Σήμερα 16.00-17.00 στον 'Up 'n' Loud' θα ακούσετε τους Theatre Of Hate, The Not Sensibles, Pharoah Sanders, Bloc Party, Killing Joke και πολλούς ακόμη σε τραγούδια που έχουν άμεση σχέση με τη σημερινή ημερομηνία στο pop και rock ημερολόγιο της εκπομπής...
13 Οκτώβρη 1980. Είναι η μέρα που για πρώτη φορά, ήρθαμε σε επαφή με τη μουσική ενός περίεργου, electronic avant garde pop-rock σχήματος. Η μέρα που βγήκε στην κυκλοφορία, από την εταιρία των The Residents (Ralph Records), το παρθενικό άλμπουμ των Ελβετών Yello. Ο τίτλος του δίσκου ήταν 'Solid Pleasure' και γι αυτούς που έζησαν εκείνη την εποχή, ήταν πραγματικά μια 'ατόφια απόλαυση', όπως δηλώνει και ο τίτλος.
Το συγκρότημα εκείνη την περίοδο αποτελούταν από τρεις μουσικούς. Τον Boris Blank (πλήκτρα, sampling, κρουστά, φωνητικά), τον Carlos Peron (tapes, effects) και τον νεοφερμένο (τότε) Dieter Meier στα φωνητικά. Στόχος τους ήταν να εξερευνήσουν τα όρια του techno rock, πάντοτε όμως διατηρώντας μια electropop αισθητική. Στο πέρασμα του χρόνου, οι Yello (χωρίς τον Peron που αποχώρησε) γνώρισαν επιτυχίες στα chart χωρίς όμως να χάσουν κάτι από τον avant garde χαρακτήρα τους και χωρίς να παρεκλίνουν ιδιαίτερα από τους στόχους και τα όρια που είχαν θέσει εξ αρχής. Το ντεμπούτο άλμπουμ τους, όμως, παραμένει μέχρι και σήμερα, ότι πιό άρτιο έχουν παρουσιάσει στην καριέρα τους. Πρόκειται για έναν δίσκο που δεν έχασε τίποτα από τη λάμψη του κι ας ακούγεται σήμερα ελαφρώς παλαιομοδίτικος όσον αφορά την παραγωγή. Πέρασαν 31 χρόνια από τότε, αλλά οι τωρινές παραγωγές έχουν ακόμη πολλά να μάθουν από αυτή που είχαν κάνει οι Yello στο ξεκίνημά τους. Μαζί τους στο studio ο Chico Hablas (κιθάρα), ο Walt Keiser (ντραμς) και ο Felix Haug (των Double) επίσης στα ντραμς.
Μερικές πηγές αναφέρουν σαν ημέρα κυκλοφορίας του δίσκου το Νοέμβρη του 1980, όμως εγώ εμπιστεύομαι τον George Gimarc και τη μελέτη του στο βιβλίο 'Punk Diary: The Ultimate Trainspotters Guide To Underground Rock 1970-1982' που εκδόθηκε το 2005.
Ο Dieter Meier είναι εκατομμυριούχος τραπεζίτης, φανατικός παίκτης τυχερών παιχνιδιών και μέλος της Εθνικής Ομάδας Golf της Ελβετίας!
Yello's best moments:
1. 'Eternal Legs'
2. 'Desire'
3. 'She's Got A Gun'
4. 'Lost Again'
5. 'Call It Love'
6. 'The Rhythm Divine'
7. 'Drive/Driven'
8. 'Moon On Ice'
9. 'Hawaiian Chance'
10. 'Of Course I'm Lying'
13 Οκτώβρη 1980. Είναι η μέρα που για πρώτη φορά, ήρθαμε σε επαφή με τη μουσική ενός περίεργου, electronic avant garde pop-rock σχήματος. Η μέρα που βγήκε στην κυκλοφορία, από την εταιρία των The Residents (Ralph Records), το παρθενικό άλμπουμ των Ελβετών Yello. Ο τίτλος του δίσκου ήταν 'Solid Pleasure' και γι αυτούς που έζησαν εκείνη την εποχή, ήταν πραγματικά μια 'ατόφια απόλαυση', όπως δηλώνει και ο τίτλος.
Το συγκρότημα εκείνη την περίοδο αποτελούταν από τρεις μουσικούς. Τον Boris Blank (πλήκτρα, sampling, κρουστά, φωνητικά), τον Carlos Peron (tapes, effects) και τον νεοφερμένο (τότε) Dieter Meier στα φωνητικά. Στόχος τους ήταν να εξερευνήσουν τα όρια του techno rock, πάντοτε όμως διατηρώντας μια electropop αισθητική. Στο πέρασμα του χρόνου, οι Yello (χωρίς τον Peron που αποχώρησε) γνώρισαν επιτυχίες στα chart χωρίς όμως να χάσουν κάτι από τον avant garde χαρακτήρα τους και χωρίς να παρεκλίνουν ιδιαίτερα από τους στόχους και τα όρια που είχαν θέσει εξ αρχής. Το ντεμπούτο άλμπουμ τους, όμως, παραμένει μέχρι και σήμερα, ότι πιό άρτιο έχουν παρουσιάσει στην καριέρα τους. Πρόκειται για έναν δίσκο που δεν έχασε τίποτα από τη λάμψη του κι ας ακούγεται σήμερα ελαφρώς παλαιομοδίτικος όσον αφορά την παραγωγή. Πέρασαν 31 χρόνια από τότε, αλλά οι τωρινές παραγωγές έχουν ακόμη πολλά να μάθουν από αυτή που είχαν κάνει οι Yello στο ξεκίνημά τους. Μαζί τους στο studio ο Chico Hablas (κιθάρα), ο Walt Keiser (ντραμς) και ο Felix Haug (των Double) επίσης στα ντραμς.
Μερικές πηγές αναφέρουν σαν ημέρα κυκλοφορίας του δίσκου το Νοέμβρη του 1980, όμως εγώ εμπιστεύομαι τον George Gimarc και τη μελέτη του στο βιβλίο 'Punk Diary: The Ultimate Trainspotters Guide To Underground Rock 1970-1982' που εκδόθηκε το 2005.
Ο Dieter Meier είναι εκατομμυριούχος τραπεζίτης, φανατικός παίκτης τυχερών παιχνιδιών και μέλος της Εθνικής Ομάδας Golf της Ελβετίας!
Yello's best moments:
1. 'Eternal Legs'
2. 'Desire'
3. 'She's Got A Gun'
4. 'Lost Again'
5. 'Call It Love'
6. 'The Rhythm Divine'
7. 'Drive/Driven'
8. 'Moon On Ice'
9. 'Hawaiian Chance'
10. 'Of Course I'm Lying'
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου