mike Bloomfield και τον μοναδικό crooner Nat King Cole. Για τα γενέθλιά τους, θα ευχηθούμε χρόνια πολλά με τη μουσική τους, στους Ali Campbell (UB40), Conor Oberst (Bright Eyes), Brandon Boyd (Incubus), Ronnie Vannucci Jr (The Killers, Big Talk), ενώ θα κάνουμε τα καθιερωμένα μας flashback για να ακούσουμε τους Ramones από το LP 'End Of The Century', τον Elvis Costello από το 'Get Happy!!' και τον Klaus Nomi στον πρώτο του δίσκο. Και τα τρία άλμπουμ είχαν κυκλοφορήσει σαν σήμερα. Σαν σήμερα είχε κυκλοφορήσει το 1981 κι ένα από τα σημαντικότερα τραγούδια που ακούστηκαν από την punk rock σκηνή της Αγγλίας...

CRASS - 'Nagasaki Nightmare'

They're always there high in the skies...
Nagasaki nightmare, Nagasaki nightmare
Pretty as a picture in the generals' eyes
Nagasaki nightmare, Nagasaki nightmare
They've done it once, they'll do it again
They'll shower us all in their deadly rain
Nagasaki nightmare, Nagasaki nightmare

Fishing children fish in the Imperial Waters
Nagasaki nightmare, Nagasaki nightmare
Sons and lovers, lovers and daughters
Nagasaki nightmare, Nagasaki nightmare
Cherry Blossom hanging on the cherry blossom tree
Flash, blinding flash, then there's nothing to see
Nagasaki nightmare, Nagasaki nightmare

Dying they're still dying, one by one
Nagasaki nightmare, Nagasaki nightmare
Darkness in the land of the rising sun
Nagasaki nightmare, Nagasaki nightmare
Lesson learnt the lesson? No, cos no one really cares
It's so easy to be silent just to cover up your fears
Nagasaki nightmare, Nagasaki nightmare

So they die in the nightmare, nightmare, nightmare, Nagasaki nightmare
And live with the nightmare, nightmare, nightmare, Nagasaki nightmare
Will you stand by and let it happen again?
Nightmare death in the deadly rain
Nagasaki nightmare, Nagasaki nightmare

Live with the nightmare, nightmare, nightmare, Nagasaki nightmare
And die in the nightmare, nightmare, nightmare, Nagasaki nightmare
Nightmare comes in deadly rain
Nightmare, nightmare, nightmare, rain
Nagasaki nightmare, Nagasaki nightmare

Manmade power, manmade pain, Nagasaki nightmare
Deadly rain, deadly rain, Nagasaki nightmare
They'll do it again, shower us in rain
Deadly, deadly, deadly rain
Nagasaki nightmare, Nagasaki Nightmare

Words and music by Crass

Lead vocals by Eve Libertine

Recorded and mixed at Southern Studios August 1980

 

Crass' best moments:

1. 'Nagasaki Nightmare'

2. 'Poison In A Pretty Pill'

3. 'Systematic Death'

4. 'Reality Asylum'

5. 'How Does It Feel To Be The Mother Of 1000 Dead?'

6. 'Do They Owe Us A Living?'

7. 'Mother Earth'

8. 'Have A Nice Day'

9. 'System'

10. 'Bata Motel'

MY BLOODY VALENTINE...

   Φυσικά και οι περισσότεροι από εμάς σιχαίνονται αυτή τη γιορτή και για τη μουσική που τη συνοδεύει και την αντιπροσωπεύει. Ακόμη κι αν κάποτε σου είχε αρέσει το 'Always' των Bon Jovi, όταν έρχεται η 14η του Φλεβάρη και ξέρεις ότι δύσκολα θα το αποφύγεις... ε ναι, το μισείς, ακόμη κι αν δεν είναι από τα τραγούδια που θέλεις να μισήσεις. Τυχαίο παράδειγμα οι Bon Jovi. Για φέτος, λόγω και του χαμού της, ετοιμαστήτε να ακούσετε στα FM και στα διάφορα St.Valentine's Day parties, το 'I Will Always Love You' από την Whitney... Πολύ προβλέψιμες καταστάσεις... και δεν υπάρχει τίποτε πιό βαρετό από το κάθε τι προβλέψιμο. Τουλάχιστον για μένα...

   Μέχρι και το Google to 'Cold Cold Heart' μας προτείνει να ακούσουμε για σήμερα... Λυπηθείτε με ρε παιδιά... Οίκτο... Τι χρωστάω τόσα χρόνια τα ίδια και τα ίδια; Γιατί; Είναι γιατί βαριέστε να ασχοληθείτε να ανακαλύψετε κάποιο διαφορετικό τραγούδι; Βολεύουν τα 'έτοιμα'; Τα 'σιγουράκια'; Το 'Careless Whisper' και το 'Ι Just Called To Say I Love You'; Και εντάξει, να το δεχτώ για ραδιόφωνα τύπου 'Ηeart' και 'Love' και τέτοια, αλλά κι εσείς που το παίζετε 'εναλλακτικοί'... κι εσείς κάθε χρόνο τα ίδια παίζετε τη συγκεκριμένη μέρα. Τέλος πάντων. Δεν θα αλλάξω μόνος μου τον κόσμο...
   H ημέρα των ερωτευμένων, είναι στην πραγματικότητα, η ονομαστική εορτή του Αγίου Βαλεντίνου, πολύ γνωστή για τους ρωμαιοκαθολικούς από το 496 μ.Χ. όταν και την καθιέρωσε ο Πάπας Γελάσιος ο πρώτος. Την κατήργησε το 1969 ο Πάπας Ιωάννης Παύλος ο έκτος, όμως μέχρι εκείνη την εποχή, είχαν ήδη βρεθεί άλλοι λόγοι για να γιορτάζουν κάποιοι. Από τον 15ο αιώνα, ακόμη, η 14η μέρα του Φλεβάρη είχε καθιερωθεί σαν ημέρα που οι ερωτευμένοι μπορούσαν να εκφράσουν τον έρωτά τους στέλνοντας λουλούδια ή γλυκά, συνοδευόμενα από ευχετήριες κάρτες που με το πέρασμα του χρόνου ονομάστηκαν 'valentines'...
   Αυτά όλα αφορούν, βέβαια, τους ρωμαιοκαθολικούς, όμως η συγκεκριμένη γιορτή, έγινε μέσω της διαφήμισης, παγκόσμια γνωστή, με αποτέλεσμα να καθιερωθεί (έστω και ανεπίσημα) σαν γιορτή των απανταχού ερωτευμένων ανά τον κόσμο. Η ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, έχει καταφέρει να κερδίσει τη συμπάθεια τόσο πολλών ανθρώπων που γιορτάζεται (στα κρυφά εννοείται) μέχρι και σε αυστηρά μουσουλμανικές χώρες όπως η Σαουδική Αραβία! Φυσικά η χώρα μας δεν αποτελεί εξαίρεση. Από τα πρώτα χρόνια των 80's, η St.Valentine's Day-mania μας χτύπησε κι εμάς και δεν μας εγκατέλειψε από τότε. Και κάθε χρόνο τα ίδια... τα ίδια... τα ίδια... Τυποποίηση και επανάληψη. Εντάξει, κατανοητό. Αφού έχει απήχηση και ο κόσμος του εμπορίου κερδίζει χρήματα... γιατί όχι;
   Τις ευχές μου στους φίλους και τις φίλες που έχουν την ονομαστική τους εορτή. Η ορθόδοξη εκκλησία, αν θυμάμαι καλά, δεν γιορτάζει, όμως ο Βαλεντίνος και η Βαλεντίνη θέλουν κι αυτοί κάποια στιγμή να ακούσουν ένα 'χρόνια πολλά'... Ακολουθεί ένα clip με τους My Bloody Valentine και μια λίστα με μερικά από τα καλύτερα τραγούδια που έχουν 'Valentine' στον τίτλο τους...

Valentine's best moments:
1. Bryan Ferry - 'Valentine'
2. The Delays - 'Valentine'
3. The Sisters Of Mercy - 'Valentine'
4. T' Pau - 'Valentine'
5. Richard Hawley - 'Valentine'
6. Green Day - 'Cigarettes And Valentines'
7. HIM - 'Like St.Valentine'
8. Marylin Manson - 'Valentine's Day'
9. Linkin Park - 'Valentine's Day'
10. Miles Davis - 'My Funny Valentine'

HAPPY B-DAY PETER HOOK

   Το Σάββατο 11 Φλεβάρη πέθανε η pop τραγουδίστρια Whitney Houston. Την επόμενη μέρα, 12 Φλεβάρη πέθανε ο Έλληνας εργαζόμενος. Από αυτούς που προσπαθούσαν να τον σκοτώσουν εδώ και χρόνια. Κυβέρνηση τραπεζικών υπαλλήλων και χαρτογιακάδες της Ευρωπαικής Σπείρας. Η Whitney, μάλλον έφυγε λόγω κάποιας επιπλοκής που προέκυψε από τα προβλήματα που είχε με τη χρήση ναρκωτικών, αν και, μέχρι στιγμής, τίποτε δεν έχει επιβεβαιωθεί. Ήταν εξαιρετικά επιτυχημένη, με πωλήσεις που ξεπερνούσαν τους 170 εκατομμύρια δίσκους και είχε μια από τις πιό δυνατές φωνές στη showbiz. To τραγούδι της από την ταινία 'The Bodyguard' που είχε τίτλο 'I Will Always Love You' (Dolly Parton η πρώτη ερμηνεία το 1974), είναι το πιό επιτυχημένο όλων των εποχών, από γυναίκα τραγουδίστρια. Θα την θυμούνται σίγουρα, όσοι την αγάπησαν για τη φωνή της και τη γλυκιά της παρουσία. Ο Έλληνας εργαζόμενος, από την άλλη, δεν ήταν τόσο επιτυχημένος. Μάλλον απέτυχε σε όλα όσα προσπάθησε να κατακτήσει. Ίσως να μην μπορέσει να προσπαθήσει ξανά...

   O Peter Hook γεννήθηκε στο Salford του Lancashire στις 13 Φλεβάρη του 1956. Το επίθετο της μητέρας του ήταν Αcton και του πατέρα του Woodhead. Η μητέρα του ξαναπαντρεύτηκε το 1962 τον Ernest Hook και ο Peter, αποφάσισε να κρατήσει αυτό το όνομα.
   Ήταν ιδρυτικό μέλος των Warzaw το 1976, μαζί με τους Ian Curtis, Bernard Sumner και Stephen Morris. Οι Warzaw πολύ σύντομα έγιναν Joy Division και τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Ο Hook υπήρξε ο μπασίστας του συγκροτήματος από το ξεκίνημά τους και μέχρι το τέλος, λίγο μετά την αυτοκτονία του τραγουδιστή Ian Curtis, το Μάη του 1980. Μαζί τους ηχογράφησε δύο μεγάλους δίσκους ('Unknown Pleasures' και 'Closer'), έξι singles κι ένα extended play, συμετέχοντας στις συνθέσεις όλων των τραγουδιών.
   Συνέχισε με τα εναπομείναντα μέλη των Joy Division, σχηματίζοντας τους New Order, με την προσθήκη της Gillian Gilbert στα keyboards. Προχωρώντας το new wave της εποχής μερικά βήματα μπροστά με την προσθήκη ηλεκτρονικών ήχων, οι New Order έγιναν ένα από τα πλεόν επιδραστικά σχήματα για τις μετέπειτα γενιές μουσικών. Το υπερ-επιτυχημένο 'Blue Monday' του 1983 (είναι μέχρι και σήμερα το 12' maxi single με τις μεγαλύτερες πωλήσεις στην ιστορία της μουσικής) είναι χαρακτηριστικό της διάθεσης του group, μια μίξη alternative rock και dance μουσικής, που για την εποχή εκείνη, ήταν κάτι τολμηρό και πρωτοποριακό.
   Mε τους New Order, o Ηοοk ηχογράφησε οκτώ studio και τρία live albums και μια μεγάλη σειρά από singles και maxi singles, έχοντας και πάλι, όπως και στους Joy Division, συμμετοχή και στη σύνθεση των τραγουδιών. Το 2006 πήρε την απόφαση να αποχωρήσει απ' το συγκρότημα, το οποίο συνεχίζει πλέον χωρίς αυτόν.
   Η παρουσία του Peter Hook στα μουσικά πράγματα, όμως, δεν περιορίστηκε στους Joy Division και τους New Order. Ανήσυχος και με διάθεση επικοινωνιακή, συνεργάστηκε, κατά καιρούς, με άλλους μουσικούς για να δημιουργήσει νέα σχήματα, ή να συμμετέχει απλά, σε ηχογραφήσεις άλλων καλλιτεχνών. Το 1984 ήταν παρών στην ηχογράφηση του single 'Telstar' (διασκευή της επιτυχίας των Tornados από το 1962) των Ad Infinitum, οι οποίοι ήταν μέλη των Stockholm Monsters, συν τη σύζυγο του Tony Wilson, τότε manager της Factory Records.
   Στα τέλη των 80's έκανε την παραγωγή σε κυκλοφορίες των Inspiral Carpets και Stone Roses και δημιούργησε τους Revenge, μαζί με τον τραγουδιστή Dave Hicks. Κυκλοφόρησαν το δίσκο 'One True Passion' (1990) και το EP 'Gun World Porn' την επόμενη χρονιά. Το 1995 έκανε περιοδεία με τους Durutti Column και στη συνέχεια έφτιαξε τους Monaco μαζί με τον David Potts, ο οποίος ήταν για λίγο και στους Revenge. To άλμπουμ 'Music For Pleasure' του 1997 ήταν αρκετά επιτυχημένο, βγάζοντας μάλιστα και τις επιτυχίες 'What Do You Want From Me?' και 'Sweet Lips' (UK No.11 και UK No.18 hit single αντίστοιχα), αλλά η συνέχεια με το 'Monaco' του 2000, δεν ήταν το ίδιο καλή.
   Το 2003, ο Hook συνεργάστηκε με το ηλεκτρονικό σχήμα Hybrid, για το δίσκο τους 'Morning Sci-Fi' και, σαν μέλος των Hybrid, ακούγεται σε δύο από τα τραγούδια του άλμπουμ 'Ultra Payloaded' (2007) του σχήματος Satellite Party του Perry Farrell (γνωστός από τους Jane's Addiction). To 2008 έδωσε μερικές συναυλίες με τους θρυλικούς Section 25 (από την εποχή του new wave) και την επόμενη χρονιά, συμμετείχε σε δίσκο των Crystal Method ('Divided By Night').
   To 2010 δημιούργησε τους Freebass μαζί με τους Andy Rourke (The Smiths) και Mani (The Stone Roses). Ηχογράφησαν το καλό άλμπουμ 'Ιt's A Beautiful Life' και, παράλληλα, ο Hook κυκλοφόρησε δύο extended plays με το όνομα Man Ray, με τη βοήθεια του Phil Murphy, που παίζει keyboards στους Freebase. Πρόσφατα, μαζί με ένα σχήμα που ονόμασε The Light, πέρασε και από την Θεσσαλονίκη, δίνοντας μια συναυλία με τραγούδια των Joy Division, στα πλαίσια μιας περιοδείας, που ξεκίνησε έχοντας σαν αφορμή τη συμπλήρωση τριάντα χρόνων από το χαμό του Ian Curtis. Ο Peter Hook, όμως, είχε επισκεφθεί ξανά την πόλη, αφού είχε εμφανιστεί σαν DJ (Art House) σε δύο, μάλιστα, διαφορετικές χρονικές περιόδους. Τότε είχα και την ευκαιρία να τον συναντήσω και να μιλήσουμε.
   Πέρα από τη συμμετοχή του σε μερικά από τα επιδραστικότερα συγκροτήματα των τελευταίων ετών, ο Peter Hook έχει αφήσει και το προσωπικό του στίγμα στη μουσική, λόγω του ξεχωριστού τρόπου που παίζει το μπάσο με την baritone guitar χορδή. Επηρεάστηκε από τον Simon Gallup των Cure αλλά και από τον πολύ κακό ενισχυτή που είχε στο ξεκίνημά της καριέρας του, που τον ανάγκαζε να παίζει έτσι για να ακούγεται στις πρόβες, μια που, η κιθάρα του Sumner τον υπερκάλυπτε!
   Το 'Sunrise' που παίζουν ζωντανά οι New Order στο clip που ακολουθεί είναι από εμφάνισή τους στην Ιαπωνία το 1985.

Peter Hook's best moments:
1. Joy Division - 'Decades'
2. New Order - 'Sunrise'
3. Revenge - '7 Reasons'
4. Monaco - 'Sweet Lips'
5. Hybrid feat. Peter Hook - 'True To Form'
6. Freebass - 'The God Machine'
7. A Certain Ratio feat. Peter Hook - 'Heart And Soul'
8. Ad Infinitum - 'Telstar'
9. Warzaw - 'At A Later Date'
10. The Crystal Method feat. Peter Hook - 'Dirty Thirty'

LET IT SNOW! LET IT SNOW! LET IT SNOW!

   Σήμερα μια ξεχωριστή εκπομπή από τις 16.00 έως τις 17.00 στον Up 'n' Loud Web Radio με τραγούδια που έχουν στον τίτλο τους τη λέξη 'snow' (χιόνι). Εδώ και μέρες χιονίζει συνεχώς στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη, οπότε είναι προφανές από που προέκυψε η ιδέα για τη συγκεκριμένη εκπομπή...

   Κατά καιρούς έχουν γραφτεί, από διάφορους καλλιτέχνες, αρκετά τραγούδια που είναι εμπνευσμένα από τα καιρικά φαινόμενα. Η βροχή, η ζέστη, το κρύο, το χιόνι, έχουν γίνει πηγή έμπνευσης για πολλούς δημιουργούς. Το χιόνι, αλλά και τα τραγούδια που το έχουν σαν θέμα, έχουν συνδιαστεί, τις περισσότερες φορές, με την εποχή των Χριστουγέννων, όμως δεν είναι πάντα έτσι.
   Ένα από τα πιό γνωστά και επιτυχημένα τραγούδια που αναφέρουν το χιόνι, είναι αναμφισβήτητα το 'Let It Snow! Let It Snow! Let It Snow!' που τραγούδησε ο Vaughan Monroe το 1946. Λέγεται ότι γράφτηκε σε μια από τις πιό ζεστές μέρες όλων των εποχών για την Αμερική! Το τραγούδι, έχει συσχετιστεί με τις ημέρες των εορτών λόγω του Dean Martin (υπάρχει στο 'The Dean Martin Christmas Album' του 1966), όμως στην πραγματικότητα, είναι απλά ένα ερωτικό τραγούδι.
   Άλλα γνωστά, 'χιονισμένα' τραγούδια είναι το 'Drive In Snow' του Eddie Cochran από το 1957, το 'Snow Coach' του Russ Conway από το 1959, το υπέροχο 'Don't Eat The Yellow Snow' του Frank Zappa από τον δίσκο του 'Apostrophe', το πολύ όμορφο 'Sometimes It Snows In April' από το 'Parade' του Prince και το πιό πρόσφατο 'Snow (Hey Oh)' των Red Hot Chili Peppers.
   Πρόσφατα είναι, επίσης, τα 'Snow In California' των Stills από τον Καναδά και το 'Castles In The Snow' του Twin Shadow. Aς μην ξεχνάμε, ότι λίγους μήνες πριν, η αγαπημένη Kate Bush κυκλοφόρησε ολόκληρο άλμπουμ που έχει σαν θέμα το χιόνι, με τίτλο '50 Words For Snow'. Ο τίτλος είναι εμπνευσμένος από τους Εσκιμώους, οι οποίοι έχουν, όντως, περίπου 50 λέξεις για να περιγράψουν το χιόνι!
   H Regina Spektor έχει ερμηνεύσει ένα πολύ ωραίο τραγούδι με τίτλο '20 Years Of Snow' και οι Glasvegas έχουν γράψει το 'A Snowflake Fell (And It Felt Like A Kiss)'. Στη δεύτερη πλευρά του single τους 'Just Like Heaven', οι Cure έχουν ένα τραγούδι με τίτλο 'Snow In Summer'. Το χιόνι έχει δώσει αφορμή για να γράψουν τραγούδια ακόμη και οι punk rockers Mekons ('Snow' το 1980) ενώ και οι 'σκληροί' Burning Brides έχουν τραγούδι με τίτλο 'Arctic Snow'.
   Θυμόμαστε επίσης, το 'Snowbird' της Anne Murray αλλά και τα πιό πρόσφατα, 'The Snowball Effect' (1993) του υπέροχου Barry Adamson και 'Silent Snow' του Parov Stelar (2009). Ο κατάλογος είναι μεγάλος και θα πρέπει να σταματήσω την παράθεση τίτλων και καλλιτεχνών κάπου εδώ γιατί πιό κάτω θα βρείτε μια λίστα με μερικά από τα καλύτερα τραγούδια που έχουν γραφτεί με αφορμή ένα χιονισμένο τοπίο ή έστω, κάποιες νιφάδες χιονιού...

Best 'snowy' moments:
1. Nick Cave & The Bad Seeds - 'Fifteen Feet Of Pure White Snow'
2. Modern English - 'After The Snow'
3. Craig Armstrong - 'Snow'
4. The Cribs - 'Last Year's Snow'
5. Black Mountain - 'Heart Of Snow'
6. The Sisters Of Mercy - 'Driven Like The Snow'
7. Black Sabbath - 'Snowblind'
8. Kate Bush - '50 Words For Snow'
9. Miss B Haven - 'Making Love In The Snow'
10. My Bloody Valentine - 'Soft As Snow'

Α ΗΑRD DAY'S NIGHT???

   Άσε ρε νοσταλγέ της θεωρίας της φυλετικής καθαρότητας, που κάνεις δηλώσεις και βάζεις στο στόμα σου τους Beatles και τις τραγουδάρες τους... Τι σχέση είχαν αυτοί οι φωτισμένοι άνθρωποι με έναν εθνικοσοσιαλιστή? Και μάθε να τα λες σωστά, ανίκανε. Το τραγούδι λέει 'it's been a hard day's night' και όχι 'it is a hard day's night'... Άσχετε ημιμαθή... Κι εσύ και η παρέα σου. Ο τραπεζίτης που βάλατε αρχηγό και οι παλιοί συμφοιτητές... Μόνο για να κάνετε σχόλια και να το παίζετε έξυπνοι είστε. Γιατί για τίποτε άλλο, εννοείται ότι δεν είστε ικανοί. Ευτυχώς, σας μάθανε από μικρά παιδιά οι πλούσιες οικογένειές σας, πως να προσέχετε τον εαυτούλη σας και να σκέφτεστε πρώτα απ' όλα αυτόν. Αλλιώς... ούτε αυτό δεν θα είχατε καταφέρει. Έχετε κάνει εγκλήματα εις βάρος του λαού της χώρας, συνεχίζετε να τα κάνετε σφυρίζοντας αδιάφορα, και, σαν να μην έφτανε αυτό, έχετε όρεξη και για πλακίτσες με στιχάκια και τραγουδάκια. Η κόλαση δεν σας αξίζει. Κάτι χειρότερο ίσως...

  
   Δεν έχω διάθεση να γράψω για μουσική σήμερα. Ούτε για κάτι άλλο. Πολιτικός δεν είμαι και δεν είμαι σε θέση να γράψω πράγματα για το θέμα. Όπως όλοι όμως, έχω κι εγώ τη δική μου άποψη για τους πολιτικούς σ' αυτή τη χώρα. Ποιούς 'πολιτικούς' δηλαδή;
   Ποιοί είναι οι 'πολιτικοί' στην Ελλάδα; Πλούσιες οικογένειες που έμαθαν να επιβιώνουν παριστάνοντας τους ανθρώπους που νοιάζονται για τους κατοίκους της Ελλάδας και φροντίζουν για το καλό τους... Βολεμένοι καπιταλιστές που αναζητούν τη δόξα, το προσκύνημα και την προβολή για να ικανοποιήσουν το υπέροχο 'εγώ' τους. Ματαιόδοξοι καριερίστες που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η προσωπική τους 'εξέλιξη' στα συνέδρια και στα τραπεζώματα. Αυτοί οδήγησαν τον τόπο στο μηδέν και δεν φαίνεται να 'σκάνε' και πολύ. Εξάλλου, οι καταθέσεις τους είναι καλά φυλαγμένες στις τράπεζες των 'φίλων' τους και, αν πάει να σπάσει ο διάολος το ποδάρι του και συμβεί κάτι κακό, τα αεροπλάνα είναι πάντα έτοιμα για να τους φυγαδεύσουν. Πάντα υπάρχει το 'plan B' αν είναι να τους συμβεί κάτι.
   Όχι, δεν είστε άμοιροι ευθυνών κι εσείς που αποτελείτε τον περίγυρό τους, ούτε κι εσείς που τους χειροκροτήσατε και (μερικοί) συνεχίζετε ακόμη. Εξάλλου, γιατί τους 'γλύφατε' τόσα χρόνια; Για ένα 'βολεματάκι', για μια 'θεσούλα', για μια δουλειά που πληρώνει για το τίποτα. Ή μήπως δεν είναι έτσι; Έτσι δεν μάθατε τόσα χρόνια με τον καπιταλισμό, τον φιλελευθερισμό και όλες αυτές τις μαλακίες; Άντε να δούμε πως θα τα βολέψετε τώρα. Τώρα που, 'βόλεμα' υπάρχει μόνο για τους πολύ 'κολλητούς', μόνο για την αυλή... Καλά να πάθετε. Θα χαίρομαι να σας βλέπω να τρέχετε έξω απ' τα γραφεία τους και να παρακαλάτε φωνάζοντας. Γιατί επί πολλά χρόνια παρακαλούσατε ψιθυρίζοντας, με σκυμμένο το κεφάλι και με δέος.
   Αυτές τις ώρες που κάθομαι και τα γράφω αυτά, παίρνονται νέες αποφάσεις για το μέλλον των Ελλήνων, στα πολυτελή γραφεία, από ανθρώπους που δεν ξέρουν πως είναι να μην έχεις να πληρώσεις το ενοίκιο, το ρεύμα, το νερό. Που δεν έχουν βγει ποτέ απ' το σπίτι τους έχοντας στην τσέπη ένα ή δύο ευρώ. Και 'πουλάνε' παραμύθι ότι ενδιαφέρονται για σας. Κι εσείς το τρώτε. Το τρώτε; Ακόμα; Ως πότε; Mέχρι να γίνουν οι μισθοί σας 150 ευρώ; Ή λιγότερα;
   Σας ρώτησαν αν θέλετε η χώρα να μπει στο ΔΝΤ; Σας έδιναν λογαριασμό για τη διαχείρηση της χώρας όλα αυτά τα χρόνια; Παραδέχτηκαν ποτέ ότι έκαναν αυτοί τα λάθη και φτάσαμε εδώ; Η σας έριχναν το μπαλάκι ότι και καλά 'φταίτε κι εσείς Έλληνες... μαζί τα φάγαμε...'. Σίγουρα δεν τα φάγανε μόνοι τους, εντάξει. Τα κόμματά τους είχαν μαζέψει αρκετούς 'πεινασμένους' σε κλαδικές, τοπικές κτλ. Εσείς όμως τι 'φάγατε'; Γιατί τους ανέχεστε;
   Γιατί ανέχεστε αυτούς τους καλοαναθρεμένους, καλοζωισμένους 'πρίγκηπες' της ιδεολογίας του 'ότι αρπάξει ο κώλος μας' να παίρνουν αποφάσεις για σας; Ότι απόφαση παίρνουν είναι γι' αυτούς, Έλληνες. Όχι για σας.
   Άσε που... ούτε τα τραγούδια που λένε ότι ακούνε δεν ξέρουν τι αντιπροσωπεύουν... Τι σχέση έχει ο Lennon με σένα ρε νοσταλγέ των στρατοπέδων συγκέντρωσης; Το παίζεις 'τρελλίτσα', ξέρω. Το παίζεις 'κουλτουριάρης', ξέρω. Παίξε στο γήπεδό σου όμως. Με κανέναν Ted Nugent, κανένα skinhead συγκρότημα, καμμιά Barbra Streisand, έστω... Τον Lennon και τους Beatles άστους. Δεν είναι για σένα και δεν ήταν σαν κι εσένα. Ευτυχώς...
   Στο clip που ακολουθεί oι Sonic Youth στο 'Youth Against Fascism'. Αυτούς δεν τους ξέρεις μάλλον. Καλύτερα. Μπορεί να μας έλεγες και κανένα δικό τους τραγούδι για να το παίξεις ακόμη πιό προχωρημένος... Άσχετε...

Τοday's 'Rock Diaries' tracklist at Up 'n' Loud Web Radio:
1. Percy Faith - 'Theme from A Summer Place'
2. Barbara Lewis - 'Baby I'm Yours'
3. Tyrone Davis - 'Turn Back The Hands Of Time'
4. Major Harris - 'Love Won't Let Me Wait'
5. Lydia Lunch - 'Knives In The Drain'
6. The Bongos - 'Zebra Club'
7. Carole King - 'I Feel The Earth Move'
8. Bill Haley & His Comets - 'Shake, Rattle & Roll'
9. Mike Spenser & The Cannibals - 'Good Guys'
10. Sweet - 'Teenage Rampage'
11. The Dickies - 'Shake & Bake'
12. The Subhumans - 'Fuck You'
13. O Level - 'We Love Malcolm'
14. Ski Patrol - 'Silent Scream'
15. The Stranglers - 'Waltzinblack'
16. Frankie Goes To Hollywood - 'Two Tribes'

DEL SHANNON 1934-1990

   Από τις 16.00 και μέχρι τις 17.00 στον Up 'n' Loud Web Radio θυμόμαστε σήμερα τον Del Shannon. Ακούμε επίσης μουσική από Jimmy Smith, Grass Roots, Motley Crue, Daft Punk, Cabaret Voltaire, Shriekback, Magazine, Nick Lowe, Madness, Elvis Costello & The Attractions, The Pretenders, Plimsouls, The Skids, Red Alert, Blitz...

  
   Γεννήθηκε στην πόλη Grand Rapids του Michigan, με το κανονικό του όνομα να είναι Charles Weedon Westover. Έπαιζε κιθάρα από μικρό παιδί, αλλά στην εφηβεία του, έκανε τον οδηγό φορτηγού και τον πωλητή για τα προς το ζειν. Το 1958 βρέθηκε να παίζει κιθάρα και να τραγουδάει σε ένα σχήμα που ονομάστηκε The Big Little Show Band. Δύο χρόνια αργότερα, ο Westover και ακόμη ένα μέλος του συγκροτήματος, ο keyboard player Max Crook, υπέγραψαν ένα δισκογραφικό συμβόλαιο με την εταιρία Bigtop. Ένας από τους υπεύθυνους της εταιρίας, ήταν που πρότεινε στον Westover να αλλάξει το όνομά του, σε Del Shannon...
   Τον Ιανουάριο του 1961, ηχογραφήθηκε το 'Runaway', ένα τραγούδι που γνώρισε αμέσως μεγάλη επιτυχία (US & UK No.1 hit single) και έμεινε σαν ένα από τα μεγαλύτερα rock 'n' roll classics όλων των εποχών. Το 'Runaway', μάλιστα, ήταν και το πρώτο τραγούδι στο οποίο ακούστηκε το Musitron (αυτοσχέδιο synth που είχε κατασκευάσει ο Crook) και ανέβηκε στην κορυφή του Billboard.
   Ακολούθησαν οι επιτυχίες 'Hats Off To Larry (US No.5 & UK No.6 hit single) και 'Little Town Flirt' (US No.12 & UK No.4 hit single). To 1963, η διασκευή του στο 'From Me To You' των Beatles, μπήκε στο αμερικανικό chart πριν από το original, και έμεινε έτσι, σαν η πρώτη σύνθεση των Lennon-McCartney που έγινε επιτυχία στο Billboard!
   Στα επόμενα χρόνια, ο Shannon έγινε πιό επιτυχημένος στην Αγγλία, απ' ότι στην πατρίδα του, ενώ δημιούργησε και τη δική του εταιρία δίσκων, Berlee Records, η οποία όμως δεν πήγε καλά. Το 'Sue's Gotta Be Mine' έγινε μικρή επιτυχία στην Αγγλία στο UK No.21 αλλά το 'Keep Searchin'' ήταν top-10 και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού (US No.9 & UK No.3 hit single). To 1964, βοήθησε τον, άγνωστο τότε, Bob Seger, να κάνει το πρώτο του δισκογραφικό συμβόλαιο, κάνοντας την παραγωγή στα πρώτα του demos.
   H συνέχεια δεν είχε επιτυχίες για τον Del Shannon. Υπέγραψε ένα συμβόλαιο με την Liberty Records αλλά οι δίσκοι του δεν μπήκαν στα charts. To 1967 ηχογράφησε τον σχεδόν-ψυχεδελικό δίσκο 'Home And Away', τον οποίο η Liberty δεν δέχθηκε να κυκλοφορήσει (το έβγαλε στην αγορά η ΕΜΙ το 2006!). Το 1968 βγήκε το τελευταίο single του στη Liberty με τίτλο 'Raindrops' (διασκευή σε ένα τραγούδι του Dee Clark από το 1961), μια εμπορική αποτυχία. Το 1972 συνεργάστηκε με την United Artists και το 1975 μεταπήδησε στην Island.
   Μετά από 8 χρόνια απουσίας από τη δισκογραφία, κυκλοφόρησε τον δίσκο 'Drop Down And Get Me' (1981) στον οποίο κάνει την παραγωγή ο Tom Petty και τον συνοδεύουν οι Heartbreakers. To 1986 η country-pop τραγουδίστρια Juice Newton θα βάλει το top-10 του Billboard το τραγούδι του Shannon, 'Cheap Love' στη δική της διασκευή και δύο χρόνια μετά, ο Shannon θα συνεργαστεί με το alternative rock συγκρότημα των Smithereens στο τραγούδι τους 'The World We Know'.
   To 1990, κι ενώ υπήρχαν φήμες ότι θα αντικαταστήσει τον Roy Orbison στους Travelling Wilburys, ο Shannon θα αυτοκτονήσει ενώ βρισκόταν στο σπίτι του στη California. Ήταν 8 του Φλεβάρη εκείνης της χρονιάς. Το ιατρικό ανακοινωθέν ανέφερε ότι ο τραγουδιστής έπασχε από κατάθλιψη και έπαιρνε Prozac για να την καταπολεμήσει...

Del Shannon's best moments:
1. 'Runaway'
2. 'Keep Searchin' (We'll Follow The Sun)'
3. 'Hats Off To Larry'
4. 'Little Town Flirt'
5. 'Stranger In Town'
6. 'So Long Baby'
7. 'I Think I Love You'
8. 'Sue's Gotta Be Mine'
9. 'Hey Little Girl'
10. 'The Big Hurt'

EYELESS IN GAZA: PHOTOGRAPHS AS MEMORIES

   Στη σημερινή εκπομπή (όπως κάθε μέρα από Δευτέρα μέχρι και Παρασκευή 16.00-17.00 στον Up 'n' Loud Web Radio) θα ακούσουμε τους Status Quo και Foghat από το χώρο του hard rock, τον funky-soul μουσικό Κing Curtis, τον πολύ καλό crooner Matt Monro, punk rock από τους Court Martial, Chaos UK, The Boys, νεο-ψυχεδέλεια με τους Plan 9, electropop με τους Bronski Beat και new wave από τους Blondie, Iggy Pop, The Units, Talking Heads και Eyeless In Gaza...

   Το περίεργο όνομά τους, το πήραν από το ομώνυμο βιβλίο του Aldous Huxley που είχε κυκλοφορήσει το 1936. Έχοντας σαν βάση τους το μικρό Nuneaton του Warwickshire, οι Eyeless In Gaza πήραν σάρκα και οστά το 1980, όταν αποφάσισαν να συνεργαστούν, ο στιχουργός και τραγουδιστής Martyn Bates και ο άπειρος πολυοργανίστας Peter Becker.
   Το γεγονός ότι δεν είχαν προηγούμενη εμπειρία στη μουσική, δεν τους εμπόδισε να ξεκινήσουν το συγκρότημα. Σαν σήμερα, το 1981, μάλιστα, έφτασε στα δισκοπωλεία και το πρώτο τους ολοκληρωμένο άλμπουμ. Είχε τίτλο 'Photographs As Memories' και ένα εξώφυλλο που πολύ δύσκολα μπορούσε κάποιος να ξεχάσει, αν το είχε δει έστω και μια φορά. Είχαν προηγηθεί τα extended play 'Kodak Ghosts Run Amok' (1980), 'Invisibility' (1981) και 'Others' (1981).
   Κανένα post punk συγκρότημα της εποχής δεν έμοιαζε με τους Eyeless In Gaza. Μοναδικοί στο είδος τους και όσον αφορά τον ιδιοσυγκρασιακό τους ήχο αλλά και στα φωνητικά, μια που, ο Bates είχε έναν πολύ ακραίο και αντισυμβατικό τρόπο ερμηνείας.
   Ο ήχος του 'Photographs As Memories' σου ξυπνά αναμνήσεις μιας γλυκιάς ζωής που δεν έζησες, παρά μόνο στα όνειρα σου. Είναι το γλυκύτερο πρωινό ξύπνημα της ζωής σου. Είναι οι στιγμές που δεν χόρτασες παρέα με τον εαυτό σου. Είναι ο έρωτας που δεν έρχεται ποτέ, η προσδοκία του μοναδικού, του αξεπέραστου. Είναι ο γκρίζος ουρανός και η αναμονή τη στιγμή εκείνη που μέσα από τα σύννεφα φαίνεται μια ηλιαχτίδα. Είναι το τοπίο του εξώφυλλου του δίσκου, αλλά σε σκούρο φόντο. Κομψότητα και ρομαντισμός μαζί.
   Τι κάθομαι και γράφω; ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΑΚΟΥΣΕΙ ΑΥΤΟN ΤΟΝ ΔΙΣΚΟ;

Eyeless In Gaza's 'Photographs As Memories' tracklist:
1. 'Seven Years'
2. 'Fixation'
3. 'Looking Daggers'
4. 'From A To B'
5. 'Clear Cut Apparently'
6. 'Speech Rapid Fire'
7. 'John Of Patmos'
8. 'Knives Replace Air'
9. 'Faceless'
10. 'In Your Painting'
11. 'A Keepsake'
12. 'Whitewash'
13. 'No Noise'

A YEAR WITHOUT GARY MOORE

   Καλή εβδομάδα σε όλους! Υπομονή, το κρύο έφυγε και ήρθαν οι βροχές αλλά, που θα πάει... θα φύγουν και αυτές! Σήμερα 16.00-17.00 στον Up 'n' Loud Web Radio θα ακούσουμε μουσική και τραγούδια από τους Squeeze, The Only Ones, The Pretenders, Siouxsie & The Banshees, The Wasps, Devo, Selecter, Cowboys International, Chrome, Brian James, Falco, Fabian, The Beach Boys, Bob Marley & The Wailers, Guns 'n' Roses, Gary Moore...

  
   Πέρασε ένας χρόνος από τη μέρα που έφυγε για πάντα από κοντά μας ο Gary Moore. Κιθαρίστας, τραγουδιστής και συνθέτης με χιλιάδες φίλους στη χώρα μας, που, οι περισσότεροι τον γνώρισαν και τον αγάπησαν στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του '80.
   Είχε γεννηθεί στο Belfast της Βόρειας Ιρλανδίας το 1952 και ήρθε σε επαφή με την κιθάρα μόλις 8 ετών. Στα 15 του χρόνια, ήταν ήδη ένας ολοκληρωμένος κιθαρίστας και προσπαθούσε να διαμορφώσει τον δικό του ήχο μέσα από τη μουσική των Αlbert King, John Mayall, Jimi Hendrix. Πολύ αγαπημένοι του καλλιτέχνες, ήταν επίσης οι Elvis Presley, The Beatles, The Shadows, όμως ο μέντοράς του ήταν ο Peter Green που όταν τον γνώρισε (στο Δουβλίνο το 1968) τον βοήθησε τα μέγιστα στο να τελειοποιήσει την τεχνική του.
  Το πρώτο group στο οποίο συμμετείχε ήταν οι Skid Row. Συμμετείχε στους δίσκους τους 'Skid' (1970) και '34 Hours' (1971) ενώ όταν ήταν στο συγκρότημα γνώρισε και τον Phil Lynnott με τον οποίο συνεργάστηκε επί πολλά χρόνια. Το 1973 κυκλοφόρησε τον πρώτο του solo δίσκο που είχε τίτλο 'Grinding Stone' και την επόμενη χρονιά έπαιξε κιθάρα στο τραγούδι 'Still In Love With You' των Thin Lizzy. Mε τους Thin Lizzy θα παίξει και μέσα στα επόμενα χρόνια σε κάποια από τα τραγούδια τους, ενώ θα είναι ο κιθαρίστας τους στην ηχογράφηση του άλμπουμ 'Black Rose: A Rock Legend' το 1979. Tην ίδια χρονιά, το 'Parisienne Walkaways', ένα τραγούδι από το δεύτερο προσωπικό του δίσκο ('Back On The Streets' του 1978), θα τον βάλει στο βρετανικό top-10 σε συνεργασία με τον Phil Lynnott.
   Aπό το 1976 και μέχρι το 1978, o Gary Moore ήταν μέλος και των Colloseum II, παίζοντας κιθάρα σε τέσσερις δίσκους τους ενώ στα early 80's ήταν ο κιθαρίστας σε δύο δίσκους του Greg Lake. To 1980 σε συνεργασία με μουσικούς που ήταν μέλη των Captain Beyond και Elf κυκλοφόρησε ένα δίσκο σαν G-Force. Aκολούθησε το 'Corridors Of Power' το 1982 και το 'Dirty Fingers' που κυκλοφόρησε στην Ιαπωνία το 1984. Εκεί ο Gary Moore ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής.
   Στη συνέχεια, κάνει μια στροφή προς το heavy metal και ηχογραφεί τον δίσκο 'Victims Of The Future' ενώ το 1985 θα κυκλοφορήσει το 'Run For Cover', με το οποίο θα γίνει πολύ γνωστός στην Ευρώπη και θα κάνει μεγάλες επιτυχίες στην Αγγλία τα 'Empty Rooms' (UK No.20 hit single) και 'Out In The Fields' (UK No.5 hit single σε συνεργασία με τον Phil Lynnott). Oι επιτυχίες θα συνεχιστούν και με το άλμπουμ 'Wild Frontier' (1987) που βγάζει το 'Over The Hills And Faraway' (UK No.20 hit single) ενώ ακούγεται πολύ και η διασκευή στο 'Friday On My Mind' των Easybeats. Το επόμενο του άλμπουμ ('After The War') θα έχει, όπως και το 'Wild Frontier', πολλές αναφορές στην κέλτικη μουσική παράδοση, αλλά με το 'Still Got The Blues' του 1990, ο Μοοre θα κάνει μια στροφή και θα βαδίσει στο δρόμο των blues για τις επόμενες κυκλοφορίες του. Εκτός από το ομώνυμο τραγούδι, θα ακουστούν στο ραδιόφωνο και τα 'Walking By Myself' και 'Oh Pretty Woman' ενώ στο δίσκο παίζουν μαζί του οι Albert King και Albert Collins.
   To 1992 έρχεται το άλμπουμ 'After Hours' και το 1995 το 'Blues For Greeny' που είναι ένας φόρος τιμής στον 'ήρωά' του, Peter Green. Το '94 θα συνεργαστεί με τον Jack Bruce και τον Ginger Baker και θα βγάλουν στην αγορά ένα άλμπουμ σαν BBM. Kατόπιν ηχογραφεί δύο μέτριους δίσκους και επανέρχεται δυναμικά το 2001 με το άλμπουμ 'Back To The Blues'. Ακολουθούν τα 'Scars' (2002), 'Power Of The Blues' (2004), 'Old New Ballads Blues' (2006) και το 'Close As You Get' (2007) σε συνεργασία με τον Brian Downey, με τον οποίο ήταν φίλοι από τους Thin Lizzy. O τελευταίος δίσκος που ηχογράφησε βγήκε το 2008 και είχε τίτλο 'Bad For You Baby'.
   Ο Gary Moore ανέπτυξε και καθιέρωσε έναν πολύ χαρακτηριστικό, δικό του τρόπο παιξίματος της κιθάρας, έχοντας στον ήχο του στοιχεία blues και rock, κάτι που άρεσε σε πολλούς φίλους της rock και του heavy metal. Ήταν εξαιρετικά δημοφιλής στους fan του hard rock, ενώ οι πολλές συνεργασίες που έκανε με πολύ σημαντικά ονόματα, τον καθιέρωσαν σαν έναν από τους καλύτερους κιθαρίστες των τελευταίων ετών. Ονόματα όπως οι Joe Bonamassa, Slash, Zakk Wylde, Kirk Hammett του χρωστάνε πολλά...

Gary Moore's best moments:
1. 'Parisienne Walkaways'
2. 'Over The Hills And Far Away'
3. 'Victims Of The Future'
4. 'Out In The Fields'
5. 'Still Got The Blues'
6. 'Wild Frontier'
7. 'Oh Pretty Woman'
8. 'Empty Rooms'
9. 'Spanish Guitar'
10. 'The Loner'

3 FEB 1959: THE DAY THE MUSIC DIED

   Σήμερα, στην τελευταία εκπομπή για την εβδομάδα (16.00-17.00 στον Up 'n' Loud Web Radio) θα έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε μουσική και τραγούδια από τους Frankie Vaughan, Val Doonican, Mikis Theodorakis, Melanie, Don McLean, The Kinks, Chicken Shack, J Geils Band αλλά και Pearl Jam, Sonic Youth, The Cure, The Saints, The Depressions, The Jam, XTC.

   To 'Winter Dance Party' ήταν μια περιοδεία, που είχαν σχεδιάσει οι managers των Buddy Holly, Ritchie Valens, Big Bopper, και είχε στόχο να 'περάσει' από 24 πόλεις των κεντροδυτικών πολιτειών των Η.Π.Α. μέσα σε τρεις εβδομάδες, το χειμώνα του 1959. Αυτό, φυσικά, σήμαινε ότι οι καλλιτέχνες και τα μέλη των συγκροτημάτων τους, θα έπρεπε να ταξιδέψουν πολλά χιλιόμετρα απ' τη μια πόλη στην άλλη. Κανείς από τους διοργανωτές, όμως, δεν είχε λογαριάσει τον πολύ κρύο χειμώνα της χρονιάς εκείνης κι έτσι, το βαν που μετέφερε τα groups δεν ήταν εξοπλισμένο κατάλληλα. Σαν να μην έφτανε αυτό, η θέρμανση του αυτοκινήτου χάλασε, σχεδόν από το ξεκίνημα της περιοδείας...
   Οι managers, θέλοντας να 'γεμίσουν' μια κενή μέρα που υπήρχε ανάμεσα σε δύο venues, ήρθαν σε επαφή με τον ιδιοκτήτη του 'Surf Ballroom' που βρισκόταν στη μικρή πόλη Clear Lake της Iowa, κλείνοντας ένα show για τις 2 του Φλεβάρη. Αμέσως μετά, για τις 3 του Φλεβάρη, ήταν προγραμματισμένη μια εμφάνιση στην πολύ μεγαλύτερη πόλη Moorhead της Minessota. Ο Buddy Holly, που εκείνη την εποχή ήταν το πλέον ανερχόμενο αστέρι του rock 'n' roll, βρίσκοντας το καθαριστήριο της Clear Lake κλειστό, κατάλαβε ότι θα έπρεπε να πλύνει ο ίδιος τα ρούχα που χρειαζόταν για την επόμενη μέρα και, κάνοντας τους υπολογισμούς του, είδε ότι δεν θα προλάβαινε αν ακολουθούσε την περιοδεία με το βαν. Η απόσταση ανάμεσα στις δύο πόλεις, εξάλλου, ήταν κάτι περισσότερο από 600 χιλιόμετρα και το ταξίδι με το παγωμένο φορτηγάκι δεν ήταν και ότι καλύτερο...
   Έτσι λοιπόν, νοικιάστηκε ένα μικρό αεροπλάνο τύπου Beechcraft Bonanza 35 για να μεταφέρει τον Holly και δύο ακόμη μέλη του συγκροτήματός του στο Moorhead. Τελικά, όμως, οι Waylon Jennings και Τommy Allsup που επρόκειτο να πετάξουν, έδωσαν τις θέσεις τους στον J.P. 'The Big Bopper' Richardson (που είχε κρυολόγημα) και στον Ritchie Valens. O Valens πήρε τη θέση του Allsup στο αεροπλάνο παίζοντας κορώνα-γράμματα! Όταν ο Buddy Holly πληροφορήθηκε ότι ο Jennings δεν επρόκειτο να 'πετάξει' του είπε 'well, i hope your old bus freezes up' (ελπίζω το παλιο-λεωφορείο σου να παγώσει) και ο Jennings του απάντησε 'well, i hope your old plane crashes' (ελπίζω το παλιο-αεροπλάνο σου να τσακιστεί). Εκείνη η στιγμή θα τον 'κυνηγούσε' σε όλη την υπόλοιπή του ζωή...
   O καιρός δεν ήταν ιδιαίτερα κακός εκείνη τη μέρα. Υπήρχε μια ελαφριά χιονόπτωση και είχε συννεφιά. Λίγο μετά την απογείωση, ο πύργος ελέγχου στο Clear Lake έχασε επαφή με τον ασύρματο του αεροσκάφους. Τα συντρίμια του Bonanza βρέθηκαν σε ένα χωράφι, περίπου 10 χιλιόμετρα από το σημείο απογείωσης. Οι τρεις επιβαίνοντες, αλλά και ο 21 ετών πιλότος, Roger Peterson, σκοτώθηκαν ακαριαία. Οι έρευνες έδειξαν ότι το δυστύχημα προέκυψε από λάθος του, άπειρου ακόμη, Peterson, ο οποίος δεν είχε ολοκληρώσει σωστά την εκπαίδευσή του...
   Το 1971, ο συνθέτης και τραγουδιστής Don McLean έκανε μεγάλη επιτυχία (US No.1 για τέσσερις εβδομάδες) το τραγούδι 'American Pie' το οποίο αναφέρεται στο περιστατικό σαν 'the day the music died'...

Βuddy Holly's, Ritchie Valens', The Big Bopper's best moments:
1. Ritchie Valens - 'Come On, Let's Go'
2. Buddy Holly - 'Words Of Love'
3. The Big Bopper - 'Chantilly Lace'
4. Ritchie Valens - 'La Bamba'
5. Buddy Holly - 'That'll Be The Day'
6. The Big Bopper - 'Running Bear'
7. Ritchie Valens - 'Donna'
8. Buddy Holly - 'Peggy Sue'
9. The Big Bopper - 'White Lightnin''
10. Buddy Holly - 'Rave On!'

DAVID McCOMB 1962-1999

   Tώρα που κανείς σχεδόν δεν έχει χρήματα για παραπάνω θέρμανση, τώρα βρήκε να χιονίζει και να κάνει τόσο κρύο... Παλιά παρακαλούσαμε και δεν χιόνιζε ούτε για πλάκα... Άσε που, μεγαλώσαμε πλέον και δεν το φχαριστιόμαστε το χιόνι όπως τότε... Σήμερα στον Up 'n' Loud από τις 16.00 και μέχρι τις 17.00 πολλά ενδιαφέροντα ακούσματα από Gene Kelly, Detroit Spinners, The Foundations, Tornados, The Hollies, Crosby Stills Nash & Young μαζί με Elvis Costello & The Attractions, Talking Heads, The Feelies, Telefones, Sex Pistols, The Flys, Voice Farm, Die Doraus & Die Marianas και φυσικά The Triffids και The Blackeyed Susans για να θυμηθούμε τον David McComb...

   Αυστραλός στην καταγωγή, ο David Richard McComb γεννήθηκε το Φλεβάρη του 1962 στο Perth. Ήταν ο μικρότερος από τα τέσσερα παιδιά μιας εύπορης οικογένειας γιατρών, αλλά δεν θέλησε να ακολουθήσει το επάγγελμα των γονιών του, προτιμώντας να σπουδάσει φιλολογία και δημοσιογραφία.
   Ήταν ακόμη μαθητής λυκείου, όταν δημιούργησε με τον Alan McDonald τους Dalsy, το 1976. To σχήμα σύντομα άλλαξε όνομα και ονομάστηκε Τhe Triffids, από το διήγημα του John Wyndham, 'The Day Of The Triffids'. O McComb είχε ένα έντονο πάθος με τη λογοτεχνία και το έβγαζε μέσω της μουσικής του, από το ξεκίνημα μέχρι και το τέλος. Μέχρι και το 1980, οι Triffids κυκλοφορούσαν τα τραγούδια τους μόνο σε home-made κασέτες, αλλά τη χρονιά εκείνη, κέρδισαν ένα διαγωνισμό συγκροτημάτων και σαν έπαθλο, κυκλοφόρησαν ένα single στην εταιρία Shake Some Action ('Stand Up' ο τίτλος, βγήκε στην αγορά το 1981).
   Το 1982 το συγκρότημα εγκαταστάθηκε στο Sydney και συνέχισε να ηχογραφεί και να κυκλοφορεί singles και EP's μέχρι που, στα τέλη του 1983, ήρθε και το πρώτο τους άλμπουμ, που είχε τίτλο 'Treeless Plain'. Πρόκειται για έναν εξαιρετικό δίσκο, που περιέχει μερικά από τα καλύτερα τραγούδια του group, όπως τα 'Red Pony', 'Hell Of A Summer', 'Branded' και μια διασκευή στο 'I Am A Lonesome Hobo' του Dylan. To 1985 οι Triffids μετακομίζουν στο Λονδίνο, όπου και ηχογραφούν το 'Born Sandy Devotional' που θα κυκλοφορήσει την επόμενη χρονιά, παίρνοντας πολύ καλές κριτικές από τον μουσικό τύπο. Ηχογραφούν για το ραδιοφωνικό πρόγραμμα του John Peel και περιοδεύουν με τους Echo & The Bunnymen.
   Λίγο καιρό μετά, επιστρέφουν στην Αυστραλία και ετοιμάζουν το τρίτο τους άλμπουμ με πολύ χαμηλό budget. O τίτλος του θα είναι 'In The Pines' και είναι ένας ακόμη θαυμάσιος δίσκος από τον McComb και τους συνεργάτες του. Για τη συνέχεια, οι Triffids επιστρέφουν στην Αγγλία έχοντας υπογράψει δισκογραφικό συμβόλαιο με την μεγάλη Island Records. To μαγευτικό 'Calenture' (1987) και το πολύ καλό 'The Black Swan' (1989), θα αποσπάσουν ξανά πάρα πολύ καλές κριτικές, αλλά δεν θα κάνουν μεγάλες πωλήσεις, απογοητεύοντας τον McComb και το συγκρότημα, το οποίο και διαλύεται μετά την κυκλοφορία ενός ζωντανά ηχογραφημένου δίσκου.
   O McComb θα συνεχίσει να ζει στο Λονδίνο και το 1991 θα συμμετέχει σαν solo καλλιτέχνης στη συλλογή 'I'm Your Fan' που περιέχει διασκευές σε τραγούδια του Leonard Cohen. Έπειτα, πετάει πίσω στην Αυστραλία και κυκλοφορεί το άλμπουμ 'Love Of Will' ενώ παράλληλα συνεργάζεται με τους Blackeyed Susans, για τους οποίους γράφει τραγούδια και ερμηνεύει στο δίσκο 'All Souls Alive' το 'Memories' του Leonard Cohen. Θα έχει συμμετοχή και στο άλμπουμ τους 'Mouth To Mouth' του 1995 και κατόπιν θα σχηματίσει τους Costar, με τους οποίους θα ηχογραφήσει ένα mini LP, που δεν θα εκδοθεί ποτέ.
   Ο σπουδαίος αυτός συνθέτης και τραγουδιστής, όμως, είχε πολλά προβλήματα με την υγεία του, τα οποία ξεκινούσαν από το αλκοόλ και την ηρωίνη. Το 1996 έκανε μια πετυχημένη επέμβαση στην καρδιά, αλλά μετά, συνέχισε να πίνει και να παίρνει ναρκωτικά. Πέθανε στο σπίτι του στις 2 του Φλεβάρη το 1999 λίγο πριν συμπληρώσει τα 37 του χρόνια.
   Το 2006 όλα τα άλμπουμ των Triffids επανεκδόθηκαν από την Domino Records και το 2009 εκδόθηκε μια συλλογή με ποιήματα του McComb, με τον τίτλο 'Beautiful Waste: Poems By David McComb'.

The Triffids' best moments:
1. 'Red Pony'
2. 'Bury Me Deep In Love'
3. 'The Clown Prince'
4. 'Hell Of A Summer'
5. 'Wide Open Road'
6. 'In The Pines'
7. 'Unmade Love'
8. 'Raining Pleasure'
9. 'Beautiful Waste'
10. 'Bright Lights, Big City'

THE VANISHING OF RICHEY EDWARDS

   Καλό μήνα σε όλους εύχομαι. Σήμερα 16.00-17.00 στον Up 'n' Loud Web Radio ακούμε μουσική από τους Everly Brothers, The Beatles, Tommy James & The Shondells, Rick James μαζί με τους Black Flag, X, The Replacements, Stiff Little Fingers, Vapors, The Freshies, Leisure Process, Orchestral Manoeuvres In The Dark αλλά και MGMT, The Sounds, Manic Street Preachers...

   O Richard James Edwards γεννήθηκε το 1967 στο Blackwood της Ουαλίας και, πριν γίνει μέλος του συγκροτήματος, ήταν roadie των Manic Street Preachers. Δεν ήταν ποτέ καλός στο να γράφει και να παίζει μουσική αλλά είχε μεγάλο ταλέντο στο στίχο. Ήταν, επίσης, αυτός που κατάφερνε να καθοδηγεί τα υπόλοιπα μέλη του group, στο να βρίσκουν τον ήχο που ήθελαν στα πρώτα τους βήματα. Καθιερώθηκε στους Manic Street Preachers σαν Richard James και ήταν, σίγουρα, το πιό εντυπωσιακό μέλος τους όσον αφορά την εμφάνισή του και τη σκηνική του παρουσία.
   Το 1991, άφησε εμβρόνητο τον δημοσιογράφο του ΝΜΕ, Steve Lamacq, όταν αντί για απάντηση στην ερώτηση που δέχτηκε για την αυθεντικότητα και το γνήσιο ήθος του group, χάραξε με ξυράφι στον καρπό του τις λέξεις '4 real'... Είχε προβλήματα με ναρκωτικά και κατάχρηση αλκοόλ και πολλές φορές πλήγωνε το κορμί του με τσιγάρα ή ξυράφια γιατί, όπως έλεγε, ο σωματικός πόνος τον βοηθούσε να ξεχνά αυτά που πλήγωναν την ψυχή του.
   Ένα από τα κορυφαία άλμπουμ των Manic Street Preachers, που είχε τίτλο 'The Holy Bible' ήταν σχεδόν εξ ολοκλήρου δική του δουλειά όσον αφορά τους στίχους. Το ίδιο και το εξίσου καλό 'Journal For Plague Lovers' που τα υπόλοιπα μέλη του σχήματος κυκλοφόρησαν το 2009. Ο Edwards είχε γράψει (μαζί με τον Nicky Wire) τους στίχους και για τους δίσκους 'Generation Terrorists', 'Gold Against The Soul' ενώ έχει credits και στο άλμπουμ 'Everything Must Go'.
   O Richey εξαφανίστηκε μυστηριωδώς σαν σήμερα το 1995, την ημέρα που έπρεπε να πετάξει στην Αμερική, μαζί με τον James Dean Bradfield (τον τραγουδιστή των Manics), για την επερχόμενη περιοδεία τους εκεί. Λέγεται ότι έκανε ανάληψη χρημάτων από τράπεζα στο Λονδίνο (2800 λίρες), έκανε check-in στο ξενοδοχείο Embassy (στην όδο Bayswater) και στη συνέχεια οδήγησε μέχρι το Cardiff, όπου και είχε δικό του σπίτι. Μια εβδομάδα αργότερα, ένας ταξιτζής από το Newport, ανέφερε ότι ο Richey μπήκε στο taxi του και, μετά από μια μεγάλη σε διάρκεια κούρσα (που πέρασε κι απ' το Blackpool) σταμάτησε στην Severn Bridge, όπου ο Edwards κατέβηκε πληρώνοντας 68 λίρες.
   Δύο εβδομάδες μετά την εξαφάνισή του, η αστυνομία βρήκε το αυτοκίνητό του στην ίδια περιοχή, με τη μπαταρία να είναι πολύ πεσμένη. Τότε πολλοί πίστεψαν ότι ο Edwards αυτοκτόνησε, πηδώντας από τη γέφυρα, κάτι που αρκετοί στο παρελθόν είχαν κάνει στο συγκεκριμένο σημείο. Παρόλα αυτά, ο Richey δεν βρέθηκε ποτέ. Θεωρούταν αγνοούμενος για πολλά χρόνια, με τις έρευνες για τον εντοπισμό του να συνεχίζονται μέχρι και το Νοέμβρη του 2008, όταν και βγήκε ανακοίνωση ότι ο Richey James Edwards πρέπει να είναι νεκρός.
   Την επόμενη χρονιά κυκλοφόρησε το βιβλίο του Rob Jovanovic με τίτλο 'Α Version Of Reason: The Search For Richey Edwards Of The Manic Street Preachers'...

Richey James Edwards' best moments with Manics:
1. 'Revol'
2. 'Motorcycle Emptiness'
3. 'Life Becoming A Landslide'
4. 'Kevin Carter'
5. 'This Joke Sport Severed'
6. 'All Is Vanity'
7. '4st 7lb'
8. 'Archives Of Pain'
9. 'You Love Us'
10. 'Roses In The Hospital'