Ακόμη μια χρονιά με χιλιάδες κυκλοφορίες δίσκων. Που σημαίνει (για μένα και πολλούς άλλους), ακόμη μια χρονιά με χιλιάδες ώρες ακρόασης δίσκων. Πολλές από αυτές, χαμένες ώρες, που λέγανε κι οι Γκούλαγκ παλαιότερα... Αλλά τι να κάνεις? Να τον αφήσεις το δίσκο χωρίς να τον ακροαστείς? Δε θα σε κυνηγάνε οι ερινύες, που αδίκησες τον καλλιτέχνη? Δεν θα νιώθεις λίγο βλάκας που τον άφησες χωρίς ακρόαση το δίσκο, κι έχασες το διαμάντι της χρονιάς? Δε γίνεται, θα τον ακούσεις κι αυτό το δίσκο και τον επόμενο και όλους. Έτσι πάει. Έτσι μάθαμε από παιδιά, που τραγουδάνε και στα γήπεδα. Κι εδώ θέλω να πω, να γράψω κάτι γι αυτό...
Μήπως ήταν καλύτερα τα παλιά τα χρόνια, όσον αφορά το πως ακούγαμε τη μουσική? Μήπως όλη αυτή η 'άνεση' που έχουμε, στο να έχουμε πρόσβαση σε ότι σχεδόν κυκλοφορεί, μας αποσυντονίζει κατά κάποιο τρόπο?
Τι εννοώ... Στη δεκαετία του '80 και του '90 ακούγαμε μουσική από δίσκους βινυλίου και από CD. Στη συνέχεια, αυτό άλλαξε. Μετά το 2002-2003, οι περισσότεροι από εμάς αποκτήσαμε πρόσβαση στο διαδίκτυο και αρχίσαμε να ακούμε μουσική από εκεί. Ότι μουσική γουστάραμε! Τα πάντα! Για πολλούς μουσικόφιλους, που στο πέρασμα των χρόνων καταστράφηκαν οικονομικά για να αγοράζουν δίσκους, αυτό που συνέβη ήταν κάτι μαγικό, κάτι παραπάνω από τέλειο! Και ίσως και να είναι...
Χρησιμοποιούσα το ίντερνετ κάποιες λίγες ώρες κάθε μέρα για να ακροάζομαι μουσική στην αρχή. Με το πέρασμα των χρόνων, οι ώρες έγιναν περισσότερες, και, κάποια στιγμή, συνειδητοποίησα ότι, τελικά, αποκλειστικά από το ίντερνετ ενημερώνομαι πλέον για το τι συμβαίνει στον κόσμο της μουσικής. Κάτι που δεν το θεωρώ κακό, αλλά αναρωτιέμαι... Είναι αυτός ο καλύτερος τρόπος για να ακούς μουσική? Αναφέρομαι σε καινούργια μουσική, νέες κυκλοφορίες, νέους καλλιτέχνες, πράγματα που δεν έχεις ξανακούσει...
Τελικά δεν ξέρω τι να απαντήσω. Απ' τη μια, ναι, είναι πολύ ευχάριστο και διασκεδαστικό να ανακαλύπτεις μουσική πίνοντας τον καφέ σου στην καναπεδάρα σου, χωρίς να χρειάζεται να κουνηθούν, παρά μόνο τα χέρια σου! Είναι, επίσης, πολύ ευχάριστο το γεγονός ότι δε χρειάζεται να μετράς τα χρήματα σου για να αγοράσεις. Κι εγώ, αλλά και πολλοί ακόμη της γενιάς μου, ξοδέψαμε χρήματα για να αποκτήσουμε δίσκους, που μπορεί να τους θέλαμε να τους έχουμε απλά και μόνο για ένα τραγούδι! Ένα τραγούδι που μπορεί να μας άρεσε, ή ένα τραγούδι που μπορεί να μην μας άρεσε, αλλά σαν DJs έπρεπε να το έχουμε για τη δουλειά μας!
Αν το δεις από μια άλλη οπτική γωνία όμως, τα παραπάνω ευχάριστα πράγματα, σου στερούν την (επίσης) μεγάλη ευχαρίστηση του να κάνεις πράγματα που σου άρεσε να κάνεις κάποτε. Όχι μόνο σου άρεσε, ήταν ίσως το πιο ευχάριστο κομμάτι της ζωής σου, της καθημερινότητας σου... Γιατί δεν υπήρχε τίποτε καλύτερο απ' το να σηκωθείς απ' την καναπεδάρα σου και να πας να πιείς τον καφέ σου σε μερικά απ' τα αγαπημένα σου δισκοπωλεία. Να συναντήσεις τον δισκοπώλη φίλο σου για να σου βάλει να ακούσεις δισκάκια, να σου πει τα νέα του χώρου της μουσικής που γούσταρες και να τον βάλεις να ψάξει για σένα εκείνο το καρασπάνιο maxi single που είχε βγει πριν δέκα χρόνια και δεν το είχες αγοράσει τότε ο βλαξ...Συγκεκριμένες ώρες και μέρες θα έβρισκες κι άλλους σαν κι εσένα μέσα στα δισκάδικα και θα μιλούσατε για το τι καλό ακούσατε τελευταία. Με μερικούς γινόσουν και κολλητός. Γράφατε και κασέτες ο ένας στον άλλο. Και σπάγατε πλάκα για τις επιλογές του άλλου και τον είχατε στο δούλεμα. Χαλάλι τα λεφτά που σκάγαμε σε δίσκους δηλαδή! Αγοράζαμε μουσική γιατί δε γινόταν αλλιώς και παίρναμε και bonus ανθρώπους που είχαμε την ίδια τρέλλα.
Το άλλο που με προβληματίζει, τέλος, είναι το κατά πόσο δίνουμε την πρέπουσα σημασία σ' αυτά που ακούμε αυτή την εποχή. Με όλη τη δισκογραφία διαθέσιμη για σένα ώστε να μπορείς να ακούσεις τα πάντα μέσω ίντερνετ, προσωπικά πιάνω τον εαυτό μου να 'χαρίζει' πολύ λιγότερο χρόνο ακρόασης σε όλα σχεδόν που περνούν απ' την οθόνη μου. Βιάζομαι να πάω στο επόμενο, αν το δισκάκι ή το τραγούδι που ακούω δεν είναι τόσο ενδιαφέρον όσο θα ήθελα. Και περιμένουν ένα σωρό ακόμη για να ακούσω.
Στο παρελθόν, πιστεύω ότι διαθέταμε περισσότερο χρόνο για να ακούσουμε μουσική. Κι αν κάτι μας κινούσε το ενδιαφέρον, το ακούγαμε ξανά και ξανά. Ήταν λιγότερη σε ποσότητα η μουσική που μπορούσες να έχεις πρόσβαση, αλλά αν ήξερες τι αναζητάς, μπορούσες να εκτιμήσεις καλύτερα κάτι το οποίο, ναι, θα το πλήρωνες για να το αποκτήσεις. Τόσο πολύ το ήθελες! Ενώ τώρα μπορείς να μην το κάνεις. Δεν χρειάζεται να πληρώσεις για κάτι που το έχεις με μια σύνδεση στο διαδίκτυο.
Α ναι, βέβαια, σημαντικό κι αυτό! Ότι κάποτε η μουσική είχε και αξία σαν αντικείμενο. Ο δίσκος σαν αντικείμενο, μπορεί να μην κάνει καλύτερη τη μουσική που περιέχει, αλλά της δίνει εικόνα και οντότητα. Δεν είναι απλά ένα αρχείο με ένα εικονίδιο.
Αυτά για φέτος...!!
Παρακάτω, μια λίστα με είκοσι δίσκους που έκαναν τη χρονιά που πέρασε καλύτερη για μένα. Η λίστα είναι σε τυχαία σειρά. Τους ακροάστηκα αρκετές φορές και κάποιους απ' αυτούς τους δίσκους τους απέκτησα. Τόσο πολύ τους ήθελα!
Για το τέλος, μερικά από τα τραγούδια που μου άρεσε να μεταδίδω στο ραδιόφωνο μέσω της εκπομπής μου στον 1055Rock (105.5 FM/www.1055Rock.gr). Tα περισσότερα τα ακούσατε πρώτη φορά από την απογευματινή ζώνη του 1055Rock.
WHITE - One Night Stand Forever
VOLBEAT - Mary Jane Kelly
COLD WAR KIDS - Love Is Mystical
GRETA VAN FLEET - Highway Tune
NOTHING BUT THIEVES - Amsterdam
JORN - I Know There's Something Going On
THE CREEPSHOW - Sticks And Stones
FAIRCHILD - Breathless
NOTHING MORE - Go To War
THE POPGUNS - Sugar Kisses
RISE AGAINST - The Violence
ROYAL BLOOD - Lights Out
Μήπως ήταν καλύτερα τα παλιά τα χρόνια, όσον αφορά το πως ακούγαμε τη μουσική? Μήπως όλη αυτή η 'άνεση' που έχουμε, στο να έχουμε πρόσβαση σε ότι σχεδόν κυκλοφορεί, μας αποσυντονίζει κατά κάποιο τρόπο?
Τι εννοώ... Στη δεκαετία του '80 και του '90 ακούγαμε μουσική από δίσκους βινυλίου και από CD. Στη συνέχεια, αυτό άλλαξε. Μετά το 2002-2003, οι περισσότεροι από εμάς αποκτήσαμε πρόσβαση στο διαδίκτυο και αρχίσαμε να ακούμε μουσική από εκεί. Ότι μουσική γουστάραμε! Τα πάντα! Για πολλούς μουσικόφιλους, που στο πέρασμα των χρόνων καταστράφηκαν οικονομικά για να αγοράζουν δίσκους, αυτό που συνέβη ήταν κάτι μαγικό, κάτι παραπάνω από τέλειο! Και ίσως και να είναι...
Χρησιμοποιούσα το ίντερνετ κάποιες λίγες ώρες κάθε μέρα για να ακροάζομαι μουσική στην αρχή. Με το πέρασμα των χρόνων, οι ώρες έγιναν περισσότερες, και, κάποια στιγμή, συνειδητοποίησα ότι, τελικά, αποκλειστικά από το ίντερνετ ενημερώνομαι πλέον για το τι συμβαίνει στον κόσμο της μουσικής. Κάτι που δεν το θεωρώ κακό, αλλά αναρωτιέμαι... Είναι αυτός ο καλύτερος τρόπος για να ακούς μουσική? Αναφέρομαι σε καινούργια μουσική, νέες κυκλοφορίες, νέους καλλιτέχνες, πράγματα που δεν έχεις ξανακούσει...
Τελικά δεν ξέρω τι να απαντήσω. Απ' τη μια, ναι, είναι πολύ ευχάριστο και διασκεδαστικό να ανακαλύπτεις μουσική πίνοντας τον καφέ σου στην καναπεδάρα σου, χωρίς να χρειάζεται να κουνηθούν, παρά μόνο τα χέρια σου! Είναι, επίσης, πολύ ευχάριστο το γεγονός ότι δε χρειάζεται να μετράς τα χρήματα σου για να αγοράσεις. Κι εγώ, αλλά και πολλοί ακόμη της γενιάς μου, ξοδέψαμε χρήματα για να αποκτήσουμε δίσκους, που μπορεί να τους θέλαμε να τους έχουμε απλά και μόνο για ένα τραγούδι! Ένα τραγούδι που μπορεί να μας άρεσε, ή ένα τραγούδι που μπορεί να μην μας άρεσε, αλλά σαν DJs έπρεπε να το έχουμε για τη δουλειά μας!
Αν το δεις από μια άλλη οπτική γωνία όμως, τα παραπάνω ευχάριστα πράγματα, σου στερούν την (επίσης) μεγάλη ευχαρίστηση του να κάνεις πράγματα που σου άρεσε να κάνεις κάποτε. Όχι μόνο σου άρεσε, ήταν ίσως το πιο ευχάριστο κομμάτι της ζωής σου, της καθημερινότητας σου... Γιατί δεν υπήρχε τίποτε καλύτερο απ' το να σηκωθείς απ' την καναπεδάρα σου και να πας να πιείς τον καφέ σου σε μερικά απ' τα αγαπημένα σου δισκοπωλεία. Να συναντήσεις τον δισκοπώλη φίλο σου για να σου βάλει να ακούσεις δισκάκια, να σου πει τα νέα του χώρου της μουσικής που γούσταρες και να τον βάλεις να ψάξει για σένα εκείνο το καρασπάνιο maxi single που είχε βγει πριν δέκα χρόνια και δεν το είχες αγοράσει τότε ο βλαξ...Συγκεκριμένες ώρες και μέρες θα έβρισκες κι άλλους σαν κι εσένα μέσα στα δισκάδικα και θα μιλούσατε για το τι καλό ακούσατε τελευταία. Με μερικούς γινόσουν και κολλητός. Γράφατε και κασέτες ο ένας στον άλλο. Και σπάγατε πλάκα για τις επιλογές του άλλου και τον είχατε στο δούλεμα. Χαλάλι τα λεφτά που σκάγαμε σε δίσκους δηλαδή! Αγοράζαμε μουσική γιατί δε γινόταν αλλιώς και παίρναμε και bonus ανθρώπους που είχαμε την ίδια τρέλλα.
Το άλλο που με προβληματίζει, τέλος, είναι το κατά πόσο δίνουμε την πρέπουσα σημασία σ' αυτά που ακούμε αυτή την εποχή. Με όλη τη δισκογραφία διαθέσιμη για σένα ώστε να μπορείς να ακούσεις τα πάντα μέσω ίντερνετ, προσωπικά πιάνω τον εαυτό μου να 'χαρίζει' πολύ λιγότερο χρόνο ακρόασης σε όλα σχεδόν που περνούν απ' την οθόνη μου. Βιάζομαι να πάω στο επόμενο, αν το δισκάκι ή το τραγούδι που ακούω δεν είναι τόσο ενδιαφέρον όσο θα ήθελα. Και περιμένουν ένα σωρό ακόμη για να ακούσω.
Στο παρελθόν, πιστεύω ότι διαθέταμε περισσότερο χρόνο για να ακούσουμε μουσική. Κι αν κάτι μας κινούσε το ενδιαφέρον, το ακούγαμε ξανά και ξανά. Ήταν λιγότερη σε ποσότητα η μουσική που μπορούσες να έχεις πρόσβαση, αλλά αν ήξερες τι αναζητάς, μπορούσες να εκτιμήσεις καλύτερα κάτι το οποίο, ναι, θα το πλήρωνες για να το αποκτήσεις. Τόσο πολύ το ήθελες! Ενώ τώρα μπορείς να μην το κάνεις. Δεν χρειάζεται να πληρώσεις για κάτι που το έχεις με μια σύνδεση στο διαδίκτυο.
Α ναι, βέβαια, σημαντικό κι αυτό! Ότι κάποτε η μουσική είχε και αξία σαν αντικείμενο. Ο δίσκος σαν αντικείμενο, μπορεί να μην κάνει καλύτερη τη μουσική που περιέχει, αλλά της δίνει εικόνα και οντότητα. Δεν είναι απλά ένα αρχείο με ένα εικονίδιο.
Αυτά για φέτος...!!
Παρακάτω, μια λίστα με είκοσι δίσκους που έκαναν τη χρονιά που πέρασε καλύτερη για μένα. Η λίστα είναι σε τυχαία σειρά. Τους ακροάστηκα αρκετές φορές και κάποιους απ' αυτούς τους δίσκους τους απέκτησα. Τόσο πολύ τους ήθελα!
THE LILLINGTONS - Stella Sapiente (Fat Wreck Chords)
BRITISH INDIA - Forgetting The Future (Liberation Records)
LEGEND - Midnight Champion (Artoffact Records)
GRAVE PLEASURES - Motherblood (Century Media)
KREATOR - Gods Of Violence (Nuclear Blast)
LCD SOUNDSYSTEM - American Dream (DFA/Columbia)
THE MOONLANDINGZ - Interplanetary Class Classics (Transgressive Records)
VENN - Runes (Full Time Hobby)
ALGIERS - The Underside Of Power (Matador)
HENRIK BERGGREN - Wolf's Heart (Whoa Dad!)
KASABIAN - For Crying Out Loud (Columbia/Sony)
IDES OF GEMINI - Women (Rise Above Records)
SPOON - Hot Thoughts (Matador)
THE GUN CLUB - In My Room (Bang! Records)
CAMERON AVERY - Ripe Dreams, Pipe Dreams (Anti-)
MEATBODIES - Alice (In The Red Recordings)
HEAT - Overnight (Topshelf Records)
IDLES - Brutalism (Balley Records)
ELECTRIC EYE - From The Poisonous Tree (Jansen Plateproduksjon)
CREEPER - Eternity In Your Arms (Roadrunner Records)
Για το τέλος, μερικά από τα τραγούδια που μου άρεσε να μεταδίδω στο ραδιόφωνο μέσω της εκπομπής μου στον 1055Rock (105.5 FM/www.1055Rock.gr). Tα περισσότερα τα ακούσατε πρώτη φορά από την απογευματινή ζώνη του 1055Rock.
WHITE - One Night Stand Forever
VOLBEAT - Mary Jane Kelly
COLD WAR KIDS - Love Is Mystical
GRETA VAN FLEET - Highway Tune
NOTHING BUT THIEVES - Amsterdam
JORN - I Know There's Something Going On
THE CREEPSHOW - Sticks And Stones
FAIRCHILD - Breathless
NOTHING MORE - Go To War
THE POPGUNS - Sugar Kisses
RISE AGAINST - The Violence
ROYAL BLOOD - Lights Out
