Αφορμή για το σημερινό (μικρό σε σχέση με την προσφορά του) άρθρο είναι η θλιβερή επέτειος του θανάτου ενός πολύ ιδιαίτερου και ταλαντούχου τραγουδιστή και συνθέτη. Πρόκειται για τον Billy MacKenzie, έναν καλλιτέχνη που αναδείχθηκε από τη σκηνή του new wave και ξεδίπλωσε το μεγάλο του ταλέντο μέσα από τους δίσκους των Associates, ενώ πολύ αξιόλογη ήταν και η solo καριέρα του στη δεκαετία του '90...
O William MacArthur MacKenzie γεννήθηκε το Μάρτη του 1957 στην πόλη Dundee της Σκωτίας όπου και μεγάλωσε. Στην εφηβεία του, αρέσκονταν στο να κάνει μακρινά ταξίδια. Έζησε σαν κατασκηνωτής στη Νέα Ζηλανδία (!) και έκανε το γύρο των Η.Π.Α. όταν ήταν μόλις 17 ετών. Στην Αμερική, μάλιστα, παντρεύτηκε, αλλά ο γάμος δεν κράτησε πολύ.
Επιστρέφοντας στην Σκωτία, γνωρίστηκε με τον κιθαρίστα Alan Rankine και το 1976 δημιούργησαν τους Ascorbic Ones. Στη συνέχεια έγιναν Mental Torture και κατέληξαν στο όνομα Associates το 1979. Η πρώτη τους κυκλοφορία ήταν μια διασκευή στο 'Boys Keep Swinging' του David Bowie και στη συνέχεια ήρθε και ο πρώτος τους δίσκος. Είχε τίτλο 'The Affectionate Punch' (1980) και ήταν ένας από τους πιό αδικημένους δίσκους της εποχής. Περιείχε τραγούδια-δυναμίτες όπως τα 'A Matter Of Gender', 'Even Dogs In The Wild' (με backing vocals από τον Robert Smith) και το ομώνυμο, αλλά δυστυχώς, το υπέροχο ντεμπούτο τους αγνοήθηκε από τους πάντες.
Ακολούθησε μια σειρά από singles μέσα στο 1981. 'Ηταν τα 'Tell Me Easter's On Friday', 'Kites' (διασκευή στο τραγούδι του Simon Dupree που κυκλοφόρησαν με το όνομα 39 Lyon Street), 'Q Quarters', 'Kitchen Person', 'White Car In Germany' και 'Message Oblique Speech'. Τα περισσότερα, μαζί με τα B-sides, περιέχονται στη συλλογή 'Fourth Drower Down' (1981), που ήταν στην ουσία και ο δεύτερος μεγάλος τους δίσκος. Το 1982, οι Associates μπαίνουν στο βρετανικό chart με τα τραγούδια τους 'Party Fears Two' (UK No.9 hit single) και 'Club Country' (UK No.13 hit single) αλλά και με τον τρίτο τους δίσκο 'Sulk' που μπαίνει στα δέκα δημοφιλέστερα του νησιού. Το single '18 Carat Love Affair/Love Hangover' (το δεύτερο διασκευή σε τραγούδι της Diana Ross) γίνεται κι αυτό επιτυχία (UK No.21 hit single) αλλά δεν περιέχεται στο δίσκο. Παράλληλα με το σχήμα, ο MacKenzie συμμετέχει και σε δίσκο των British Electric Foundation, ερμηνεύοντας εκπληκτικά το 'The Secret Life Of Arabia' του Bowie, αλλά και άλλα τραγούδια.
Στα τέλη του '82, ο Rankine εγκαταλείπει το σχήμα, αφήνοντας τον MacKenzie μόνο και αμήχανο. Την ίδια περίοδο, η Warner Bros κυκλοφορεί ξανά τον πρώτο τους δίσκο σε νέο remix, προσαρμοσμένο στον synth pop ήχο που ήταν πολύ δημοφιλής στα πρώτα χρόνια των 80's. O MacKenzie θα συνεχίσει να ηχογραφεί κάτω από το όνομα Associates και θα κυκλοφορήσει τα τραγούδια 'Those First Impressions', 'Waiting For The Love Boat' και το καταπληκτικό 'Breakfast' μέσα στο 1984. Δεν θα γίνουν επιτυχίες, αλλά θα τα συμπεριλάβει στον τέταρτο δίσκο των Associates, το αδικημένο και αποτυχημένο 'Perhaps' (1985). Το επόμενο τραγούδι που ο MacKenzie ηχογράφησε με το όνομα των Associates ('Take Me To The Girl' το 1985) θα είναι κι αυτό μια εμπορική αποτυχία, ενώ η επανεμφάνισή του, δύο χρόνια αργότερα, με τη διασκευή στο 'Heart Of Glass' (Blondie) θα είναι κι αυτή απογοητευτική.
Το 1987 ο Billy MacKenzie θα συνεργαστεί με τους Yello, συνθέτοντας τραγούδια για το δίσκο τους 'One Second'. Ένα από αυτά ('The Rhythm Divine') θα το τραγουδήσει η Shirley Bassey και θα γίνει επιτυχία σε όλη την Ευρώπη. Με τους Yello θα δουλέψει ξανά για τους επόμενους δίσκους τους ('Flag' και 'Baby'), τραγουδώντας και κάποιες συνθέσεις μαζί τους. Το 1988 θα ηχογραφήσει το άλμπουμ 'The Glamour Chase', το οποίο η Warner Bros θα αρνηθεί να κυκλοφορήσει κρίνοντας το αντιεμπορικό! Θα κυκλοφορήσει τελικά, το 2003, αρκετά χρόνια μετά το θάνατό του. Ο τελευταίος δίσκος των Associates θα είναι το μέτριο 'Wild And Lonely' του 1990.
Το 1991 οι British Electric Foundation επανεμφανίζονται και o MacKenzie είναι ξανά ένας από τους ερμηνευτές των τραγουδιών τους, ενώ την επόμενη χρονιά θα έρθει και ο πρώτος του solo δίσκος με τίτλο 'Outernational'. Εκεί, μεταξύ άλλων, τραγουδάει το 'Baby' (που έγραψε για τους Yello) και το 'Pastime Paradise' του Stevie Wonder. To 1996 θα συνεργαστεί με τους Loom για το μοναδικό 'Anacostia Bay (At The Edge Of The World)' και θα ηχογραφήσει μαζί με τον Paul Haig τραγούδια που έμειναν στο 'ράφι' και βγήκαν στην κυκλοφορία μετά το θάνατο του τραγουδιστή. Την ίδια χρονιά συμμετέχει σε δίσκο του Barry Adamson με το ξεχωριστό 'Achieved In The Valley Of The Dolls'.
Το ξεκίνημα του 1997 βρήκε τον καλλιτέχνη να ηχογραφεί το δίσκο του 'Beyond The Sun' (κι αυτό κυκλοφόρησε λίγο μετά το χαμό του) και να συμμετέχει στο άλμπουμ των Apollo 440 ('Electro Glide In Blue') χαρίζοντάς μας μια ανεπανάληπτη ερμηνεία στο τραγούδι 'Pain In Any Language'. Αυτή ήταν και η τελευταία του δισκογραφική κατάθεση. Πάσχοντας από κατάθλιψη λόγω του θανάτου της αγαπημένης του μητέρας, ο Billy MacKenzie αυτοκτόνησε παίρνοντας χάπια στις 22 Ιανουαρίου 1997. Δεν ήταν ούτε 40 ετών...
H κληρονομιά που μας άφησε ο αδικοχαμένος αυτός τραγουδιστής, σίγουρα δεν είναι ασήμαντη. Οι φωνητικές του δυνατότητες, που ξεπερνούσαν τις τέσσερις οκτάβες, και τα μοναδικά συναισθήματα θλίψης και αγωνίας που έβγαζε στις ηχογραφήσεις του, είναι πράγματα που δεν μπορεί να ξεχάσει εύκολα ο ακροατής που θα κάνει τη χάρη στον εαυτό του να ακούσει τον MacKenzie. Ήταν σίγουρα ένας από τους καλύτερους τραγουδιστές της γενιάς του, γεγονός που παραδέχθηκαν όταν έμαθαν για το χαμό του άνθρωποι όπως ο Ian McCulloch (Echo & The Bunnymen), Thom Yorke (Radiohead), Morrissey (The Smiths) κ.α.
Το τραγούδι των Smiths 'William, It Was Really Nothing' είναι γραμμένο μετά τη γνωριμία του Moz με τον MacKenzie, ενώ, λίγο καιρό μετά, ο ήρωάς μας 'ανταπέδωσε' με το 'Stephen, You're Really Something'. Το single των Cure με τίτλο 'Cut Here' είναι η απολογία του Robert Smith προς τον MacKenzie, γιατί τον αγνόησε περνώντας από δίπλα του σε μια συναυλία χωρίς να του μιλήσει, ενώ το 'Say!' των Creatures, μια σύνθεση της Siouxise Sioux, αναφέρεται σε ένα ραντεβού που τελικά δεν έγινε ποτέ, λίγο καιρό πριν το θάνατο του MacKenzie. Η Bjork (που ήταν fan του MacKenzie) θέλησε κάποια στιγμή να δημιουργήσει ένα τραγούδι-ντουέτο με τον MacKenzie (με ταινίες ηχογραφημένες) αλλά το ανέβαλε, όπως ανέβαλε και τη διασκευή που είχε σκοπό να κάνει στο 'στοιχειωμένο' 'Νο!' των Associates.
Oι Divine Comedy και πιό πρόσφατα οι Heaven 17 διασκεύασαν το 'Party Fears Two' ενώ οι Αμερικανοί Microfilm έγραψαν ένα τραγούδι με τίτλο 'I'll Sing Like Billy MacKenzie In Heaven' (2009). Εγώ πάλι, νομίζω ότι ούτε εκεί θα μπορεί κάποιος άλλος να τραγουδήσει σαν τον αξέχαστο Billy...
Billy MacKenzie's best moments:
1. The Associates - 'Breakfast'
2. Billy MacKenzie - 'Give Me Time'
3. The Associates - 'Party Fears Two'
4. Loom feat. Billy MacKenzie - 'Anacostia Bay (At The Edge Of The World)'
5. Yello feat. Billy MacKenzie - 'The Rhythm Divine'
6. The Associates - 'A Matter Of Gender'
7. Apollo 440 feat. Billy MacKenzie - 'Pain In Any Language'
8. B.E.F. feat. Billy MacKenzie - 'The Secret Life Of Arabia'
9. The Associates - 'Even Dogs In The Wild'
10. Billy MacKenzie - 'Wild Is The Wind'
O William MacArthur MacKenzie γεννήθηκε το Μάρτη του 1957 στην πόλη Dundee της Σκωτίας όπου και μεγάλωσε. Στην εφηβεία του, αρέσκονταν στο να κάνει μακρινά ταξίδια. Έζησε σαν κατασκηνωτής στη Νέα Ζηλανδία (!) και έκανε το γύρο των Η.Π.Α. όταν ήταν μόλις 17 ετών. Στην Αμερική, μάλιστα, παντρεύτηκε, αλλά ο γάμος δεν κράτησε πολύ.
Επιστρέφοντας στην Σκωτία, γνωρίστηκε με τον κιθαρίστα Alan Rankine και το 1976 δημιούργησαν τους Ascorbic Ones. Στη συνέχεια έγιναν Mental Torture και κατέληξαν στο όνομα Associates το 1979. Η πρώτη τους κυκλοφορία ήταν μια διασκευή στο 'Boys Keep Swinging' του David Bowie και στη συνέχεια ήρθε και ο πρώτος τους δίσκος. Είχε τίτλο 'The Affectionate Punch' (1980) και ήταν ένας από τους πιό αδικημένους δίσκους της εποχής. Περιείχε τραγούδια-δυναμίτες όπως τα 'A Matter Of Gender', 'Even Dogs In The Wild' (με backing vocals από τον Robert Smith) και το ομώνυμο, αλλά δυστυχώς, το υπέροχο ντεμπούτο τους αγνοήθηκε από τους πάντες.
Ακολούθησε μια σειρά από singles μέσα στο 1981. 'Ηταν τα 'Tell Me Easter's On Friday', 'Kites' (διασκευή στο τραγούδι του Simon Dupree που κυκλοφόρησαν με το όνομα 39 Lyon Street), 'Q Quarters', 'Kitchen Person', 'White Car In Germany' και 'Message Oblique Speech'. Τα περισσότερα, μαζί με τα B-sides, περιέχονται στη συλλογή 'Fourth Drower Down' (1981), που ήταν στην ουσία και ο δεύτερος μεγάλος τους δίσκος. Το 1982, οι Associates μπαίνουν στο βρετανικό chart με τα τραγούδια τους 'Party Fears Two' (UK No.9 hit single) και 'Club Country' (UK No.13 hit single) αλλά και με τον τρίτο τους δίσκο 'Sulk' που μπαίνει στα δέκα δημοφιλέστερα του νησιού. Το single '18 Carat Love Affair/Love Hangover' (το δεύτερο διασκευή σε τραγούδι της Diana Ross) γίνεται κι αυτό επιτυχία (UK No.21 hit single) αλλά δεν περιέχεται στο δίσκο. Παράλληλα με το σχήμα, ο MacKenzie συμμετέχει και σε δίσκο των British Electric Foundation, ερμηνεύοντας εκπληκτικά το 'The Secret Life Of Arabia' του Bowie, αλλά και άλλα τραγούδια.
Στα τέλη του '82, ο Rankine εγκαταλείπει το σχήμα, αφήνοντας τον MacKenzie μόνο και αμήχανο. Την ίδια περίοδο, η Warner Bros κυκλοφορεί ξανά τον πρώτο τους δίσκο σε νέο remix, προσαρμοσμένο στον synth pop ήχο που ήταν πολύ δημοφιλής στα πρώτα χρόνια των 80's. O MacKenzie θα συνεχίσει να ηχογραφεί κάτω από το όνομα Associates και θα κυκλοφορήσει τα τραγούδια 'Those First Impressions', 'Waiting For The Love Boat' και το καταπληκτικό 'Breakfast' μέσα στο 1984. Δεν θα γίνουν επιτυχίες, αλλά θα τα συμπεριλάβει στον τέταρτο δίσκο των Associates, το αδικημένο και αποτυχημένο 'Perhaps' (1985). Το επόμενο τραγούδι που ο MacKenzie ηχογράφησε με το όνομα των Associates ('Take Me To The Girl' το 1985) θα είναι κι αυτό μια εμπορική αποτυχία, ενώ η επανεμφάνισή του, δύο χρόνια αργότερα, με τη διασκευή στο 'Heart Of Glass' (Blondie) θα είναι κι αυτή απογοητευτική.
Το 1987 ο Billy MacKenzie θα συνεργαστεί με τους Yello, συνθέτοντας τραγούδια για το δίσκο τους 'One Second'. Ένα από αυτά ('The Rhythm Divine') θα το τραγουδήσει η Shirley Bassey και θα γίνει επιτυχία σε όλη την Ευρώπη. Με τους Yello θα δουλέψει ξανά για τους επόμενους δίσκους τους ('Flag' και 'Baby'), τραγουδώντας και κάποιες συνθέσεις μαζί τους. Το 1988 θα ηχογραφήσει το άλμπουμ 'The Glamour Chase', το οποίο η Warner Bros θα αρνηθεί να κυκλοφορήσει κρίνοντας το αντιεμπορικό! Θα κυκλοφορήσει τελικά, το 2003, αρκετά χρόνια μετά το θάνατό του. Ο τελευταίος δίσκος των Associates θα είναι το μέτριο 'Wild And Lonely' του 1990.
Το 1991 οι British Electric Foundation επανεμφανίζονται και o MacKenzie είναι ξανά ένας από τους ερμηνευτές των τραγουδιών τους, ενώ την επόμενη χρονιά θα έρθει και ο πρώτος του solo δίσκος με τίτλο 'Outernational'. Εκεί, μεταξύ άλλων, τραγουδάει το 'Baby' (που έγραψε για τους Yello) και το 'Pastime Paradise' του Stevie Wonder. To 1996 θα συνεργαστεί με τους Loom για το μοναδικό 'Anacostia Bay (At The Edge Of The World)' και θα ηχογραφήσει μαζί με τον Paul Haig τραγούδια που έμειναν στο 'ράφι' και βγήκαν στην κυκλοφορία μετά το θάνατο του τραγουδιστή. Την ίδια χρονιά συμμετέχει σε δίσκο του Barry Adamson με το ξεχωριστό 'Achieved In The Valley Of The Dolls'.
Το ξεκίνημα του 1997 βρήκε τον καλλιτέχνη να ηχογραφεί το δίσκο του 'Beyond The Sun' (κι αυτό κυκλοφόρησε λίγο μετά το χαμό του) και να συμμετέχει στο άλμπουμ των Apollo 440 ('Electro Glide In Blue') χαρίζοντάς μας μια ανεπανάληπτη ερμηνεία στο τραγούδι 'Pain In Any Language'. Αυτή ήταν και η τελευταία του δισκογραφική κατάθεση. Πάσχοντας από κατάθλιψη λόγω του θανάτου της αγαπημένης του μητέρας, ο Billy MacKenzie αυτοκτόνησε παίρνοντας χάπια στις 22 Ιανουαρίου 1997. Δεν ήταν ούτε 40 ετών...
H κληρονομιά που μας άφησε ο αδικοχαμένος αυτός τραγουδιστής, σίγουρα δεν είναι ασήμαντη. Οι φωνητικές του δυνατότητες, που ξεπερνούσαν τις τέσσερις οκτάβες, και τα μοναδικά συναισθήματα θλίψης και αγωνίας που έβγαζε στις ηχογραφήσεις του, είναι πράγματα που δεν μπορεί να ξεχάσει εύκολα ο ακροατής που θα κάνει τη χάρη στον εαυτό του να ακούσει τον MacKenzie. Ήταν σίγουρα ένας από τους καλύτερους τραγουδιστές της γενιάς του, γεγονός που παραδέχθηκαν όταν έμαθαν για το χαμό του άνθρωποι όπως ο Ian McCulloch (Echo & The Bunnymen), Thom Yorke (Radiohead), Morrissey (The Smiths) κ.α.
Το τραγούδι των Smiths 'William, It Was Really Nothing' είναι γραμμένο μετά τη γνωριμία του Moz με τον MacKenzie, ενώ, λίγο καιρό μετά, ο ήρωάς μας 'ανταπέδωσε' με το 'Stephen, You're Really Something'. Το single των Cure με τίτλο 'Cut Here' είναι η απολογία του Robert Smith προς τον MacKenzie, γιατί τον αγνόησε περνώντας από δίπλα του σε μια συναυλία χωρίς να του μιλήσει, ενώ το 'Say!' των Creatures, μια σύνθεση της Siouxise Sioux, αναφέρεται σε ένα ραντεβού που τελικά δεν έγινε ποτέ, λίγο καιρό πριν το θάνατο του MacKenzie. Η Bjork (που ήταν fan του MacKenzie) θέλησε κάποια στιγμή να δημιουργήσει ένα τραγούδι-ντουέτο με τον MacKenzie (με ταινίες ηχογραφημένες) αλλά το ανέβαλε, όπως ανέβαλε και τη διασκευή που είχε σκοπό να κάνει στο 'στοιχειωμένο' 'Νο!' των Associates.
Oι Divine Comedy και πιό πρόσφατα οι Heaven 17 διασκεύασαν το 'Party Fears Two' ενώ οι Αμερικανοί Microfilm έγραψαν ένα τραγούδι με τίτλο 'I'll Sing Like Billy MacKenzie In Heaven' (2009). Εγώ πάλι, νομίζω ότι ούτε εκεί θα μπορεί κάποιος άλλος να τραγουδήσει σαν τον αξέχαστο Billy...
Billy MacKenzie's best moments:
1. The Associates - 'Breakfast'
2. Billy MacKenzie - 'Give Me Time'
3. The Associates - 'Party Fears Two'
4. Loom feat. Billy MacKenzie - 'Anacostia Bay (At The Edge Of The World)'
5. Yello feat. Billy MacKenzie - 'The Rhythm Divine'
6. The Associates - 'A Matter Of Gender'
7. Apollo 440 feat. Billy MacKenzie - 'Pain In Any Language'
8. B.E.F. feat. Billy MacKenzie - 'The Secret Life Of Arabia'
9. The Associates - 'Even Dogs In The Wild'
10. Billy MacKenzie - 'Wild Is The Wind'
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου