Καλό μήνα σε όλους! Για τη χθεσινή εκπομπή, δεν υπήρξε κάποιο κείμενο σ' αυτό το blog, γιατί μεταδόθηκαν μόνο κυκλοφορίες πολύ πρόσφατες, μια που η επικαιρότητα για την 29η του Φλεβάρη, δεν είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Εξάλλου είναι μια μέρα που συμβαίνει πολύ σπάνια... Σήμερα 16.00-17.00 στον Up 'n' Loud Web Radio τα τραγούδια του Roger Daltrey και των μοναδικών The Who!
Σήμερα έχει γενέθλια μια πολύ σημαντική μορφή για την rock μουσική. Ο Roger Daltrey, γνωστός σε εκατομμύρια ανθρώπους από τη θητεία του σε ένα από τα καλύτερα συγκροτήματα των 60's και των 70's, τους εξαιρετικούς The Who. Γεννήθηκε κατά τη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, το 1944, στο Hammersmith του Λονδίνου και μεγάλωσε στο Acton, στην ίδια γειτονιά που έζησαν, σαν παιδιά, τα μέλη των Who, Pete Townshend και John Entwistle. Στο σχολείο ήταν καλός μαθητής, μέχρι που άκουσε τον Elvis Presley και αποφάσισε, πολύ γρήγορα, ότι τίποτε δεν είχε τόση σημασία, όσο το rock 'n' roll...
Kατασκεύασε την πρώτη του κιθάρα ολομόναχος και έμαθε να την παίζει, επίσης μόνος, μέσα σε διάστημα ενός μήνα! Στα τέλη των 50's έγινε μέλος των Detours, ένα σχήμα που έπαιζε skiffle μουσική σε γάμους και εργατικές pubs. Mε τον ερχομό των Townshend και Entwistle στο συγκρότημα, οι Detours άλλαξαν κατεύθυνση και, όταν ο ντράμερ Keith Moon αντικατέστησε τον Doug Sandom, το 1964, άλλαξαν και όνομα. Ονομάστηκαν High Numbers, σε μια προσπάθεια του manager τους να τους εντάξει στο κίνημα των mods. Μ' αυτό το όνομα κυκλοφόρησαν και τον πρώτο τους μικρό δίσκο που περιείχε τα τραγούδια 'I'm The Face' και 'Zoot Suit'.
Σύντομα οι High Numbers έγιναν The Who και κατάφεραν να γνωρίσουν μια πολύ μεγάλη επιτυχία με την πρώτη τους κιόλας κυκλοφορία με αυτό το όνομα. Το 1965, το τραγούδι 'I Can't Explain' έφτασε μέχρι και το Νο.8 του αγγλικού chart και το επόμενο τους single, 'Anyway, Anyhow, Anywhere' έγινε κι αυτό top-10 hit. Πριν τελειώσει το 1965, οι Who ηχογράφησαν το πλέον χαρακτηριστικό τους τραγούδι, 'My Generation' (UK No.2 hit single), που με το πέρασμα του χρόνου, έγινε ένα από τα πιό δημοφιλή rock classics.
Ακολούθησαν κι άλλες μεγάλες στιγμές το 1966, με τα 'Substitute' (UK No.5 hit single), 'Ι'm A Boy' (UK No.2 hit single) και 'Happy Jack' (UK No.3 & US No.24 hit single), ενώ την επόμενη χρονιά συνέχισαν με τραγούδια δυναμίτες όπως τα 'Pictures Of Lily' (UK No.4 hit single), 'I Can See For Miles' (UK No.10 & US No.9 hit single). To Δεκέμβρη εκείνης της χρονιάς, έβγαλαν στην αγορά και τον υπέροχο δίσκο 'The Who Sell Out'. To 1968 βρέθηκαν ξανά στο βρετανικό chart με τα τραγούδια 'Dogs' (UK No.25 hit single) και 'Magic Bus' (UK No.26 hit single), όμως ήταν το 1969 η χρονιά στην οποία οι Who μεγαλούργησαν...
Τότε δημιούργησαν και ηχογράφησαν την rock opera 'Tommy', με την οποία έγιναν διάσημοι σε ολόκληρο τον κόσμο, ακόμη και σε αυτούς που είχαν πολύ λίγο ασχοληθεί με το rock φαινόμενο. Σ' αυτό βοήθησαν, φυσικά, και οι μεγάλες παραστάσεις που έδωσαν για την προώθηση του 'Tommy'. Από το δίσκο αυτόν, το 'Pinball Wizard' έγινε μεγάλη επιτυχία στο UK No.4 και US No.19. To 1970, το τραγούδι 'The Seeker', μια από τις κορυφαίες στιγμές τους, μπαίνει κι αυτό στο top-20 της Αγγλίας. Την ίδια χρονιά κυκλοφορούν και το εξαιρετικό 'Live At Leeds', έναν από τους καλύτερους live δίσκους όλων των εποχών, από rock συγκρότημα!
Η ανοδική πορεία των Who, όμως, δεν σταμάτησε εκεί. Το 1971 έρχεται ο δίσκος 'Who's Next' για να επιβεβαιώσει ότι ο κόσμος είχε να κάνει με ένα πραγματικά σπουδαίο group. Πρόκειται για ένα άλμπουμ που δεν επιτρέπεται να μην έχει ακούσει κάποιος που λέει ότι του αρέσει το rock 'n' roll. Από το 'Who's Next' βγαίνει σε single το 'Won't Get Fooled Again' και γίνεται UK No.9 & US No.15 hit single ενώ το άλμπουμ πιάνει κορυφή στο album chart της πατρίδας τους και γίνεται τρεις φορές πλατινένιο στην Αμερική. Tην αμέσως επόμενη χρονιά, οι Who είναι πάλι στις επιτυχίες με τα τραγούδια 'Join Together' (UK No.9 & US No.17 hit single) και 'Relay' (UK No.21 hit single).
Aκολουθεί, το 1973, η συμμετοχή τους στο soundtrack της κινηματογραφικής ταινίας 'Quadrophenia' με υπέροχα τραγούδια, όπως τα '5.15' (UK No.20 hit single) και 'Τhe Real Me'. Εκείνη τη χρονιά, ο Daltrey κυκλοφορεί και τον πρώτο του solo δίσκο και κάνει ικανοποιητικές πωλήσεις. To 1975, με τους The Who, βγάζει το δίσκο 'The Who By Numbers', απ' όπου το 'Squeeze Box' γίνεται top-10 στο αγγλικό chart. O Daltrey, όμως, συνεχίζει να κυκλοφορεί και μόνος του δίσκους ('Ride A Rock Horse') και, παράλληλα, έχει μια εξαιρετική παρουσία, σαν ηθοποιός, στην κινηματογραφική μεταφορά του 'Tommy' και στην ταινία 'Lisztomania' (και οι δύο σε σκηνοθεσία Ken Russell).
To 1977 επανέρχεται με τον τρίτο του προσωπικό δίσκο που είχε τίτλο 'One Of The Boys' και το 1978 ηχογραφεί με το συγκρότημα το άλμπουμ 'Who Are You?'. Ήταν ο τελευταίος δίσκος των Who με drummer τον Keith Moon, ο οποίος έφυγε από τη ζωή το Σεπτέμβρη εκείνης της χρονιάς. Το 1980, ο Daltrey πρωταγωνιστεί στην ταινία 'McVicar' και συνθέτει το soundtrack μαζί με μέλη των Who και κατόπιν, συμμετέχει και στο δίσκο 'Face Dances', τον πρώτο του συγκροτήματος με καινούργιο ντράμερ. Από εκεί, το τραγούδι 'You Better, You Bet' φτάνει στο UK No.9 και US No.18, πιστοποιώντας ότι οι Who ήταν ακόμη πολύ δημοφιλείς. To 1982 ακολουθεί ο δίσκος 'It's Hard' με το single 'Athena' να μπαίνει στο top-30 της Αμερικής.
Στη συνέχεια, και καθ' όλη τη διάρκεια των 80's, o Daltrey θα κάνει αρκετές εμφανίσεις στον κινηματογράφο και σε τηλεοπτικές σειρές του BBC, ενώ το 1991 θα κερδίσει κι ένα Grammy για τη συνεργασία του με τους Ιρλανδούς Chieftains. Στη διάρκεια των 80's, επίσης, θα κάνει και μερικούς ακόμη προσωπικούς δίσκους, τους 'Parting Should Be Painless' (1984), 'Under A Raging Moon' (1985) και 'Can't Wait To See The Movie (1987). To 1989 θα επανέλθει με το συγκρότημα για την 25th Anniversary Tour ενώ θα συνεχίσει να είναι ενεργός και στα 90's, έχοντας συμμετοχή σε κινηματογραφικές και θεατρικές παραγωγές, είτε σαν ηθοποιός, είτε σαν συνθέτης.
