HAPPY B-DAY BILLY IDOL

   Συνεχίζουμε και σήμερα 16.00-17.00 στον Up 'n' Loud με μουσική που πολύ δύσκολα θα ακούσετε οπουδήποτε αλλού, αφού στο πρόγραμμα έχουμε Frank Ifield, Shuggie Otis, Charlie Byrd μαζί με Bob Dylan, Wings, Rob Grill, Deep Purple, Runaways αλλά και Rain Tree Crow, Adam & The Ants, The Psychedelic Furs και Billy Idol...

  
   Ο William Michael Albert Broad γεννήθηκε σαν σήμερα, το 1955 στο Stanmore Middlesex και όταν έγινε 20 χρονών, παράτησε τις σπουδές που είχε ξεκινήσει, για να γίνει μέλος του Bromley Contingent, της ομάδας που ακολουθούσε τους Sex Pistols όπου κι αν αυτοί εμφανιζόταν. Το 1976 έγινε μέλος ενός group που τότε δεν είχε ακόμη όνομα, αλλά σύντομα ονομάστηκε Siouxsie & The Banshees. Τους εγκατέλειψε γρήγορα για να πάρει τη θέση του κιθαρίστα στους Chelsea, όμως γρήγορα αποχώρησε και από αυτούς για να δημιουργήσει μαζί με τον Tony James (επίσης στους Chelsea) τους Generation X.
   Στο συγκρότημα που έφτιαξε, ήταν πλέον ο τραγουδιστής και μαζί τους κυκλοφόρησε τρεις δίσκους μέχρι τη διάλυσή τους το 1981. Τότε μετακόμισε στη Νέα Υόρκη και ξεκίνησε την πολύ επιτυχημένη solo καριέρα του. Οι πρώτες δισκογραφικές του προσπάθειες είχαν την υποστήριξη του MTV και τον καθιέρωσαν σαν το νέο 'καυτό' όνομα της rock σκηνής.
   Το 1983 με το δίσκο του 'Rebel Yell' γίνεται γρήγορα superstar στην Αμερική και μέσα στα επόμενα χρόνια θα τα καταφέρει το ίδιο καλά και στην Ευρώπη. Το 1986 κυκλοφορεί το εξίσου επιτυχημένο 'Whiplash Smile' και την επόμενη χρονιά, ο Billy Idol φτάνει στο Νο.1 του Billboard με τη διασκευή του στο 'Mony Mony' των Tommy James & The Shondells. To 1989 εμφανίζεται στην rock opera 'Tommy' (The Who) αλλά τον επόμενο χρόνο θα έχει ένα σοβαρό ατύχημα με τη μοτοσυκλέτα του που θα τον εμποδίσει να εμφανιστεί για αρκετό καιρό ζωντανά. Παρ' όλα αυτά, ο δίσκος 'Charmed Life' θα γίνει επιτυχία, λόγω του τραγουδιού 'Cradle Of Love' και του video clip του, που το MTV μετέδιδε σε heavy rotation...
   Εκείνη την περίοδο θα παίξει στην παραγωγή του Roger Waters 'The Wall: Live In Berlin' και θα έχει ένα μικρό ρόλο στην ταινία του Oliver Stone 'The Doors'. To 1993 το άλμπουμ 'Cyberpunk' δεν θα πάει καλά, όμως ο Billy Idol θα συνεχίσει να βρίσκεται στην επικαιρότητα με τη συμμετοχή του το 1996 στην παράσταση των Who 'Quadrophenia' και την εμφάνισή του στην κωμωδία 'The Wedding Singer' του 1998. Εμφανίστηκε επίσης και στο film 'Highlander: Endgame'.
   Στο ξεκίνημα της νέας δεκαετίας, θα έχει μια συμμετοχή σε άλμπουμ του Tony Iommi (Black Sabbath) και τo 2001 θα τραγουδήσει το 'Don't You (Forget About Me)' που είχαν κάνει επιτυχία οι Simple Minds το 1985, αλλά είχε γραφτεί από τον συνθέτη με σκοπό να το τραγουδήσει αυτός! Το 2005 κυκλοφόρησε νέο άλμπουμ ('Devil's Playground') μετά από 12 χρόνια και το 2006 τραγούδησε το 'In The Summertime' των Mungo Jerry, σε δίσκο του Derek Sherinian (συνεργάτης του στα keyboards) μαζί με τον Slash. Την ίδια χρονιά έβγαλε στην αγορά και ένα χριστουγεννιάτικο άλμπουμ. Το 2008 ένα greatest hits album του περιείχε τρία καινούργια τραγούδια...
   Μπορεί σήμερα να μην είναι πλέον, ο superstar των 80's, όμως ο Billy Idol είναι ακόμη μια πολύ χαρακτηριστική rock φιγούρα και μια persona που δύσκολα θα ξεχάσει κάποιος που θα έχει παρακολουθήσει έστω κι ένα από τα πολλά video clips που έχει γυρίσει. Έχει δέκα top-40 hit singles στην Αγγλία και εννέα στην Αμερική.

Billy Idol's best moments:
1. 'White Wedding'
2. 'Rebel Yell'
3. 'Sweet Sixteen'
4. 'Cradle Of Love'
5. 'Hot In The City'
6. 'Dancing With Myself'
7. 'To Be A Lover'
8. 'Flesh For Fantasy'
9. 'Don't Need A Gun'
10. 'Shock To The System'

GEORGE HARRISON: The Quiet One

   H κατάσταση στα ραδιόφωνα, όσον αφορά τους commercial ραδιοσταθμούς των FM, έχει βαλτώσει, πλέον, απίστευτα. Ελάχιστοι ραδιοφωνικοί παραγωγοί έχουν το 'δικαίωμα' να μεταδίδουν τη μουσική που αυτοί θέλουν και να εκφράζουν ελεύθερα την απόψή τους για θέματα που 'καίνε'. Οι ιδιοκτήτες των ραδιοφώνων, βλέποντας τους τζίρους να πέφτουν μέρα με τη μέρα, έχουν καταλήξει ότι το 'ακίνδυνο', αδιάφορο, χαζοχαρούμενο πρόγραμμα, είναι αυτό που θα τους δώσει ακροαματικότητες και θα αυξήσει έτσι τα έσοδα. Έσοδα τα οποία, είτε δεν υπάρχουν, είτε έρχονται μετά από πολύμηνη αναμονή. Αυτό φυσικά, έχει σαν αποτέλεσμα πολλοί, άλλοτε 'κραταιοί', ραδιοφωνικοί σταθμοί, να αδυνατούν να πληρώσουν στην ώρα τους τους συνεργάτες τους, οι τελευταίοι να αναζητούν αλλού δουλειά και να αντικαθιστώνται στη συνέχεια από άπειρα και πολλές φορές άσχετα με το αντικείμενο παιδιά που θέλουν να βρίσκονται στα FM για να προβάλλουν τον εαυτό τους. Εννοείται, βέβαια, ότι όχι μόνο δεν τον 'προβάλλουν', αλλά εκτίθονται ανεπανόρθωτα και κάνουν κακό και στον εαυτό τους αλλά και στο μέσο που τους δίνει βήμα. Δεν θα μιλήσω για τα κρατικά κανάλια, φυσικά. Εκεί, ξέρουμε όλοι πολύ καλά τι γίνεται. Και τώρα αλλά και στο παρελθόν... Σήμερα στον Up 'n' Loud 16.00-17.00 τα τραγούδια του George Harrison.

 
   Ήταν ο μικρότερος από τα τέσσερα αδέλφια της φτωχής οικογένειας του Harold Harrison από το Liverpool. Aν και ήταν καλός στα μαθήματά του, έχασε το ενδιαφέρον του για το σχολείο όταν άκουσε τον Elvis Presley και εμπνεύστηκε από τον ήχο της κιθάρας. Στο σχολείο γνώρισε και τον Paul McCartney και το 1958 έγιναν μέλη του συγκροτήματος The Quarrymen που είχε φτιάξει ο John Lennon. Ο George ήταν μόλις 15 ετών τότε...
   Οι Quarrymen έγιναν The Beatles το 1960 και ξεκίνησαν εμφανίσεις σε ένα club του Αμβούργου. Ο Harrison είχε παρατήσει το σχολείο και ακολούθησε το συγκρότημα ενώ πριν είχε κάνει εντατικά μαθήματα στην κιθάρα με τον Tony Sheridan. Οι Beatles αναγκάστηκαν να φύγουν από τη Γερμανία όταν αποκαλύφθηκε ότι ο George ήταν ανήλικος αλλά αυτό, τελικά, ήταν για καλό. Το 1961, αφού τους είχε δει να παίζουν στο θρυλικό, πλέον, Cavern Club του Liverpool, έγινε manager τους ο Brian Epstein και με την καθοδήγησή του κατάφεραν να κατακτήσουν ολόκληρο τον κόσμο!
   To 1965 μαζί με τους υπόλοιπους Beatles, o Harrison χρίστηκε από την βασίλισα της Αγγλίας Member of the Order of the British Empire και γνώρισε την μελλοντική του σύζυγο Patti Boyd. Λίγο αργότερα, άρχισε να ενδιαφέρεται για τον Ινδουισμό και την Ινδική μουσική και έμαθε να παίζει sitar, χρησιμοποιώντας, μάλιστα, το όργανο και σε ηχογραφήσεις του συγκροτήματος ενώ μετέδωσε το νέο του πάθος και στα άλλα μέλη του group.
   Tον Ιανουάριο του 1970 ηχογράφησε για τελευταία φορά σαν μέλος των fab four και στη συνέχεια δούλεψε σαν solo καλλιτέχνης (αν και είχε κυκλοφορήσει δύο δίσκους ενώ ήταν ακόμη στους Beatles - το soundtrack της ταινίας 'Wonderwall' και ένα πειραματικό άλμπουμ με τίτλο 'Electronic Sound'). To πρώτο του (τριπλό) άλμπουμ μετά τους Beatles είχε τίτλο 'All Things Must Pass' και ήταν τεράστια επιτυχία (US No.1 LP για 7 εβδομάδες), έχοντας συμμετοχές από τον πολύ καλό του φίλο Eric Clapton και τους Dave Mason, Gary Wright, Ringo Starr, Billy Preston ενώ στην παραγωγή ήταν ο Phil Spector. Την επόμενη χρονιά μετά από παράκληση του στενού του φίλου και μουσικού Ravi Shankar, οργάνωσε δύο φιλανθρωπικές συναυλίες για το Bangladesh, γεμίζοντας το Madison Square Garden της Νέας Υόρκης. Στις συναυλίες συμμετείχε και ο Bob Dylan.
   To 1973 o δίσκος 'Living In The Material World' θα μείνει στην κορυφή του Billboard για πέντε εβδομάδες όμως το 'Dark Horse' την επόμενη χρονιά δεν θα τα πάει πολύ καλά. Το 1974 ο Harrison χωρίζει με την Patti Boyd μετά από οκτώ χρόνια έγγαμου βίου. Θα ακολουθήσουν οι δίσκοι 'Extra Texture (Read All About It)' και 'Thirty Three & 1/3' που κάνουν μικρή (σχετικά) επιτυχία και η γέννηση του γιού του Dhani Harrison από το δεύτερο γάμο του με την Olivia Trinidad Arias. Το 1978 για να βοηθήσει τους Monty Pythons να μαζέψουν χρήματα για την παραγωγή του 'Life Of Brian', θα ιδρύσει την HandMade Films, η οποία στα επόμενα χρόνια θα κυκλοφορήσει πάνω από 20 ταινίες μεγάλου μήκους ('Time Bandits', 'Mona Lisa', 'Shangai Surprise' με τη Madonna κ.α.). Τo 1979 θα κυκλοφορήσει ακόμη ένα δίσκο με τίτλο το όνομά του.
   Λίγο πριν τη δολοφονία του John Lennon, o George θα βγάλει στην αγορά την αυτοβιογραφία του και θα αφιερώσει την επιτυχία του 'All Those Years Ago' (US No.2 hit single) στον αδικοχαμένο Beatle. To τραγούδι θα συμπεριληφθεί στο άλμπουμ 'Somewhere In England' του 1981. Το 1982 θα ακολουθήσει το LP 'Gone Troppo' χωρίς επιτυχία και πέντε χρόνια μετά θα επανέλθει δυναμικά με το 'Cloud Nine' και τη διασκευή του 'Got My Mind Set On You' του James Ray. Το τραγούδι θα γίνει US No.1 και UK No.2 hit single. Θα ακολουθήσουν οι Travelling Wilburys με τη συμμετοχή των Jeff Lynne (Electric Light Orchestra), Tom Petty, Roy Orbison, Bob Dylan. Το supergroup αυτό θα κυκλοφορήσει δύο επιτυχημένους δίσκους το 1988 και το 1990.
   Το 1991 έκανε περιοδεία στην Ιαπωνία με τον Eric Clapton κι απο κει και πέρα, οι εμφανίσεις αλλά και οι ηχογραφήσεις του George ήταν σπάνιες. Το '96 ηχογράφησε με τον παιδικό του ήρωα Carl Perkins, το 2001 έπαιξε σε άλμπουμ των Electric Light Orchestra και Bill Wyman's Rhythm Kings ενώ η τελευταία του ηχογράφηση ήταν για ένα τραγούδι που έγραψε για τον γιό του Dhani, σε άλμπουμ του τελευταίου...
   Από το 1997 πάλεψε με διακριτικότητα και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας ενάντια στον καρκίνο, ο οποίος τον νίκησε τελικά στις 29 του Νοέμβρη του 2001. Ποτέ δεν θα τον ξεχάσει κανείς.

George Harrison's best moments:
1. The Beatles - 'While My Guitar Gently Weeps'
2. George Harrison - 'My Sweet Lord'
3. The Beatles - 'Something'
4. George Harrison - 'All Those Years Ago'
5. The Beatles - 'Within You Without You'
6. George Harrison - 'Give Me Love (Give Me Peace On Earth)
7. The Beatles - 'Here Comes The Sun'
8. George Harrison - 'When We Was Fab'
9. The Beatles - 'It's All Too Much'
10. The Beatles - 'I Need You'

WIRE's PINK FLAG

   Καλή εβδομάδα σε όλους. Πολύ μουσική από το 1977 μέχρι και το 1981 έχουμε σήμερα στο πρόγραμμα του Up 'n' Loud από τις 16.00 έως τις 17.00. Dance Chapter από το 1981, The Jam, Siouxsie & The Banshees, XTC, Human Sexual Response από το 1980, Seventeen, New Musik, Scientists από το 1979, Magazine, Outcasts, The Pagans από το 1978, Wire από το 1977...

  
   Οι μοναδικοί Wire δημιουργήθηκαν στο Λονδίνο στα τέλη του 1976 από τους Colin Newman, Graham Lewis, Bruce Gilbert, Robert Gotobed. Η αρτιστική προσέγγισή τους στο punk rock της εποχής, ο πλούσιος και ατμοσφαιρικός ήχος τους, οι περίεργοι στίχοι των τραγουδιών τους και η πολιτική τους στάση, τους έκαναν αμέσως να ξεχωρίσουν από πολλά groups της εποχής που απλώς αναμασούσαν τον ήχο του παρελθόντος και δεν είχαν να προτείνουν κάτι καινούργιο. Οι Wire ήταν ότι πιό καινούργιο μπορούσε να ακούσει κανείς το 1977...
   Εκείνη τη χρονιά, σαν σήμερα, είχε κυκλοφορήσει στα δισκοπωλεία το παρθενικό άλμπουμ τους, με τίτλο 'Pink Flag'. Στο εξώφυλλο, η φωτογραφία μιας φίλης τους (η οποία έγραψε και το 'Different To Me') με έναν ιστό και μια ροζ σημαία ζωγραφισμένη πάνω του. Ο δίσκος ηχογραφήθηκε στα Advision Studios και περιέχει 21 μικρά σε διάρκεια διαμαντάκια, ξεκινώντας με το συγκλονιστικό 'Reuters' ενώ κλείνει με το single 1 2 Χ U. O Gilbert στην κιθάρα, ο Lewis στο μπάσο, ο Newman φωνητικά και δεύτερη κιθάρα και ο Gotobed στα ντραμς ενώ στην παραγωγή είναι ο Mike Thorn. Σ' αυτό το μοναδικό, για τα δεδομένα της εποχής, άλμπουμ, οι Wire επεξεργάζονται με το δικό τους τρόπο την κλασική δόμηση των rock τραγουδιών και δημιουργούν punk εκρήξεις γεμάτες ενέργεια και μερικές αξέχαστες μελωδίες. Πρόκειται για ένα δίσκο που δεν επιτρέπεται να έχει αγνοήσει κάποιος που ακούει rock μουσική, ένα 'μνημείο' της εποχής του punk...
   To 'Pink Flag', όπως ήταν λογικό, υπήρξε έμπνευση για πολλούς καλλιτέχνες οι οποίοι, μέσα στα επόμενα χρόνια, ασχολήθηκαν με τα τραγούδια του δίσκου, είτε διασκευάζοντάς τα, είτε με το να 'δανειστούν' κάποια σημεία τους. Οι R.E.M. διασκεύασαν το 'Strange', οι Therapy? το 'Reuters', οι Firehose το 'Mannequin', οι Lemonheads το 'Fragile' ενώ το hit single 'Connection' των Elastica είναι βασισμένο πάνω στο 'Three Girl Rhumba'...
   Φυσικά και δεν υπάρχει original video clip για κάποιο από τα τραγούδια του δίσκου και τα live στυγμιότυπα των Wire από εκείνη την περίοδο είναι ιδιαίτερα σπάνια και κακής ποιότητας. Το άλμπουμ δεν έγινε επιτυχία και δεν ήταν προορισμένο για να γίνει...

 

Wire's 'Pink Flag' tracklist:

1. 'Reuters'

2. 'Field Day For The Sundays'

3. 'Three Girl Rhumba'

4. 'Ex Lion Tamer'

5. 'Lowdown'

6. 'Start To Move'

7. 'Brazil'

8. 'It's So Obvious'

9. 'Surgeon's Girl'

10. 'Pink Flag'

11. 'The Commercial'

12. 'Straight Line'

13. '106 Beats That'

14. 'Mr. Suit'

15. 'Strange'

16. 'Fragile'

17. 'Mannequin'

18. 'Different To Me'

19. 'Champs'

20. 'Feeling Called Love'

21. '1 2 X U'

NICK DRAKE: A Stranger Among Us

   Σήμερα ακούσαμε το καινούργιο άλμπουμ της αγαπημένης Kate Bush, ευχηθήκαμε για τα γενέθλιά τους σε Ελένη Καραίνδρου, Mark Lanegan, Tim Armstrong (Rancid), Thea Gilmore, γυρίσαμε πίσω στο χρόνο για να θυμηθούμε τραγούδια των Disorder, Meteors, The Damned, The Fall, The Go-Betweens, Tirez Tirez αλλά και τους Quiet Riot (ο τραγουδιστής τους Kevin DuΒrow έφυγε σαν σήμερα το 2007) και Nick Drake...

 
   Nicholas Rodney Drake. Μουσικός, τραγουδιστής, ποιητής και συνθέτης. Τα περισσότερα από τα μελαγχολικά τραγούδια του, ήταν βασισμένα πάνω στον ήχο της ακουστικής κιθάρας του, αλλά γνώριζε επίσης πιάνο, κλαρινέτο και σαξόφωνο. Δεν κατάφερε να γνωρίσει επιτυχία όσο ήταν εν ζωή, σήμερα όμως, αναγνωρίζεται σαν ένας από τους πιο επιδραστικούς καλλιτέχνες των τελευταίων χρόνων...
   Γεννήθηκε το 1948 στην Rangoon (τώρα Yangon) της Βιρμανίας από Άγγλους γονείς που είχαν πάθος για τη μουσική και του το μετέδωσαν. Μεγάλωσε στο Warwickshire και στη συνέχεια, ξεκίνησε τις σπουδές του στην Αγγλική Φιλολογία το 1966 στη Γαλλία και συνέχισε στο Cambridge. Εκεί άρχισε να ενδιαφέρεται για τη μουσική των Bob Dylan και Phil Ochs και να εμφανίζεται σε μικρά καφέ και clubs του Λονδίνου. Τότε ήταν που γνώρισε και τον manager Joe Boyd, που είχε ανακαλύψει τους Fairport Convention, The Incredible String Band, John Martyn. Με τη βοήθεια και την καθοδήγηση του Boyd, ο Nick Drake κυκλοφόρησε το πρώτο του άλμπουμ το 1968 με τίτλο 'Five Leaves Left' και την επόμενη χρονιά κατάφερε να τελειώσει τις σπουδές του πιό γρήγορα απ' την κανονική διάρκεια φοίτησης.
   Οι ζωντανές εμφανίσεις και οι συνεντεύξεις δεν του άρεσαν καθόλου και σταμάτησε να κάνει συναυλίες πριν ακόμη κυκλοφορήσει το δεύτερο άλμπουμ του 'Bryter Layter' (1970). Ένας δίσκος πιό ευχάριστος στο άκουσμά του από τον προκάτοχό του και με τη συμμετοχή του John Cale (Velvet Underground) σε δύο τραγούδια. Παρ' όλα αυτά, και αυτός ο δίσκος (όπως και ο προηγούμενος) ήταν μια εμπορική αποτυχία, αφού δεν πούλησε ούτε 3000 κομμάτια. Τα πράγματα χειροτέρεψαν για τον Drake, όταν ο μέντοράς του Joe Boyd έφυγε στην Αμερική για να εργαστεί στη Warner Brothers. Έπεσε σε βαριά κατάθλιψη, υπέφερε από αυπνίες, άρχισε να επισκέπτεται ψυχίατρο και να κάνει χρήση αντικαταθλιπτικών φαρμάκων ενώ οι ποσότητες marijuana που κάπνιζε ήταν πραγματικά πολύ μεγάλες, όπως λένε οι άνθρωποι που τον γνώριζαν.
   Το 1972 και παρά τα προβλήματά του, ο Drake ηχογράφησε το τελευταίο άλμπουμ του με τίτλο 'Pink Moon'. Αυτή τη φορά, χωρίς την φορτωμένη (για τα δικά του δεδομένα) παραγωγή αλλά μονάχα με τον ήχο της κιθάρας του. 'Ηταν ακόμη μεγαλύτερη η αποτυχία, σε σχέση με τις προηγούμενες κυκλοφορίες του. Τα επόμενα χρόνια απομονώθηκε από τους φίλους του και ζούσε με ελάχιστα χρήματα ενώ η κατάσταση της υγείας του έγινε χειρότερη. Το 1974 ξεκίνησε ηχογραφήσεις για το επόμενο άλμπουμ του αλλά δεν πρόλαβε να τις τελειώσει. Στις 25 Νοεμβρίου εκείνου του έτους έφυγε από τη ζωή έχοντας καταναλώσει μια μεγάλη ποσότητα από τα φάρμακα που το χορηγούσαν οι γιατροί.
   Για τον Nick Drake έχουν μιλήσει με τα καλύτερα λόγια και τον έχουν αναφέρει σαν μια από τις βασικές τους επιρροές καλλιτέχνες όπως ο Robert Smith (The Cure), ο Peter Buck (R.E.M.), η Κate Bush, o Paul Weller και ο David Sylvian. Το τραγούδι του John Martyn 'Solid Air' είναι γραμμένο γι' αυτόν, όπως και η επιτυχία του συγκροτήματος The Dream Academy 'Life In A Northern Town' (US No.7 & UK No.15 hit single 1984). Οι Mogwai έχουν τραγούδι που έχει τίτλο το όνομά του. To 1998 η ζωή του έγινε ταινία στο documentary film 'A Stranger Among Us'...

Nick Drake's best moments:
1. 'Day Is Done'
2. 'Pink Moon'
3. 'River Man'
4. 'Northern Sky'
5. 'Fruit Tree'
6. 'Things Behind The Sun'
7. 'Way To Blue'
8. 'Bryter Layter'
9. 'The Thoughts Of Mary Jane'
10. 'Magic'

FREDDIE MERCURY 1946-1991

   Αποφράδα ημέρα η σημερινή για τους φίλους της rock μουσικής, μια που σαν σήμερα το 1991, έφυγαν από κοντά μας και σε μικρή ηλικία, δύο πολύ αγαπητοί μουσικοί από το χώρο του hard rock. Ο drummer των Kiss, Eric Carr και ο μοναδικός performer των Queen, Freddie Mercury. Θα τους ακούσουμε 16.00-17.00 στον Up 'n' Loud μαζί με τους Caravan, Incredible String Band, Albert Collins, Big Joe Turner, Pulp, The Stone Roses κ.α.

 
   Έγινε γνωστός για την εκρηκτική του σκηνική παρουσία, τη δυναμική φωνή του που είχε εύρος πάνω από τέσσερις οκτάβες, τα τραγούδια που έγραψε για τους Queen και έγιναν παγκόσμιες και διαχρονικές επιτυχίες αλλά και για την πολυτάραχη προσωπική του ζωή...
   Γεννημένος στη Ζανζιβάρη (τώρα πλέον μέρος της Τανζανίας) και μεγαλωμένος στην Ινδία, ο Farrokh Bulsara μετακόμισε μαζί με την οικογένειά του στην Αγγλία σε ηλικία 17 ετών. Το 1970 ήρθε σε επαφή με τους Roger Taylor, Brian May (τότε μέλη των Smile) και δημιούργησαν τους Queen, ενώ παράλληλα υιοθέτησε και το καλλιτεχνικό του ψευδώνυμο.
   Μέσα στα επόμενα χρόνια έγραψε τις πιό πολλές από τις επιτυχίες του συγκροτήματος, εξασκήθηκε με την χαρισματική φωνή του τόσο πολύ που έφτασε σε σημείο να συναγωνίζεται ακόμη και τενόρους ή βαρύτονους, έμαθε να παίζει κιθάρα και εξασκήθηκε με τα keyboards για να παίζει στις ηχογραφήσεις, ενώ παράλληλα βελτίωσε την τεχνική του στο πιάνο, ένα όργανο που γνώριζε από μικρή ηλικία. Σαν front man των Queen, ήταν αυτός που έκανε τα πλήθη να συρρέουν κατά χιλιάδες στις συναυλίες τους, με την επιβλητική, ενεργητική παρουσία του και, κυρίως, την θερμή επαφή του με το κοινό.
   Μακριά από τα φώτα της σκηνής, ο Mercury ήταν ένας σεμνός και ντροπαλός τύπος που δεν έκανε εύκολα φίλους. Η μοναδική του φίλη, όπως ο ίδιος είχε ισχυριστεί, ήταν η Mary Austin, με την οποία ήταν παντρεμένος για κάποια χρόνια μέχρι τα μέσα των 70's και παρέμεινε στενά συνδεδεμένος μαζί της και μετά το διαζύγιό τους. Το γεγονός ότι ήταν bisexual έδινε τροφή στα σκανδαλοθηρικά περιοδικά της Αγγλίας για πολλά χρόνια, κάτι που δεν έμοιαζε να τον ενδιαφέρει ιδιαίτερα. Ο ίδιος, εξάλλου, πολύ σπάνια μιλούσε για τον εαυτό του και έδινε συνεντεύξεις ακόμη πιό σπάνια.
   Κράτησε μακριά από τη δημοσιότητα, για αρκετά χρόνια, τη μάχη που έδινε ενάντια στον ιό HIV που τον είχε προσβάλλει το 1987 και παρά το ότι οι φήμες οργίαζαν για την αρρώστεια του, ο ίδιος αρνούταν τα πάντα. Έφυγε σαν σήμερα, το 1991, έχοντας κοντά του μονάχα τους καλούς του φίλους Jim Hutton και Mary Austin, ενώ ήταν μόλις 45 ετών.
   Με τους Queen έκανε εννέα UK Νο.1 LP's, τέσσερα UK Νο.1 hit singles, ένα US No.1 LP, δύο US No.1 hit singles και σαν solo artist ένα UK No.1 hit single, οι πωλήσεις των οποίων αγγίζουν τα 300 εκατομμύρια κομμάτια. To 'Bohemian Rhapsody' είναι το τρίτο πιό επιτυχημένο τραγούδι όλων των εποχών στο βρετανικό chart με πωλήσεις πάνω από 2.5 εκατομμύρια δίσκων.

Freddie Mercury and Queen's best moments:
1. 'Seven Seas Of Rhye'
2. 'Bohemian Rhapsody'
3. 'Love Of My Life'
4. 'Fat Bottomed Girls'
5. 'Death On Two Legs (Dedicated To...)'
6. 'Who Wants To Live Forever'
7. 'The Show Must Go On'
8. 'Tie Your Mother Down'
9. 'Under Pressure' feat. David Bowie
10. 'Get Down Make Love'

HAPPY B-DAY ALISON MOSSHART

   Πολλά ακούσματα από την περίοδο 1978-1982 θα έχει σήμερα το πρόγραμμα στον Up 'n' Loud 16.00-17.00. Τραγούδια και δίσκοι που κυκλοφόρησαν σαν σήμερα από τους Dead Kennedys, Poison Girls, Eater, The Business, Klaus Nomi, Blondie, Ian Dury & The Blockheads, Elvis Costello & The Attractions, Simple Minds, Soft Cell αλλά και αποσπάσματα από παλαιότερες ηχογραφήσεις με τους Budgie, Thin Lizzy. Ακόμη, τραγούδια των O.C. Smith, Anita O' Day, Betty Everett και τον θρύλο των blues, Robert Johnson. Εννοείται ότι θα ευχηθούμε τα καλύτερα για την Alison που σήμερα γίνεται 32 ετών...

 
   Αμερικανίδα στην καταγωγή, η Alison Nicole Mosshart γεννήθηκε στη μικρή πόλη Vero Beach της Florida. Εκεί ξεκίνησε και η ενασχόλησή της με τη μουσική, το 1995, με το punk rock συγκρότημα Discount. Με αυτούς ηχογράφησε τρεις δίσκους και αρκετά singles από το 1997 μέχρι και το 2000 όταν και διέλυσαν. Σε μια ευρωπαική περιοδεία των Discount ήταν που γνώρισε τον βρετανό Jamie Hince και οι δυό τους άρχισαν να ανταλλάσουν ιδέες πάνω στη μουσική, πριν η Alison αποφασίσει να μετακομίσει στο Λονδίνο για να δημιουργήσει μαζί του ένα νέο rock group...
   To νέο αυτό συγκρότημα ονόμασαν The Kills και μετονομάστηκαν VV (Alison) και Hotel (Jamie). Με τη βοήθεια drum machine έκαναν κάποιες ηχογραφήσεις και τελικά το 2001 κυκλοφόρησαν το EP 'Black Rooster' στην Domino για την Ευρώπη και Dim Mak για την Αμερική. Δυό χρόνια αργότερα, ήρθε και το πρώτο άλμπουμ με τίτλο 'Keep On Your Mean Side', ήταν όμως, ο δίσκος 'No Wow' που τους καθιέρωσε, το 2005. Μέσα στα επόμενα χρόνια, η Alison συμμετέχει σε δίσκους των Placebo ('Meds'), Primal Scream ('Nitty Gritty' και 'Suicide Sally & Johnny Guitar'), The Last Shadow Puppets ('Paris Summer' του Lee Hazlewood), Arctic Monkeys ('Fire And The Thud'). Το 2008 οι Kills βρέθηκαν στο απώγειο της δημοτικότητάς τους με το δίσκο "Midnight Boom' και τις πολλές εμφανίσεις τους σε αγγλικά τηλεοπτικά προγράμματα.
   To 2009 αρχίζει και η συνεργασία της Alison με τον Jack White (White Stripes, Raconteurs) για τους Dead Weather, ένα supergroup στο οποίο συμμετείχαν ακόμη και οι Dean Fertita (Queens Of The Stone Age), Jack Laurence (Raconteurs, The Greenhornes). Σ' αυτό το σχήμα η Mosshart συνθέτει, τραγουδάει, παίζει κιθάρα, κρουστά και keyboards και ηχογραφεί μαζί τους δύο πολύ καλούς δίσκους. Πρώτα το 'Horehound' (2009) και στη συνέχεια το 'Sea Of Cowards' το Μάη του 2010.
   Φέτος, η Alison Mosshart ακούστηκε με την drummer Carla Azar των Autolux στη διασκευή του 'Tommorow Never Knows' (The Beatles) στο soundtrack της ταινίας 'Sucker Punch'. Ο καινούργιος δίσκος των The Kills είναι πολύ καλός και κυκλοφόρησε τον Απρίλιο με τίτλο 'Blood Pressures' ενώ η Alison έχει συμμετοχή και στο soundtrack του 'Sons Of Anarchy' με το classic 'What A Wonderful World'.

Alison Mosshart's best moments:
1. The Kills - 'Cat Claw'
2. The Dead Weather - 'Hang You From The Heavens'
3. The Kills - 'Love Is A Deserter'
4. Placebo - 'Meds'
5. The Last Shadow Puppets - 'Paris Summer'
6. The Kills - 'Satellite'
7. Arctic Monkeys - 'Fire And The Thud'
8. The Kills - 'Tape Song'
9. Alison Mosshart & Carla Azar - 'Tommorow Never Knows'
10. The Dead Weather - 'Die By The Drop'

JAPAN's last UK concert

   Μερικά πολύ σημαντικά γεγονότα συνέβησαν στο παρελθόν σαν σήμερα 22 Νοεμβρίου. Η δολοφονία του αμερικανού προέδρου John F. Kennedy, η ανεξαρτησία του Λίβανου από τη Γαλλία, η καθιέρωση του διεθνές σήματος κινδύνου, η αυτοκτονία του αυστραλού rock star Michael Hutchence, o θάνατος του Epic Soundtracks (Swell Maps, Crime & The City Solution, These Immortal Souls), η κυκλοφορία του δεύτερου άλμπουμ των Beatles. Επίσης σήμερα έχουν γενέθλια κάποιοι πολύ γνωστοί καλλιτέχνες όπως ο Ville Valo, η Tina Weymouth (Talking Heads, Tom Tom Club), η τραγουδίστρια Horse, η όμορφη ηθοποιός Scarlett Johansson και η Karen O των Yeah Yeah Yeahs. Η νοσταλγία που μου βγαίνει, όμως, κάθε φορά που τους θυμάμαι, με κάνει σήμερα να γράψω κάποια πράγματα για τους Japan...

  
   Στις 22 Νοεμβρίου 1982 είχαν δώσει το τελευταίο, από μια σειρά έξι sold out κονσέρτων, στο πολύ γνωστό Hammersmith Odeon του Λονδίνου. Ήταν η τελευταία φορά που οι Japan εμφανίστηκαν ζωντανά στο βρετανικό κοινό. Ακολούθησαν μερικές live εμφανίσεις ακόμη και το Δεκέμβρη εκείνης της χρονιάς πραγματοποίησαν και την τελευταία τους συναυλία στην Nagoya (Ιαπωνία). Κατόπιν, το συγκρότημα διέλυσε (στο απώγειο της δημοτικότητάς του) και τα μέλη του ακολούθησαν το δικό τους δρόμο...
   Δημιουργήθηκαν στο Λονδίνο το 1974 από τα αδέλφια David Sylvian και Steve Jansen (Batt το κανονικό τους όνομα) μαζί με τον Richard Barbieri και τον Mick Karn. Αργότερα προστέθηκε στο σχήμα και ο κιθαρίστας Rob Dean. Σε ένα διαγωνισμό συγκροτημάτων κέρδισαν δισκογραφικό συμβόλαιο με τη γερμανική εταιρία δίσκων Hansa και ξεκίνησαν τις πρώτες τους ηχογραφήσεις επηρεασμένοι από την glam rock σκηνή (T-Rex) και ονόματα όπως David Bowie, Roxy Music, New York Dolls. Τα πρώτα τους άλμπουμ, όμως, κυκλοφόρησαν το 1978 και θεωρήθηκαν εκτός τόπου και χρόνου από τους βρετανούς μουσικοκριτικούς, μια που, ήταν η εποχή του punk και ο ήχος των Japan ήταν πολύ παρωχημένος για τότε. Παρ' όλα αυτά, το group έκανε επιτυχία (κυρίως λόγω του ονόματός του) στην Ιαπωνία!
   Το 'Ouiet Life' του 1979, σηματοδότησε μια στροφή στον ήχο του σχήματος σε πιό ηλεκτρονικές μορφές και ήταν πιό κοντά στο new wave που τότε άρχισε να ακούγεται στην πατρίδα τους. Κάποιοι, μάλιστα, βιάστηκαν να τους εντάξουν στο κίνημα των new romantics, κάτι που το group δεν ήθελε σε καμμία περίπτωση και το αρνήθηκε πεισματικά. Την ίδια χρονιά, συνεργάζονται με τον Giorgio Moroder για το single 'Life In Tokyo'.
   Ακολούθησε η 'μεταγραφή' στη Virgin με δύο καταπληκτικά άλμπουμς ('Gentelemen Take Polaroids' το 1980 και το επηρεασμένο από την κινεζική κουλτούρα 'Tin Drum' το 1981) και την μεγάλη και συνάμα ανέλπιστη επιτυχία του single 'Ghosts' (UK No.5 hit single). Τότε, όμως, άρχισαν και τα προβλήματα ανάμεσα στα μέλη του group. Ο Rob Dean αποχώρησε πριν αρχίσουν οι ηχογραφήσεις για το 'Tin Drum' ενώ ο μπασίστας Mick Karn (εξαιρετικός στο fretless bass) ήρθε σε ρήξη με τον Sylvian για μια γυναίκα, τη φωτογράφο Yuka Fujii... Παράλληλα, το κάθε μέλος του συγκροτήματος, άρχισε να ασχολείται με άλλα projects κι έτσι, οι φήμες για τη διάλυση των Japan έγιναν πραγματικότητα, πριν ακόμη ανακοινωθούν οι τελευταίες live ημερομηνίες...
   Στις τελευταίες τους εμφανίσεις παίζει μαζί τους ο Ιάπωνας Masami Tsuchiya (μέλος τότε των Ippu-Do), ενώ τα κονσέρτα ηχογραφήθηκαν και βιντεοσκοπήθηκαν για να κυκλοφορήσουν μερικούς μήνες αργότερα με τίτλο 'Oil On Canvas'. Ο David Sylvian συνέχισε solo κάνοντας μια καλλιτεχνικά επιτυχημένη καριέρα, ο Rob Dean σχημάτισε τους Illustrated Man, ο Steve Jansen έπαιξε σε δίσκους του Sylvian και σε διάφορα ακόμη projects αλλά και σαν session μουσικός, o Richard Barbieri παίζει στους Porcupine Tree από το '93 και ο Mick Karn κυκλοφόρησε solo albums αλλά και ένα δίσκο σαν Dali's Car μαζί με τον Peter Murphy των Bauhaus (δυστυχώς, ο Karn έφυγε από τη ζωή τον Ιανουάριο του 2011). Οι Japan, ενώθηκαν ξανά, χωρίς τον Dean, το 1991 και κυκλοφόρησαν ένα πολύ καλό άλμπουμ σαν Rain Tree Crow...

Japan's best moments:
1. 'Ghosts'
2. 'Night Porter'
3. 'Taking Islands In Africa'
4. 'Fall In Love With Me'
5. 'Life In Tokyo'
6. 'Methods Of Dance'
7. 'Quiet Life'
8. 'Visions Of China'
9. 'Swing'
10. 'Adolescent Sex'

HAPPY B-DAY BJORK

   Καλή εβδομάδα σε όλους εύχομαι. The Who, Patti Smith Group, The Doors, U2, Big Audio Dynamite, Dr.John μαζί με Radiators From Space, Chelsea, The Sisters Of Mercy, Violent Femmes, Blur κ.α. έχουμε σήμερα στον Up 'n' Loud από τις 16.00 και μέχρι τις 17.00. Σήμερα έχει γενέθλια μια πολύ ενδιαφέρουσα προσωπικότητα της σύγχρονης pop και rock σκηνής. Η Bjork Gudmundsdottir...

 
   H Ισλανδή τραγουδίστρια με την ξεχωριστή, μοναδική φωνή, γεννήθηκε στο Reykjavik το 1965. Έκανε μαθήματα πιάνου από πολύ μικρή και όταν ήταν μόλις 12 ετών, μια ηχογράφησή της από τον δάσκαλό της, που μεταδόθηκε στο ραδιόφωνο, ήταν η αφορμή για να ηχογραφήσει και να κυκλοφορήσει τον πρώτο της δίσκο, το 1977. Ο δίσκος δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο (περιέχει διασκευές στα ισλανδικά σε τραγούδια των Stevie Wonder, Beatles κ.α.) αλλά λόγω της τεράστιας δημοτικότητας της Bjork και του ότι το άλμπουμ είχε βγει σε περιορισμένη έκδοση, έχει γίνει ένα πολύ ακριβό rare collector's item!
   Σαν teenager, η Bjork ασχολήθηκε με διάφορα μουσικά είδη και σχήματα. Στα 14 έφτιαξε το punk rock σχήμα Spit And Snot και λίγο αργότερα το jazz group Exodus. To 1980 τα πράγματα άρχισαν να γίνονται πολύ ενδιαφέροντα, αφού η τραγουδίστρια συμμετείχε στη δημιουργία του πολύ διαφορετικού punk pop συγκροτήματος Tappi Tikarrass με τους οποίους κυκλοφόρησε μερικά singles και το δίσκο 'Miranda' το 1983. Στη συνέχεια ήρθαν οι KUKL, ένα πολύ καλό anarcho-punk group, οι οποίοι συνεργάστηκαν με τους Crass (κυκλοφόρησαν και δύο δίσκους στην εταιρία των Crass) και έκαναν περιοδεία στην Αγγλία με τους (επίσης anarcho-punk) Flux Of Pink Indians. Στα μέσα του 1986, από μέλη των KUKL προέκυψαν οι Sugarcubes...
   Με το πρώτο τους, κιόλας, single 'Birthday', oι Sugarcubes έγιναν πολύ γνωστοί στην Αγγλία, έχοντας και την υποστήριξη του New Musical Express. Με την κυκλοφορία του πρώτου άλμπουμ ('Life's Too Good' το 1988), το συγκρότημα έγινε γνωστό σχεδόν σε ολόκληρο τον πλανήτη, κάτι μοναδικό για Ισλανδικό σχήμα τότε! Ακολούθησαν τα άλμπουμ 'Here Today, Tomorrow, Next Week' (1989) και 'Stick Around For Joy' (1992). Το τραγούδι 'Hit' έγινε επιτυχία στο αγγλικό chart στο Νο.17, όμως οι Sugarcubes διέλυσαν μετά την κυκλοφορία του τρίτου δίσκου τους.
   Η Bjork μέχρι τότε είχε τραγουδήσει με τους 808 State ('Qmart' και 'Ooops') και τους Current 93 (στο υπέροχο 'Falling') ενώ είχε συμμετοχή και σε έναν πολύ περίεργο jazz δίσκο των Trio Gudmuntar Ingolfssonar με τίτλο 'Gling-Glo'. Εγκαταστάθηκε μόνιμα, πλέον, στο Λονδίνο και με τη συνεργασία του παραγωγού Nellee Hooper δημιούργησε το πρώτο της solo άλμπουμ ('Debut') μετά τους Sugarcubes, το 1993. Ο δίσκος ήταν εξαιρετικά επιτυχημένος και έδωσε το έναυσμα στην τραγουδίστρια για μια πολύ σπουδαία καριέρα σαν solo act. Τραγούδησε το θέμα της ταινίας 'The Young Americans' με τον David Arnold, συνεργάστηκε με τον Tricky στο project Nearly God, έγραψε για τη Madonna το τραγούδι 'Bedtime Story' και κέρδισε δύο Brit Awards to 1994.
   To 1995 κυκλοφόρησε ο δίσκος 'Post' που έγινε χρυσός στην Αμερική και έβγαλε αρκετά βρετανικά hit singles (σε συνεργασία με τον Howie B) και το 1997 η Bjork τραγούδησε μαζί με τους Plaid (πολύ ενδιαφέρον electronic σχήμα που ηχογραφούσε για την Warp Records) και έβγαλε στην αγορά το άλμπουμ 'Homogenic' με τη συνεργασία, αυτή τη φορά του Mark Bell των LFO και του βραζιλιάνου παραγωγού και συνθέτη Eumir Deodato. Το επόμενο άλμπουμ, 'Vespertine', ήρθε αρκετά χρόνια αργότερα, το 2001, όντας ότι πιό πειραματικό είχε κάνει μέχρι τότε. Μαζί της στο δίσκο, ο experimental μουσικός Matmos και η αρπίστρια Zeena Parkins. Παρά τον αντιεμπορικό του χαρακτήρα, το 'Vespertine' πολύ γρήγορα πούλησε πάνω από 2 εκατομμύρια κομμάτια! Την ίδια χρονιά, η Bjork ηχογράφησε με τους Brodsky Quartet.
   Το 2002 κυκλοφόρησε το πολύ ενδιαφέρον box set συλλογή 'Family Tree' και την επόμενη χρονιά το επίσης box set 'Live Box' με ζωντανές ηχογραφήσεις, ενώ το επόμενο studio άλμπουμ της είχε τίτλο 'Medulla', βγήκε το 2004 και περιέχει συνεργασίες με τον Robert Wyatt και τον Mike Patton μεταξύ άλλων. Εκείνη τη χρονιά τραγούδησε στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα κάνοντας μια εντυπωσιακή, αξέχαστη εμφάνιση με το απίστευτο φόρεμά της, ερμηνεύοντας το 'Oceania'. Στη συνέχεια, το 2007 τραγούδησε ένα τραγούδι σε ένα tribute δίσκο για την Joni Mitchell και ηχογράφησε το επόμενο αλμπουμ της, που είχε τίτλο 'Volta'. Σ' αυτό συμμετέχουν οι Timbaland, Antony Hegarty, Toumani Diabate κ.α. Την επόμενη χρονιά τραγούδησε με τον Thom Yorke των Radiohead στο single 'Nattura' ενώ το 2010 κυκλοφόρησε ένα single από το stop motion film 'Moomins And The Comet Chase' και συνεργάστηκε με τον Olof Arnalds και τους Antony And The Johnsons. Το 2011 έβγαλε στην αγορά το άλμπουμ 'Biophilia'.
   Πέρα από την ενασχόλησή της με τη μουσική, όμως, η διάσημη Ισλανδή έχει εμφανιστεί σαν ηθοποιός και σε κινηματογραφικές παραγωγές, ξεκινώντας από το film 'The Juniper Tree' του 1990. Έκανε μια σύντομη εμφάνιση στο 'Pret-A-Porter' το '94, όμως οι περισσότεροι θα την θυμούνται για το ρόλο της στην ταινία του Lars Von Trier, 'Dancer In The Dark' (1999), με τον οποίο απέσπασε και βραβείο στο 53ο Cannes Film Festival. Η Bjork, έγραψε επίσης τη μουσική και τα τραγούδια της ταινίας, ένα εκ των οποίων ερμηνεύει με τον Thom Yorke (το soundtrack κυκλοφόρησε σαν 'Selmasongs') και είχε προταθεί για Oscar τραγουδιού εκείνη τη χρονιά...

Bjork's best moments:
1. 'Human Behaviour'
2. 'Bachelorette'
3. 'It's Oh So Quiet'
4. 'Come To Me'
5. 'Play Dead'
6. 'Violently Happy'
7. 'Hyperballad'
8. 'Unravel'
9. 'Pagan Poetry'
10. 'Who Is It (Carry My Joy On The Left, Carry My Pain On The Right)'

HAPPY B-DAY KIM WILDE

   Πολλά ενδιαφέροντα μουσικά ακούσματα και σήμερα 16.00-17.00 στον Up 'n' Loud αφού στο πρόγραμμα έχουμε από Killing Joke, The Damned, Subhumans, B-Movie, The Boomtown Rats, Nirvana, Metallica, Blink 182, Billy Idol, Pink Floyd αλλά και Hank Ballard & The Midnighters, Andy Williams. Θα ακούσουμε επίσης, την Amanda Lear και την Kim Wilde για να τις ευχηθούμε χρόνια πολλά για τα γενέθλιά τους...

  
   To πραγματικό της όνομα είναι Kim Smith και γεννήθηκε σαν σήμερα το 1960 στο Λονδίνο, από γονείς που ήταν επαγγελματίες μουσικοί. Η μητέρα της, ήταν μέλος των Vernons Girls στα late 50's, ενώ ο πατέρας της ήταν ο πολύ επιτυχημένος rock 'n' roll τραγουδιστής Marty Wilde (Reginald Leonard Smith).
   Όταν έγινε 20 ετών, η όμορφη Kim υπέγραψε το πρώτο της δισκογραφικό συμβόλαιο και την επόμενη χρονιά ήρθε και η πρώτη επιτυχία με το 'Kids In America' (UK No.2 hit single). Το πρώτο της άλμπουμ ήταν κι αυτό πολύ επιτυχημένο και έβγαλε τα hit singles 'Chequered Love' (UK No.4) και 'Water On Glass' (UK No.11). Ακολούθησε ο δίσκος 'Select' το 1982 με το 'Cambodia' να γίνεται μεγάλη ευρωπαική επιτυχία και UK No.12 hit single. Το τραγούδι ακούστηκε πολύ και στη χώρα μας. Την ίδια χρονιά η Kim Wilde ξεκινά τις ζωντανές εμφανίσεις, κάτι που δεν είχε κάνει μέχρι τότε. Ο τρίτος δίσκος της δεν θα είναι τόσο επιτυχημένος (αν και το 'Love Blonde' ακούστηκε αρκετά) κι αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα να αλλάξει δισκογραφική στέγη και να πάει από την RAK στην MCA.
   To 1984 βγήκε το 'Rage To Love' (UK No.19 hit single) και στο άλμπουμ που κυκλοφόρησε εκείνη τη χρονιά, η Kim, για πρώτη φορά συνέθεσε τραγούδια. Μέχρι τότε, όλα τα τραγούδια της ήταν συνθέσεις του πατέρα της και του αδελφού της, Ricky. Στον επόμενο δίσκο της, 'Another Step' (1986) συμμετείχε σε όλες, σχεδόν, τις συνθέσεις, όμως, ήταν μια διασκευή που της χάρισε την τεράστια επιτυχία. Το 'You Keep Me Hangin' On' των Supremes έγινε παγκόσμιο hit (US No.1 & UK No.2 hit single) και παρέμεινε μέχρι σήμερα σαν classic των 80's. Από τον ίδιο δίσκο βγήκε σαν single και το 'Another Step (Closer To You)' (UK No.6 hit single) το οποίο τραγούδησε μαζί με τον Junior.
   Ο χορός των επιτυχιών συνεχίστηκε το '87 με το remake του Christmas classic της Brenda Lee 'Rockin' Around The Christmas Tree' (UK No.3 hit single), αυτή τη φορά με τη συνεργασία του κωμικού Mel Smith, ενώ την επόμενη χρονιά κυκλοφόρησε το πιό εμπορικό άλμπουμ της, που είχε τίτλο 'Close'. Από κει ακούστηκαν τα 'You Came' (UK No.3 hit single), 'Never Trust A Stranger' (UK No.7 hit single) και 'Four Letter Word' (UK No.6 hit single). Τη χρονιά εκείνη, η Kim, έκανε μια μεγάλη περιοδεία σαν support act στον Michael Jackson και το 1990 έκανε τουρνέ με τον David Bowie.
   Οι δίσκοι που κυκλοφόρησε το '90 και το '92 όμως, δεν ήταν ιδιαίτερα πετυχημένοι και το 1993 η διασκευή της στο 'If I Can't Have You' (Yvonne Elliman) ήταν η τελευταία μεγάλη στιγμή της στο αγγλικό hit parade (UK No.12 hit single). Από κει και πέρα, στο ξεκίνημα των 00's, έκανε περιοδείες με τους Paul Young και Belinda Carlisle, μεταξύ άλλων, και ηχογράφησε ένα τραγούδι με τη γερμανίδα star Nena. To 2006 τη βρίσκει να κάνει hit στη Γερμανία το 'You Came 2006' και το 2009 να κάνει μια μικρή επιτυχία στη Σουηδία. Φέτος, κυκλοφόρησε ένα δίσκο με διασκευές σε τραγούδια των Tasmin Archer, Black, Suede, The Cars, The Cure, Buzzcocks και David Bowie.
   Η Kim Wilde, παντρεύτηκε το 1996 τον ηθοποιό Hal Fowler και μαζί έχουν σήμερα δύο παιδιά. Είναι η πιό επιτυχημένη solo τραγουδίστρια στην Αγγλία για τη δεκαετία του '80, με 17 τραγούδια της στο UK top-40.

Kim Wilde's best moments:
1. 'Kids In America'
2. 'Cambodia'
3. 'View From A Bridge'
4. 'Never Trust A Stranger'
5. 'Rage To Love'
6. 'Love Is Holy'
7. 'Water On Glass'
8. 'Child Come Away'
9. 'Chequered Love'
10. 'Love Blonde'

17 NOV 1973 FLASHBACK

   Μια πολύ ιδιαίτερη μέρα η σημερινή για τη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας. Δεν ξέρω κατά πόσο, βέβαια, η επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου μπορεί να εμπνεύσει σήμερα κάποιον στη χώρα, αλλά δεν είναι αυτό που μας ενδιαφέρει σ' αυτό τον ιστότοπο. Η μουσική είναι το κυρίως θέμα μας και πάντα αυτή θα είναι. Ένα flashback στο Νοέμβρη του 1973 θα κάνουμε σήμερα στον Up 'n' Loud για να θυμηθούμε τι ακουγόταν εκείνο το μήνα, ποιές ήταν οι επιτυχίες σε Αμερική και Αγγλία και ποιοί δίσκοι κυκλοφόρησαν τις ημέρες της εξέγερσης...

   Ας θυμηθούμε πρώτα, ότι η εξέγερση των φοιτητών ξεκίνησε στις 14 του μήνα και έληξε με αιματοχυσία την 17η του Νοέμβρη. Είχε προηγηθεί στις 21 Φλεβάρη του ίδιου έτους η κάταληψη της Νομικής Σχολής και η βίαια επέμβαση της χουντικής ('ευγενέστατης') αστυνομίας και η προσαγωγή περίπου 90 φοιτητών. Στις 14 του Νοέμβρη, οι φοιτητές κατέλαβαν το Πανεπιστήμιο και δημιούργησαν έναν ραδιοφωνικό σταθμό από τον οποίο καλούσαν τους πολίτες να τους συμπαρασταθούν.
   Τα ξημερώματα της 17ης, περίπου στις 03.00 ένα άρμα AMX30 έσπασε τη σιδερένια πύλη του ιδρύματος και εκείνη τη στιγμή σταμάτησε και η μετάδοση του ραδιοσταθμού. Σύμφωνα με ανεπίσημα στοιχεία, κανένας φοιτητής δεν έχασε τη ζωή του εκείνη τη στιγμή, όμως υπήρξαν θύματα (24 υπολογίζεται) στις συγκρούσεις με την αστυνομία περιφερειακά από το Πανεπιστήμιο. Ανάμεσα τους ένα αγόρι 5 ετών, ο 19χρονος Μιχάλης Μιρογιάννης που δολοφονήθηκε εν ψυχρώ από τον 'πατριώτη' αστυνομικό Δερτιλή και δύο μαθητές Λυκείου (Διομήδης Κομνηνός, 16 ετών και Αλέξανδρος Σπαρτίδης, 15 ετών). Επίσης, εκατοντάδες πολίτες τραυματίστηκαν σοβαρά κατά τη διάρκεια των επεισοδίων...
   Στην εκπομπή θα ακούσουμε τραγούδια από δίσκους που κυκλοφόρησαν από τις 14 μέχρι και τις 20 του Νοέμβρη εκείνης της χρονιάς, αλλά και τα τραγούδια που ανέβηκαν στο Νο.1 Αμερικής και Αγγλίας στις 17 του Νοέμβρη. Μουσική από Electric Light Orchestra, Cockney Rebel, Emerson Lake & Palmer, John Lennon, The Kinks, The Sensational Alex Harvey Band, Nazareth, Robert Fripp & Brian Eno, Alice Cooper και Bette Midler. Ας μην ξεχνάμε ότι, η μουσική συνοδεύει πάντα οποιαδήποτε ανθρώπινη δραστηριότητα εδώ και πολλά πολλά χρόνια και ακουγοντάς την μπορείς να μεταφερθείς νοητά στο κλίμα της εκάστοτε εποχής...
   Απολάυστε στο clip που ακολουθεί τον Alex Harvey και την Sensational Band του σε μια εμφάνισή τους, ένα μήνα μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, στο αγγλικό τηλεοπτικό πρόγραμμα The Old Grey Whistle Test. Πιό κάτω μερικές από τις καλύτερες κυκλοφορίες δίσκων του μήνα Νοέμβρη από το 1973 χωρίς αξιολογική σειρά...

November 1973 best moments:
1. Emerson, Lake & Palmer - 'Brain Salad Surgery'
2. Rory Gallagher - 'Tattoo'
3. Roxy Music - 'Stranded'
4. John Lennon - 'Mind Games'
5. Fripp & Eno - 'No Pussyfooting'
6. Alice Cooper - 'Muscle Of Love'
7. Cockney Rebel - 'The Human Menagerie'
8. Nazareth - 'Loud 'n' Proud'
9. The Sensational Alex Harvey Band - 'Next'
10. The Kinks - 'Preservation Act 1'

X-RAY SPEX's GERMFREE ADOLESCENTS

   Πολλά ακούσματα από τα late 70's και early 80's έχει σήμερα το πρόγραμμα 16.00-17.00 στον Up 'n' Loud. The Police, Duran Duran, The B-52's, The Jam, The Skids, Lipstick Killers κ.α. μαζί με δύο νέες κυκλοφορίες από δύο σημαντικά groups των οποίων τραγούδια θα συσχετίσουμε με τη σημερινή ημερομηνία. Σαν σήμερα, όμως, κυκλοφόρησε πριν από πολλά χρόνια, ένας δίσκος ορόσημο για την punk rock σκηνή του Λονδίνου, και, φυσικά, θα τον θυμηθούμε μαζί κατά τη διάρκεια της εκπομπής.

  
   H Poly Sterene ήταν μια από τις πιό χαρακτηριστικές punk female performers, την εποχή που εμφανίστηκε για τα καλά το punk rock στο Λονδίνο. Μεγάλωσε στο Brixton, μόνο με τη μητέρα της (ο πατέρας της ήταν Σομαλός) και το 1975, στα γενέθλιά της, πήρε την απόφαση να δημιουργήσει το δικό της group, μετά από τη συναυλία των Sex Pistols που είχε παρακολουθήσει εκείνη τη νύχτα. Σαν Mari Elliot (Marianne Joan Elliott-Said ήταν το πραγματικό της όνομα) κυκλοφόρησε ένα reggae τραγούδι το 1976 και μετά ήρθαν οι X-Ray Spex...
   Έχοντας μια anti-star εμφάνιση που την ενίσχυαν σιδεράκια στα δόντια και ένα άθλιο haircut, η Poly μπήκε στό χώρο του punk για να εκφράσει τις κοινωνικές της ανησυχίες κι όχι για να γίνει sex symbol ή κάτι σαν rock goddess. Παρ' όλα αυτά, με τη συγκεκριμένη στάση της, αλλά την πανίσχυρη, δυνατή φωνή της, έγινε μια από τις τραγουδίστριες της εποχής εκείνης, που, αν έβλεπες μια φορά, δεν θα την ξεχνούσες ποτέ!
   Το συγκρότημα κατάφερε να εμφανιστεί δύο φορές στον punk rock 'ναό' Roxy μέσα στους πρώτους 3 μήνες λειτουργίας του και να συμμετέχει στο δίσκο 'Live At The Roxy WC2' (μαζί με τους Slaughter & The Dogs, Wire, The Adverts, Eater, Buzzcocks) με το θρυλικό, πλέον, 'Oh Bondage Up Yours!', το οποίο κυκλοφόρησαν σε studio ηχογράφηση στα τέλη του 1977. Στις 16 Νοεμβρίου 1978 βγήκε στα δισκοπωλεία και το παρθενικό τους άλμπουμ με τίτλο 'Germfree Adolescents'...
   O δίσκος, με την κυκλοφορία του, πήρε εξαιρετικές κριτικές, ακόμη και σε μουσικά έντυπα που δεν ήταν υπέρ της punk rock σκηνής και χαρακτηρίστηκε πολλά χρόνια αργότερα από κάποιους, σαν ένα από τα καλύτερα punk albums της εποχής. Τα θέματα του 'Germfree Adolescents' έχουν να κάνουν με την κοινωνία της κατανάλωσης, της απληστίας και την απώλεια των συναισθημάτων σε έναν τέτοιο κόσμο. Η μουσική του δίσκου είναι punk με μια διαφορετική αισθητική προσέγγιση λόγω, κυρίως, της χρησιμοποίησης του σαξόφωνου (κάτι όχι συνηθισμένο για punk rock group) και της δυναμικής ερμηνείας της Poly Sterene. Τα 'Identity' (UK No.24 hit single), 'The Day The World Turned Day-Glo' (UK No.23 hit single) και το ομώνυμο του δίσκου (UK No.19 hit single) που έφτασαν, ανέλπιστα, στις υψηλές θέσεις του βρετανικού chart και είχαν κυκλοφορήσει πρώτα σαν singles, υπάρχουν στο άλμπουμ, όχι όμως και το 'Oh Bondage Up Yours!'. Είναι χαρακτηριστικό, επίσης, ότι ο δίσκος δεν κυκλοφόρησε στην Αμερική, παρά μόνο σε μια επανέκδοση το 1992!
   Στη συνέχεια, οι X-Ray Spex εμφανίστηκαν στο Hope & Anchor Festival (συμμετέχουν και στον διπλό δίσκο που είχε κυκλοφορήσει με ζωντανές ηχογραφήσεις), έκαναν ένα session για τον John Peel στο BBC, εμφανίστηκαν στο CBGB της Νέας Υόρκης και στο Rock Against Racism Festival. Μετά από μια βρετανική τουρνέ το 1979, η Poly Sterene εγκατέλειψε το group και ηχογράφησε solo ενώ τα μέλη Jak Airport και BP Hurding δημιούργησαν τους Classix Nouveaux. H Lora Logic, που ήταν στην πρώτη σύνθεση των X-Ray Spex είχε αποχωρήσει πριν την κυκλοφορία του 'Germfree Adolescents' για να δημιουργήσει τους Essential Logic.
   Οι X-Ray Spex ενώθηκαν ξανά με την αρχική τους σύνθεση το 1995 και ηχογράφησαν μετά από 17 χρόνια το δεύτερο άλμπουμ τους! O Jak Airport πέθανε το 2004 και η Poly Sterene τον Απρίλη της χρονιάς που διανύουμε...

X-Ray Spex 'Germfree Adolescents' tracklist:
1. 'Art-I-Ficial'
2. 'Obsessed With You'
3. 'Warrior In Woolworths'
4. 'Let's Submerge'
5. 'I Can't Do Anything'
6. 'Identity'
7. 'Genetic Engineering'
8. 'I Live Off You'
9. 'I Am A Poseur'
10. 'Germ Free Adolescents'
11. 'Plastic Bag'
12. 'The Day The World Turned Day-Glo'

ECHO & THE BUNNYMEN's live debut

   Επανερχόμαστε, σήμερα, στον Up 'n' Loud από τις 16.00 και μέχρι τις 17.00 για να θυμηθούμε γεγονότα του παρελθόντος και να τα συνδιάσουμε με τη μουσική που αγαπάμε. Θα ακούσουμε τραγούδια από τους Gary Numan, Medium Medium, Richard Strange, The Wall, Echo & The Bunnymen μαζί με Big Brother & The Holding Company, Grand Funk Railroad, The Faces, Graham Parker & The Shot, Elvis Presley αλλά και Abba, Petula Clark κ.α.

 
   Στις 15 του Νοέμβρη, το 1978, ένα νέο, τότε, συγκρότημα, με το παράξενο όνομα Echo & The Bunnymen, εμφανίστηκε ζωντανά για πρώτη φορά στο κοινό στο Eric's Club του Liverpool σαν support act των The Teardrop Explodes...
   To νεοσύστατο σχήμα, δεν είχε ηχογραφήσει ακόμη τίποτα, ούτε είχε κάποιο συμβόλαιο με δισκογραφική εταιρία. Επίσης, δεν είχε drummer, στη θέση του οποίου χρησιμοποίησε ένα drum machine, κάτι ιδιαίτερα τολμηρό και παράδοξο για τα δεδομένα της εποχής. Οι φήμες ότι, ο 'Echo' ήταν το συγκεκριμένο drum machine, κυκλοφορούσαν για πολλά χρόνια μετά την πρώτη εμφάνιση τους αλλά δεν ευσταθούν. Το όνομα του group ήταν έμπνευση ενός φίλου τους, ο οποίος τους πρότεινε τότε ένα σωρό (γελοία τα περισσότερα) ονόματα και τελικά κατέληξαν σ' αυτό χωρίς συγκεκριμένο λόγο!
   Ο τραγουδιστής του σχήματος, Ian McCulloch, δεν ήταν άγνωστος στους φίλους της rock μουσικής στο Liverpool, μια που, το 1977 μαζί με τον Pete Wylie και τον Julian Cope ήταν σε ένα group που είχαν ονομάσει The Crucial Three. Όταν ο Wylie έφυγε (για να δημιουργήσει τους υπέρχους Wah!), o McCulloch και ο Cope, με την προσθήκη των Dave Pickett και Paul Simpson έφτιαξαν τους βραχύβιους A Shallow Madness. Η ρήξη μεταξύ των McCulloch και Cope όμως, οδήγησε τον δεύτερο να διαλύσει το group και να δημιουργήσει τους καταπληκτικούς Teardrop Explodes και τον Ian McCulloch να συνεργαστεί με τους Will Sergeant και Les Pattinson για να φτιάξουν τους Echo & The Bunnymen...
   Εκείνη τη νύχτα, οι Echo & The Bunnymen παρουσίασαν στο κοινό των Teardrop Explodes μερικά τραγούδια που ο McCulloch είχε ξεκινήσει να δουλεύει με τον Julian Cope, όπως τα 'Read It In Books' και 'Spacehopper' αλλά και μερικά ολόδικά τους όπως τα 'Monkeys' και 'The Pictures On My Wall' τα οποία ο κόσμος υποδέχτηκε χλιαρά αλλά δείχνοντας ενδιαφέρον...
   Το 'The Pictures On My Wall' ήταν το πρώτο single που κυκλοφόρησε στο συγκρότημα το Μαίο του '79 στην μικρή εταιρία Zoo Records που είχαν δημιουργήσει ο David Balfe (The Teardrop Explodes) και ο Bill Drummond (Big In Japan και αργότερα The KLF). Ακολούθησαν, στα επόμενα χρόνια, τέσσερις χρυσοί δίσκοι κι ένας ασημένιος και δώδεκα top-30 hit singles στην Αγγλία...
   Μαγνητοσκοπημένα στιγμιότυπα από εκείνη την πρώτη εμφάνιση των Echo & The Bunnymen δεν υπάρχουν όμως μπορείτε να τους θυμηθείτε από μια εμφάνισή τους το 1983 στο clip που ακολουθεί...

Echo & The Bunnymen's best moments:
1. 'All My Colours (Zimbo)'
2. 'Nocturnal Me'
3. 'Show Of Strength'
4. 'The Pictures On My Wall'
5. 'Villiers Terrace'
6. 'Heaven Up Here'
7. 'The Cutter'
8. 'Ocean Rain'
9. 'Nothing Lasts Forever'
10. 'The Puppet'

NEW ORDER's MOVEMENT

   Σήμερα, εκτάκτως, δεν θα γίνει η εκπομπή στον Up 'n' Loud λόγω μιας υποχρέωσης. Από αύριο κανονικά με το μουσικό μας ημερολόγιο και κάποιες ενδιαφέρουσες νέες κυκλοφορίες...

    Ήταν 14 Νοέμβρη του 1981 όταν οι New Order κυκλοφόρησαν το πρώτο ολοκληρωμένο άλμπουμ τους στην θρυλική Factory Records. Το artwork του εξώφυλλου ήταν εμπνευσμένο από μια futuristic αφίσα του 1932...
   Οι New Order, ήταν το group που προέκυψε αμέσως μετά τη διάλυση των Joy Division, αφού ο τραγουδιστής Ian Curtis αυτοκτόνησε τον Μάιο του '80. Τα εναπομείναντα μέλη Bernard Sumner, Peter Hook και Stephen Morris πρόσθεσαν στο line-up την Gillian Gilbert τον Οκτώβρη της χρονιάς εκείνης και ξεκίνησαν να δουλεύουν πάνω σε κάποια tracks που υπήρχαν σαν ιδέες όταν οι Joy Division ακόμη ήταν ενεργοί, δημιουργώντας, επίσης, κάποια καινούργια δικά τους τραγούδια. Με παραγωγό τον Martin Hannett, που είχε συνεργαστεί μαζί τους στους Joy Division, οι ηχογραφήσεις ξεκίνησαν και τελείωσαν στο Stockport εν μέσω πολλών προβλημάτων που προέκυψαν από τον εθισμό του Hannett στο αλκοόλ, την έλλειψη συγκεκριμένης μουσικής κατεύθυνσης και το μεγάλο θέμα του ποιός θα ήταν ο τραγουδιστής του σχήματος...
   Τελικά, το άλμπουμ ηχογραφήθηκε και κυκλοφόρησε, παίρνοντας, αρχικά, πολύ κακές κριτικές στο Sounds και το NME ενώ και τα μέλη του group δήλωσαν ότι ήταν πολύ ικανοποιημένοι από τα τραγούδια αλλά όχι από την παραγωγή του δίσκου. Ήταν ένα μεταβατικό άλμπουμ για το νεοσύστατο, τότε, σχήμα, που προσπαθούσε να περάσει από το σκοτεινό new wave των Joy Division και το καταθλιπτικό δράμα του Curtis σε κάτι καινούργιο, όχι μόνο όσον αφορά τον ήχο, αλλά και τη γενικότερη κατεύθυνση της μουσικής και των στίχων τους. Εξάλλου, ο χαμός του Curtis, δεν ήταν κάτι που μπορούσε να τους αφήσει ανεπηρέαστους.
    Το 'Movement' έγινε απλά top-30 στην Αγγλία, αγνοήθηκε από τους οπαδούς του new wave εκείνη την δεδομένη χρονική στιγμή αλλά με το πέρασμα των χρόνων απέκτησε ένα cult status και οι κριτικές που πήρε πολλά χρόνια αργότερα ήταν πολύ καλύτερες από αυτές της εποχής, μια που, όσο ο καιρός περνά, τα δεδομένα αλλάζουν και είναι πιό εύκολο να επανεκτιμήσεις κάποια πράγματα που ίσως δεν τους έδωσες την ευκαιρία που άξιζαν τότε. Σήμερα, το πρώτο άλμπουμ των New Order στέκεται σαν ένας classic new wave δίσκος που έδωσε έμπνευση σε πολλά cold wave groups των early 80's...

New Order's 'Movement' tracklist:
1. 'Dreams Never End'
2. 'Truth'
3. 'Senses'
4. 'Chosen Time'
5. 'ICB'
6. 'The Him'
7. 'Doubts Even Here'
8. 'Denial'

HAPPY B-DAY IAN CRAIG MARSH

   Σήμερα στο πρόγραμμα (Up 'n' Loud Web Radio 16.00-17.00) έχουμε τραγούδια από Buddy Holly, LaVern Baker, The Ides Of March, XTC, B-Movie, Iggy Pop, The Blasters, Wipers, The Lords Of The New Church, Depeche Mode και Heaven 17, The Human League για να ευχηθούμε χρόνια πολλά στον αφανή ήρωα των synths Ian Craig Marsh...

 
   Για δύο λόγους θυμόμαστε σήμερα τον Ian Craig Marsh. Ο πρώτος λόγος είναι ότι έχει γενέθλια, γίνεται 54, και ο δεύτερος, ότι σαν σήμερα έδωσε την τελευταία του συναυλία με τους Human League πριν αποχωρήσει για να δημιουργήσει τους British Electric Foundation και κατόπιν τους Heaven 17...
   Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο βιομηχανικό Sheffield και ασχολήθηκε με τη μουσική για πρώτη φορά πριν συμπληρώσει τα 17 όταν και συμμετείχε σε ένα συγκρότημα που λεγόταν Meatwhistle. Σύντομα γνώρισε τον Mark Civico και μαζί δημιούργησαν τους 'ακραίους' Musical Vomit, οι οποίοι συνήθιζαν, στα πλαίσια μιας performance art που παρουσίαζαν, να κάνουν εμετό στη σκηνή! Τα θέματα των τραγουδιών τους είχαν να κάνουν με νεκροφιλία και αυνανισμό και οι ζωντανές εμφανίσεις τους ήταν γεμάτες extreme καταστάσεις και έντονες αποδοκιμασίες από το κοινό. Όλα αυτά το 1973-4, σε μια εποχή που ακόμη ο κόσμος δεν ήταν συνηθισμένος στις ακρότητες του punk rock.
  Την εποχή εκείνη και μέσω των Musical Vomit, ο Marsh γνώρισε τον Glen Gregory (μετέπειτα τραγουδιστής των Heaven 17) και τον Martyn Ware (συνεργάτης του στη συνέχεια και στους Human League αλλά και στους Heaven 17) και άρχισε να ασχολείται σε καθημερινή βάση με τα synths, που βρήκε ότι έχουν να του προσφέρουν περισσότερα από την κιθάρα που έπαιζε μέχρι τότε.
   Το 1977 μαζί με τον Ware δημιούργησαν το σχήμα The Future κάνοντας κάποιες ηχογραφήσεις τις οποίες, όμως, δεν κατάφεραν να κυκλοφορήσουν σε δίσκο αφού δεν είχαν συμβόλαιο με εταιρία (κυκλοφόρησαν τελικά το 2002 σε CD με τίτλο 'The Golden Hour Of The Future'). Τελικά, με την προσθήκη του τραγουδιστή Philip Oakey, που ήταν φίλος του Ware απ' το σχολείο, προέκυψαν οι Human League στις αρχές του 1978. To πρώτο τους single είχε τίτλο 'Being Boiled' και ακολούθησε το 1979 το EP 'Dignity Of Labour' πριν υπογράψουν ένα καλό συμβόλαιο με την μικρή ακόμη, τότε, Virgin Records του Richard Branson. Στη συνέχεια, ήρθε το πρώτο τους άλμπουμ με τίτλο 'Reproduction' και ένα single που κυκλοφόρησαν σαν The Men. Το 1980, ήρθε ο δίσκος 'Travelogue', ενώ ήδη οι Marsh και Ware είχαν πάρει την απόφαση να φύγουν απ' το group που οι ίδιοι είχαν στήσει...
   Ακολούθησε η δημιουργία των British Electric Foundation, οι οποίοι λειτουργούσαν και σαν production team πέρα από τις κυκλοφορίες τους, μια από τις οποίες ('Music Of Quality And Distinction Vol.1' το 1982) είχε σαν guests τους Billy McKenzie, Paula Yates, Gary Glitter, Sandie Shaw και Tina Turner. Η συνέχεια του άλμπουμ, το Vol.2 δεν κυκλοφόρησε παρά μόνο 9 χρόνια μετά, το 1991, ενώ οι B.E.F. δεν έκαναν ποτέ ζωντανές εμφανίσεις. Παράλληλα, όμως, την ίδια χρονική περίοδο, προέκυψαν και οι Heaven 17 σαν τρίο με τους Marsh, Ware και Gregory. Το group πήρε το όνομά του από την ταινία 'A Clockwork Orange' του Stanley Kubrick και κατάφερε να κάνει τα τραγούδια του επιτυχίες στην Αγγλία από το 1982 και μετά. Είχε προηγηθεί το πολύ καλό άλμπουμ 'Penthouse And Pavement' το 1981 μέχρι να έρθουν τα singles 'Temptation' και 'Come Live With Me' (UK No.2 και UK No.5 αντίστοιχα). Όπως και οι B.E.F. έτσι και οι Heaven 17 δεν έδιναν συναυλίες και δεν έκαναν ποτέ περιοδείες μέχρι το 1997, πολλά χρόνια μετά το peak της καριέρας τους. Οι επιτυχίες συνεχίστηκαν για τον Marsh και το group στη δεκαετία του '80 ενώ μετά το τέταρτο άλμπουμ τους του 1988, οι Heaven 17 εξαφανίστηκαν για πολλά χρόνια για να επανέλθουν με δίσκο το 1996 και μετά το 2005!
   O Ian Craig Marsh απέχει από τη μουσική δραστηριότητα από τότε και δε συμμετείχε στο δίσκο των Heaven 17 που βγήκε το 2008, ούτε ήθελε να εμφανιστεί μαζί τους σε κάποια reunion concetrs που έδωσαν και οι Human League αλλά και οι Heaven 17...

Ian Craig Marsh's best moments:
1. Heaven 17 - 'Temptation'
2. The Human League - 'Being Boiled'
3. British Electric Foundation - 'The Secret Life Of Arabia'
4. Heaven 17 - 'Let Me Go'
5. The Human League - 'Empire State Human'
6. British Electric Foundation - 'Ball Of Confusion'
7. Heaven 17 - '(We Don't Need This) Fascist Groove Thang'
8. The Human League - 'Circus Of Death'
9. Heaven 17 - 'Come Live With Me'
10. The Human League - 'Only After Dark'

SCREAMING LORD SUTCH for Prime Minister

   Συμπτωματικά, λόγω κάποιων γεγονότων και στη χθεσινή, αλλά και στη σημερινή εκπομπή (16.00-17.00 Up 'n' Loud Web Radio), στο πρόγραμμα υπάρχουν τραγούδια από τον Screaming Lord Sutch. Ποιός ήταν, όμως, αυτός ο περίεργος τύπος που στα τραγούδια του ούρλιαζε σαν παρανοικός και μιλούσε για τον Τζακ τον Αντεροβγάλτη και για φόνους στα νεκροταφεία?...

  
   David Edward Sutch ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε σαν σήμερα το 1940 στο Λονδίνο και στα 60's άλλαξε το όνομά σε Screaming Lord Sutch 3rd Earl of Harrow... Καμμία σχέση, βέβαια, με τίτλους ευγενείας δεν είχε, αλλά η εκκεντρική του φιγούρα δεν θα μπορούσε να είχε υπάρξει χωρίς ένα όνομα σαν αυτό!
   Δημιούργησε τους Savages για να έχει μαζί του ένα συνοδευτικό group στα εξωφρενικά, για την εποχή εκείνη, shock horror shows που έστηνε πολύ πριν τον Alice Cooper. Συνήθιζε να βγαίνει στη σκηνή μέσα από φέρετρο και, ντυμένος σαν τον Τζακ Αντεροβγάλτη, να χρησιμοποιεί κατά τη διάρκεια της εμφάνισής του μαχαίρια, τσεκούρια, νεκροκεφαλές και υποτιθέμενα πτώματα!
   To cult status που δημιούργησε στα early 60's αλλά και οι grotesque παραστάσεις του, έβαλαν σε δεύτερη μοίρα τις ανύπαρκτες, σχεδόν, φωνητικές του δυνατότητες κι αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να 'μαζεύονται' για να ηχογραφήσουν και να παίξουν live μαζί του ονόματα όπως Ritchie Blackmore, Jimmy Page, Jeff Beck, Nicky Hopkins, Keith Moon, Matthew Fisher! Στα 80's συνεργάστηκε με τους Meteors και έπαιξαν μαζί του μουσικοί από αρκετά psychobilly groups που τον είχαν σε μεγάλη εκτίμηση...
   O Screaming Lord Sutch, όμως, δεν ασχολήθηκε μόνο με τη μουσική αλλά απλώθηκε και στην πολιτική, πρώτη φορά σαν υποψήφιος για το βρετανικό κοινοβούλιο το 1963 με το δικό του κόμμα National Teenage Party σε μια εποχή που οι teenagers στην Αγγλία δεν είχαν δικαίωμα ψήφου! Πήρε 209 ψήφους ενώ το 1964 έθεσε υποψηφιότητα για πρωθυπουργός κερδίζοντας την εμπιστοσύνη, αυτή τη φορά, 585 ψηφοφόρων! Συνέχισε να θέτει τέτοιες υποψηφιότητες για πολλά χρόνια χωρίς να καταφέρει, βέβαια, να εκλεγεί, αλλά η μανία του να παρενοχλεί τους 'σοβαρούς' υποψήφιους, ανάγκασε τη Thatcher στα 80's να αυξήσει το κόστος συμμετοχής των υποψηφίων από τις 150 στις 500 λίρες! 'Οχι φυσικά ότι πτοήθηκε ο Screaming Lord Sutch... To 1983, μάλιστα, δημιούργησε και ένα νέο κίνημα, τους Official Monster Raving Loony Party και το 1990 συγκέντρωσε περισσότερες ψήφους από τον υποψήφιο του SDP (οι σοσιαλοδημοκράτες της Αγγλίας τότε) και σε κάποιες περιπτώσεις το Loony Party του κατέληγε να έχει καλύτερα αποτελέσματα κι από το British National Party...
   To 1987 εμφανίστηκε σε ένα επεισόδιο τηλεοπτικής σειράς και στα 90's σε διαφημιστικά spots μπύρας που τον έδειχναν να 'καμαρώνει' έξω από την κατοικία του πρωθυπουργού! Το 1991 η αυτοβιογραφία του εκδόθηκε αλλά αποσύρθηκε για ανεξιχνίαστους λόγους απ' τους εκδότες. O Screaming Lord Sutch έπασχε από μανιοκατάθλιψη και αυτοκτόνησε τον Ιούνιο του '99...

Screaming Lord Sutch's best moments:
1. 'Jack The Ripper'
2. 'Murder In The Graveyard'
3. 'Cause I Love You'
4. 'Smoke And Fire'
5. 'London Rocker'
6. 'Monster Rock'
7. 'Til' The Following Night'
8. 'Shake Your Moneymaker'
9. 'I'm Still Raving'
10. 'Boney Maroney'

HEAVY D R.I.P.

   Είναι πάντα άσχημο να μαθαίνεις τα κακά νέα και δυστυχώς να πρέπει να τα μάθουν κι άλλοι από σένα. Χθες 8 του Νοέμβρη έφυγε από κοντά μας σε μικρή ηλικία ο rapper και ηθοποιός Heavy D. Θα μιλήσουμε γι αυτόν στη σημερινή εκπομπή και θα τον ακούσουμε φυσικά, αλλά παράλληλα θα έχουμε και μουσική από Billy Joel, The Beatles, Ray Charles, The Kingsmen, Screaming Lord Sutch, The Pretty Things αλλά και Sonic Youth, UK Subs, The Stranglers, Fad Gadget κ.α.

  
   To πραγματικό του όνομα ήταν Dwight Arrington Myers αλλά όποιος τον έβλεπε μπορούσε αμέσως να καταλάβει το λόγο για τον οποίο τον αποκαλούσαν Heavy D (Dwight). Γεννήθηκε στο Mandeville της Jamaica αλλά μεγάλωσε στην πολιτεία New York, στο Mount Vernon.
   Δημιούργησε τους Heavy D & The Boyz όταν ήταν 20 χρονών και ξεκίνησαν δισκογραφικά το 1987 με το άλμπουμ 'Living Large' που τους έκανε γνωστούς και πήγε αρκετά καλά όσον αφορά τις πωλήσεις. Ακολούθησε το 'Big Tyme' (1989) και το 'Peaceful Journey' (αφιερωμένο στον συνεργάτη του Troy Dixon που έχασε τη ζωή του σε ένα ατύχημα) το 1991. Σ' αυτό το τελευταίο υπήρχε και η διασκευή του στο 'Now That We Found Love' των O' Jays που ήταν και η μεγαλύτερη επιτυχία του αφού έγινε top-10 σε Αμερική και Αγγλία και ακούστηκε στις περισσότερες περιοχές του πλανήτη.
   Στα early 90's επίσης, τραγούδησε το μουσικό θέμα του τηλεοπτικού προγράμματος In Living Colour και συνεργάστηκε με τον Michael Jackson στο single 'Jam' και την Janet Jackson, με την οποία έκανε επιτυχία το 'Alright' (US No.4 hit single). Η συνέχεια για τον Heavy D είχε επιτυχημένες εμφανίσεις σε τηλεοπτικές σειρές και προγράμματα και εμφανίσεις σε θεατρικές παραστάσεις αλλά και την ηχογράφηση ακόμη δυο δίσκων με τους Boyz το '93 και το '94. Το 'Got Me Waiting', μάλιστα, τον έβαλε ξανά στο top-20 του Billboard ενώ το 1997 θα γνωρίσει ξανά επιτυχία με τον πρώτο solo δίσκο του 'Waterbed Hev' και το single 'Big Daddy' (US No.18 hit single). Την ίδια χρονιά, θα συμμετέχει και σε άλμπουμ του 'θρύλου' B.B. King.
  O Heavy Dwight ηχογράφησε ακόμη 3 albums και συμμετείχε σαν ηθοποιός σε αρκετές παραγωγές του Hollywood ('Life', 'Big Trouble', 'New Jersey Drive', 'Tower Heist', 'The Cider House Rules' κ.α.) πέρα από τις τηλεοπτικές σειρές που εμφανίστηκε. Πέθανε ξαφνικά χθές έξω απ' το σπίτι του στο Beverly Hills...

Heavy D & The Boyz best moments:
1. 'Now That We Found Love'
2. 'We Got Our Own Thang'
3. 'Gyrlz, They Love Me'
4. 'Is It Good To You'
5. 'Truthful'
6. 'Mr. Big Stuff'
7. 'Got Me Waiting'
8. 'Big Daddy'
9. 'Nuttin' But Love'
10. 'Black Coffee'

LED ZEPPELIN IV

   Χρόνια πολλά σε όσους έχουν την ονομαστική τους γιορτή! Σήμερα θυμόμαστε (πάντα στον Up 'n' Loud 16.00-17.00) τους Leif Garrett και Larry Levan από την εποχή της disco, ευχόμαστε χρόνια πολλά για τα γενεθλιά τους στους Roy Wood, Patti Page, Ken Dodd, Rickie Lee Jones κι έχουμε ακόμη αναφορές και ακούσματα από Killers, The Foundations, The Dancing Did κ.α.

  
   Το τέταρτο άλμπουμ των Led Zeppelin βγήκε στην αγορά σαν σήμερα το 1971. Το γεγονός ότι στο εξώφυλλο δεν υπήρχε κάποιος τίτλος (ούτε καν το όνομα του group) ήταν η αφορμή για τους φίλους του συγκροτήματος να το βαφτίσουν από μόνοι τους είτε 'Led Zeppelin IV', είτε 'Four Symbols' από τα τέσσερα μυστικιστικά σύμβολα που υπάρχουν στο inner sleeve του δίσκου.
   Oι ηχογραφήσεις έγιναν στα Island Studios του Λονδίνου και στο Headley Grange, ένα Βικτωριανό αναπαλαιωμένο σπίτι που είχε μεταμορφωθεί σε studio στο East Hampshire. Η μίξη έγινε πρώτα στο Sunset Sound του Los Angeles και ολοκληρώθηκε στο Λονδίνο.
   Οι Led Zeppelin αντιμετώπισαν προβλήματα πριν την κυκλοφορία με την Atlantic Records, οι υπεύθυνοι της οποίας, επέμεναν ο δίσκος να έχει, αν όχι το όνομά τους στο εξώφυλλο, τουλάχιστον έναν ευδιάκριτο τίτλο ώστε να μπορεί να γίνει πιό εύκολα η προώθησή του στην αγορά. Το group όμως, ήταν στην ευχάριστη θέση, λόγω της μεγάλης δημοτικότητάς του εκείνη την εποχή, να καταφέρει να περάσει τη δική του θέση και το άλμπουμ, τελικά, να κυκλοφορήσει με το artwork που ήθελε χαρίζοντας στους φίλους της rock μουσικής ένα από τα πιό χαρακτηριστικά και αναγνωρίσιμα covers στην ιστορία της μουσικής!
   Στα τραγούδια του δίσκου ο Robert Plant εκτός από φωνητικά παίζει harmonica και tambourine, ο Jason Bonham είναι στα drums, ο John Paul Jones παίζει bass guitar, electric piano, synthesizer, mandolin και acoustic guitar (στο 'The Battle Of Evermore') και ο Jimmy Page ασχολείται με τις κιθάρες (acoustic και electric), παίζει mandolin και κάνει και το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής. Η τραγουδίστρια Sandy Denny κάνει τα φωνητικά στο 'The Battle Of Evermore' και ο συνεργάτης των Rolling Stones, Ian Stewart παίζει piano στο 'Rock And Roll'. Όλα τα τραγούδια είναι συνθέσεις των μελών του group εκτός από το 'When The Levee Breaks' που είναι διασκευή (με τους στίχους όμως αλλαγμένους και διαφορετική μελωδία) σε ένα blues του 1929 της Memphis Minnie και του Kansas Joe McCoy.
   Το τέταρτο άλμπουμ των Zeppelin ήταν μια τεράστια εμπορική επιτυχία και συνεχίζει να ακούγεται και να αγοράζεται μέχρι και σήμερα, αφού θεωρείται από πολλούς σαν ένας must hear-must have δίσκος για όποιον θέλει να ασχοληθεί με τη rock σκηνή. Έμεινε στο No.1 του album chart της Αγγλίας για δύο εβδομάδες και στην Αμερική, αν και σταμάτησε στη δεύτερη θέση του Billboard, έγινε το πιό εμπορικό άλμπουμ όλων των εποχών που δεν πήγε στο Νο.1 αφού οι πωλήσεις του ξεπέρασαν τα 24.500.000 κομμάτια! Παραμένει μέχρι σήμερα, το τρίτο δημοφιλέστερο άλμπουμ στις Ηνωμένες Πολιτείες, πίσω από το 'Thriller' του Michael Jackson και το δίσκο με τις επιτυχίες των Eagles. Oι πωλήσεις του 'Led Zeppelin IV' σε ολόκληρο τον κόσμο ήταν 37.000.000 δίσκοι....
   Δεν θα ασχοληθώ με τα τραγούδια του δίσκου, ένα προς ένα, γιατί το άρθρο θα γίνει βιβλίο. Εξάλλου, οι τίτλοι που βρίσκονται πιό κάτω, είμαι σίγουρος ότι είναι γνωστοί στους πιό πολλούς και κάποιοι από εμάς έχουν συνδέσει στιγμές της ζωής τους με κάποια από αυτά τα μοναδικά κομψοτεχνήματα των Zeppelin...

Led Zeppelin's IV tracklist:
1. 'Black Dog'
2. 'Rock And Roll'
3. 'The Battle Of Evermore'
4. 'Stairway To Heaven'
5. 'Misty Mountain Hop'
6. 'Four Sticks'
7. 'Going To California'
8. 'When The Levee Breaks'

TRACY PEW: Cowboy From Hell

   Ξεκινά ακόμη μια εργάσιμη εβδομάδα σήμερα, καλή δύναμη και υπομονή σε όλους. Το μενού από τις 16.00 μέχρι τις 17.00 στον Up 'n' Loud Web Radio είναι στολισμένο με Metallica και Megadeth (κυκλοφόρησαν σχεδόν ταυτόχρονα καινούργιους δίσκους), The Stranglers, The Damned, One Way System, Angry Samoans (από την punk σκηνή) αλλά και Prefab Sprout, Joni Mitchell, Johnny Rivers, Dee Clark, Divine Comedy, Texas. Σήμερα, επίσης, θυμόμαστε τον bass guitar cowboy των Boys Next Door και The Birthday Party...

   Αυστραλός, όπως και οι υπόλοιποι Birthday Party, o Tracy Pew πέρασε μερικά χρόνια σαν παιδάκι στη Νέα Ζηλανδία με την οικογένειά του, για να επιστρέψει στη Μελβούρνη το 1964 σε ηλικία 7 ετών. Μαζί με τους Nick Cave, Mick Harvey και Phil Calvert, ήταν ιδρυτικό μέλος των Boys Next Door με τους οποίους δημιούργησε και κυκλοφόρησε ένα άλμπουμ και κάποια singles (ένα εκ των οποίων ήταν και η διασκευή στο classic 'These Boots Are Made For Walking') πριν το group 'ενισχυθεί' με τον κιθαρίστα Rowland S. Howard και μετακομίσει στο Λονδίνο για να κάνει καριέρα σαν The Birthday Party.
   Το 1982 πέρασε κάποιους μήνες στη φυλακή γιατί οδηγούσε χωρίς δίπλωμα κι αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να χάσει μερικές από τις συναυλίες του group, στη συνέχεια όμως επέστρεψε και παρέμεινε στους Birthday Party μέχρι το τέλος της πορείας τους το 1983. Κατόπιν, έπαιξε με τον Nick Cave στο πρώτο line-up των Bad Seeds και κάποια στιγμή το 1984, αποφάσισε να γυρίσει στην Αυστραλία για να συνεχίσει τις σπουδές του στη φιλοσοφία. Εκείνη τη χρονιά ο Pew έδωσε μερικές συναυλίες σαν μέλος των θρυλικών The Saints και αργότερα συμμετείχε σε δίσκους της Lydia Lunch ('Honeymoon In Red') και Nick Cave & The Bad Seeds ('Kicking Against The Pricks').
   O cowboy, όμως, έπασχε από επιληψία και οι κρίσεις του ήταν τόσο έντονες που σχεδόν σε ολόκληρη τη ζωή του τις καταπολεμούσε με πολύ δυνατά φάρμακα. Έφυγε από τη ζωή, σαν σήμερα, το 1986 από εγκεφαλική αιμορραγία. Ήταν μόλις 28 ετών... Θυμηθείτε τον (χωρίς το χαρακτηριστικό μουστάκι) σε ένα από τα πλέον 'εξωφρενικά' clips των early 80's μαζί με τους υπόλοιπους The Birthday Party...

Tracy Pew's best moments:
1. The Birthday Party - 'Jennifer's Veil'
2. Boys Next Door - 'Somebody's Watching'
3. The Birthday Party - 'Release The Bats'
4. Boys Next Door - 'Shivers'
5. The Birthday Party - 'The Friend Catcher'
6. Lydia Lunch & Guests - 'Done Dun'
7. The Birthday Party - 'Wildworld'
8. Boys Next Door - 'A Catholic Skin'
9. The Birthday Party - 'She's Hit'
10. Nick Cave & The Bad Seeds - 'Running Scared'

FRED 'SONIC' SMITH: Always Remembered

   Σήμερα στον Up 'n' Loud 16.00-17.00 ακούμε The Fleshtones, Allez Allez, The Clash, Virgin Prunes, Squeeze, The Band, Depeche Mode, The Skeletons και θυμόμαστε τον Fred 'Sonic' Smith με τους MC5, Patti Smith Group, Sonic Youth...

  
   Frederick Dewey Smith ήταν το όνομα του. Μεγάλωσε στην πολιτεία West Virginia και από teenager ασχολήθηκε με την κιθάρα και το rock 'n' roll, δημιουργώντας τους Vibratones. Η στενή φιλία του με τον Wayne Kramer θα έχει σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία των επιδραστικών MC5, το 1964 στο Detroit, Michigan. Και οι δύο είχαν παρατήσει το κολλέγιο και έκαναν περιστασιακά κάποιες δουλειές απλά για να συντηρούνται και να μπορούν να διατηρούν ζωντανό του να βρίσκονται σε ένα rock group.
   Οι MC5 έγραψαν τη δική τους ιστορία στο χώρο της rock μουσικής και μάλιστα με εκκωφαντικό τρόπο, όπως ακριβώς και οι ζωντανές εμφανίσεις τους, που αποτυπώνονται με τον καλύτερο τρόπο σε ένα live album με τίτλο 'Kick Out The Jams', δίσκος ορόσημο για την εξέλιξη της αμερικανικής rock σκηνής. Ήταν ένα από τα ελάχιστα συγκροτήματα που κυκλοφόρησε σαν debut album έναν ζωντανά ηχογραφημένο δίσκο. Ακολούθησαν τα albums 'Back In The USA' και 'High Time' και το group διέλυσε το 1972, εν μέσω προβλημάτων με ναρκωτικά, νομικές περιπέτειες με εταιρίες δίσκων και το FBI, που παρακολουθούσε από κοντά τα μέλη του, λόγω της έντονης ακτιβιστικής πολιτικής τους δράσης και τη συνεργασία τους με το Black Panthers Party.
   Στη συνέχεια ο Smith δημιούργησε τους Sonic Rendezvous Band με τη συμμετοχή μελών από τους Rationals και Stooges αλλά το group κατάφερε να ηχογραφήσει μονάχα ένα single ('City Slang'). To τραγούδι αυτό, πάντως, θεωρείται σήμερα εξαιρετικά σημαντικό για την σκηνή του Detroit εκείνης της εποχής.
   Ο Fred 'Sonic' Smith, μέσω του κιθαρίστα Lenny Kaye, γνώρισε στα μέσα των 70's την Patti Smith, την οποία παντρεύτηκε το 1980. Μαζί της απέκτησε δυο παιδιά ενώ η σχέση τους ήταν η αφορμή για να συνθέσει η Patti το πολύ γνωστό 'Frederick' από το δίσκο της 'Wave'. To 1988 o Fred συνεργάστηκε με την Patti στο άλμπουμ 'Dream Of Life' και το 1994 έφυγε σε μικρή ηλικία, μόλις 45 ετών. Το LP της Patti Smith, 'Gone Again' είναι αφιερωμένο σ' αυτόν.
   Το πολύ δημοφιλές συγκρότημα Sonic Youth ονομάστηκε έτσι λόγω του Fred 'Sonic' Smith. Ένα από τα καλύτερα τραγούδια των MC5, επίσης, βάφτισε το group The American Ruse. Θυμηθείτε τον Fred 'Sonic' Smith και τους MC5 στο clip που ακολουθεί...

MC5's best moments:
1. 'Kick Out The Jams'
2. 'Looking At You'
3. 'Ramblin' Rose'
4. 'Over And Over'
5. 'I Can Only Give You Everything'
6. 'Sister Anne'
7. 'The American Ruse'
8. 'Call Me Animal'
9. 'Rocket Reducer No.62'
10. 'Starship'

HAPPY B-DAY ADAM ANT

   Βρισκόμαστε στο μέσο μιας απίστευτης πολιτικής και οικονομικής κρίσης και το κακό είναι ότι κανείς από μας δεν φαίνεται να πιστεύει σ' αυτούς που την διαχειρίζονται. Και είναι λογικό, πλέον, να είμαστε όλοι καχύποπτοι, απέναντι στους ευρωπαίους (που σίγουρα δεν ασχολούνται με μας γιατί μας αγαπάνε) αλλά και στους 'δικούς' μας πολιτικούς (η πορεία της χώρας μέχρι τώρα δεν μας επιτρέπει να τους εμπιστευτούμε). Ας ελπίσουμε ότι τα πράγματα θα έχουν αίσιο τέλος και σύντομα... Σήμερα στον Up 'n' Loud στις 16.00 θα ακούσουμε The Adverts, Angelic Upstarts, Chrome, Mad Season, Porcupine Tree, Laika μαζί με Eagles, Van Halen, Mort Shuman, Bert Jansch και τους Adam & The Ants για τα χρόνια πολλά στον Stuart Leslie Goddard (Adam Ant) που σήμερα έχει γενέθλια...

   Ήταν 21 ετών, όταν το 1975, οι Sex Pistols έπαιζαν support στο συγκρότημα Bazooka Joe, στους οποίους έπαιζε bass guitar. O Goddard, εντυπωσιασμένος από αυτό που είδε, παράτησε το group και έβαλε σαν στόχο να κάνει το δικό του σχήμα. Το κατάφερε τελικά, το 1977, όταν οι Adam & The Ants, πήραν σάρκα και οστά μετά από μια εμφάνιση των Siouxsie & The Banshees. Μέχρι τότε, το όνομά τους ήταν B-Sides, αλλά δεν είχαν καταφέρει να εμφανιστούν πουθενά...
   Το ξεκίνημα ήταν δύσκολο και είχε στο μενού πολλές ανακατατάξεις στη σύνθεση του group αλλά και κακές κριτικές από τους δημοσιογράφους, οι οποίοι δεν είδαν με καλό μάτι τους φετιχιστικούς στίχους και το στυλιστικό ύφος τους. Πέρα απ' αυτό, όμως, o Adam Ant συμμετείχε στην punk rock ταινία 'Jubilee', στο soundtrack της οποίας, ακούστηκαν και δύο τραγούδια του group ('Deutscher Girls' και 'Plastic Surgery'). Το '78 ηχογράφησαν στο BBC για την εκπομπή του John Peel, βγήκαν σε τουρνέ με τους Siouxsie & The Banshees και έκλεισαν δισκογραφικό συμβόλαιο με την Decca, το οποίο όμως χάλασε την επόμενη χρονιά, αφού το single 'Young Parisians' δεν κατάφερε να γίνει επιτυχία.
   Ακολούθησε το πρώτο τους άλμπουμ με τίτλο 'Dirk Wears White Sox' σε ανεξάρτητη εταιρία και η πρόσληψη του Malcolm McLaren σαν manager. Ο McLaren όμως, πάντα απρόβλεπτος, έπεισε τα υπόλοιπα τρία μέλη του σχήματος να αποχωρήσουν απ' τους Adam & The Ants, για να συμμετέχουν στους Bow Wow Wow, που ήταν επίσης group που είχε υπό την επίβλεψή του. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα ένα καινούργιο line-up για τους Ants, στο οποίο συμμετείχε ο Marco Pirroni που είχε περάσει απ' τους Siouxsie & The Banshees, Models, Rema Rema. Ο Pirroni, στα επόμενα χρόνια θα γίνει ένας μοναδικός συνεργάτης για τον Ant, αφού μαζί θα γράψουν όλες τις επιτυχίες που θα έρθουν...
   Το 1980 θα ηχογραφήσουν ένα single με drummer τον Jon Moss (ο οποίος αργότερα θα κάνει μεγάλη επιτυχία με τους Culture Club) και μετά από μια βρετανική τουρνέ θα καταφέρουν να κάνουν ένα νέο συμβόλαιο με την CBS. Στο ξεκίνημα του 1981, το δεύτερο άλμπουμ του group 'Kings Of The Wild Frontier' γίνεται Νο.1 στο αγγλικό chart. Θα μείνει στην κορυφή 12 εβδομάδες και θα είναι το best-seller album of the year για την Αγγλία ενώ τα singles που θα κυκλοφορήσουν απ' το δίσκο θα γίνουν κι αυτά πολύ μεγάλες επιτυχίες ('Dog Eat Dog' UK No.4 hit single/'Antmusic' UK No.2 hit single/'Kings Of The Wild Frontier' UK No.2 hit single). Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα το κοινό να ασχοληθεί και με τις παλαιότερες κυκλοφορίες τους, βάζοντας το πρώτο τους album στο top-20 και το 'Young Parisians' στο UK No.9 του single chart...
   To 1981 η επιτυχία των Adam & The Ants συνεχίζεται με το album 'Prince Charming'. Το ομώνυμο single φτάνει στο Νο.1 και μένει εκεί 4 εβδομάδες και το 'Stand & Deliver' πετυχαίνει επίσης το Νο.1 για 5 εβδομάδες. To 'Ant Rap' σταματάει στο Νο.3. Το '82 το πρώτο τους ηχογραφημένο τραγούδι 'Deutscher Girls' βγαίνει απ' το συρτάρι και γίνεται κι αυτό επιτυχία (UK No.13 hit single). Σε εκείνο το σημείο, ο Adam Ant κάνει την έκπληξη διαλύοντας το συγκρότημα για να συνεχίσει μόνος του, παρέα μόνο με τον Marco Pirroni που τον βοηθάει στη σύνθεση...
   Πριν τελειώσει το 1982, ο Ant βγάζει στην αγορά το δίσκο 'Friend Or Foe' και το τραγούδι 'Goody Two Shoes' τον κάνει διάσημο και στην Αμερική το '83 (UK No.1 & US No.12 hit single). Στον ίδιο δίσκο υπάρχει και το πολύ καλό 'Desperate But Not Serious' αλλά και το ομώνυμο track (UK No.9 hit single). Τα επόμενα χρόνια κάνει δύο μεγάλες αμερικανικές περιοδείες και κυκλοφορεί το δεύτερο solo album του με τίτλο 'Strip' (στα drums και την παραγωγή ο Phil Collins). To single 'Puss 'n' Boots' τα πάει πολύ καλά (UK No.5 hit single) αλλά το επόμενο ('Strip') απαγορεύεται απ' το BBC και το video clip δεν παίζεται απ' τα μουσικά προγράμματα του νησιού...
   To '84 γνωρίζει μια ακόμη επιτυχία στην Αγγλία με το 'Apollo 9' (UK No.13 hit single). Το επόμενο έτος βγαίνει ο δίσκος 'Vive Le Rock' και μετά από αρκετές live εμφανίσεις σε Αμερική και Ευρώπη το 1986, ο Ant αποφασίζει να συνεχίσει σαν ηθοποιός όπου για τα επόμενα χρόνια εμφανίζεται στο θέατρο, στον κινηματογράφο αλλά και σε αμερικανικές τηλεοπτικές σειρές. To 1990 επιστρέφει στη δισκογραφία και πετυχαίνει για τελευταία φορά να ανεβάσει τραγούδι του στις υψηλές θέσεις του chart με το 'Room At The Top' (UK No.13 & US No.17 hit single).
   Στα 90's θα συνεχίσει σαν ηθοποιός ενώ το 1995 θα κυκλοφορήσει το album 'Wonderful' με το ομώνυμο τραγούδι να γίνεται top-40 και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού με αποτέλεσμα την ίδια χρονιά να κάνει και μια επιτυχημένη (αλλά μικρότερη απ' τις προηγούμενες) περιοδεία στη βόρεια Αμερική.
   Το 2002 και το 2003 συνελήφθη για επίθεση με αυτοκίνητο σε pub, επίθεση σε γείτονά του και κατοχή όπλου και μπήκε σε ψυχιατρική κλινική. Τρία χρόνια αργότερα, κατάφερε να συνέλθει και να εκδόσει την αυτοβιογραφία του ενώ το 2007 εμφανίστηκε ζωντανά μετά από 11 χρόνια απουσίας. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να επανέλθει στην ενεργό δράση και να ξεκινήσει μια παγκόσμια περιοδεία στα τέλη του 2010...

Adam Ant's best moments:
1. Adam & The Ants - 'Ant Music'
2. Adam Ant - 'Desperate But Not Serious'
3. Adam & The Ants - 'Stand & Deliver'
4. Adam Ant - 'Friend Or Foe'
5. Adam & The Ants - 'Xerox'
6. Adam & The Ants - 'Kings Of The Wild Frontier'
7. Adam Ant - 'Goody Two Shoes'
8. Adam & The Ants - 'Young Parisians'
9. Adam & The Ants - 'Prince Charming'
10. Adam & The Ants - 'Cartrouble'

STAGGER LEE: The Story

   Σήμερα στον Up 'n' Loud ακούσαμε Coil, Clock DVA, Spandau Ballet, KD Lang, Arcadia αλλά και Emerson, Lake & Palmer, John Martyn (από το υπέροχο LP 'Solid Air' του '73), Sandy Denny και κάναμε μια μικρή αναφορά στο τραγούδι 'Stagger Lee' με αφορμή την επέτειο του θανάτου του Mississippi John Hurt...

   O Mississippi John Hurt έκανε μια από τις πρώτες εκτελέσεις του τραγουδιού το 1928 ('Stack 'O Lee'), όμως η ιστορία του 'Stagger Lee' ξεκινάει πολύ νωρίτερα, αφού η πρώτη ηχογραφημένη εκδοχή του μας πάει πίσω στο 1910 και τον folk τραγουδιστή John Lomax. Ο τίτλος, επίσης, του τραγουδιού διαφέρει σε κάθε εκτέλεση και μπορεί να το συναντήσει κανείς σαν 'Stagolee', 'Stackerlee' ή 'Stack-A-Lee'. Όποιος κι αν είναι ο τίτλος, όμως, είναι το ίδιο πρόσωπο στο οποίο γίνεται η αναφορά στο συγκεκριμένο, θρυλικό τραγούδι. Ο Stagger Lee Shelton...
   Με έτος γεννήσεως το 1865, ο Stagger Lee Shelton, ήταν ένας άνθρωπος του υπόκοσμου, γνωστός στην πολιτεία του Missouri για τη συνεργασία του με το οργανωμένο έγκλημα και την πορνεία. Τα Χριστούγεννα του 1895 δολοφόνησε τον άτυχο William 'Billy' Lyons στο St.Louis κι αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την καταδίκη του στη φυλακή, όπου και πέθανε το 1912. Από τότε, Stagger Lee ονομάζουν στην argo διάλεκτο, κάθε σκληρό μαύρο άντρα που είναι ανήθικος, βίαιος και αμφισβητεί τις αρχές και τον νόμο.
   Το τραγούδι έγινε στην αρχή γνωστό σαν 'Stack 'O Lee' σε εκτελέσεις από τους Cliff Edwards και Herb Wiedoeft (πέρα από τον Mississippi John Hurt). Ακολούθησαν αρκετές ακόμη μέχρι το 1959, οπότε και ο διάσημος τραγουδιστής Lloyd Price, έκανε το 'Stagger Lee', πλέον, μεγάλη επιτυχία στην Αμερική (US No.1 hit single) και στην Αγγλία (UK No.7 hit single), κερδίζοντας μάλιστα και χρυσό δίσκο. Το 1971 γίνεται ξανά επιτυχία με τον Tommy Roe (US No.25 hit single), στα 80's ηχογραφείται από τους Snatch και Fabulous Thunderbirds ενώ στα 90's μια εκτέλεση του τραγουδιού υπάρχει στο άλμπουμ 'Murder Ballads' των Nick Cave & The Bad Seeds.
   Πέρα από το τραγούδι όμως, αναφορές στο 'μύθο' του Stagger Lee και τη δολοφονία του Lyons μπορεί κανείς να βρει και σε τραγούδια των The Grateful Dead, The Black Keys, Josh Ritter, Keb' Mo' αλλά και στο 'Wrong 'em Boyo' του rocksteady ska συγκροτήματος The Rulers, το οποίο διασκεύασαν οι Clash στο δίσκο 'London Calling'. Τέλος, στην ταινία 'Black Snake Moan' (2007), ο πρωταγωνιστής Samuel Jackson τραγουδάει σε μια σκηνή του film, το 'Stackolee', σε μια εκτέλεση που είναι βασισμένη στην εκδοχή του bluesman R.L. Burnside...

Stagger Lee's best moments:
1. Mississippi John Hurt
2. Lloyd Price
3. Tommy Roe
4. Nick Cave & The Bad Seeds
5. The Fabulous Thunderbirds
6. Herb Wiedoeft
7. John Lomax
8. Dr.John
9. R.L. Burnside
10. Woody Guthrie