Το 1992 θα ηχογραφήσει ακόμη έναν προσωπικό δίσκο με τίτλο 'Rocks In The Head' και το 1994 θα γιορτάσει τα 50α γενέθλιά του στο Carnegie Hall με μια παράσταση στην οποία συμμετείχαν τα μέλη των Who και οι Eddie Vedder, Sinead O' Connor, Alice Cooper, Lou Reed, ενώ την ενορχήστρωση έκανε ο διευθυντής ορχήστρας Michael Kamen. Mετά το θάνατο του Entwistle, το 2002, o Daltrey συνέχισε να συνεργάζεται με τον Townshend και να κάνουν εμφανίσεις, ενώ το 2004 ηχογράφησαν ένα νέο άλμπουμ σαν The Who, μετά από πολλά χρόνια. Είχε τίτλο 'Then And Now' και το ακολούθησε ακόμη ένα, με τίτλο 'Endless Wire' το 2006. Το 2010, έπαιξαν ζωντανά το 'Quadrophenia' στο Royal Albert Hall του Λονδίνου, έχοντας μαζί τους στη σκηνή τον Eddie Vedder και τον Tom Meighan των Kasabian.
O Roger Daltrey, πέρα απ' όλα αυτά, έχει συνεργαστεί με μερικούς πολύ σημαντικούς καλλιτέχνες, συμμετέχοντας σε κάποιους από τους δίσκους τους. Ηχογράφησε το 1984 με τον Meatloaf, το 2001 με τον Joe Strummer, το 2003 με τους Anthrax και το 2005 με τους McFly (αν και αυτό δεν είναι από τις καλές στιγμές της καριέρας του).
Ο Daltrey ήταν ένας από τους καλύτερους τραγουδιστές της γενιάς του και ένας πραγματικά χαρισματικός performer στη σκηνή. Είχε ερωτική σχέση με το μικρόφωνο, το οποίο φρόντισε να χρησιμοποιεί ως μέρος του show όταν ήταν πάνω στη σκηνή και κατάφερνε να οδηγεί τα πλήθη σε έκσταση όταν οι πολύ δυνατές σε ένταση συναυλίες των Who έφταναν σε σημείο κορύφωσης, με τα ουρλιαχτά και τις απίστευτες κραυγές του. Δικαιωματικά έχει πάρει τη θέση του σαν ένας 'god of rock 'n' roll'... Στο clip που ακολουθεί οι Who σε μια εμφάνισή τους από το 1975...
The Who's best moments:
1. 'Baba O' Riley'
2. 'My Generation'
3. 'Heaven And Hell'
4. 'Behind Blue Eyes'
5. 'I Can See For Miles'
6. 'The Seeker'
7. 'See Me Feel Me'
8. 'The Real Me'
9. 'The Kids Are Alright'
10. 'Bargain'
Σήμερα έχει γενέθλια μια πολύ σημαντική μορφή για την rock μουσική. Ο Roger Daltrey, γνωστός σε εκατομμύρια ανθρώπους από τη θητεία του σε ένα από τα καλύτερα συγκροτήματα των 60's και των 70's, τους εξαιρετικούς The Who. Γεννήθηκε κατά τη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, το 1944, στο Hammersmith του Λονδίνου και μεγάλωσε στο Acton, στην ίδια γειτονιά που έζησαν, σαν παιδιά, τα μέλη των Who, Pete Townshend και John Entwistle. Στο σχολείο ήταν καλός μαθητής, μέχρι που άκουσε τον Elvis Presley και αποφάσισε, πολύ γρήγορα, ότι τίποτε δεν είχε τόση σημασία, όσο το rock 'n' roll...
Kατασκεύασε την πρώτη του κιθάρα ολομόναχος και έμαθε να την παίζει, επίσης μόνος, μέσα σε διάστημα ενός μήνα! Στα τέλη των 50's έγινε μέλος των Detours, ένα σχήμα που έπαιζε skiffle μουσική σε γάμους και εργατικές pubs. Mε τον ερχομό των Townshend και Entwistle στο συγκρότημα, οι Detours άλλαξαν κατεύθυνση και, όταν ο ντράμερ Keith Moon αντικατέστησε τον Doug Sandom, το 1964, άλλαξαν και όνομα. Ονομάστηκαν High Numbers, σε μια προσπάθεια του manager τους να τους εντάξει στο κίνημα των mods. Μ' αυτό το όνομα κυκλοφόρησαν και τον πρώτο τους μικρό δίσκο που περιείχε τα τραγούδια 'I'm The Face' και 'Zoot Suit'.
Σύντομα οι High Numbers έγιναν The Who και κατάφεραν να γνωρίσουν μια πολύ μεγάλη επιτυχία με την πρώτη τους κιόλας κυκλοφορία με αυτό το όνομα. Το 1965, το τραγούδι 'I Can't Explain' έφτασε μέχρι και το Νο.8 του αγγλικού chart και το επόμενο τους single, 'Anyway, Anyhow, Anywhere' έγινε κι αυτό top-10 hit. Πριν τελειώσει το 1965, οι Who ηχογράφησαν το πλέον χαρακτηριστικό τους τραγούδι, 'My Generation' (UK No.2 hit single), που με το πέρασμα του χρόνου, έγινε ένα από τα πιό δημοφιλή rock classics.
Ακολούθησαν κι άλλες μεγάλες στιγμές το 1966, με τα 'Substitute' (UK No.5 hit single), 'Ι'm A Boy' (UK No.2 hit single) και 'Happy Jack' (UK No.3 & US No.24 hit single), ενώ την επόμενη χρονιά συνέχισαν με τραγούδια δυναμίτες όπως τα 'Pictures Of Lily' (UK No.4 hit single), 'I Can See For Miles' (UK No.10 & US No.9 hit single). To Δεκέμβρη εκείνης της χρονιάς, έβγαλαν στην αγορά και τον υπέροχο δίσκο 'The Who Sell Out'. To 1968 βρέθηκαν ξανά στο βρετανικό chart με τα τραγούδια 'Dogs' (UK No.25 hit single) και 'Magic Bus' (UK No.26 hit single), όμως ήταν το 1969 η χρονιά στην οποία οι Who μεγαλούργησαν...
Τότε δημιούργησαν και ηχογράφησαν την rock opera 'Tommy', με την οποία έγιναν διάσημοι σε ολόκληρο τον κόσμο, ακόμη και σε αυτούς που είχαν πολύ λίγο ασχοληθεί με το rock φαινόμενο. Σ' αυτό βοήθησαν, φυσικά, και οι μεγάλες παραστάσεις που έδωσαν για την προώθηση του 'Tommy'. Από το δίσκο αυτόν, το 'Pinball Wizard' έγινε μεγάλη επιτυχία στο UK No.4 και US No.19. To 1970, το τραγούδι 'The Seeker', μια από τις κορυφαίες στιγμές τους, μπαίνει κι αυτό στο top-20 της Αγγλίας. Την ίδια χρονιά κυκλοφορούν και το εξαιρετικό 'Live At Leeds', έναν από τους καλύτερους live δίσκους όλων των εποχών, από rock συγκρότημα!
Η ανοδική πορεία των Who, όμως, δεν σταμάτησε εκεί. Το 1971 έρχεται ο δίσκος 'Who's Next' για να επιβεβαιώσει ότι ο κόσμος είχε να κάνει με ένα πραγματικά σπουδαίο group. Πρόκειται για ένα άλμπουμ που δεν επιτρέπεται να μην έχει ακούσει κάποιος που λέει ότι του αρέσει το rock 'n' roll. Από το 'Who's Next' βγαίνει σε single το 'Won't Get Fooled Again' και γίνεται UK No.9 & US No.15 hit single ενώ το άλμπουμ πιάνει κορυφή στο album chart της πατρίδας τους και γίνεται τρεις φορές πλατινένιο στην Αμερική. Tην αμέσως επόμενη χρονιά, οι Who είναι πάλι στις επιτυχίες με τα τραγούδια 'Join Together' (UK No.9 & US No.17 hit single) και 'Relay' (UK No.21 hit single).
Aκολουθεί, το 1973, η συμμετοχή τους στο soundtrack της κινηματογραφικής ταινίας 'Quadrophenia' με υπέροχα τραγούδια, όπως τα '5.15' (UK No.20 hit single) και 'Τhe Real Me'. Εκείνη τη χρονιά, ο Daltrey κυκλοφορεί και τον πρώτο του solo δίσκο και κάνει ικανοποιητικές πωλήσεις. To 1975, με τους The Who, βγάζει το δίσκο 'The Who By Numbers', απ' όπου το 'Squeeze Box' γίνεται top-10 στο αγγλικό chart. O Daltrey, όμως, συνεχίζει να κυκλοφορεί και μόνος του δίσκους ('Ride A Rock Horse') και, παράλληλα, έχει μια εξαιρετική παρουσία, σαν ηθοποιός, στην κινηματογραφική μεταφορά του 'Tommy' και στην ταινία 'Lisztomania' (και οι δύο σε σκηνοθεσία Ken Russell).
To 1977 επανέρχεται με τον τρίτο του προσωπικό δίσκο που είχε τίτλο 'One Of The Boys' και το 1978 ηχογραφεί με το συγκρότημα το άλμπουμ 'Who Are You?'. Ήταν ο τελευταίος δίσκος των Who με drummer τον Keith Moon, ο οποίος έφυγε από τη ζωή το Σεπτέμβρη εκείνης της χρονιάς. Το 1980, ο Daltrey πρωταγωνιστεί στην ταινία 'McVicar' και συνθέτει το soundtrack μαζί με μέλη των Who και κατόπιν, συμμετέχει και στο δίσκο 'Face Dances', τον πρώτο του συγκροτήματος με καινούργιο ντράμερ. Από εκεί, το τραγούδι 'You Better, You Bet' φτάνει στο UK No.9 και US No.18, πιστοποιώντας ότι οι Who ήταν ακόμη πολύ δημοφιλείς. To 1982 ακολουθεί ο δίσκος 'It's Hard' με το single 'Athena' να μπαίνει στο top-30 της Αμερικής.
Στη συνέχεια, και καθ' όλη τη διάρκεια των 80's, o Daltrey θα κάνει αρκετές εμφανίσεις στον κινηματογράφο και σε τηλεοπτικές σειρές του BBC, ενώ το 1991 θα κερδίσει κι ένα Grammy για τη συνεργασία του με τους Ιρλανδούς Chieftains. Στη διάρκεια των 80's, επίσης, θα κάνει και μερικούς ακόμη προσωπικούς δίσκους, τους 'Parting Should Be Painless' (1984), 'Under A Raging Moon' (1985) και 'Can't Wait To See The Movie (1987). To 1989 θα επανέλθει με το συγκρότημα για την 25th Anniversary Tour ενώ θα συνεχίσει να είναι ενεργός και στα 90's, έχοντας συμμετοχή σε κινηματογραφικές και θεατρικές παραγωγές, είτε σαν ηθοποιός, είτε σαν συνθέτης.
Το 1992 θα ηχογραφήσει ακόμη έναν προσωπικό δίσκο με τίτλο 'Rocks In The Head' και το 1994 θα γιορτάσει τα 50α γενέθλιά του στο Carnegie Hall με μια παράσταση στην οποία συμμετείχαν τα μέλη των Who και οι Eddie Vedder, Sinead O' Connor, Alice Cooper, Lou Reed, ενώ την ενορχήστρωση έκανε ο διευθυντής ορχήστρας Michael Kamen. Mετά το θάνατο του Entwistle, το 2002, o Daltrey συνέχισε να συνεργάζεται με τον Townshend και να κάνουν εμφανίσεις, ενώ το 2004 ηχογράφησαν ένα νέο άλμπουμ σαν The Who, μετά από πολλά χρόνια. Είχε τίτλο 'Then And Now' και το ακολούθησε ακόμη ένα, με τίτλο 'Endless Wire' το 2006. Το 2010, έπαιξαν ζωντανά το 'Quadrophenia' στο Royal Albert Hall του Λονδίνου, έχοντας μαζί τους στη σκηνή τον Eddie Vedder και τον Tom Meighan των Kasabian.
O Roger Daltrey, πέρα απ' όλα αυτά, έχει συνεργαστεί με μερικούς πολύ σημαντικούς καλλιτέχνες, συμμετέχοντας σε κάποιους από τους δίσκους τους. Ηχογράφησε το 1984 με τον Meatloaf, το 2001 με τον Joe Strummer, το 2003 με τους Anthrax και το 2005 με τους McFly (αν και αυτό δεν είναι από τις καλές στιγμές της καριέρας του).
Ο Daltrey ήταν ένας από τους καλύτερους τραγουδιστές της γενιάς του και ένας πραγματικά χαρισματικός performer στη σκηνή. Είχε ερωτική σχέση με το μικρόφωνο, το οποίο φρόντισε να χρησιμοποιεί ως μέρος του show όταν ήταν πάνω στη σκηνή και κατάφερνε να οδηγεί τα πλήθη σε έκσταση όταν οι πολύ δυνατές σε ένταση συναυλίες των Who έφταναν σε σημείο κορύφωσης, με τα ουρλιαχτά και τις απίστευτες κραυγές του. Δικαιωματικά έχει πάρει τη θέση του σαν ένας 'god of rock 'n' roll'... Στο clip που ακολουθεί οι Who σε μια εμφάνισή τους από το 1975...
The Who's best moments:
1. 'Baba O' Riley'
2. 'My Generation'
3. 'Heaven And Hell'
4. 'Behind Blue Eyes'
5. 'I Can See For Miles'
6. 'The Seeker'
7. 'See Me Feel Me'
8. 'The Real Me'
9. 'The Kids Are Alright'
10. 'Bargain'
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου